Teoria Słowa
Kształt nie jest formą zależną od przestrzeni. Kształt z przestrzeni wynika. Kształt jest iloczynem (wynikiem) nakładania się przestrzeni istniejących poza kształtem. Kształt płaszczyzny jest miejscem przecięcia się dwóch przestrzeni. Kształt kuli jest miejscem przecięcia się przestrzeni nieskończenie wielu.
Czym jest zatem nazwa? Nazwa nie istnieje samodzielnie, lecz jest obrazem przecinania się przestrzeni. W różnych obszarach Ziemi przestrzenie przecinają się różnie, dając różne obrazy znaków i nazwania - a więc różne kształty słów języka.
Michał Archanioł
hebrajski: מיכאל [Mîchā’ēl]
greka: Μιχαήλ [Michaél]
łacina: Míchaël
arabski: ميخائيل [Mika'il],
Wszystko co jest, jest efektem tego co na zewnątrz. Moc Boga pochodzi z zewnątrz. Bóg przekazuje nam mądrość w postaci nazwań, które są iloczynem przestrzeni zewnętrznych.
Czym jest iloczyn przestrzeni zewnętrznych? Każde ciało niebieskie zmienia kształt przestrzeni (grawitacji), ciała krążące zmieniają przestrzeń cyklicznie. Materia istnieje dzięki przestrzeni, a każdy jej kształt, każdy obiekt który powstaje jest iloczynem jej zmian. Ponieważ przestrzeń ciągle się zmienia, zmieniają się również kształty.
Każdy kształt bierze się z przestrzeni, więc do przestrzeni dąży i powoli do niej się rozprasza (wzrost entropii).
Myśl, którą zapisuję słowem jest iloczynem zmieniających się przestrzeni. Moje myślenie pochodzi z zewnątrz.
Najpierw uważano, że Ziemia jest centrum Wszechświata a niebo wokół niej krąży. Potem okazało się, że Ziemia krąży po niebie wokół Słońca, a Słońce wokół centrum Galaktyki - Drogi Mlecznej.
Podobnie człowiek uważa, że myśl pochodzi od niego, a tymczasem myśl pochodzi z zewnątrz. Nic co jego, nie jest zatem jego.
Wolna wola jest jedynie zmianą kształtu tego samego. Sześcian można deformować w dowolny sposób, ale zawsze będzie on tylko zdeformowanym sześcianem.
Gdy wymieniam (poznaję) słowo-nazwanie Gabriel, to wypowiadam: „Bóg jest moją siłą”, a kiedy mówię Michał wypowiadam: "Któż jak Bóg!". Nazwanie jest jak zniekształcony sześcian, który nadal jest sześcianem. Wszystkie nazwania mają zatem jedno źródło. Cokolwiek powiem (wymyślę), przywołuję enigmatyczne słowo Bóg, w uwikłanej postaci czasu, materii, przestrzeni. Nic co myślę, nie jest więc moje, a od słowa-nazwania Bóg pochodzi.
Od każdego nazwania, szukając jego korzeni - dojdziemy do słowa Bóg. Jest tak nawet dla znaczenia: Wielki Wybuch.