Moje życie od początku jego istnienia to pasmo niekończącej się przygody na karuzeli. Raz w górę, po czym znów głęboko w dół.
Życie nie nauczyło mnie słodkich smaków. Hartowało mnie od najmłodszych mych lat, tak by rozbudzić we mnie własną dojrzałość. Rezolutność w dzieciństwie przekłada się na dojrzałość i mądrość w latach późniejszych. Wybierając jak najlepiej szlam przez ścieżki życia z otwarta przyłbicą nie nastawiając się na żadna walkę.
Ufnie wierzyłam, że napotkani ludzie są podobni do mnie dlatego nie zrobią mi krzywdy, skoro ja im nie robię nic złego. Po prostu żyje!
Takie mocno błędne myślenie doprowadziło mnie do tego, że dostawałam od losu niemałe cięgi nie umiejąc się bronic. Tak raz za razem. Dojrzałość, jaka mam w sobie podpowiadała mi, ze mam po prostu być sobą. Więc jestem sobą.