Aneszka nigdy się nie poddaje. Czasem jedynie odpuszcza nieco z tonu, który niekiedy potrafi się bardziej nadąć! Okoliczności do tego prowadza.
Przed świętami zupełnie nagle ogarnął mnie blogi spokój wlewający się w sercu. Nie zamierzam nadstawiać drugiego policzka, by ulżyć komuś sfrustrowanemu w jego ciągłym emocjonalnym napięciu.
Okrzepłam na tyle, aby nie zwracać na to szczególnej uwagi. Widzę dalej, sięgam głębiej żyjąc najpełniej jak się da. Nie dla blichtru ani poklasku, a jedynie dla samej siebie.
Był dłuższy moment bezwietrznego przestoju. By nabrać silnego wiatru zmian w pocerowane żagle życia potrzebna jest chwila zatrzymania, nabrania brakującego dystansu, moment nostalgicznej zadumy.