Niedawne rewelacje niemieckiej prasy demokratycznej o współpracy Reichswehry z armją czerwoną zasługują na baczną uwagę. Wojskowa współpraca Niemiec i Z.S.S.R. datuje się już od chwili zawarcia umowy w Rapallo . Jeden z wybitnych wojskowych lotników sowieckich Wojtek, który zerwał z Sowietami i przebywa na emigracji, ogłosił niedawno w rosyjskiej prasie emigracyjnej nazwiska oficerów Reichswehry niemieckiej, pracujących w lotnictwie sowieckiem w charakterze instruktorów od roku 1925. Ostatnio niemiecki poseł socjalistyczny Künstler wygłosił na wiecu przedwyborczym przemówienie, zawierające niezwykle interesujące szczegóły współpracy Reichswehry z armją sowiecką. Künstler oświadczył, że w Moskwie stale przebywają oficerowie Reichswehry gen. Thomsen, Sieht, Niedermayer i Ludwig. Generał Thomsen w czasie wojny światowej był szefem lotnictwa niemieckiego, zaś jego kolega gen. Ludwig był w ministerstwie Reichswehry pomocnikiem gen. Hammersteina, zwolennika orjentacji sowieckiej, który ma wkrótce zostać ministrem Reichswehry.

Lecz nie koniec na tem. W dalszym ciągu swoich rewelacyj Künstler zaznaczył, że współpraca Reichswehry z armją czerwoną nie ogranicza się jedynie do porozumienia wojskowego, lecz rozciąga się również na teren polityczny.

W niemieckiej miejscowości kuracyjnej Kissingen odbyły się rokowania poufne między przedstawicielami Reichswehry na czele z gen. Seecktem, a jednym z wyższych oficerów armji sowieckiej, przyczem wynikiem tych rozmów było ustalenie dla niemieckiej parji komunistycznej linji politycznej, utrzymanej w ultra – nacjonalistycznym i szowinistycznym duchu. Świadczy o tem znany manifest wyborczy komunistów niemieckich, zapowiadający, że tylko pod czerwonym sztandarem niemieckie aspiracje narodowe w całej rozciągłości zostaną zrealizowane. Widzimy tedy, że ścisła współpraca Reichswehry z armją sowiecką tworzy niejako platformę polityczną dla wspólnych wyczynów Niemiec i Z. S. S. R. na terenie polityki międzynarodowej.

Niezwykle cennem uzupełnieniem rewelacyjnych wiadomości o szeroko zakrojonej współpracy niemiecko – sowieckiej jest artykuł jednego z przywódców komunistycznej partji polskiej, Leńskiego, zamieszczony na czele oficjalnego organu biura politycznego W. K. P. „Prawda” w dniu 6 września r. b. Artykuł ten, posiadający oficjalną aprobatę najwyższych czynników sowieckich i zawierający wszystkie cechy oficjalnej deklaracji sowieckiej, podaje do ogólnej wiadomości polityczny program Sowietów w stosunku do Polski. Pomijając szablonowe wykrzykniki o nadchodzącej rewolucji komunistycznej w Polsce i o bliskim upadku rządów „faszystowskich”, artykuł Leńskiego podaje zasadnicze punkty, na których winna się oprzeć akcja komunistyczna w Polsce. A więc pierwszym zasadniczym punktem jest utworzenie jednolitego rewolucyjnego bloku robotników i włościan pod kierownictwem partji

komunistycznej, któryby w razie wybuchu wojny pomiędzy Polską, a Z. S. S. R. wystąpił czynnie przeciwko tej wojnie, broniąc Z. S. S. R. i wzniecając wojnę domową w Polsce. Drugim zasadniczym punktem polityki komunistycznej jest przyłączenie t. z w. Ukrainy zachodniej (Małopolski wschodniej) , Wołynia i Polesia, oraz Białej Rusi (Wileńszczyzny i województwa Nowogródzkiego) do Związku sowieckiego. Trzeci punkt wysuwa żądanie, aby komunistyczna partja Polski zwalczała nastroje przeciwniemieckie w Polsce i walczyła o przyłączenie Górnego Śląska i Pomorza do Niemiec, co miałoby być wyrazem solidarności proletarjatu polskiego z niemieckim.

Tak wygląda program sowiecki rozbioru Polski, logicznie wynikający ze ścisłej współpracy sowiecko – niemieckiej, która uczyniła z Sowietów posłuszne narzędzie niemieckiego hasła: Drang nach Osten. Przywódcy Reichswehry ustalają formułki polityczne, które mają być wyrazem solidarności „proletarjackiej”, w rzeczywistości zaś tworzą program odwetowy Niemiec na Wschodzie.

Hasło Łódzkie 14.09.1930