Zarządzanie firmą to nie kaszka z mlekiem. Od dobrego menadżera w dużej mierze zależy sukces firmy. Idealny szef będzie wiedział jakie są mocne strony pracowników.
Zarządzanie firmą to nie kaszka z mlekiem. Od dobrego menadżera w dużej mierze zależy sukces firmy. Idealny szef będzie wiedział jakie są mocne strony pracowników i w jaki sposób najkorzystniej rozdzielić pomiedzy nimi zadania do wykonania. Elastyczność to dobra cecha, jednak czasem uważa się, że pracowników trzeba trzymać krotko. Jaka jest wiec najlepsza metoda zarządzania?
Daniel Goleman, amerykański psycholog i autor bestselleru Inteligencja emocjonalna, rozróżnia sześć stylów zarządzania. Jego zdaniem niezwykle istotną cechą jest inteligencja emocjonalna- zrozumienie i empatia przy jednoczesnym zachowaniu podstawowych zasad i wartości są najbardziej skuteczne.
Pierwszy ze stylów to styl demokratyczny, w którym najważniejszym pytaniem jest co sądzisz na ten temat?. Najważniejszą cechą leadera jest w ów czas umiejętność dobrego słuchania. Polega on na podejmowaniu decyzji w demokratyczny sposób, po wysłuchaniu opinii wszystkich zaangażowanych osób. Pozwala pracownikom poczuć się odpowiedzialnie za rozwój projet oraz wymaga od nich kreatywności. Minusem może być jednak czas wykonania- analizy wielu pomysłów mogą zabrać więcej czasu.
Kolejny, afiliacyjny styl, to podejście, które stawia ludzi na pierwszym miejscu. Najważniejsza jest tutaj komunikacja, wsparcie i dawanie pozytywnego feedbacku. Empatia szefa sprawia, że zespół czuje się doceniony i ma do niego zaufanie. Nie można jednak unikać również negatywnego feedbacku, gdyż w przeciwnym wypadku może to prowadzić do obniżenia jakości wykonywanych zadań czy rozleniwienia wśród pracowników.
Styl procesowy, nadający tempo, opiera się na zasadzie rób to co ja – natychmiast!. Wysokie standardy pracy i nacisk na kontrolę to podstawowe zasady. W razie potrzeby szef sam zabiera się za prace i pokazuje podopiecznym czego od nich oczekuje. Nie ma tutaj miejsca na kreatywność. Pracownicy powinni być zmotywowani wewnętrznie i nie mieć problemów z postępowaniem według reguł, w przeciwnym wypadku mogą czuć się przytłoczeni i niedocenieni.
Szef powtarzający rób co ci każę najprawdopodobniej kieruje się stylem nakazowym. Jest idealny w sytuacjach kryzysowych. Polega na wypełnianiu poleceń zgodnie z wymogami leadera. Praca jest zwykle wykonywana szybko i poprawnie. Nie pozwala jednak na wykazanie się przez pracownika. Często również owocuje popsuciem atmosfery w teamie poprzez zbyt duży nacisk, dlatego też powinien być stosowany z umiarem.
Zasada chodźcie ze mna to cecha autorytatywnego stylu. Poprzez budowanie wspólnej wizji i wyznaczanie wspólnego celu, uznawany jest za jeden z najefektywniejszych celów. Leader stawia pracownikom cel pozostawiając im jednocześnie swobodę w sposobie osiągniecia go. Każdy wie co robi i jaki jest tego cel. Szef musi być osobą z pasją, która potrafi zainspirować ludzi.
Ostatnim stylem jest styl trenerski, który zachęca spróbuj tego. Jest najbardziej rozwijającym stylem i koncentruje się na rozwoju pracownika oraz jego umiejętnościach. Pozwala członkom zespołu na poprawę swoich umiejętności jeśli tego potrzebują. Od szefa jednak wymaga osobistego zaangażowania w każdego pracownika, co może nie być łatwe oraz może owocować mniejszą uwagą na pracownikach o wysokich kompetencjach.
Dobry leader wie jaki styl będzie pasował najlepiej w jego zespole. Nie musi też łączyć wszystkich stylów zarządzania na raz. Poprzez swoje własne doświadczenia oraz osobowość może podjąć najlepszy wybór. Jednak chcąc osiągać bardzo dobre wyniki leader musi pamiętać, że musi dopasować styl pracy do ludzi z jakimi pracuje, nie tylko do własnych potrzeb.