Tabliczka oui-ja to jeden z najpopularniejszych – i najgroźniejszych – spirytystycznych akcesoriów, wykorzystywany przez medium do komunikowania się niby z duchami, a tak naprawdę z… diabłem.

Tabliczka oui-ja to jeden z najpopularniejszych – i najgroźniejszych – spirytystycznych akcesoriów, wykorzystywany przez medium do komunikowania się niby z duchami, a tak naprawdę z… diabłem. Kto widział film „Egzorcysta” ten wie, że przyczyną opętania małej Regan była zabawa tabliczką ouija i porozumiewanie się przez nią z niejakim Kapitanem Howdy. Takich historii jest niestety bardzo wiele. Zły duch nie śpi. Tabliczka ouija – jak i przedmioty o podobnej funkcji – prowadzi wprost do złego ducha.

O czerwonej nitce pisał już Sienkiewicz w „Potopie”: „Diabeł tu nie pomoże, nie tylko czerwona nitka!… ” Czyli zamiłowanie do zabobonów, zwłaszcza do czerwonej nitki, było znane od dawna.  Nie tylko w Polsce.

W Bułgarii w święta rodzinne odwiedza się krewnych, wręczając im prezenty w postaci butelki rakii przewiązanej czerwoną nitką (za hubavo – na szczęście – jak się twierdzi ). Nitka ma też ” zastosowanie ” w gusłach magicznych „figury zawiń w papier pergaminowy, obwiąż je czerwoną nitką.”
Nitka znana  jest także na Wschodzie w praktyce Feng Shui „monetę pojedynczą nosi się w portfelu, trzy-powiązane koniecznie czerwoną nitką – np.- nakleja się na księgę przychodów „.  Wyliczać można by jeszcze długo. I byłoby to nawet śmieszne, ta wiara w „moc” zwykłej czerwonej nici, gdyby nie przyszła ta dziwna moda do Polski.

 W Polsce Maryla Rodowicz zachwala czerwoną nitkę, wzorując się na piosenkarce Madonnie, która uprawia kabałę – magiczną odmianę judaizmu, bardzo niebezpieczną jak mówią sami Żydzi, którzy się nią zajmują. Kabała w judaizmie jest dostępna tylko dla dojrzałych mężczyn, po przekroczeniu granicy pewnego wieku, obeznanych w żydowskich pismach i rytuałach. Dla zwykłych wyznawców religii żydowskiej kabała jest zabroniona. Właśnie z kabały bierze początek wiara w moc czerwonej nitki. Zapewne ma to jakiś szerszy, nieznany nam kontekst magiczny i takie korzystanie z tej wiedzy w postaci noszenia czerwonej nitki nie może pozostawać obojętne dla życia duchowego.

Żydzi wiele lat przygotowują się do tej wiedzy magicznej, zdając sobie sprawę z jej niebezpieczeństwa. Dlatego odłam kabalistyczny (niektórzy twierdzą, że jest to sekta) jest krytykowany przez inne odłamy religii żydowskiej – jako wiedza tajemna, magiczna i niebezpieczna. Tymczasem ludzie korzystaja z odłamka tej wiedzy w postaci czerwonej nitki nie majac pojęcia co za tym stoi, jakie niebezpieczeństwa mogą na siebie ściągnąć. I zapewne ściągają….

Musimy pamiętać, ze chrześcijanie nie uznają bałwochwalstwa, guślarstwa, magii, wróżb i czarów. A świadome noszenie czerwonej nitki i wiara w jej moc nie jest niczym innym jak właśnie bałwochwalstwem, łamaniem pierwszego przykazania – „Nie będziesz miał bogow cudzych przede Mną” i grzechem ciężkim zrywającym komunię z Panem Bogiem. Zanim ulegniesz tej złej modzie na czerwoną nitkę, pomyśl – komu zaufasz? guślarskiemu kawałkowi nici, czy Jezusowi Chrystusowi?

Tzw. kręgi ochronne, amulety mające chronić posiadacza przed złymi mocami, duchami, demonami, złorzeczeniom itp. Talizmany islamskie często zawierają werset z Koranu, co ma szczególnie chronić przed mocami nieczystymi i urokami.

