Zaśmiecanie pobliskiej okolicy wprowadza nieustanny chaos pogłębiając jego ogólną brzydotę.

Powracający trend omawianego minimalizmu daje odświeżone poczucie wolności oraz przestrzeni miru domowego. Ów coraz to rozpowszechniony styl urządzenia przestrzennego zaczyna dominować również w miejscu publicznym w tym pracy. Ograniczenie się do niezbędnego minimum staje się odzwierciedleniem poukładanej duszy. Nie potrzebujemy zagracać sobie życia zbędnymi przedmiotami, które tylko zajmują miejsce. Swoboda wynikająca z przestrzeni nadaje życiu optymalny kształt i kierunek. 
Nabywanie kolejnych rzeczy materialnych niekoniecznie uczyni nas szczęśliwszymi niż jesteśmy.

Wyraźnie zdaje się, że w konsumpcyjnym społeczeństwie nie ma już miejsca na dużo skromniejszy w swoim wyrazie minimalizm. Wprowadzając ów trend w nasze niepoukładane szeregi głównie po to, by w końcu mógł zapanować ład, naturalizm i spokój. Porządkując wszechogarniający bałagan pojawiający się częstokroć na biurku czy w szafie zapewniamy sobie bezcenny porządek myśli, co aktualnie staje się coraz bardziej pożądany.


Minimalizm to również pozytywne nastawienie do życia i myślenie. Przynosi rozbrajającą radość z posiadania mniej od tego, co współcześnie nazywamy nowomodnym luksusem. Prekursorką tego nurtu jest Francine Jay. Jest również autorką książki "Minimalizm daje radość".

Filozofia minimalizmu przekonuje, ze nie ma nic lepszego w życiu niż oczyszczenie i pozbycie się przedmiotów zbędnych. Jednakowoż minimalizm nie ma nic wspólnego z pustka i sterylnością jaka sugeruje. To przestrzeń zrodzona z harmonii i porządku, dająca nam większą swobodę.