Ziemie występujące na terenie naszego kraju nie należą do przyjaznych rolnictwu. Głównie przeważają gleby kwaśne o niskim współczynniku pH.
Gleby te cechują się nadmiarem metali ciężkich, posiadają dużą zawartość ołowiu oraz niklu. Mają niedobór wapna, magnezu i fosforu. Taki stan sytuacji nie sprzyja w uprawach. Jak zatem zaradzić temu? Otóż przywrócenie odpowiedniego pH glebie może wapnowanie. Na rynku jest wiele produktów nawozowych cechującymi się różnorodnymi właściwościami. Dostępne są m.in. rodzaje wapna takie jak magnezowe, węglanowe i tlenkowe.
Wapnowanie charakteryzuje się tym, że zmienia odczyn gleby z kwaśnej na lekko kwasną lub zbliżony do obojętnego. Poprawia również jakość próchnicy. Zabieg wapnowania wykonuje się zazwyczaj latem i jeśienią przed orką. Istotne jest bardzo prawidłowe wykonanie wapnowania, gdyż za duże dawki lub za małe mogą spowodować, że rezultat tego zabiegu będzie inny niż oczekiwany. Nie powinno się sadzić roślin uprawnych tuż po wapnowaniu. Zalecany moment, to do trzech tygodni od wapnowania.
To ile wapna zastosujemy powinno być uwzględnione od pH podłoża i typu gleby. Odpowiedni dobór nawozu dokonuje się na podstawie procentu tlenku wapnia (CaO). Gleby ciężkie potrzebują większą ilość wapna nawozowego aniżeli gleby lekkie. Odczyn gleby na polu można zbadać udając się do większości firm sprzedających wapno.
Występuje kilka podstawowych zasad w przypadku wapnowania gleb:
- Nawozy tlenkowe nie nadają się do gleb lekkich i torfowych
- Nawozy tlenkowe stosuje się do gleb ciężkich
- Proces wapnowania wykonuje się w porze suchej, a nie deszczowej
- Nie należy stosować wapna na gleby mokre
Stosując się do informacji zawartych w tym artykule zwiększycie prawdopodobieństwo obfitych, urodzajnych plonów.