Tzw. kręgi ochronne, amulety mające chronić posiadacza przed złymi mocami, duchami, demonami, złorzeczeniom itp. Talizmany islamskie często zawierają werset z Koranu, co ma szczególnie chronić przed mocami nieczystymi i urokami.

Inaczej: mano cornuta, sign of the horns, devil sign, devil horns, Leviathan Horns. W tłumaczeniu: rogata dłoń, znak diabła, rogi diabła.

Układ dłoni ma przypominać rogaty łeb. Większość znanych określeń tego gestu odnosi się właśnie do rogów i demona, pojawiają się też odniesienia nawiązujące do nazw instytucji sportowych, np. drużyny Longorns, podczas której meczy kibice wyciągają ręce w takim układzie palców.

Gest jest szczególnie popularny w subkulturze satanistycznej oraz metalowej. Często jest widoczny na koncertach (szczególnie metalowych), jest też formą pozdrowienia w ramach metalowej subkultury. Rozpropagował go szczególnie Ron Dio, wokalista m.in. zespołu blackmetalowego Black Sabbath. On sam (jak przyznał w jednym z wywiadów) identyfikował ten gest z malocchio (złe oko, złe spojrzenie, zły czyn magiczny), co ma odniesienie wyłącznie okultystyczne. Więcej na temat malocchio wraz z definicją można znaleźć w książce o. Aleksandra Posackiego pt. „Okultyzm, magia, demonologia”.

To niezwykle rozpowszechnionym współcześnie amulet. Wedle popularyzujących go ulotek ma wpływać na zdrowie i zdolności parapsychologiczne; chronić przed urokami oraz wypadkami losowymi. Ma ponadto wypełniać „pozytywną energią” noszącą go osobę oraz pomieszczenia.

Podobne do pierścienia właściwości przypisuje się płytkom i odpromiennikom, umieszczanym przez różdżkarzy w określonych częściach mieszkania. We wszystkich takich sytuacjach ujawniają się radiestezyjno-okultystyczne cechy martwych przedmiotów.
Legendarną otoczkę o odnalezieniu pierścienia w wykopaliskach w Egipcie i przypisanie przedmiotu do mitycznej Atlantydy należy włożyć między bajki. Na podobnej zasadzie można przypisać ten przedmit Marsjanom albo księżycowym ludkom. Trzeba też pamiętać , że pierścień taki, jak  odnaleziono prawie 150 lat temu różni się od dziś wyrabianych paroma istotnymi szczegółami: kształtem, pełnym zamknięciem oraz (wbrew pozorom) niechlujnym wykonaniem.

Pochodzi z pogańskich wierzeń germańskich i skandynawskich, gdzie pojawia się Thor, bóg-grom. Młot służył Thorowi do rozbijania przeszkód i wszelkich barier stających na drodze do szczęścia.

Pochodzi z pogańskich wierzeń germańskich i skandynawskich, gdzie pojawia się Thor, bóg-grom. Młot służył Thorowi do rozbijania przeszkód i wszelkich barier stających na drodze do szczęścia. Symbolikę amuletu można utożsamiać z hedonizmem, dążeniem do celu bez liczenia się z konsekwencjami.

Egipski symbol boga-słońca Horusa, wyobrażanego w postaci sokoła lub człowieka z głową tego ptaka. Pogański talizman sporządzany w święto natury, noszony dla poprawy wzroku, zdrowia, płodności.

Egipski symbol boga-słońca Horusa, wyobrażanego w postaci sokoła lub człowieka z głową tego ptaka. Pogański talizman sporządzany w święto natury, noszony dla poprawy wzroku, zdrowia, płodności.

Atrybut boga Odyna (Wodana). Symbolizuje most do innego świata, wyższej energii i wiedzy. Zgodność człowieka z wszechświatem. Poprzeczne ramiona znaku oznaczają świat niematerialny, ramię pionowe świat fizyczny, ziemski. Do

Atrybut boga Odyna (Wodana). Symbolizuje most do innego świata, wyższej energii i wiedzy. Zgodność człowieka z wszechświatem. Poprzeczne ramiona znaku oznaczają świat niematerialny, ramię pionowe świat fizyczny, ziemski. Do tego dochodzi oparte na ramionach koło, symbol jedności i kompletności. Krzyż celtycki wywodzi się z wierzeń pogańskich, współcześnie nawiązują do niego neaopoganie i nacjonaliści. Skinheadzi korzystają ze znaku w zastępstwie zakazanej swastyki. Istnieje „schrystianizowana” forma krzyża z przedłużonym dolnym ramieniem.

