Alimenty na małoletnie dziecko … Jak ustalić obowiązek alimentacyjny i kiedy dziecko nabywa takie roszczenie względem drugiego rodzica ?
Niejednokrotnie jedno z rodziców po rozstaniu ze swoim partnerem, z którym niekoniecznie musiała zawrzeć związek małżeński, pozostaje samo wraz z dzieckiem pochodzącym z tego związku. Czy w takiej sytuacji przysługuje prawo do ubiegania się o ustalenie obowiązku alimentacyjnego i zobowiązanie drugiego z rodziców do dostarczania środków finansowych na utrzymanie dziecka ?
Zgodnie z art. 133§ 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
Interpretując powyższy zapis, należy wskazać że rodzic dziecka, jeśli nie sprawuje nad nim bezpośredniej opieki i nie dostarcza środków na jego utrzymanie, jest zobowiązany do łożenia na dziecko.
W sytuacji gdy rodzic nie wykazuje woli dobrowolnego przekazywania środków na rzecz dziecka, należy wystąpić do właściwego sądu z pozwem o ustalenie obowiązku alimentacyjnego.
Co ważne, pozew taki nie podlega opłacie sądowej – tym samym przed wniesieniem pozwu nie musimy dokonywać żadnej opłaty, w konsekwencji nie ponosimy praktycznie żadnych kosztów przeprowadzenia takiego postępowania.
Do pozwu musimy załączyć odpowiednią dokumentację, która wykaże comiesięczne koszty które ponosimy w związku z utrzymaniem dziecka – mogą to być wszelkiego rodzaju rachunki, paragony, faktury i inne dowody zakupów. Bardzo dobrze jest przemyśleć wcześniej ile miesięcznie wydajemy na wyżywienie, zakup odzieży, lekarstwa, środki higieny, opłaty szkolne i inne obowiązkowe opłaty. Wykazujemy także koszty mieszkaniowe, czyli przedkładamy np. umowę najmu mieszkania, dowody zapłaty za czynsz oraz za media, koszty opału. Przedłożenie tej dokumentacji ma na celu uprawdopodobnienie ponoszonych przez nas wydatków na rzecz utrzymania swojego oraz dziecka.
Wysokość kwoty alimentów uzależniona jest od wielu czynników, m.in. comiesięcznych zarobków strony pozwanej czyli drugiego z rodziców. Kwota przez nas żądana musi być możliwa do pokrycia przez drugiego rodzica, przy uwzględnieniu jego dochodów. Zgodnie z art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Na okoliczność kosztów utrzymania dziecka oraz zakresu ponoszonych przez nas opłat możemy powołać także świadków, którzy potwierdzą w Sądzie wskazywane przez nas okoliczności, co może mieć duże znaczenie przy końcowym zasądzeniu przez Sąd kwoty alimentów.
Co ważne, wnosząc taki pozew praktycznie możemy być pewni że kwota alimentów zostanie zasądzona. Oczywiście Sąd może uznać że należy zasądzić kwotę niższą, aniżeli ta która jest przez nas żądana, aczkolwiek uda nam się dzięki temu i tak osiągnąć zamierzony cel - poprawić byt dziecka i zapewnić dalszy właściwy rozwój. W chwili obecnej uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego stanowi rzadkość, głównie w uwagi na nowelizację kodeksu karnego. Zgodnie z art. 209 § 1 kodeksu karnego, który stanowi iż kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
W konsekwencji powyższego, rodzic dziecka aby nie narazić się na odpowiedzialność karną musi stosować się do orzeczenia Sądu w zakresie alimentów, co przedkłada się na regularne przekazywanie środków finansowych na rzecz dziecka. Tym samym nie warto zwlekać i odpowiednio wcześniej zadbać o przyszłość dziecka.