Wspólny cel i współpraca to najważniejsze czynniki charakteryzujące zespół. Zespół, czyli dwie lub więcej osób, które na pewien okres stanowią integracyjną całość. Członek grupy, wykonując wybrane zadania, ma robić wszystko, aby uzyskać wymierzony cel. Taką grupę, ale właśnie tę zintegrowaną – bo przecież nie każda grupa jest zespołem – możemy porównać do elementów składających się na sprawną jazdę pociągu. Celem współpracy jest wytworzenie synergii, choć każdy z osobna jest potrzebny przy tworzeniu całości. Można by powiedzieć „po dziurawych torach pociąg nie pojedzie”. Jednym z kluczowych zagadnień dotyczących pracy w grupie jest jej wielkość. Wielu badaczy tego zagadnienie stwierdza, iż rozpiętość kierowania dla każdego kierownika nie powinna przekraczać 5 lub 6 podwładnych, więc powielając to założenie uważam, że do sprawnego ruchu pociągu wystarczą w zupełności tory, lokomotywa, maszynista, konduktor i siła napędowa.
Ruch kolejowy
We wstępie była mowa o współdziałaniu ludzi, którego efekt jest większy, niż suma poszczególnych oddzielnych działań. Jednak do utworzenia pełnej układanki potrzebny jest każdy element,
tak więc teraz przedstawię każdego członka zespołu jako indywiduum.
Najtrudniejsze zadanie ma lider zintegrowanej grupy - nasze tory, które podtrzymują i prowadzą koła całego pociągu. Czyż to nie ogromne poświęcenie trzymać taki ciężar na „swoich barkach”?Przewodniczący musi przede wszystkim sprawować pieczę nad całą załogą, ale także powinien koordynować indywidualne umiejętności i działania każdej jednostki – podejmowane przez niego działania i dawane wskazówki mają zwiększać poziom efektywności pracy zespołu. Jego dominacja powinna objawiać się w wymaganiu od członków zespołu swoich zadań i braku agresji. Lokomotywa - człowiek akcji. Jego zadaniem jest ustalanie celów i priorytetów. Powinien rywalizować, zaostrzać napięcie (Buch - jak gorąco!Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco!), dzięki czemu pobudzałby kreatywność pozostałych członków zespołu. Maszynistą nazwę człowieka idei, ponieważ uwzględnia zawsze najistotniejsze problemy. Próbuje „przedzierać się” ze swoją wizją przez grupowe podejście do problemu na zasadzie konfrontacji.
Czymże byłby jednak pociąg osobowy bez konduktora – człowieka kontaktów? Bada, analizuje, prowadzi negocjacje – to jego zadania. Powinien nawiązywać kontakty zewnętrzne, które mogą być użyteczne dla zespołu. Jeszcze potrzeba siły napędowej, aby wprawić pociąg w ruch. Tu wkracza do akcji praktyczny organizator. W sposób systematyczny i efektywny dodaje napędu naszej maszynie. Dzięki niemu następuje praktyczne wdrożenie projektów i planów rozwiązań, czyli pociąg w ruch!
Stacja końcowa
Wyznaczony cel, stacja końcowa dla naszego pociągu, jest czynnikiem integrującym członków zespołu. Priorytetową sprawą przy definiowaniu celu jest precyzyjność. Musi on być przedstawiony w prosty sposób, aby był oczywisty dla wszystkich członków zespołu, ponieważ od tego zależy sprawność i efektywność wykonania zadań przez grupę. Powinien zostać określony termin, w jakim zamierzamy go rozpocząć i zakończyć. Polska kolej nie może być tu wzorem do naśladowania.
Pociągiem do celu
Kiedy wiemy dokąd i w jakim składzie zmierzać warto nakreślić kilka zasad. Trasa musi przebiegać bezkonfliktowo, więc warto pamiętać, że współpraca to podstawa i na osiągnięcie celu pracować powinien każdy. Robić wszystko, choć bez zmartwień. Zaangażowanie - picie chłodnego piwka, w cieniu, należy odłożyć na metę. Cierpliwość, pokora, wzajemna motywacja i szacunek to małe stacyjki w drodze do celu.
W szkicu nakreśliłam tylko niezbędne informacje potrzebne do sprawnej pracy w zespole, lecz zagłębiając się w szczegóły mogłabym pisać w nieskończoność.
To od ludzkiej siły, tak jak dawniej, zależy tempo naszego pociągu. Bez sprawnego pociągu nigdzie nie zajedziemy, ale Maglevem możemy pędzić w oszałamiającym tempie!