1. Tzw. krzyż Nerona, złamany krzyż ale bez okręgu, symbol walki z chrześcijaństwem.
2. W okultyzmie oznaka upadku chrześcijaństwa, pogański znak czarnej magii, do którego nawiązywało hitlerowskie SS.
4. W satanizmie znak używany podczas odprawiania czarnych mszy.
5. Pacyfa, pacyfka (ang. peace – pokój), znak rozpoznawczy pacyfistów.

Krzyż odwrócony (odwrócenie = zaprzeczenie), stosowany w obrzędach okultystycznych i satanistycznych, nierzadko noszony przez wyznawców tychże „światopoglądów”.

Krzyż odwrócony (odwrócenie = zaprzeczenie), stosowany w obrzędach okultystycznych i satanistycznych, nierzadko noszony przez wyznawców tychże „światopoglądów”.

666 FFF

Cyfra ta jest symbolem używanym przez satanistów, wystepuje też w formie FFF („f” jest szóstą literą alfabetu).

666 to imię apokaliptycznej Bestii:
„Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi: miała dwa rogi podobne do rogów Baranka, a mówiła jak Smok. I całą władzę pierwszej Bestii przed nią wykonuje, i sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszej Bestii, której rana śmiertelna została uleczona. I czyni wielkie znaki, tak iż nawet każe ogniowi zstępować z nieba na ziemię na oczach ludzi. I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które jej dano uczynić przed Bestią, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz Bestii, która otrzymała cios mieczem, a ożyła. I dano jej, by duchem obdarzyła obraz Bestii, tak iż nawet przemówił obraz Bestii, i by sprawił, że wszyscy zostaną zabici, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii. I sprawia, że wszyscy: mali i wielcy, bogaci i biedni, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na prawą rękę lub na czoło i że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia – imienia Bestii lub liczby jej imienia.  Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba ta bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.” Ap 13, 11-18

Cyfra ta jest symbolem używanym przez satanistów, wystepuje też w formie FFF („f” jest szóstą literą alfabetu).

Jin-jang

Często noszony amulet, wywodzi się z taoizmu, gdzie symbolizuje dwie przeciwstawne energie kosmiczne w stanie  harmonii. Jin (czarny) oznacza pierwiastek żeński, noc, ziemię, destrukcję, pasywność. Jang (biały) obejmuje takie znaczenia, jak męskość, światło, niebo, kreacja, aktywność.

Często noszony amulet, wywodzi się z taoizmu, gdzie symbolizuje dwie przeciwstawne energie kosmiczne w stanie  harmonii. Jin (czarny) oznacza pierwiastek żeński, noc, ziemię, destrukcję, pasywność. Jang (biały) obejmuje takie znaczenia, jak męskość, światło, niebo, kreacja, aktywność. Wedle taoizmu obie siły odnajdują wspólne źródło w pierwotnej energii tai-chi. Jin i jang uzupełniają się wzajemnie, czego symbolem jest umieszczenie białej kropki w obrębie jang oraz czarnej w jing. Znaczy to także, iż nie istnieje absolutne dobro ani zło.

Oczywiście ta taoistyczna teoria nie ma to nic wspólnego z katolickimi prawdami wiary.  Bóg nie jest energią, ale Osobą; charakter osobowy mają także demony. Bóg jest wszechmogącym Stworzycielem, zaś wszystkie inne byty to tylko ograniczone stworzenia. Dzieła Boże są z natury dobre, w żaden sposób nie są uzupełniane czy równoważone przez zło. Bóg jest bez początku i końca, jest pełnią Bytu, zaś zło nie ma charakteru wiecznego, pojawia się dopiero z pierwszym grzechem. Bóg jest Panem Wszechświata, Szatan tylko uzurpatorem, który chciał być równy Najwyższemu.

