Drogi asfaltowe stanowią w Polsce znakomitą większość. Niewiele osób wie, że istnieje dla nich technologiczna alternatywa.
Nawierzchnie z betonu wałowanego to technologia stosowana już od lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. W Polsce trasy wykonywane w tej technologi nie cieszyły się nigdy dużą popularnością. Wokół metody praktycznie niestosowanej w naszym kraju pojawiło się wiele faktów i mitów.
Fakty o betonie wałowanym.
Drogi betonowe stosowane są wszędzie, tam gdzie liczy się wytrzymałość i szybkość wykonania. Dużą zaletą jest fakt, iż nawierzchnia wykonana w tej technologi może być oddana do użytku już 48 godzin po wybudowaniu. Trasy betonowe cechuje duża wytrzymałość. Przy nasłonecznieniu nagrzewają się do znacznie mniejszych temperatur i są mniej podatne na odkształcenia w postaci tak znienawidzone przez kierowców kolein. Sprawia to iż trasy wykonane w tej technologi mają niższe koszty eksploracji. Nie wymagają ciągłych naprawa.
Mity o betonie wałowanym.
Wiele osób przyzwyczajonych do nawierzchni asfaltowych patrzy nieprzychylnie na powierzchnie betonowe, powtarzając na ich temat wiele nieprawdziwych informacji. Pierwszym mitem odnośnie nawierzchni betonowych, jest ich wysoki koszt wykonania. W tej materii wszystko zależy od lokalizacji i przeznaczenia drogi. Ceny zazwyczaj są porównywalne, a nawet w określonych warunkach niższe. Do tego dłuższa jest ich żywotność, przez co spadają koszty utrzymania. Jedynym pracami konserwacyjnymi dróg betonowych jest nadaniem im odpowiedniej, chropowatej powierzchni zwiększającej przyczepność. Zabieg ten powinien być wykonywany w zależności od natężenia ruchu co kilka lub kilkanaście lat, a jego koszt jest nieporównywanie niższy niż koszty napraw dróg asfaltowych. Beton nie odkształca się, ale pęka. Jest to zupełnie naturalne zjawisko. W procesie budowy tworzy się pęknięcia, które uszczelnia się, aby materiał mógł w naturalny sposób pracować bez wpływu na komfort użytkowania.