Moje doświadczenia i wnioski odnośnie prowadzenia kościelnego chóru mieszanego i niemieszanego, dzięki czemu uważam że, w każdej dziedzinie równowaga to podstawa.
Prowadzę chór kościelny od ponad 14 lat, początkowo był to chór tylko żeński, co prawda był jeden pan, którego żona kilka razy zmusiła do występu, jednak bronił się przed tym jak tylko mógł. Później przestał się udzielać, ale mimo to zostawiliśmy mu drzwi otwarte, zawsze mógł wrócić, przez długi czas nadal widniał "na stanie" chóru.
Dziś ten sam chór jest już chórem mieszanym z lekką przewagą kobiet i z perspektywy czasu mogę porównać pracę z samymi kobietami i z mieszanym składem damsko-męskim. Dochodzę do wniosków, że gdy były same kobiety i ja, mężczyzna, założyciel i dyrygent, sytuacje były ciągle napięte, kobiety między sobą cięły się niemiłosiernie, ciągle były jakiś złości, a czasem nawet dziecinada, bo jak nazwać sytuację, że dorosłe ponad 45 letnie "damy" są pokłócone więc nie chcę stać obok siebie. Szok.
Gdy do kobiet dołączyli mężczyźni, wszystko obróciło się o 180 stopni, cała grupa stała się spójna i przede wszystkim, kilku panów swoimi dowcipami i aparycją potrafiło szybko sprowadzić kobiety do parteru i natychmiast żartem rozładować atmosferę. Ponadto nawet jeśli dochodził odo jakiś sporów, to w 99% był to kłótnie pomiędzy paniami. Panowie robili swoje i mieli w głębokim poważaniu, że ktoś się na nich krzywo patrzy czy śmieje gdy zaczynają lekko fałszować, wtedy był jedynie napięcia, pomiędzy mną i fałszującymi.
Teraz żeby nie było nieporozumień bo wyszedł trochę szowinistyczny wpis. NIE, nie uważam, że bez mężczyzn była tragiczna atmosfera i nie dało się pracować. Twierdzę, że dopiero chór mieszany, był wolny od napięć i niepotrzebnych zgrzytów. Dlatego też od tamtego czasu uważam że wszędzie, powinna być równowaga, patrząc na to z drugiej strony, często mówi się, że kobieta w rządzie wprowadza lepszą atmosferę bo bardziej się uważa na słowa.
Równowaga to podstawa - Peace
Licencja: Creative Commons