JustPaste.it

Skala zdrady narodowej nie ma analogii w całej historii

Skala zdrady narodowej nie ma analogii w całej historii Polacy w ogóle nie zauważyli, że ich kraj był przedmiotem bezprzykładnej i bezwzględnej zachodniej agresji ekonomicznej na niebywałą skalę. Przekazanie ponad 50% najlepszego majątku przemysłowego i 75% kluczowego sektora bankowego za kilka procent jego wartości ekonomicznej, a często za dopłatą, w ręce zagranicznego kapitału, jest pierwszym przypadkiem w historii cywilizowanego świata, aby przyzwoliło na to formalnie suwerenne państwo. Doprowadzenie do zniszczenia kilku milionów miejsc pracy i pozbawienie podstaw egzystencji ekonomicznej kilkunastu milionów własnych obywateli w warunkach istnienia własnego suwerennego państwa, jeszcze się w historii współczesnej wcześniej nie zdarzyło. I to bez przegranej krwawej wojny i narzuconych warunków przymusowej kapitulacji. Czegoś tak niebywałego jeszcze w historii współczesnego cywilizowanego świata nie odnotowano. Ten rozbiór gospodarczy Polski można porównać historycznie tylko z rozbiorami państwa I Rzeczypospolitej w XVIII wieku. I ta zewnętrzna agresja nigdy nie byłaby możliwa, gdyby nie istniał współpracujący z Zachodem współczesny agresor wewnętrzny, owa gospodarcza Targowica. Tym agresorem wewnętrznym była pierwotnie komunistyczna grupa prowadząca szokową transformację, przekształcona wtórnie w postkomunistyczną oligarchię polityczno-finansową. Tym agresorem było postkomunistyczne środowisko polityczne. Tym agresorem było postsolidarnościowe środowiska polityczne grupy Wałęsy i „Gazety Wyborczej”. Za kilka dekad, a może nawet dużo wcześniej, polscy historycy będą łapać się za głowy ze zdumienia jak do czegoś takiego mogło dojść. Za kilka dekad bowiem odejdą ostatecznie z aktywnego życia społecznego zdezorientowane terapią szokową pokolenia Polaków oraz grupy realizujące szokową transformację polskiego komunizmu. A nazwiska twórców gospodarczej Targowicy, przejdą do historycznej encyklopedii hańby narodowej, na równi z nazwiskami Stanisława Szczęsnego Potockiego, Józefa Kazimierza i Szymona Kossakowskich, Franciszka Ksawerego Branickiego czy Seweryna Rzewuskiego. Tyle, że nasi historycy będą mieli duży problem z ustaleniem tylko kilku głównych nazwisk. Skala bowiem zdrady narodowej i zdrady stanu w ramach szokowej transformacji nie ma analogii w całej historii polskiej państwowości. Ale ta wojna ekonomiczna trwa nadal. Nie da się jej przerwać. I aby w niej przetrwać jako niepodległy naród i narodowe państwo, to w perspektywie najbliższej dekady polskie społeczeństwo musiałoby podjąć kontrofensywę gospodarczą. Kontrofensywę dla odzyskania milionów miejsc pracy, dla jakościowego postępu przemysłowej struktury gospodarczej i dla odbudowy narodowego przemysłu i bankowości. A warunkiem wyjściowym takiej kontrofensywy w tej przegrywanej obecnie z kretesem wojnie, jest pozbycie się agresora wewnętrznego. Pozbycie się kompradorskich elit politycznych naszpikowanych rodzimą i obcą agenturą wpływu, z ich ideową, intelektualną i moralną nędzą. Fragment książki: Wojciecha Błasiaka – „Siedem dni ze Stanem Tymińskim – Codzienność z szokową transformacją w tle”.

 

Autor: Robert Brzoza