Jeremiada o kaszlu
W rytm napadowy wręcz szczekający
plują w ligninę spierzchnięte usta
Nad reaktywnym rzęchem osierdzia brzęczę
Jak stara luźna perkusja.
I na schorzałej mojej śluzówce
Czają się Krztusiec, Rozedma, Astma,
Przeciekam flegmą jak dzban dziurawy
A dreszcz po plecach i trzewiach chlasta
Drżę przytłumiony czarcią torturą
I w lepkim bagnie tonę po szyję
Bebechem szarpie wstrząs nieustanny
I sam już nie wiem czy jeszcze żyję.
Gdy receptory moje kaszlowe
Dudnią jak tykwa luźna i pusta
Coś zielonego z nozdrzy wypływa
I jak kisielem zalewa usta.
Więc łkaj ma muzo o krzywdzie śpiewaj
Co deformuje mój rzymski organ
Jeszcze niedawny bard mazowiecki
Teraz katusze cierpię jak Kordian.
O losie podły ironio krtani
Gdzie trel kreował pienia liryczne
Teraz już tylko moich strun charkot
Torują leki mukolityczne
Wiec gdy nade mną westchnie czytelnik
Widząc w torturze tej palec boży
Niech mi daruje ogień krytyki
I go na ustach swoich położy.
obrazki z zasobów netu
@JanuszD.