Żyd II

Kim oni są?

Część II

     Hyksosi byli mieszanką ludów, a nie jednym ludem. Po opanowaniu Delty Nilu Hyksosi zbudowali miasto, które było ich stolicą i przez krótki okres czasu największym miastem starożytnego świata – większym niż Babilon. Tym miastem było Awaris. Lata o których wspomniałem (1650 – 1540), to lata ich świetności, w których stworzyli swoich faraonów, czyli faraonów Dolnego Egiptu. Ich wygnanie przez tebańskich faraonów Górnego Egiptu Kamose i jego brata Ahmose I (1550-1525), odbywało się powoli, a nie nagle. Proszę zwrócić uwagę na to, że nazewnictwo Ahmose, Kamose i Mose(s) jest bardzo podobne. Do mose dodawane są tylko przedrostki, które tworzą inne imiona. Wobec takiej sytuacji (walk Górnego i Dolnego Egiptu), każda z wcześniej wymienionych dat „uchodźctwa” (zarówno żydowska jak i Świadków Jehowy) może być prawdziwa, a obok nich mogą jeszcze istnieć inne daty, które nigdzie w podręcznikach nie są wymieniane i dotyczą Izraela, w tym przypadku Hyksosów. Biblia wszystko przypisuje Mojżeszowi oraz znacznie późniejsze wyjście Izraela z Egiptu niż wcześniej wymienione (1513 r. i 1444 r.), to znaczy około 1200 r.p.n.e. Na podstawie dat innych zjawisk historycznych wyjście około roku 1200 jest najbardziej prawdopodobne, ale innej grupy ludzi zwanych żydami niż tej pod wodzą Mojżesza. Jednak opisane plagi egipskie sugerują wyjście znacznie wcześniejsze. Być może związane z zakończeniem kultury Minojskiej, czyli z wybuchem wulkanu Thery (dzisiejszy Santoryn), lecz byłoby to wyjście małej grupy ludzi i być może rzeczywiście pod wodzą Mojżesza. Ale tu znów napotykamy na dużą rozbieżność czasową. Na podstawie badań drzew z tamtego okresu czasu metodą węgla C¹⁴ niektórzy utrzymują, że było to około 1600 r., inni zaś twierdzą, że jest to metoda niedokładna i utrzymują, że było to w roku 1450 p.n.e. Sądzę, że plagi egipskie zostały umieszczone w Biblii z powodu ich wcześniejszych ustnych przekazów i w ten sposób pisemnego ich utrwalenia. Papirus Ipuwera wspomina o takich czasach, ale datuje się go na około 1800 r., a to wszystko razem się nie zgadza. Rok 1800 p.n.e. jest to najpóźniejsza z dat wyjścia Terach i jego syna Abrahama z Ur, a nie data wyjścia Mojżesza z Egiptu; jest to data początku migracji ludów semickich z Kanaanu do Egiptu, a nie odwrotnie. Na dodatek uczeni nie traktują tego papirusu poważnie, tylko jako zwykłe literackie biadania Egipcjan, podobno charakterystyczne w tamtej epoce, tak, jakby tych papirusów zachowała się cała biblioteka i stąd uczeni wiedzą o „egipskim biadoleniu”. Biblia jest dziełem będącym zestawieniem i połączeniem fragmentów różnych zapisów oraz przekazów ustnych. Jeżeli zatem za powód plag przyjmiemy wybuch wulkanu Thera, to nie może to być rok 1800. Wybuch Thery był dwukrotnie silniejszy od wybuchu Krakatau i wyrzucił ze swoich głębi około 60 km³ lawy, a fala powodziowa wynosiła około 200 m. wysokości i częściowo mógł spowodować opisane plagi, ale nie w całości i musiałby wybuchnąć znacznie wcześniej. Z tego powodu (wybuch Thery) Hyksosami nie mogły być ludy greckie. Pozostaje zatem przyjąć wersję, że były to ludy semickie, a niewielka ich część to właśnie osiedlony w ziemi Goshen Izrael, a wyjście odbywało się tak jak i napływ, partiami, tylko że w znacznie zwiększonym tempie. Ponieważ zgodnie z Biblią Izrael był osiedlony w ziemi Goszen, a więc na wschód od Delty, więc Izrael mogł się „załapać” z którąś partią Hyksosów, a częściowo być nimi samymi, ponieważ były to ludy semickie różnego typu. Podobno (tego nie czytałem osobiście) Józef Flawiusz w Dawnych Dziejach Izraela pisze, że te czterdzieści lat, to wędrówka Izraela do raju czyli do Indii i to oni zniszczyli Troję podczas tego pochodu. A jeśli to prawda, to już w tamtym okresie czasu mamy do czynienia z dwoma rodzajami Izraela, a wszystko to przypisuje się Mojżeszowi, który swoich podopiecznych zaprowadził nie do Indii tylko do Kanaanu.

     Powszechnie mówi się, że Troję zniszczyli Grecy (a może tylko ich część – Minojczycy), jeżeli w tej wersji za Hyksosów uzna się Greków? Prof. A. Pogonowski ze Stanowego Uniwersytetu w Wirginii pisał, że w języku sanskryckim Abraham znaczy nie-Bramin. Czyżby ironia? Mój znajomy mówił mi, że około roku 1965 czytał w Polsce w jakiejś gazecie, że w Indiach jest 300 ml. Żydów. On sam był żydem po ojcu i 1968 wyjechał z Polski do Kanady. Kilka lat temu, już jako osiemdziesięciokilku letni mężczyzna podczas hinduskiej karawany w Mississaudze rozmawiał z jakimś nieznanym mu Hindusem. W pewnym momencie zapytał go, czy ten nie jest Żydem. Hindus pominął to milczeniem.

     W książce „Ages In Chaos” Velikovski pisze, że Izrael był częścią Hebrajczyków mieszkających w państwie Mitanni. Jak wiele innych państw starożytnego Bliskiego Wschodu, Mitanni powstało w wyniku wędrówek ludów w XIX-XVI w. p.n.e. Około 1800 – 1700 roku p.n.e. plemiona huryckie zamieszkujące Wyżynę Armeńską zaczęły ekspansję na południe. Przez wieki zajmowały coraz większe połacie Azji Mniejszej oraz północnej Mezopotamii i Syrii. Państwo to skończyło swój żywot około połowy XII w. p.n.e. W tym państwie również należy poszukiwać Izraela, a zatem późniejszych Żydów pierwotnych, tylko kto to jest Żyd pierwotny? Czy ten, który posiada gen Cohena-Arona i swoje korzenie wywodzi od brata Mojżesza Aarona, i z tamtego okresu czasu? – zapewne tak. Ale te korzenie mogą sięgać jeszcze dalej – aż do Sumeru.

CDN