Taoizm to wierzenia oparte na filozofii, wielobóstwie oraz zabobonach ludowych i magicznych. Z niego wywodzą się niebezpieczne praktyki paraokultystyczne, jak np. medytacje ruchowe tai-chi, wróżbiarstwo (Księga Zmian I-ching) oraz feng-shui, czyli metoda aranżacji wnętrz.

Uzupełnienie o Feng shui ze strony http://zagrozeniaduchowe.pl/?p=513

(chiń.: wiatr-woda) – sztuka aranżowania wytworów oraz środowiska człowieka oparta na wierze, iż odpowiedni układ rozplanowania przestrzennego, może oddziaływać na los i powodzenie człowieka. Wywodzi się z tradycji wierzeń Chin, Japonii i Tybetu (jej początki sięgają V w.p.n.e.), gdzie pierwotnie miała związek z kultem przodków. Znalezienie odpowiedniego miejsca dla ich pochówku, miało zapewnić duchom zmarłych dobre powietrze (feng) i dobrą wodę (shui).

Feng shui jest częścią nauki taoistycznej, w której równowaga energetyczna stanowi podstawę harmonii świata. Aby ją osiągnąć, konieczny jest prawidłowy przepływ kosmicznej energii chi (znanej także jako ki, lub qi), która jest rozumiana jako uniwersalna siła życia, z której wszystko wypływa i która wszystko podtrzymuje. W sztuce feng shui chodzi o takie zharmonizowanie otoczenia człowieka, aby było ono zgodne z naturalnym porządkiem wszechświata, dzięki czemu zostanie zapewniony prawidłowy przepływ tejże energii.

Feng shui odnosi się zatem głównie do życiowego otoczenia człowieka: jego domu, mieszkania, ogrodu. Proponuje rozmaite reguły architektoniczne i aranżacyjne, które będą równoważyły przepływ boskiej energii chi. Często używa się dodatkowo wahadełka lub różdżki aby wykluczyć istnienie negatywnych sfer (tzw. geopatogennych). Miejsca mają bowiem rzekomą zdolność zapamiętywania wydarzeń, które w nich się rozgrywały. Stąd proponuje się oczyszczanie terenów z “negatywnych energii”, które powstały, jako konsekwencja przeszłych wydarzeń. W założeniach feng shui unika się spiczastych kształtów oraz przedmiotów w kształcie krzyża.

Dzwonki feng shui

Enneagram

(ennea – dziewięć, gram – znak) – spopularyzowana (głównie w kręgach katolickich i protestanckich w USA, ale także w Europie) forma numerologii i jednocześnie praktyka parapsychologiczna pozbawiona podłoża naukowego. Opiera się na założeniu, że istnieje jakaś ukryta siła (a nie osobowy Bóg) zdolna decydować o wszystkim; człowiek dociera do tego wymiaru rzeczywistości, który jest zdolny wytwarzać ład w przyrodzie, by w ten sposób poznać przyczynę wszelkich zmian; jednocześnie uważa się za odkrywcę tej siły.

W wypadku enneagramu (który funkcjonuje głównie jako typologia osobowości posiadająca 9 jej podstawowych typów) zakłada się, że człowiek rodzi się z jednym ustalonym typem osobowości oraz że jest on stały (niezmienny) przez całe życie. Funkcjonowanie człowieka jest uwarunkowane podanym typem osobowości, a na jego podstawie można wyjaśniać przyczyny wszystkich zachowań i wyborów.

Historia
Pochodzenie enneagramu nie jest do końca jasne. Pierwsze wzmianki mówią o Rosjaninie, Gieorgiju Gurdżijewie (1866-1949), który poznając starożytne tradycje i pogańskie wierzenia Afryki Północnej i Azji zainspirował się jedną z nauk sufickich (nazwaną przez niego Czwartą Drogą). Jednak wiarygodną wydaje się być informacja mówiąca o Chilijczyku – Oscarze Ichazo (ur. 1931), który swoją teorię oparł na praktykach Zen, I Ching, Buddyzmie, Judaizmie, a także Czwartej Drodze Gjurdżijewa. W latach 60. XX wieku została ona przetłumaczona na język psychologii naukowej. Brak podstaw empirycznych oraz wątpliwe tezy naukowe spowodowały, iż enneagram nie został przyjęty przez psychologię akademicką, zasilając tym samym techniki parapsychologiczne.

