JustPaste.it

Żyd I

Kim oni są?

Kim oni są?

 

Część I

     W nawiązaniu do pierwszej części artykułu o żydach trzeba wspomnieć, że po „holokauście” (wyraz holokaust wziąłem w cudzysłowie, ponieważ przez żydów uznawany jest tylko jeden holokaust), żydzi amerykańscy mówią: Wreszcie Pan oczyścił nam pole. Uważam, że były znacznie większe holokausty niż żydowski. Holokaust Indian, Ormian, Ukraińców, Polaków, a w dawnych czasach wielu narodów. Poza tym, gdyby był tak wielki jak mówią o tym żydzi, to nie byłoby tego słynnego obozu w Pradze, tylko mordowano by wszystkich żydów, a nie tylko biednych, a żydzi żyliby w gettach czy też enklawach tak jak dzisiaj żyją Indianie, a nie służyliby w SS czy w NKWD. A jeżeli już mówimy o holokauście, to zawsze trzeba stwierdzić, że wszystkie one były niedokończone.

     A teraz Biblia. Otóż mówi nam ona, że Izrael wziął swój początek od Abrahama, który wraz z ojcem Terachem, rodziną, służącymi i dobytkiem wyszedł z Ur sumeryjskiego, które to państwo (Sumer) Żydzi nazywali Chaldeą. Było to około 2000 – 1800 r. p.n.e. Udał się on do Haranu (czasem piszą Charan). Potem ożenił się z Sarą, którą oddał w czasowy użytek fizyczny faraonowi, a potem powtórzył to jego syn Izaak – widać rodzinne to było zjawisko – ale mimo to, a może właśnie dlatego Pan Bóg błogosławił Abramowi (Abram) i w nagrodę zmienił mu imię na Abraham (szkoda, że nie na Abracham, przynajmniej wiadomo byłoby, o co chodzi.). Tak więc mamy narodziny Izraela, ale jeszcze nie Żyda.    

     Abraham najpierw ze służącą swojej żony Sary, Egipcjanką Hagar spłodził Ismaela od którego wywodzą się Arabowie, a potem z Sarą Izaaka. Po śmierci Saraj (Sara), kiedy był już stary ożenił się z Keturą i zrodził synów, i córki, a używał sobie również z ich i swoimi służącymi. Taki to był protoplasta Abraham, ale rozpusta męska była w tym konkretnym przypadku rozpustą typowo jahwiczną – więc boską (zobaczymy to u Chazarów). Biblia nic nie mówi o ekscesach seksualnych Izaaka, jednak choć trochę znając tamte czasy i Izraela, wiadomo, że tylko o nich nic nie mówi. Izaak natomiast zrodził Ezawa i Jakuba, i choć Ezaw był ojcu milszy i pierworodny, to jednak podstęp matki spowodował, że błogosławieństwo otrzymał Jakub, który na ten podstęp się zgodził. Z tego widać wyraźnie, że już wówczas Izrael mocno i każdego oszukiwał – Jakub oszukał nawet własnego brata. Potocznie mówi się Żydzi, ale był to jeszcze Izrael. Nieposłuszny matce Ezaw żenił się z Chetytkami i płodził czerwonych Edomitów. Nie była to „czerwień indiańska”, ale o tym później, a jako przykład podam księcia Harryego, wnuka żydówki królowej Elżbiety II z niemieckiego rodu Saxe-Coburg-Gotha.

     Po okresie 14-sto letniej niewoli Labanowej Jakub powrócił do ojca Izaaka, ale nieurodzaje znów wypchnęły jego potomstwo za żywnością aż do czarnego Egiptu (czarny to w ich języku kham czy jakoś tak podobnie i stąd Cham – potomek Noego – tak niektórzy piszą). Biedni i głodni Izraelici, żebracy wędrujący za chlebem osiedlili się z czasem w ziemi Goszen, by po 400 latach pobytu w Egipcie, w którym „siedzieli nad misami mięsa” (niewolnicy) wyjść z Ramzes (Pi-Ramzes) do Sukkot. Sukkot może oznaczać namioty, czy wyjście pod namioty, ale Sukkot to również miasto zlokalizowane po zachodniej stronie Jeziora Krokodyli leżącego w połowie Kanału Sueskiego, czyli kanału łączącego Morze Śródziemne z zatoką Sueską, a to oznacza, że Izrael nie przechodził przez żadne morze, tylko przez mokradła Jezior Gorzkich. Jezioro Krokodyli leży na południowy-wschód od Pi-Ramzes, a Jeziora Gorzkie dokładnie kilkanaście kilometrów na południe od Jeziora Krokodyli.

     Już z tego faktu jasno wynika, że Mojżesz nie poprowadził ich do Kanaanu, bo szedłby na wschód, lub północny-wschód, tylko po obejściu zatok Morza Czerwonego, prowadził ich wzdłuż jego wschodnich wybrzeży aż do dzisiejszego Jemenu. Po wschodniej stronie tego morza są stare góry wulkaniczne, a jedna z nich nazywa się Lawgiving (dająca prawo). Wówczas jeszcze góra ta grzmiała, huczała, dymiła i czasem płonęła ogniem. Właśnie tam Mojżesz dostał przykazania i dopiero stamtąd wrócił do Kanaanu, ale tylko do południowej, pustynnej Judei (Judy po hebrajsku), a nie do północnego Izraela.  

