Często zbrodnię popelniają ci, ktorych najbardziej kochamy.
Lisa Gardner - Dziecięce koszmary, Wydawn. Sonia Draga, Katowice 2013
O autorce:
Lisa Gardner ukończyła studia na Uniwersytecie Pensylwanii, przez dwa lata pracowała w firmie konsultingowej. Po tym jak jej pierwsza powieść „Mąż doskonały” odniosła sukces poświęciła się pisarstwu.
Pod pseudonimem Alicia Scott pisze romanse.
Mieszka w New Hampshire z mężem i córką.
O książce:
Przed napisaniem „Dziecięcych koszmarów” autorka poznała doświadczenia swoich znajomych związane z ich agresywnym dzieckiem, które leczyli wszystkimi dostępnymi metodami korzystając też z pomocy uzdrowiciela.
Gardner obserwowała także pracę personelu szpitala psychiatrycznego i konsultowała z nimi treść książki.
A było co konsultować, bo autorka opowiada o dzieciach z ostrymi chorobami psychicznymi, które powodują niszczenie wszystkich i wszystkiego wokół.
Narracja jest prowadzona dwojako.
W pierwszej osobie przez Danielle, pielęgniarkę na dziecięcym oddziale psychiatrycznym, osobę po dramatycznych przejściach oraz Victorię – matkę Evana, matkę uważającą, że tylko ona wie jak i umie pomóc swojemu choremu dziecku.
Jednak „Kochać dziecko i rozumieć je to zupełnie różne sprawy”.
Natomiast śledztwo w sprawie wymordowania dwóch rodzin opisane jest w trzeciej osobie. Prowadzą je sierżant D.D. Warren, trzydziestoośmioletnia rozwódka z kręconymi blond włosami i charakterem członka Gestapo oraz Alex Wilson policjant i wykładowca, potrafiący gotować.
Jedną z dziecięcych pacjentek jest Lucy „Długotrwała okrutna przemoc fizyczna, której doświadczyła obdarła ją z resztek człowieczeństwa”. Jedynym mechanizmem obronnym jaki ma jest zachowywanie się jak kot.
Danielle: Nie potrafię znieść myśli, że rodzic tak łatwo może zniszczyć życie swojego dziecka”.
To książka o przemocy, zbiorowych morderstwach, chorobach, bezradności wobec nieszczęścia, więc nie może być pogodna.
Jednak autorka mając na względzie odporność czytelnika (a może i swoją) wprowadza chwile oddechu w postaci wykluwającego się romansu dwojga policjantów i elementów poczucia humoru, przykładem może być poniższa rozmowa:
Alex „Jedna uparta kobieta potrafi doprowadzić faceta do ostateczności”.
- „Taki mamy dar – przyznała skromnie D.D. Warren.
Polecam.