W latach 70. XX enneagram został przywłaszczony przez ideologię New Age i do dziś jest przez nią popularyzowany. Często wykorzystują go sekty w celach psychomanipulacji. Psychologia zarzuca tej metodzie pomijanie czynników endogennych w rozwoju osobowym człowieka; z kolei środowisko chrześcijańskie krytykuje zanegowanie wpływu Łaski uświęcającej.

Związki enneagramu z okultyzmem
Mitch Pacwa – amerykański jezuita – jest autorem książki Katolicy wobec New Age (Kraków, 1994), w której w obszerny sposób przedstawia związki enneagramu z New Age, kosmocentryzmem i okultyzmem, wyraźnie przedstawiając tę praktykę jako niosącą zagrożenie dla duchowości chrześcijańskiej. Również o. Aleksander Posacki (Encyklopedia Zagrożeń Duchowych TOM II, str. 156) podaje: Enneagram ma charakter pseudonaukowy (brak badań) i zarazem gnostycki; jest więc idolatrycznym zabobonem, konkretną formą kontrinicjacji; podobnie jak kosmogram (wykres astrologiczny czy horoskop), jest symbolem kosmocentrycznego kultu, a także może być jednocześnie spirytystycznym narzędziem “koncentracji mediumicznej”.

W roku 2004 wydawnictwo WAM wydało książkę autorstwa Richarda Rohra i AndreasaEberta pt. Enneagram. Jest to książka, w której amerykańscy duchowni (franciszkanin kościoła katolickiego i pastor ewangelicki) promują enneagram jako praktykę godną polecenia każdemu człowiekowi, co należy potraktować jako tragiczną w skutkach pomyłkę krakowskiego wydawnictwa; potwierdza to także fakt, iż jeden z autorów książki wycofał się ze swoich poglądów wkrótce po jej oficjalnym wydaniu (za: o. Aleksander Posacki SJ, Drogi otwarcia na złe duchy).

Enneagram zagrożeniem duchowym

Znak anch wywodzi się ze starożytnej kultury egipskiej, gdzie, jako hieroglif, oznaczał życie, płodność lub zapłodnienie przez boga-słońce. Związany był z wyobrażeniami o przezwyciężeniu śmierci, z czego powstała nazwa „klucz życia”.

Znak anch wywodzi się ze starożytnej kultury egipskiej, gdzie, jako hieroglif, oznaczał życie, płodność lub zapłodnienie przez boga-słońce. Związany był z wyobrażeniami o przezwyciężeniu śmierci, z czego powstała nazwa „klucz życia”. W ostatnich czasach stał się talizmanem niektórych grup zajmujących się okultyzmem i wiedzą tajemną, dla których symbolizuje rozwiązłość seksualną. Ze względu na swój kształt przypominający krzyż, niejednokrotnie jest noszony przez nieświadomych chrześcijan.

Sprawa krzyża koptyjskiego

W dyskusjach raz po raz wraca sprawą krzyża koptyjskiego. W starożytnym kościele koptyjskim, za sprawą egipskich pogan nawróconych na chrześcijaństwo, został zaadoptowany krzyżopodobny znak aknh. Trzeba tu pamiętać, że znak ankh był wykorzystywany już tysiące lat temu w rytuałach pogańskich, współcześnie także w okultystycznych. W kościele koptyjskim poza krzyżem łacińskim (dwie skrzyżowane belki) był rozpowszechniony przede wszystkim krzyż, czyli KRZYŻ KOPTYJSKI WŁAŚCIWY, czyli krzyż łaciński otoczony gwoździami. Znak anch w chrześcijaństwie nosiła nazwę crux ansata, nazwa „krzyż koptyjski” nie jest nazwą precyzyjną. Z przeglądu foografii, internetowych stron i sklepów koptyjskich widać, że crux ansata nie jest używany.