     Świadkowie Jehowy mówią, że Izrael wyszedł z Egiptu w 1503, czy też może w 1513 r. p.n.e., natomiast sami żydzi mówią, że było to w roku 1444, jednak z Biblii jednoznacznie wynika, że było to około roku 1200.

   Historia biblijna dość jasno porusza wątek pochodzenia Żydów, a drugi jest opisany tylko w niektórych niepublikowanych już od dawna książkach i wydaje się, że nie dlatego, że to zainteresowanie już wygasło, ale dlatego, żeby pozostawić biblijną wersję, która mówi o Izraelu jako narodzie wybranym, a poprzez chrześcijaństwo wersji stale podkreślanej i przenoszonej na całość żydowskiej populacji. Otóż tylko kiedyś w historii mówiło się o tym, że Izrael to potomkowie dwóch plemion kaukaskich, które 3000 lat p.n.e. wyruszyły na południe w kierunku Kanaanu i Sumeru. Mówiło się o dwóch plemionach, o plemieniu Łazarzy i plemieniu Azerów. Możliwe więc, że jedno z nich utworzyło osiadłe plemię Izrael w górzystej części Palestyny lub odłamki obu z tych plemion utworzyły ten Izrael, a drugie plemię, lub odłamki obu z nich utworzyły plemiona koczownicze Aramejczyków i powoli przenikały do Egiptu z przyległych do niego pustynnych wschodnich obszarów. Wszak południowo-wschodnia część Kaukazu, to od zamierzchłej starożytności Armenia, a często w historii za dowody (aczkolwiek czasem wątpliwe) przyjmuje się zbieżność nazw. Jest tu trochę niezgodności, bo w Ukrainie mówią, że wszyscy w rejonie Kaukazu z wyjątkiem Ormian (Armeńczyków) to żydzi. Mówiąc o Azerach (starożytnych Medach) czyli ludności Azerbejdżanu trzeba zwrócić uwagę na fakt, że starożytna Armenia to również część dzisiejszego Azerbejdżanu, wschodniej Turcji, Libanu i częściowo Syrii. Wiem również, że Azerowie przyjeżdżają do Kanady z pominięciem pewnych imigracyjnych zasad (prawdopodobnie sponsorowani przez swoje środowisko).

     O tym, że już przed 1200 r. p.n.e. Izrael zamieszkiwał górzyste rejony Palestyny świadczy stella Merenptaha, który przywołując do porządku wymykające się spod Egipskiej kontroli miasta i szlaki handlowe wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i dalej na wschód, napisał, że w Kanaanie pierwszy raz spotkał się z nazwą Izrael, czyli dzielnymi tamtejszymi górskimi plemionami. Jak już pisałem było to około roku 1200.

     Pi-Ramzes, z którego rzekomo wyszedł Izrael pod wodzą Mojżesza leży po wschodniej stronie Delty Nilu. W tym czasie w Delcie Nilu usadowili się Hyksosi, o których się mówi, że były to wojownicze ludy pasterskie, które w 1650 r. p.n.e. opanowały Deltę i przez ponad 100 lat nad nią panowały. Podobno już w 1800 r. zaczęła się migracja tych ludów z Kanaanu do Egiptu i odbywała się bez żadnych przeszkód. Były to ludy semickie, a więc w śród nich mogli znajdować się Izraelici. Z powodu podobieństw znalezisk archeologicznych rejonu Delty Nilu i Krety dopuszcza się możliwość bycia nimi (Hyksosami) Minojczyków. Jednak część archeologów uważa, że podobieństwa znalezisk archeologicznych wynikają z kontaktów handlowych tych rejonów Morza Śródziemnego.

     Podobno Hyksosi sprowadzili do Egiptu rydwany bojowe, konie i żelazo, i tu znów jest problem ponieważ niewiadomo jakie to było żelazo. Niektóre źródła historyczne mówią, że żelazo najwcześniej wytapiano w Turcji (Hetyci) w 1200 r., na bliskim wschodzie w roku 1000, a w Egipcie dopiero w roku 800. Inni zaś przesuwają tą datę o około 300 lat do tyłu na rok 1500. Możliwe, że jeśli chodzi o datę wcześniejszą, było to żelazo meteorytowe, a ono było kute na zimno (było miękkie i kruche), więc było słabsze niż brąz. Najprawdopodobniej historia nie jest ścisła i już wcześniej mamy z nim do czynienia, z jego wytopem, tylko że na niewielką skalę. W bitwie trojańskiej też używano żelaznego oręża, a miała ona miejsce około 1200 r.p.n.e. W ogóle o Hyksosach wspomniałem dlatego, ponieważ Biblia mówi o 600 tys. mężów pieszych, czyli o ogromnej liczbie uciekinierów, których razem z żonami, dziećmi i ludami obcymi mogło być znacznie ponad dwa miliony, o żelazie ponieważ w tym czasie używano go w walkach o Troję, natomiast o rydwanach i wozach, ponieważ faraon gonił Izraela wozami bojowymi i gospodarczymi, tymi które były mu dostępne.

CDN.