Jest chorobą podstępną, o ostrym, rzutowym przebiegu.
W owej kampanii biorą udział ludzie, którzy mają wyraźne następstwa rozwoju choroby - wózek inwalidzki, kule, by naocznie udowodnić społeczeństwu swoją normalność.
Tylko dobrze zdiagnozowana i odpowiednio leczona przyczyni się do realnego powrotu do życia i zdrowia na tyle na ile jest to tylko możliwe. Niewłaściwie leczony pacjent to znacznie wyższe koszty leczenia niż refundacja nowoczesnej terapii. Jedynie 15 na 100 osób chorych może korzystać z nowoczesnej terapii. Tylko dzięki niej można w miarę normalnie funkcjonować społecznie - pracować, mieć rodzinę. Tylko nowe leki są w stanie zahamować rozwój niszczycielskiej choroby. Taka jest też główna idea tej kampanii. Udowadnia się w niej rzeczy na prawdę oczywiste, które wciąż muszą być podkreślane, a winne być szanowane i akceptowane, wręcz naturalne.
Osoby chore nie chcą siebie postrzegać i nie postrzegają przez pryzmat choroby: nie uważają się za osoby chore, cierpiące, choć przyznają, że SM nie pozwala o sobie zapomnieć i często utrudnia osiąganie różnych celów w niemal wszystkich dziedzinach życia. Tym bardziej osiągnięcia związane z pracą lub pasjami stają się dla nich symbolicznym zaprzeczeniem choroby, dowodem na to, że mogą żyć normalnie. Być aktywnymi zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Motywem przewodnim całej kampanii jest zarys ujęty w tej wypowiedzi: „W tym roku zdecydowaliśmy się pokazać osoby chore na SM w codziennych rolach społecznych ze szczególnym naciskiem na pracę zawodową. Tym razem, pokazujemy osoby z widocznymi dysfunkcjami osobę na wózku, poruszającą się o kulach, które w zestawieniu z odpowiednimi hasłami wyraźnie pokazują, że wartość człowieka definiuje to, kim on jest, a nie to, jak w danym momencie się np. porusza”.
Żadna choroba nie może być wyznacznikiem tego jakim się jest człowiekiem. Żadna też choroba nie może zamykać chorego w sobie. Najważniejsze, by w każdym dniu żyć pełnią życia. Niezależnie od ograniczeń. Nieważne z jaką chorobą się zmagamy.