Gnostycka sekta Różokryżowców posługuje się symbolem złotego krzyża z umieszczoną pośodku różą. Różokrzyż nawiązuje do ezoteryzmu i spirytyzmu, popularyzuje ideę reinkarnacji i transfiguracji. Głosi panteistyczną myśl o tożsamości świata duchowego i materialnego.

Twierdzi, że Jezus był zwykłym człowiekiem, który poprzez doskonałość i samopoznanie dostąpił uniwersalnej świadomości Chrystusa kosmicznego. Różokrzyż to ideologia będąca mieszaniną wielu odmiennych religii i światopoglądów,  doskonale wpisuje się w nurt pseudoduchowości New Age.

Ulotki tej organizacji opatrzone są znakiem okręgu z wpisanym trójkątem i kwadratem, symbolami nieskończoności, Trójcy oraz tajemnej wiedzy. Ideolodzy tego ruchu posługują się terminami znanymi z teologii chrześcijańskiej, jednak zwykle przerabiają ich znaczenia na własną modłę.

1. Starożytna Grecja. Symbol harmonii ciała i ducha, związany ze znakiem Hygiei (bogini zdrowia). Pentagram mógł być opisany literami słów „salus” (zdrowie) i „hygiea”, „ugeia” (Hygiea). Znany także jako 5A = pentalfa oraz znak pitagorejski, czyli wyobrażenie złotych proporcji oraz symbol doskonałości.

 2. Gnoza. Dla manichejczyków pentagram był jednym z najważniejszych znaków, symbolem magii. Uznawali oni cyfrę pięć za świętą, odnosili ją do pięciu żywiołów (woda, ogień, powietrze, światło, wiatr). Pojawiał się także w formie ukrytej, jako pięciopalczasta dłoń.

3. Okultyzm. Symbol androgyny, łączący 3 pierwiastki męskie i 2 żeńskie.

4. Żydzi uważali pentagramy za symbol Prawdy i Pięciu Świętych ksiąg.W średniowieczu zwany czarcią stopą albo stopą wiedźmy, znany jako amulet chroniący przed klątwami, złymi duchami i wpływami magicznymi.

5. Masoneria. Pentagram nazywano gwiazdą jaśniejącą, z której ramion wychodzą płomienie lub promienie. Umieszczona w środku litera „G” oznacza Boga (God, Gott), gnozę, geometrię. Gwiazda symbolizuje oświecenie, światło, życie, geniusz, doskonałość geometrii.

6. W Egipcie pentagram symbolizował Horusa, pierwotną materię, wieczne źródło życia, uniwersalne nasienie z którego powstały wszystkie stworzenia, iskrę boskiego ognia stwarzającą życie.

7. Pentagram jako symbol magiczny. W magii tzw. białoksięskiej rysowany był z jednym z ramion skierowanym ku górze, nieraz wrysowywano w środek człowieka.

8. Do chrześcijaństwa pentagram przeniknął na pewien czas w średniowieczu. Miał symbolizować Pięć Ran Chrzystusa oraz cnoty rycerskie.

1. Pentagram odwrócony (wierzchołek skierowany w dół), symbol magii tzw. czarnoksięskiej, często z wpisaną głową kozła-szatana.

2. Satanizm. Pieczęć Baphometa (Bafometa), czarny pentagram, odwrócony pentagram.

W satanizmie funkcjonuje pentagram odwrócony, w który często wpisuje się głowę kozła, co ma oznaczać szatana lub demona Bafometa i zarazem być obraźliwą aluzją do Jezusa Chrystusa jako kozła ofiarnego. Znak ten może być opatrzony w dodatkowe symbole, jak np. 666 czy odwrócony krzyż. Mogą występować hebrajskie litery oznaczają cztery żywioły i duszę człowieka (przy najniżej położonym ramieniu), wyrażające zwycięstwo materii nad duchem]. Pentagram może być zamknięty, czyli otoczony pojedynczym albo podwójnym kołem, ewentualnie wężem zjadającym własny ogon. Symbol ten rozpowszechnił się głównie za sprawą satanizmu laveyowskiego.

