W szpitalu powiedziano mu: „Nic więcej nie możemy dla ciebie zrobić. Wróć do domu , tak żebyś mógł umrzeć wśród przyjaciół, a nie w szpitalu”. Więc wrócił  i umarł jakieś 25 lat później.

Znacie takie przypadki?

Ja znam ich całą masę. Czasami zastanawiacie się, co to jest – cud czy tylko fakt, że nikt nie może znać przyszłości. Ona jest całkowicie niepewna. Jeśli weźmie się pod uwagę wielką ilość takich przypadków, zrozumie się też, że wszystkie nasze plany mogą być tylko orientacyjne.

Przy planowaniu przyszłości popełniamy błąd, zapominając, jak niepewne jest życie. Doznajemy szoku, gdy nie idzie ono zgodnie z naszym planem; gdy nie wszystkie części układanki życia do siebie pasują.

To jeden z głównych powodów, dla których ludzie się wkurzają.

To nie jest ich problem emocjonalny, to jest problem z  mądrością. Jeśli zrozumiemy naturę świata i przyjmiemy prawdę o niepewności, nie będziemy zszokowani nieprzyjemnymi wiadomościami. Powiemy:

Spodziewałem się tego, takie jest życie, takie rzeczy się zdarzają.

Nie będziemy się wściekali, gdy nasze plany się rozsypią, ponieważ będziemy wiedzieli, że nie są trwałe. Oczywiście możemy snuć plany, ale niech one będą elastyczne, podatne na zmiany, tak żebyśmy do ostatniej chwili mogli je zmieniać.

Nie konkretyzujmy naszych planów. Inaczej będziemy się wkurzali i będziemy cierpieli. A tego nie chcemy. Więc bądźmy takimi, którzy mogą się naginać, zmieniać, zawrócić w miejscu. Jeśli widzimy lepszy od zaplanowanego sposób na zrobienie czegoś, po prostu tak róbmy.

Bądźmy w stanie w każdej sytuacji zmieniać plany. To madrość: 

Rozumieć niepewność i być zdolnym do szybkiej reakcji na zmieniające się okoliczności. Wiedzieć, że życie jest nieprzewidywalne i umieć zmienić się stosownie do tego, co się stanie.  

Kiedy jesteśmy gotowi na zmianę, kiedy przyjmujemy niepewność, oznacza to, że nie ma cierpienia, nie ma zawodzenia: „Dlaczego właśnie ja?  Dlaczego to się przydarzyło właśnie mnie? To niesprawiedliwe”.

Czy życie jest niesprawiedliwe? Oczywiście, że nie jest niesprawiedliwe. Życie jest doskonale sprawiedliwe – nazywamy to prawem kammy. Zawsze dostajemy to, na co zasługujemy. To trudne do zaakceptowania, prawda?

Najgorsze jest to, że często  winimy innych ludzi za swoje niepowodzenia:

„To twoja wina”.