Obłożona świątecznymi wydaniami gazet przeglądam to, co można wyczytać z papierowej prasówki.
Istny misz masz o lekkim zabarwieniu świątecznym. Nawet poważna publicystyczna prasa nie unika okolicznościowego faux pas w postaci przepisu na dietetyczny barszczyk z odtłuszczonymi uszkami.
W moim szerokim repertuarze tekstów jeszcze, i całe szczęście, nie zdarzyło się pisanie typu kulinarnego, choć cykliczne arty powstają tylko raz. Reszta to moja inwencja lub jej brak! Pisanie pod jakieś konkretne wydarzenie to jednostkowy impuls szybciej reakcji. Taka właściwa reakcja musi być jak najszybsza!
Co w moim wydaniu prezentuje się dość blado. Inni są po prostu szybsi i bardziej wściekli!!! Jednak mnie walka o tą palmę pierwszeństwa nie jest do niczego potrzebna. Zawodowo piszący dziennikarze muszą być w nieustannej gotowości, by móc opisywać rzeczywistą prawdę w państwie i społeczeństwie z opatrzonym właściwie komentarzem.
Ja natomiast mam ten luz, że mogę pisać co i kiedy tylko zechce. Robię to z uwielbienia do słowa, którym się posługuje na co dzień i na święta.