Skarabeusz, święty żuk, gnojnik (khepri)

Żuk, zwany także khepri lub khepra, jest symbolem reinkarnacji w mistyce egipskiej. Słowo kheper w języku egipskim znaczy „stawać się”, „być” i wskazuje także na tego, kto powoduje stawanie się. Kształt skarabeusza był w Egipcie nadawany bóstwom. Wierzono bowiem, iż żuk rozmnaża się sam z siebie; stąd jego boska moc stwórcza. Uważano także, iż skarabeusz toczy Słońce po niebie (jak kulę gnoju). Amulety żuka miały chronić przed złymi siłami, ale przede wszystkim pomagać w odrodzeniu się po śmierci do życia wiecznego – w taki sposób, jak skarabeusz odradza się sam z siebie. W okultyzmie jest to symbol Belzebuba (szatana) – władcy much. Noszony jako ozdoba wskazuje na to, że jego właściciel ma moc. Sam żuk ma mieć także, siłę ochronną przed innymi złymi mocami. Skarabeusza odnaleźć można na okładkach wielu płyt rockowych, medalionach i tatuażach.

Krzyż zamętu, krzyż szatański

Jest to symbol starożytny podważający ważność chrześcijaństwa i boskości Boga, z czasem zapożyczony przez satanistów. Interpretacja jego nie jest jednoznaczna. Jedni uważają, że chrześcijaństwo kończy się pomieszaniem, poplątaniem, stąd okrąg – symbol doskonałości jest niedokończony z lewej strony. Inni dostrzegają tutaj dwa elementy: krzyż i znak zapytania. Całość należy więc utożsamiać z następującą treścią: „Czy Jezus rzeczywiście umarł za nasze grzechy?” Korzeni tego stwierdzenia trzeba szukać w podaniu w wątpliwość Prawdy, ze znanej sceny biblijnej opisującej szatana w postaci węża wypowiadającego wątpliwość w stosunku do Boga (por. Rdz 3, 1 A wąż był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt polnych, które Jahwe Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: „Czy to prawda, że Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?”)

Trójkąt

Może mieć różną wielkość – jest rysowany na ziemi, w tym miejscu, w którym podczas magicznych rytuałów ma pojawić się demon.

Swastyka (złamany krzyż)

Symbol mający pochodzenie starożytne. Występował w Indiach i u Celtów – jako znak słońca i ognia. Później przedstawiał cztery wiatry, cztery pory roku i cztery kierunki świata. Obecnie ramiona tego „złamanego krzyża” zostały przesunięte w przeciwnym kierunku, by przedstawić elementy lub siły zwracające się przeciwko naturze i harmonii. Symbol ten jest używany przez grupy neonazistowskie i okultystyczne.

Gwiazda sześcioramienna – heksagram

Gwiazda taka, nawiązująca również do pieczęci króla Salomona, uważana jest za jeden z najpotężniejszych symboli w okultyzmie. Niektórzy okultyści mówiąc o heksagramie wskazują na to, że jest on złożony z dwóch trójkątów równoramiennych, wpisanych w okrąg. Sam okrąg dodaje siły i podnosi znaczenie. Trójkąt zwrócony szczytem ku górze (tzw. trójkąt przekazujący) symbolizuje męskość, drugi zaś – zwrócony ku dołowi – jest odbiorczy i symbolizuje żeńskość. W połączeniu oznacza to przekazywanie i kontynuację procesu życiowego. Obydwa te trójkąty są także symbolami wody i ognia oraz dobrych i złych duchów. Heksagram, zwany także „pieczęcią Salomona”, był często wykorzystywany przez Żydów w niewoli babilońskiej, lecz nie miał on wtedy znaczenia okultystycznego. Natomiast niezaprzeczalnie jest jego powiązanie z kabałą. Jest on wykorzystywany na kartach Tarota i innych przedmiotach potrzebnych do praktyk okultystycznych. Jest on bardzo chętnie stosowany jako ozdoba i noszony jako medalion na szyi.

Głowa kozła

Jest symbolem kozła ofiarnego Mendesa w mitologii starogermańskiej. Związana jest prawdopodobnie z legendą Templariuszy. W grupach satanistycznych symbolu tego używa się dla wyśmiania ofiary Chrystusa – Baranka Paschalnego.

