Nieszczęście stwarza nadzieję. Żyć szczęśliwie to żyć nie myśląc o żadnej nadziei.

Mówimy iż żyjemy dzięki nadziei;

ale przecież jest ona związana z  przeszłością, lub częściej w przyszłością. Przyszłość jest nadzieją, na przykład: każdego polityka-reformatora, rewolucjonisty, każdego kto dąży do nabycia cnót lub do znalezienia tego, co zwie Bogiem.

Mówimy iż żyjemy nadzieją; czyż tak jest naprawdę?

Czy jest życiem pozostawanie pod władzą przeszłości lub przyszłości? Czy ruch od przeszłości w przyszłość jest życiem? Czy ciągła troska o jutro jest życiem?

Rozpacz i beznadzieja panują właśnie dlatego że "jutro" stało się dla nas tak ważne. Gdy przyszłość nabiera wszechwładnego znaczenia, dla niej i w niej żyjemy, wówczas przeszłość staje się rozpaczą. Poświęcamy "dziś" dla nadziei jutra; a przecie szczęście jest zawsze w teraz.

To tylko ludzie nieszczęśliwi wypełniają życie troską o jutro, i to zwą nadzieją.

Żyć szczęśliwie to żyć nie myśląc o żadnej nadziei.

Człowiek żyjący nadzieją nie jest człowiekiem szczęśliwym. Wie czym jest rozpacz. Stan beznadziejności rzutuje jako swą projekcję, nadzieję lub gorycz, rozpacz lub marzenia o szczęśliwej przyszłości.

Jak można utrzymać się w stanie szczęścia?

Czyż samo to pytanie nie ma u swego podłoża nadziei? Pytanie to zdradza chęć uzyskania czegoś, dotarcia gdzieś, lub stania się czymś, czyż nie? Gdy się ma jakiś cel przed sobą jawi się nadzieja; czyli wpada się znów w cierpienia.

Nadzieja jest sprawą przyszłości. Droga nadziei jest długa, ale szczęście nie zależy od czasu. Gdy było się szczęśliwym nie powstało nigdy pytanie jak ten stan przedłużyć; a gdyby było powstało oznaczałoby już posmak cierpienia.

 Cierpienie, nieszczęście stwarza przyszłość, nadzieję - albo jej odwrotność rozpacz i beznadziejność. Dziwne to jest, prawda? W szczęściu czas nie istnieje, nie ma wczoraj ani jutra; nie ma myśli o tym, co przeszłe lub przyszłe. Ale nieszczęście stwarza nadzieję oraz rozpacz.

Czy nadzieja istnieje w stosunku do przyszłości, czy nie ma jej i w tym co przeminęło, w naszym trzymaniu się upartym przeszłości? Nadzieja istnieje zarówno w ruchu myśli wprzód, jak i wstecz. Nadzieja jest procesem w czasie. Jest to chęć przedłużenia tego, co było przyjemne, tego co można poprawić, ulepszyć; a jej odwrotnością jest rozpacz i beznadziejność. Rzucamy się z jednej skrajności w drugą.