Odnośnie Litwy to Władysław Jagiełło, nie miał kompletnie wyczucia, promował swoich braci, gdy najsprawniejszym wodzem i władcą na Litwie był książę Witold, jego stryjeczny brat
Oglądając serial „Korona królów”, wydaje się nam, że okres panowania (królowania) Władysława Jagieły z Jadwigą, trwał wieki. Jednak w rzeczywistości to było tylko 13 lat. Jadwiga zmarła w wieku 25 lat, dwa tygodnie po urodzeniu córki Elżbiety Bonifacji, która przeżyła tylko 10 dni.
Podobnie uważamy, że Władysław Jagiełło, był wielkim władcą Polski, bo pokonał krzyżaków pod Grunwaldem. Nic bardziej mylnego, już w 1392 r, Zygmunt Luksemburski planował rozbiór Polski, za pośrednictwem księcia opolskiego Władysława Opolczyka. Plan rozbioru przedstawiony został wielkiemu mistrzowi zakonu krzyżackiego Konradowi Wallenrodowi w 1392 r. Przewidywał on rozbiór Polski pomiędzy Rzeszę Niemiecką, zakon krzyżacki, Węgry i Morawy.
I chociaż wielki mistrz Konrad Wallenrod uważał, że nie ma powodu czy pretekstu do wypowiedzenia wojny, jego krótkie, dwuletnie panowanie upłynęło na walkach z Litwinami. Nowy wielki mistrz należał do zdecydowanych przeciwników unii polsko-litewskiej i dążył do jej rozbicia. W 1392 ruszyła, zakrojona na szeroką skalę, wielka wyprawa na Litwę. Brało w niej udział wielu rycerzy, gości zakonu, na czele z Henrykiem księciem Derby, przyszłym Henrykiem IV Lancasterem, królem Anglii i księciem Witoldem. Tylko dzięki śmierci Wielkiego mistrza, Krzyżacy odstąpili od oblegania Wilna, aby wrócić do Malborka na wybory nowego Wielkiego mistrza.
A odnośnie bitwy pod Grunwaldem, to wielkie zwycięstwo Jagiełły, nie zostało należycie wykorzystane. Polskie siły bezskutecznie oblegały stolicę Zakonu – Malbork, a w końcu były zmuszone do podpisania z zakonem pokoju w Toruniu. Malbork nie został zdobyty głównie z powodu zachowania się Jagiełły, który opóźniał wymarsz armii pod krzyżacką stolicę. Jagiełło obawiał się, że upadek Malborka będzie oznaczać likwidację państwa zakonnego, co umocniłoby przewagę Polski nad Litwą.
Władysław Jagiełło, po śmierci Jadwigi Andegaweńskiej, w obawie o brak prawnego umocowania swojej władzy w Polsce, poślubił Annę Cylejską, wnuczkę Kazimierza Wielkiego. Niestety Anna też zmarła młodo w wieku 35 lat, urodziwszy też tylko córkę Jadwigę Jagiellonkę. Trzecia żona Jagiełły to Elżbieta Granowaska, wdowa po 3-ch mężach, matka 4-ga dzieci, która po 3-ch latach małżeństwa z Jagiełłą zmarła.
Ostatnią żoną Jagiełły została Zofia Holszańska, której król z powodu różnicy wieku mógłby być śmiało dziadkiem. Jednak Zofia urodziła mu troje synów: Władysława, Kazimierza (zmarł po porodzie) i Kazimierza. Od urodzenia synów, polityka króla Jagiełły została podporządkowana staraniom o zapewnienie synom sukcesji. Sprawę sukcesji tronu w Polsce i na Litwie rozstrzygnął zjazd w Sieradzu w 1432 roku. Król Jagiełło zyskał za cenę przywilejów zgodę od panów polskich, na koronację Władysława tuż po własnej śmierci.
Odnośnie Litwy to Władysław Jagiełło, też nie miał kompletnie wyczucia. Promował swoich braci (Skirgiełło i Skiergiełło), gdy najsprawniejszym wodzem i władcą na Litwie był książę Witold, jego stryjeczny brat. Wartość Witolda docenił król niemiecki i węgierski Zygmunt Luksemburczyk (ostatni cesarz z dynastii luksemburskiej), chcąc rozbić unię polsko-litewską wystąpił z projektem koronacji Witolda na króla Litwy. Z kolei sam Jagiełło, nie przyjął zaproponowanego mu przez husytów tronu czeskiego.