Falowa teoria grawitacji przewiduje istnienie grawitacyjnego efektu Dopplera w postaci dodatkowego przyspieszenia w trakcie radialnego ruchu materii w polu grawitacyjnym. Dla oddalających się mas to dodatkowe przyspieszenie Δg1 będzie równe;
Δg1=g (V/c+2(V/c) ² ) / (1+V/c)
Dla zbliżających się mas to dodatkowe przyspieszenie Δg2 będzie równe
Δg2 = g (-V/c+2(V/c) ² )/(1-V/c)
g0- przyspieszenie grawitacyjne dla orbity kołowej
V- prędkość radialna
c- prędkość światła
Na materię poruszającą się po trajektoriach kołowych (orbitalnych) to przyspieszenie, co prawda będzie równe zero, ale pojawia się tutaj poprzeczny grawitacyjny efekt Dopplera, dla którego odbierana, zarówno długość fali Comptona λ jak i długość piku kontrakcji będzie rosła jak √(1+(V/c)²), lecz skutek grawitacyjny dla obu przypadków będzie przeciwny.
g1=g0√(1+(V/c)²) -Efekt grawitacyjny wydłużenia piku kontrakcji.
g1=g0 / √(1+(V/c)² -Efekt grawitacyjny wydłużenia długość fali Comptona λ
Δg= 2 (g1- g0 )- ( g0 - g1)
Δg= 2 g1+ g2 - 3g0
Δg= g0 (3+2(V/c) ²-3√(1+(V/c)²)) / √(1+(V/c)²)
Δg (V=c)= g0 (5+3√(2) / √(2)≈ 0,546 g0
Zarówno w układach planetarnych jak i w galaktykach, ze względu na relatywnie zbyt małe prędkości ten efekt będzie pomijalnie mały. Pojawia się tutaj istotne pytanie. Czy grawitacyjny efekt Dopplera może wpływać na dynamikę promieniowania elektromagnetycznego? Promieniowanie e-m ma charakter poprzeczny i przy ruchu radialnym w słabym polu grawitacyjnym ten efekt przesuwa widmo w kierunku podczerwieni. Światło biegnące z prędkością c po stycznej do czoła fal kontrakcji, może podlegać poprzecznemu grawitacyjnemu efektowi Dopplera co powinno wpływać np. na soczewkowanie grawitacyjne, ponieważ przyrost oddziaływania wynosi 54,6 %.
Iwanowski Krzysztof