Skrzydlaty dysk

Symbol mocy okultystycznej (glob słoneczny, rogi baranie, żmije w otoczeniu skrzydeł krogulca, które są znakiem wszechobecności). Jest on jednym z symboli egipskiego boga Słońca – Ra. Często także w jej miejsce umieszcza się sokoła (symbol solarny boga Horusa). Egipska legenda mówi o tym, że skrzydła sokoła wzleciały ponad cały wszechświat, by być symbolem Ziemi w systemie słonecznym. W języku hebrajskim ra znaczy: „przemieniać dobro na nic, na klęskę, cierpienie”. Uskrzydloną kulę odnaleźć można także w kartach Tarota oraz na okładkach wielu płyt.

Jednorożec

Jest symbolem wolności seksualnej: miłości lesbijskiej, homoseksualizm, seksu grupowego itp. Ruch feministyczny i moda preferujący ubiór jednakowy dla kobiet i mężczyzn – popierają tezy New Age.

Diana i Lucyfer

Bogini księżyca – Diana i gwiazda poranna, Lucyfer. Istnieją prawie we wszystkich typach czarów i satanizmu. Pewna wersja tego symbolu charakterystyczna jest głównie dla satanizmu. Także znak islamu.

Wstążka przeplatana

Symbol bezgranicznego połączenia z mocami wszechświata, związek doskonały, nieprzerwany, niezaprzeczalny.

Motyl

Motyl jest symbolem własnym zwolenników „New Age”. Tak jak gąsienica zawija się w kokon, przemienia się i wychodzi w formie motyla, tak ludzkość przechodzi z dawnej epoki w nową erę. Gąsienica oznacza minioną epokę, w której ludzkość żyła według tradycji.
Z punktu widzenia wiary katolickiej przypisywanie amuletom mocy Bożej oraz oddawanie czci i wiary nie Bogu Stwórcy, ale przedmiotom jest grzechem bałwochwalstwa i wykroczeniem przeciw pierwszemu przykazaniu. Pismo Święte nakazuje: Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by () uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni (Pwt 18,10-12). Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra ani bożków ze złota nie będziecie sobie czynić (Wj 20, 23).
Egzorcyści ostrzegają, że nawet nieświadome noszenie talizmanów i amuletów może prowadzić do dręczeń demonicznych. Mogą one wyrażać się np. poprzez niepokój i depresje, koszmary senne, trudności w modlitwie czy niechęć do pobożnych czynności. Zaangażowanie się w różne formy okultyzmu oraz posługiwanie się amuletami może skutkować rozwinięciem tzw. zdolności paranormalnych. To z kolei niesie z sobą opresje diabelskie oraz prowadzi do zniewoleń i opętań demonicznych. Dlatego należy zniszczyć wszystkie talizmany i figurki przedstawiające pogańskie bóstwa oraz zaniechać praktyk, które mają wymiar okultystyczny.
Bałwochwalstwu i złu trzeba przeciwstawiać się życiem sakramentalnym i kultywowaniem cnót religijnych, pamiętając o tym, że gdzie jest zabobon, chęć poznania spraw zakrytych i zdobycia nadnaturalnych mocy, tam nie ma miejsca na prawdziwą wiarę, nadzieję i miłość.

Znak Bestii

Cztery różne symbole znaku Bestii, czyli szatana. 666 – w numerologii biblijnej jest liczbą niedoskonałą w przeciwieństwie do liczby 777, którą tłumaczyć możemy jako „Święty, Święty, Święty”. Sataniści odnieśli liczbę 666 do słów Apokalipsy (por. Ap.13,18 Tu jest potrzebna mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego sześćset sześćdziesiąt sześć. ). A. Crowley sam nazwał siebie „Bestią 666”. Wśród satanistów liczba ta oznacza nienawiść do chrześcijaństwa, pogardę względem tego co święte, dobre i sprawiedliwe. Często bywa ona kodowana, np. w formie FFF (F – szósta litera alfabetu), 333, 18 (6 3) lub 216 [(6 6) 6].Symbol ten występuje także w postaci trzech połączonych okręgów.   Symbole te występują w wielu grach komputerowych, filmach i książkach, na wielu okładkach płyt.