JustPaste.it

Czy potrzebujemy Piramidy Potrzeb Maslowa

dogmat ukojenia serwowany uprzywilejowanym

dogmat ukojenia serwowany uprzywilejowanym

 

Większość ludzi z wyższym wykształceniem gdzieś podczas studiów miało do czynienia z tezą Maslowa o piramidzie potrzeb. Chcę wziąć ją "na tapetę" i bardzo skrytykować... bo jest co krytykować.

Warto zwrócić uwagę, że każdy szczebel tej piramidy jest uzależniony od finansów i pozycji społecznej. Tak, jakby to pieniądze posiadanie były najwyższą wartością, a ich zdobywanie najbardziej elementarną z potrzeb.

Dlaczego napisałem, że ta piramida jest dogmatem ukojenia serwowanym uprzywilejowanym? Bo bogatym łatwiej się pocieszać, że mając pieniądze są ponad pierwotne przyjemności takie jak jedzenie, picie, seks, siku, kupę, czy regenerację, oraz wszystko, co tej regeneracji sprzyja. Wielki naukowiec im to powiedział. Wytłumaczył, że skoro mają potrzeby, to są one ważniejsze, niż potrzeby ludzi, którzy mają mniej.

Piniondze szczęścia nie dają, choć w szczęściu nie przeszkadzają. Jednak człowiek ma trzy elementarne potrzeby i różnie dla różnych klas społecznych na nie odpowiada. Te trzy elementarne potrzeby to:

MIŁOŚĆ

WOLNOŚĆ

SZCZĘŚCIE

A żeby artykuł nie był zbyt długi, to podam definicje klas społecznych (MARKETING, Philip Kotler). Ciekawostką jest to, że według badań wszystkie klasy są równie "szczęśliwe". Zarówno biedota, jak i wysoce uprzywilejowani są jednakowo szczęśliwi. Jest jednak wyjątek w postaci klasy średniej (32%), która jest delikatnie bardziej szczęśliwa. Po prostu w Polsce np. mają wystarczająco dużo, aby nie przejmować się, że im nie brakuje, mogą odłożyć i mieć jakieś 100-200 tyś. PLN oszczędności, wybrać się na wczasy nad morze, jezioro, albo w góry i nie zamartwiać się poważnymi problemami związanymi z wysokopłatną pracą w korporacji, czy własnym biznesem. To daje ten komfort, że jest to najbardziej szczęśliwa grupa, choć tylko lekko bardziej szczęśliwa od innych.

KLASY SPOŁECZNE

1. Wyższa wyższa (mniej niż 1%) - Upper Uppers

Klasa wyższa wyższa to elita społeczna, wywodząca się z dobrze znanych rodzin i utrzymująca się z odziedziczonego majątku. Jej członkowie ofiarowują duże sumy na cele dobroczynne, organizują przyjęcia z okazji "wejścia w dorosłe życie" swoich córek, utrzymują więcej niż jeden dom oraz wysyłają swoje dzieci do najlepszych szkół. Stanowią oni rynek dla wyrobów jubilerskich, antyków, nieruchomości i egzotycznych podróży. Często ubierają się w sposób konserwatywny i nie zależy im na demonstracji swojej pozycji społecznej. Chociaż są nieliczni jako grupa, często służą jako wzorzec odniesienia dla innych, a ich wzorce konsumpcyjne naśladowane są przez inne grupy społeczne.

2. Niższa wyższa (około 2%) - Lower Uppers

Do klasy niższej wyższej należą osoby o wysokich dochodach i majątku, uzyskanych dzięki znakomitym kwalifikacjom zawodowym. Zwykle pochodzą one z klasy średniej. Na ogół są aktywne w sprawach społecznych i obywatelskich. Często kupują dla siebie i dzieci przedmioty, które są symbolami statusu, takie jak drogie domy, jachty, baseny, samochody. Dzieci posyłane są niejednokrotnie do prestiżowych szkół. Klasa ta obejmuje "nowobogackich", a ich demonstracyjne wzorce konsumpcji mają na celu wywrzeć wrażenie na tych, którzy w hierarchii społecznej stoją niżej od nich. Ambicją ludzi należących do tej klasy jest zdobycie akceptacji w klasie wyższej wyższej. Status ten prawdopodobnie osiągają raczej ich dzieci niż oni sami.

