JustPaste.it

Cichy pucz – Jürgen Roth o tym jak globaliści likwidują demokracje i szerzą nędz

Na zadłużaniu krajów południowej Europy korzystała zachodnioeuropejska finansjera. Politycy w nagrodę za zadłużanie swoich krajów, dostają intratne posady w korporacjach.

Na zadłużaniu krajów południowej Europy korzystała zachodnioeuropejska finansjera. Politycy w nagrodę za zadłużanie swoich krajów, dostają intratne posady w korporacjach.

 

Nakładem wydawnictwa Zysk ukazała się, 320 stronicowa, praca Jürgena Rotha „Cichy pucz” opisująca mechanizmy stopniowego odbierania przez międzynarodowe korporacje i finansjerę władzy państwom narodowym w Europie.

Celem Globalistów jest narzucenie globalnego centralnego planowania mającego zagwarantować finansjerze i korporacjom nienależne zyski pochodzące z wyzysku obywateli. Kosztem cichego puczu jest utrata praw i wolności przez obywateli, likwidacja socjalnej działalności państwa bez pytania obywateli o zgodę na takie działanie, oraz utrzymywanie obywateli w sztucznie wykreowanej nędzy.

Jürgen Roth to jeden z najbardziej znanych dziennikarzy śledczych w Niemczech. W swoich mających status bestselerów książkach od lat podejmuje niewygodne i niebezpieczne tematy dotyczące patologi społecznych i ustrojowych, od których inni autorzy wolą trzymać się z daleka, w tym te dotyczące korupcji i przestępczości zorganizowanej.

Zdaniem Jürgena Rotha polityka finansjery i koncernów odpowiada za to, że 43 miliony Europejczyków jest niedożywionych, a 120 milionów zagrożonych ubóstwem, oraz za skorumpowanie polityków europejskich wszystkich nurtów. Globaliści by zrealizować swoje plany redukują systematycznie demokracje w Europie.

Instytucje reprezentujące interesy finansjery i korporacji (Międzynarodowy Okrągły Stół, oraz tak zwana trojka czyli Komisja Europejska, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Europejski Bank Centralny), zdaniem publicysty, chcą władzy nad Europą i zniewolenia Europejczyków. Swoje plany realizują poprzez wymuszanie na rządach nieustannego podnoszenia podatków i ograniczania sfery świadczeń socjalnych. Trojka narzucając Unii Europejskiej ograniczenie praw socjalnych i politykę eksploatacji zasobów ludzkich wzoruje się na chińskim modelu gospodarczym.

W wyniku działań instytucji globalistów, Europejczycy mają coraz gorsze warunki zatrudnienia (celem korporacji jest spauperyzowanie Europejczyków by byli tanią siłą roboczą), a państwowy majątek, monopole państwowe, i pola aktywności państwa, za grosze są przejmowane przez korporacje,

Zdaniem Jürgena Rotha kryzys gospodarczy w Unii Europejskiej został sztucznie wywołany przez finansjerę i koncerny by skłonić Europejczyków do zostania tanią siłą robocza.

Jürgen Roth w swej pracy (na przykładach Portugalii, Grecji, Niemiec, Włoch) bardzo dokładnie opisał destrukcje socjalnych funkcji państwa w Europie, wzajemne powiązania polityków z finansjerą i korporacjami. W pracy niemieckiego reportera śledczego dokłanie opisane są kadry i działania organizacji globalistów, neokolonialna polityka korporacji w Afryce wspierana przez rządy państw europejskich, narzucenie przez Niemcy Grecji ustawodawstwa niszczącego grecką gospodarkę.

Przykładem państwa upadłego w wyniku działalności globalistów jest, zdaniem Jürgena Rotha, Grecja. W Grecji „miliony Greków muszą korzystać z pomocy humanitarnej, by nie umrzeć z głodu”, nikt z polityków nie zabiega o interesy greków, bo wszyscy politycy zostali uzależnieni od oligarchów, powszechnie rozpadają się instytucje państwa z powodu nie wypłacania pensji, pauperyzacja prowadzi do wzrostu notowań Złotego Świtu (zdaniem autora partii faszystowskiej i rasistowskiej).

