Postępują naturalnie i stają się w tej naturalności mistrzami. Dzięki czemu wszystko przychodzi im łatwo – nie robią oni bowiem niczego na siłę.
TEKSTY POCHODZĄ Z
http://divs.pl/
TAM MOŻNA ZNALEŹĆ ICH WIĘCEJ :)
Nie każdy Ci o tym powie – ponieważ mało kto sobie to uświadamia. Świat jak niczego potrzebuje nowych liderów. Ponieważ jest ich zbyt mało żeby pokierować małymi grupkami ludzi i dojść wspólnie do celu. Mówi się, że nie każdy ma uwarunkowania by być liderem. Nie chcę myśleć w ten sposób. Wszystko jest kwestią chęci, bo kompetencje można zdobyć. Jednak wszystko zaczyna się od świadomości jakie to ważne dla Ciebie i innych.
Kiedy brakuje liderów to tysiące jednostek nie wiedzą co zrobić ze swoim życiem. Kiedy pojawi się pasjonujący lider – wtedy wszystko staje się jasne. I wspólnie zaczynacie dążyć do celu.
Zbyt łatwo się zgadzasz na pewne rzeczy i akceptujesz je jako wyrok. Człowiek który urodził się w biednej rodzinie często akceptuje ten los. Narzeka on na ludzi bogatych, jednak sam nie wyobraża sobie, że mógłby taki być. Takie łatwe godzenie się na swój los jest bardzo negatywne. Jest to oddawanie walki walkowerem zanim jeszcze ta walka w ogóle nastąpi. Oczywiście nie dotyczy to tylko pieniędzy.
Ludzie którzy nie mają powodzenia z przyjaciółmi lub związkami też często stwierdzają „tak już jest nic z tym nie zrobię”. A takie przekonanie oczywiście staje się samospełniającą się przepowiednią. Gdyby ludzie tak łatwo godzili się na swój los to nadal mieszkalibyśmy w jaskiniach. Na szczęście jesteśmy gatunkiem bardzo przekornym. Świat w pewnym sensie igra z nami, chce nas nauczyć zarówno pokory jak i odwagi. Nie zawsze pokorna reakcja jest tą właściwą. Tak samo jak nie zawsze reakcja walki jest dobrym rozwiązaniem.
Na wszelkie reakcje jest w życiu miejsce i czas. Ja zauważam natomiast, że ludzie mają bardzo duże skłonności do źle rozumianej pokory. Wiesz co by było gdyby sportowiec był bardzo pokorny? W ogóle by nie wystartował w wyścigu! Bo po co? Po co walczyć? Udowadniać coś komuś? A tak właśnie niektórzy robią w swoim życiu, mają tak wiele „pokory”, że po prostu odchodzą. Nie startują w wyścigu życia. Bo to kojarzy im się w zły sposób. Gdyby lew na sawannie nie chciał wystartować w wyścigu życia prawdopodobnie umarł by z głodu. Jemu prawo życia nie daję absolutnie żadnego wyboru.
Więc czy z nami ludźmi jest inaczej? Kiedyś byliśmy dokładnie w tej samej pozycji co ten lew – musieliśmy walczyć by przeżyć. Współczesne społeczeństwo daje nam iluzję, że mamy wybór – albo walczymy, albo nie. Nie czujemy już tego dzikiego zwierzęcia za plecami. Jednak to nie jest prawdą, bo opieranie się nikomu jeszcze nie wyszło na dobre w dłuższym terminie. Pewną walkę w życiu należy podjąć, jednak musi być ona oczywiście dobrze rozumiana.
Największa przeszkoda
Przeszkodą w tym wszystkim jest również przesadna dokładność. Kiedyś człowiek który polował raczej nie martwił się przesadnie czy jako dzida jest idealna. Miała działać, nawet jeżeli była zrobiona szybko i prymitywnie. Współczesny człowiek pewne zadbał by o każdy detal, nawet jakiego koloru jest jego broń. Później doszła by jeszcze technika rzutu i walki. Niczym maszyna chciałby doprowadzić wszystko do perfekcji. Człowiek prymitywnie zrobił by to w sposób niedokładny, naturalny.
Brakuje nam takiego podejścia. Za bardzo chcemy się wpisać w rozkład dnia – praca od 8:00 do 16:00, inne obowiązki, wszystko staramy się dopiąć na ostatni guzik. Robimy z siebie robotów i wydaje nam się, że to nasze przeznaczenie. W rzeczywistości prawdziwi liderzy mają bardzo wiele odchyleń od normy. I to właśnie te różnice pozwalają im robić więcej. Nie starają się tak bardzo dostosować do systemu w którym żyją, starają się nagiąć ten system do własnej osoby.
Postępują naturalnie i stają się w tej naturalności mistrzami. Dzięki czemu wszystko przychodzi im łatwo – nie robią oni bowiem niczego na siłę. Porzucili styl robota. Zaczęli się zachowywać naturalnie, bez starań, jednak co okazuje się… Jeżeli postępujemy tak przez dłuższy czas okazuje się, że na różnych małych błędach wykształciliśmy takie cechy, których inni mogą nam nawet pozazdrościć. Wykraczamy poza schemat.
Mieć wątpliwości, a im ulegać – to dwie różne rzeczy. Posiadać wątpliwości to rzecz normalna, nie jest to problemem. Ulegać im – to już poważny problem. Bo będą Cię one zatrzymywały na każdym kroku. Jeżeli nie masz wątpliwości to być może Twoje plany i marzenia są jeszcze zbyt małe. Skoro wszystko jest takie pewne, to pewnie nie wymagasz od życia zbyt wiele. W innym przypadku mogły by pojawić się myśli – czy na pewno uda mi się to osiągnąć? I to jest taki pierwszy sprawdzian od życia. To pierwszy płotek do przeskoczenia. Większość ludzi już same myśli powstrzymują przed działaniem. Jak więc życia ma im dać to czego pragną, skoro ich pragnienie jest tak słabe? Mogą ich zatrzymać zwykłe myśli, proste wątpliwości.
Jak skutecznie planować i realizować plany?
Całe życie to Przedsiębiorstwo
Nie jest wielką sztuką coś zaplanować. Natomiast wykonać plan to już wielka sztuka. Oczywiście dobry plan bardzo ułatwia realizację zamierzenia. Dlatego oba te etapy są niezwykle ważne. Wiele uczyłem się o planowaniu na studiach, to były bardzo pouczające informacje. Dotyczyły one planowaniu w przedsiębiorstwie. Ja jednak jak mam w zwyczaju robić – na całe swoje życie patrzę jak na przedsiębiorstwo. Uważam, że w ten sposób można się stać o wiele bardziej skutecznym w działaniu.
Odnajdujemy elementy które nie działają i usprawniamy je. Snujemy również odważne wizje i plany jak dobrze prosperująca firma. Jesteśmy ukierunkowani na rozwój i zysk. W ten sposób właśnie patrzę i ten tryb patrzenia bardzo polecam. W swoim życiu sporo również programowałem, a to również wyrobiło we mnie specyficzne spojrzenie na rzeczy.
Budowanie programu to ciągłe udoskonalanie. Podobnie jest z życiem. Jestem bardzo nieustępliwy i często zadaję odważne pytania. Nigdy nie godzę się z tym jak jest.
- Zawsze pytam – dlaczego?
- Skąd to się bierze?
- Jak możemy to zmienić?
- Jak możemy to kontrolować?
Duża doza zaufania
Jednak nie chodzi o kurczową kontrolę na zasadzie – świat chce mnie skrzywdzić, a ja jestem biedny i staram się go pokonać. Duża doza zaufania do świata to inna bardzo ważna rzecz. Jednak moim zdaniem świat stara się nas nauczyć sprytu. Daje nam możliwość kontroli pewnych zjawisk – tak jak pisząc teraz na komputerze nie robię nic innego jak kontroluję energię elektryczną. Jednak posiadam do tego tak dokładne i zaawansowane urządzenie (komputer), że jestem w stanie kontrolować każdy piksel na ekranie.
I to wydaje nam się oczywiste i dobre. Jednak kiedy ktoś zaczyna mówić o kontroli myśli, emocji i własnego życia to niektórzy ludzie oburzają się. Wydaje im się to nienormalne, dziwne. Dla niektórych ludzi emocje po prostu są, a my nie mamy na nie wpływu. Nie mamy nic do powiedzenia. Po części jest to prawdą. Ja również jestem zwolennikiem świadomego przeżywanie emocji – nie zamiatania ich pod dywan.
Jednak nasz system emocjonalny to również pewnego rodzaju system. Posiadamy intelekt który pomaga nam zrozumieć czemu posiadamy dane emocje. Czy naprawdę rzeczą chwalebną jest kiedy człowiek myśli jedno, czuje drugie, a robi trzecie? Niektórzy mówią, że to ludzkie. Jest to raczej sygnałem, że coś z jego życiem jest nie w porządku. Jak wielu ludzi pała miłością do człowieka który źle ich traktuje? I niby umysł mówi im jedno, jednak emocje mówią drugie. Mówimy, że to normalne.
Nie jest to rzeczą normalną jeżeli powoduje dysfunkcje.
Możesz mieć ochotę zjeść ciastko na śniadanie zamiast zdrowego posiłku. Emocjonalnie pragniesz ciastka, jednak intelektualnie wybierzesz zdrową żywność. Pozornie działasz wbrew swoim emocjom, jednak po czasie może okazać się, że potrzeba ciastka wyda Ci się głupia. Podobnie jest z emocjami – świadomie przeżywając je i analizując możemy dojść do ciekawych przemian.