3. Wyższa średnia (12%) Upper Middles

Członkowie tej klasy nie posiadają ani specjalnego statusu rodzinnego, ani niezwykłego bogactwa. Interesuje ich przede wszystkim "kariera". Są cenionymi profesjonalistami, niezależnymi biznesmenami lub dyrektorami przedsiębiorstw. Wierzą, że wykształcenie jest przesłanką sukcesu i chcą, aby ich dzieci otrzymały znakomite wykształcenie i nie spadły do niższej klasy. Lubią działać w sferze idei i "wyższej kultury". Są aktywni społecznie i charakteryzują się wysokim poziomem świadomości obywatelskiej. Zwracają dużą uwagę na jakość i stanowią dobry rynek w tym sensie, że są chętnymi nabywcami domów, odzieży, mebli, urządzeń gospodarstwa domowego o wysokim standardzie. Starają się prowadzić "otwarty" dom, chętnie przyjmując przyjaciół i klientów.

4. Klasa średnia (32%) Middle Class

Klasa średnia to średnio uposażeni robotnicy i pracownicy biurowi, którzy mieszkają w "lepszych dzielnicach miasta" i starają się "roibić właściwe rzeczy". Często kupują popularne, modne produkty, aby pokazać, że są "na czasie". Dwadzieścia pięć procent z nich posiada importowane samochody, ale większość szuka "jednej z najlepszych marek". Wyższy poziom życia oznacza dla nich "ładniejszy dom" w "przyjemnym sąsiedztwie, w lepszej dzielnicy miasta" z "dobrymi szkołami". Klasa średnia wierzy w sens wydawania pieniędzy na "godne uwagi doświadczenia" (na przykład podróże) dla swoich dzieci i kształcenie ich na poziomie college'u.

5. Klasa pracująca (38%) Working class

Klasa pracująca składa się ze średnio uposażonych robotników i tych, którzy prowadzą "styl życia klasy pracującej", bez względu na dochód, wykształcenie, czy zawód. Klasa pracująca utrzymuje ścisłe stosunki z krewnymi i korzysta z ich rad i pomocy w różnych sprawach, takich jak wybór zawodu, zakupy, kłopoty finansowe lub osobiste. Urlop klas klasy pracującej  to "wakacje w mieście", a "wyjazd" oznacza wypad nad jezioro lub do kurortu oddalonego o nie więcej niż dwie godziny jazdy samochodem. W klasie pracującej utrzymuje się ścisły podział ról ze względu na płeć. Charakterystyczny jest też dla niej stereotypowy sposób myślenia. Lubią samochody standardowych i większych rozmiarów, odrzucają natomiast samochody małe, zarówno krajowe, jak i zagraniczne.

6. Wyższa niższa (9%) Upper Lowers

Przedstawiciele tej klasy pracują. Nie korzystają z zapomóg socjalnych, chociaż ich poziom życia tylko niewiele wykracza ponad stan ubóstwa. Wykonują prace nie wymagające kwalifikacji i są bardzo źle opłacani, chociaż zależy im na osiągnięciu wyższego poziomu życia. Członkowie tej klasy często mają braki w wykształceniu. Chociaż finansowo są prawie na granicy ubóstwa, udaje im się "prezentować obraz samodyscypliny" oraz "przywiązywać wagę do czystości".

7. Niższa niższa (7%)

Przedstawiciele tej klasy żyją z pomocy społecznej, w wyraźnie widocznej biedzie. Zwykle są bez pracy, albo wykonują "najbrudniejszą robotę". Niektórzy nie są zainteresowani znalezieniem stałej pracy, a większość zdana jest na zapomogi z pomocy społecznej lub dobroczynności. Ich domy, odzież i dobytek są "brudne", "obdarte" i "połamane".