Zdaniem Jürgena Rotha Złoty Świt w Grecji sieje terror przy pełnej akceptacji policji. Bojówki Złotego Świtu mają, zdaniem autora książki, systematycznie napadać na lewicowe placówki socjalne. Działacze Złotego Świtu głoszą, że pieniądze marnowane na imigrantów należy przeznaczyć na świadczenia socjalne dla Greków, a samych imigrantów deportować. Środowisko Złotego Świtu powstało w Grecji w latach osiemdziesiątych, partia aktywnie działała od lat dziewięćdziesiątych, fala sukcesów partii zaczęła się w 2012. Działacze Złotego Świtu prócz tego, że są oskarżani o nazizm i rasizm, są też oskarżani o przestępstwa kryminalne (morderstwa, okaleczenia, handel ludźmi, pranie brudnych pieniędzy, zmuszanie nieletnich do prostytucji), płatną współprace z policją.

Niezwykle ciekawe są związki Złotego Świtu z policją. Na Złoty Świt głosuje 50% policjantów. Policjanci dostarczają bojówkarzom pałki i nagłośnienie, pozostają bierni gdy działacze partii szerzą terror wobec imigrantów, sami biją i torturują imigrantów, W policji nie było czystek po czasach dyktatury wojskowej z lat 1967 – 1974 (wspieranej przez zachód), które z sentymentem wspominają działacze Złotego Świtu. Równie dobre relacje ma Złoty Świt z wojskowymi, funkcjonariuszami wymiaru sprawiedliwości, politykami innych partii i duchownymi kościoła prawosławnego.

Z równie niechętną oceną autora książki co Złoty Świt, spotkała się też portugalska dyktatur. Trwała ona od 1926 do 1974 roku, i była wspierana przez USA, NATO i RFN. Pomimo rewolucji stara oligarchia odbudowała swoją pozycje dzięki wsparciu RFN, w tym i niemieckiej socjaldemokracji.

Autor książki winą za imigracje z biednych krajów do krajów bogatych obarcza globalizacje gospodarki. Koncerny by eksploatować gospodarkę wspierają krwawy terror afrykańskich dyktatorów. Przykładem tego jest między innymi Angola, jeden z najbiedniejszych krajów na świecie. na którym pasożytuje „niemiecka” finansjera (wg autora tylko 7% akcji niemieckich przedsiębiorstw należy do Niemców, a 48% do Brytyjczyków, 29% do amerykanów i 19% do przedstawicieli innych zachodnich krajów). Przekleństwem Angoli są bogate złoża diamentów i ropy, eksploatowany są przez zachodnie koncerny – zachodnie koncerny by chronić swoje interesy chronią autorytarne rządy, wspierają korupcje i fałszowanie wyborów.

Na zadłużaniu krajów południowej Europy korzystała zachodnioeuropejska finansjera. Politycy wszystkich opcji w nagrodę za zadłużanie swoich krajów, dostają intratne posady w korporacjach. Zadłużenie krajów Europy południowej było efektem niegospodarności rządzących, czyli transferu środków publicznych do prywatnych kieszeni. Niegospodarności towarzyszyło ograniczanie wydatków socjalnych. Grecja by spłacać swoje długi wyprzedała własność państwową (ziemie, złoża, infrastrukturę) za ułamek jej wartości.

Wraz ze wzrostem świadomości społecznej o wyzysku ze strony korporacji i finansjery, w wielu krajach Unii Europejskiej rozpoczęto prace nad uznaniem protestów społecznych za akty terroru. Pacyfikacji protestów społecznych mają służyć, zdaniem autora książki, Europejskie Siły Żandarmerii (Eurogendfor EGF) Działą ją one we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Portugalii, Holandii. O członkostwo w ich szeregach stara się Polska i Litwa, a Turcja jest obserwatorem.

Zdaniem autora książki „wszystkie zajęte przez” Eurogendfor „budynki i tereny pozostają niedostępne nawet dla organów państwowych”. „Eurogendfor to policja, policja kryminalna, wojsko i służby specjalne w jednym, i na dodatek nie podlegające kontroli parlamentu” Kompetencje Eurogendfor „są właściwie nieograniczone”. Eurogendfor działa zgodnie z decyzją Unii Europejskiej, ma wszelkie uprawnienia policyjne, wojskowe i wywiadowcze.

Pacyfikacji niezadowolenia społecznego w Europie ma służyć też „Inteligentny system informacyjny wspierający obserwację, wyszukiwanie i detekcję dla celów bezpieczeństwa obywateli w środowisku miejskim – Indect”. Służy on wszystkim służbom w Europie, integrując wszelkie bazy danych, wszelkie kamery monitoringu, systemy identyfikatorów biometrycznych, dronów i systemów sensorycznych.

Jan Bodakowski
http://jan.bodakowski.salon24.pl

Share this: