Ewolucja od pewnego czasu nie interesuje się tylko człowiekiem, ale także elektroniką. Jednak nie każdy wie, co było praprzodkiem pamięci USB i jak pamięć ta wyewoluowała.
Epoka pamięci łupanej
Zanim nastała era nagrywania danych bezpośrednio za pomocą energii elektrycznej, zapisywano je mechanicznie. Nie chodzi tu bynajmniej o rylec i dłuto, choć to skojarzenie również się nasuwa – pierwsze dane zawierano na karcie perforowanej. Polegało to na wykonaniu odpowiedniej ilości dziurek na specjalnie przygotowanym, prostokątnym fragmencie wysokogatunkowego kartonu, wprowadzanego później do komputera. Karton ten zawierał określoną ilość wierszy i kolumn – w takiej ”tabelce” wykłuwało się prostokątne lub okrągłe dziurki, później odczytywane przez komputer jako specyficzny kod. Jednak ten nośnik był starszy od samego komputera – używano go już w XVIII wieku do sterowania automatycznymi krosnami. Ten dziadek pamięci flash dożył sędziwej starości – korzystano z niego do lat 80. dwudziestego wieku.
Rozwinięciem idei karty perforowanej, była taśma. Działała na identycznej zasadzie – nakłucia w odpowiednich miejscach tworzyły określony kod, odczytywany przez komputer jako polecenia, jednak szybkość transmisji tych danych bardzo wzrosła ze względu na większy rozmiar nośnika – taśma perforowana mogła pomieścić dużo więcej dziurek.
Element nostalgii
Zapewne wielu z łezką wzruszenia wspomina jeszcze dyskietki, których używało się do startu systemu lub transportu małych ilości danych. Zanim doszło do produkcji sławnych dyskietek 3,5”, zadebiutowały w roku 1971 dyskietki o rozmiarze 8”, posiadające AŻ 1MB pamięci. Następcą były dyskietki 5,25”, już bardziej zbliżone do lepiej znanych 3,5”. Zarówno jedne, jak i drugie, posiadały już otwór w rogu, określający przez jego zasłonienie, czy dyskietka miała być przeznaczona do zapisu czy odczytu.
Obracam w palcach złoty krążek
Najpopularniejszym środkiem przenoszenia danych stały się natomiast płyty kompaktowe. Na początku CD, stworzone przez koalicję Phillips i Sony. Firmy te opracowały standard obowiązujący do dziś – średnicę, grubość oraz właściwości kompaktu. Średnica 4 ¾ cala została wybrana, ponieważ akurat na takiej wielkości mogła zmieścić się cała Dziewiąta Symfonia Beethovena. Zawierająca 680MB pojemności płyta mogła zawrzeć w sobie zawartość 1500 dyskietek i stała się najpopularniejszym nośnikiem na wiele lat. Jej następczynią była płyta DVD, opracowana w 1994 roku. Dzięki gęstszemu ułożeniu ścieżek na płycie, mogła siedmiokrotnie przewyższyć płytę CD pod względem pojemności (4,7GB).
Tanie jak pendrive
Obecnie wśród nośników króluje pendrive. Dzięki pamięci flash, umożliwiającej zdecydowanie szybsze przenoszenie plików, zdobył miano sprzętu bardzo ułatwiającego pracę. Dużo odporniejszy niż płyta, mniejszy i tym samym mobilniejszy, zagwarantował bezpieczeństwo danych. Warto też wiedzieć, że coraz więcej producentów sprzętu komputerowego unika instalowania w komputerach przenośnych napędu optycznego, decydując się oddać wyłączność pamięci flash. Ważne, że pendrive można zamknąć w formie karty lub ozdobić go w dowolny sposób, np. zmieniając w reklamowe pamięci USB. Każda forma jest dobra – z logo, z nadrukiem czy z grawerem. Daje to niemożliwą dotychczas opcję modyfikacji nośnika. Pamięć USB może stać się także chwytem marketingowym – można go zastosować jako pendrive reklamowy! Rozwiązanie bardzo korzystne i tanie, istnieje bowiem wiele firm, zajmujących się produkcją takich materiałów – jednym z nich jest memorabbit.pl
Transport danych przeszedł wiele zmian na przestrzeni lat, by dotrzeć do obecnej sytuacji. Wygląda na to, że akurat pendrive'y zostały najbardziej komfortowym środkiem przenoszenia zasobów. Możemy tylko przypuszczać, czy ta sytuacja zmieni się w przyszłości. Na razie jednak USB wiedzie prym i każdy, kto potrzebuje przeniesienia swoich danych, decyduje się na to urządzenie.