Albert Einstein poszukiwał Kwantowej Teorii Grawitacji. Bezskutecznie.
...
100 lat Ogólnej Teorii Względności
OTW została opublikowana podczas I Wojny Światowej. Jedną z wad współczesnej nauki i współczesnego świata jest ahistoryczne myślenie spowodowane przerostem specjalizacji.
Człowiek myślący ahistorycznie nie kojarzy współistnienia zjawisk i wydarzeń z przeszłości. Wszystko widzi osobno.
Początek XX wieku to okres przełomu w fizyce, która kilkanaście lat wcześniej wydawała się „skończona” i wymagająca jedynie drobnych uzupełnień dotyczących niezbyt istotnych szczegółów.
Odkrycia dokonane przez Rutheforda, małżeństwo Curie, Maxa Planka, Einsteina i innych zmieniły fizykę i równocześnie stworzyły nowy paradygmat. Paradygmat dziś już skostniały i bezpłodny, co postaram się udowodnić.
OTW jest teorią grawitacji, która nigdy nie zostanie „obalona”. OTW nie obaliła Mechaniki Klasycznej Newtona i następna teoria grawitacji nie obali OTW. Zarówno OTW jak i Mechanika Newtona są potwierdzone doświadczalnie. Każda w swoim zakresie stosowalności.
Jednak
Ani jedna ani druga teoria nie wyjaśnia wszystkich zjawisk związanych z grawitacją. Dlatego kolejna teoria (nowy, następny model grawitacji) jest potrzebna.
Albert Einstein dobrze zdawał sobie z tego sprawę. Poszukiwał tego nowego modelu, który nazywał „kwantową teorią grawitacji”. Nie udało się Einsteinowi. Do dziś nikt nie opublikował teorii poszerzającej możliwości opisu grawitacji i unifikującej opis grawitacji z opisami oddziaływań elektrycznych, magnetycznych i innych.
Dlaczego?
Dlaczego OTW zamroziła rozwój fizyki?
OTW zrobiła to do spółki Teorią Kwantów. Te teorie od początku był niekompatybilne i niekompatybilnymi pozostały do dzisiaj.
Jest kilka powodów.
Początkowo. Najważniejszym była nowa i trudna matematyka wykorzystywana w Mechanice Kwantowej i Ogólnej Teorii Względności. Mało kto rozumiał o co chodzi Einsteinowi i Schrodingerowi. Równocześnie zgodność wyników z doświadczeniem była porażająca. Stąd wielka sława autorów, którzy bardzo szybko zostali autorytetami, z którymi lepiej nie dyskutować.
Równocześnie:
1) Teorie były niemożliwe do pogodzenia ze sobą.
2) Ktoś, kto chciałby podważyć jedną z nich, musi zmierzyć się z niepodważalnymi wynikami doświadczeń potwierdzających prawdziwość zakwestionowanej teorii.
Stanęło na tym, że rzeczywistość jest paradoksalna.
To co prawdziwe może być fałszywe równocześnie.
Żywy kot może być martwy i na odwrót. (Tzw. Kot Schrodingera).
Przeczytaj: >>> Najwieksza zagadka XX wieku - kot Schrodingera
Adam Jezierski
...
.