Tak mi się życie ułożyło, że przebywam wśród ludzi, czy tego chce, czy nie, ale nie mogę już na nich liczyć. Czemu mają mi pomagać, skoro sami ze sobą mają nie lada problemy.

Dostrzeganie siebie nawzajem poprzez jednoczące nas problemy rozwijają w nas głębokie pokłady empatii, która zdaje się wartością archaiczną, jaka nie przystoi do czasu przylegającego aktualnie.


Czy jesteśmy w stanie wykazać się empatią względem nawet obcego człowieka? Nie do końca tak potrafimy. Pomoc drugiemu kreuje osobowość człowieka wrażliwego.

Czasem aż serce się kraje, gdy oglądam, czy uczestniczę w sytuacjach krytycznych okolicznych środowisk. Nie zawsze trzeba pomagać materialnie, choć to też jest ważna forma wsparcia.

Ludzie są jednak bezwzględni. I dbają wyłącznie o swój zakichany interes. A do tego perfidnie powołują się na swoim niezaprzeczaną wiarę w Boga Jedynego!