Siłę i intelekt utożsamiam z tym co ludzkie
W ogóle często słabości traktowane są jako „rzecz ludzka”. Osobiście siłę i intelekt utożsamiam z tym co ludzkie. Gdyby słabość była tożsama z człowiekiem, to nasz gatunek nie przeżył by. Jesteśmy jednak najbardziej rozwiniętym gatunkiem, bo to właśnie siła i spryt są podstawowymi atutami człowieka. Jacy będziemy kiedy na każdym kroku będziemy powtarzać „człowiek jest słaby”? Słabi.
Do pewnych rzeczy warto się przyznać. Jednak w tych słabościach trzeba dostrzec budulec. Zawsze są możliwości żeby przekuć słabość w siłę i uczynić to co ludzkie jeszcze bardziej ludzkim. Bo taka właśnie jest cecha człowieka – w starciu z problemem wynalezienie drogi pokonania go. Robimy to za każdym razem, zarówno w skali globalnej jak i personalnej. I to właśnie nazywam rzeczą ludzką.
Poprzestanie na problemie i nie szukanie rozwiązań, tego ludzkim nie mogę nazwać. Gdyby właśnie to było ludzkie naszego gatunku już dawno by nie było. Nie ma więc sensu wmawiać sobie słabości, skoro nasz gatunek jest bardzo silny jak i każdy człowiek z osobna. Rozumiem pewne słabości człowieka i nie krytykuje ich. Jednak zawsze doszukuję się rzeczy konstruktywnych, fatalizm nie jest mi w smak.
Bywa i tak, że po prostu nie wiemy co robić. Nasze działanie i dążenie do celu wydaje nam się być niespójne i bezsensowne. W takich momentach często przerywamy działanie. Jednak czy warto tak postępować? Ja uważam, że nie. Trzeba zaufać samemu sobie i światu. Nawet jeżeli wszystko jawi nam się jak za mgłą, to jednak nie należy przerywać marszu. Lepiej iść do przodu, improwizować i patrzeć co zacznie nam się pojawiać. Natomiast kiedy zatrzymamy się i będziemy czekali na moment kiedy będziemy mieli konkretne plany – wtedy całe życie możemy przestać w miejscu.
Czy Logika może Ograniczać?
Zgubna logika
Paradoksalnie to co często gubi ludzi w życiu i ogranicza to logika, nie jej brak. Pozorna logika w którą wierzymy. Bardzo ciasna i zaściankowa.
No bo jeżeli ktoś urodził się biedny, to nie może się wzbogacić i zostać milionerem, prawda? To było by dość nielogiczne.
Albo jeżeli ktoś wydaje się być niezbyt urodziwy, to nigdy nie znajdzie atrakcyjnego partnera lub partnerki. To również logiczne prawda? Albo jeżeli ktoś ciężko zachorował to również wyzdrowienia się raczej nie doczeka. Przecież to też logiczne. Chcesz czy nie, taka pseudo-logika właśnie panuje w społeczeństwie. Jest to oczywiście pseudo-logika.
Jeżeli wynalazcy tacy jak Henry Ford myśleli by tą „logiką”, to nigdy nie stworzyli by przełomowych wynalazków. Ponieważ dla ludzi żyjących w ich epoce np. samochody nie były zbyt logiczne. Generalnie ludzie poruszali się pieszo i konno, ewentualnie koleją. Samochody nie były zbyt logicznym i mądrym pomysłem. Przynajmniej według powierzchownej i ciasnej logiki. Miara wielkości człowieka to często przechodzenie od tego co „pewne i logiczne”, do tego co „niemożliwe i nielogiczne”.
Cudowny Gandhi
Doskonałym przykładem jest Gandhi. Pomyśl jak nierealne było jego osiągnięcie. Za pomocą braku siły i przemocy pokonać przy pomocy pokojowego ruchu wielkie imperium, czym wyswobodzić swój kraj i swoich ludzi. I powiedz mi, gdzie tu sens? Kto by w coś takiego uwierzył bądź wymyślił gdyby nie przyszedł taki człowiek jak on? Pozornie nielogiczny człowiek i nie wymyślił czegoś podobnego?
Tak naprawdę jest odwrotnie. Ludzie typu Gandhi którzy myślą szeroko, otwarcie i z wiarą są bardzo logiczni. Ponieważ świat to nieskończony potencjał. Każdy dzień to gigantyczne tętniące pole możliwości. Natomiast zamykanie się w sobie i udawanie, że wszystko jest niemożliwe lub nieprawdopodobne jest zaprzeczeniem naturalnej logiki dającej możliwości. Więc żyj tak jakby wszystko było dla Ciebie możliwe, a szybko przekonasz się, że takie właśnie będzie i to o wiele szybciej niż byś się spodziewał.
TEKSTY POCHODZĄ Z
http://divs.pl/
TAM MOŻNA ZNALEŹĆ ICH WIĘCEJ :)
Źródło: http://divs.pl/