Z transportem ładunków w pionie i poziomie mają na co dzień do czynienia pracownicy magazynów, hal przemysłowych oraz placów budowy.
Do transportu bliskiego wykorzystywane są m.in. wciągarki elektryczne.
W porównaniu z wciągarkami ręcznymi, elektryczne mają znacznie większą sprawność, są jednak nieco mniej precyzyjne. Co więcej, nie w każdych warunkach można je stosować – wykluczone jest to w otoczeniu, w którym panuje wysoka wilgotność. Nie oznacza to jednak, że wciągarki elektryczne nie są odporne na czynniki atmosferyczne. Zdecydowana większość dostępnych na rynku modeli może być stosowana w szerokim zakresie temperatur zewnętrznych (nawet od -20 do +40 stopni Celsjusza). Z tego względu tego rodzaju urządzenia dźwignicowe pracują zarówno w obiektach zadaszonych, jak i na otwartej przestrzeni.
Elektryczne wciągarki dzielimy na łańcuchowe i linowe, w zależności od tego, jaki zastosowano w nich element wciągający. Determinuje on parametry pracy urządzenia. W przypadku wciągarek łańcuchowych odległość transportowa jest stosunkowo niewielka, nigdy nie przekracza kilku metrów. Za to udźwig tych wciągarek jest imponujący i może wynieść nawet 10 ton. Odwrotnie jest w przypadku wciągarek linowych – za ich pomocą można transportować ładunki na odległość nawet 40 metrów, bez względu na kierunek (w pionie lub w poziomie). Jednak cierpi na tym udźwig – wciągarki tego rodzaju mogą przenieść towar, którego masa nie przekracza kilku ton.
Udźwig jest bardzo ważnym parametrem, ponieważ decyduje o tym, czy wciągarka ma być zarejestrowana w Urzędzie Dozoru Technicznego. Graniczną wartością jest 2000 kg – jeżeli udźwig maszyny jest większy, musi być ona zgłoszona do Urzędu i objęta dozorem, który polega na okresowej kontroli obejmującej zwłaszcza badania techniczne.
Niezależnie od rodzaju wciągarki elektrycznej, jej obsługą może się zajmować wyłącznie osoba posiadająca stosowne uprawnienia.