Po co żyjemy na Ziemi?

Nikt nam tego nie mówi, kiedy się rodzimy – po prostu jesteśmy, żyjemy i nie do końca rozumiemy, co mamy zrobić z tym życiem. Czasami naśladujemy innych ludzi, ale większość z nas nie chce być owcą.
A propos owiec, przypomina się historia, którą opowiedział pewien farmer.

Pewnego dnia poszedł zajrzeć do owiec i okazało się, że zwierzęta uformowały okrąg dookoła krzaków, które były gęste, więc owce nie widziały, co się działo po drugiej stronie i chodziły wkoło. Zgodnie z naturą owiec, każda z nich szła za tą, która ją poprzedzała. Nie wiedziały, że ciągle chodziły wkoło i gdyby nikt nie przyszedł, i nie wyciągnął jednej z nich z tego kręgu, to pewnie nadal by chodziły. To normalne u owiec: podążają za tą, która jest przed nimi, nie rozumiejąc, że kręcą się w kółko i nigdzie nie docierają.

I oczywiście my też początkowo podążamy za innymi, ale rodzimy się ze wspaniałym umysłem, który wszystko kwestionuje – to bardzo ważne, żeby nauczyć się tego kwestionowania. 

Warto kwestionować, a nie podążać za innymi jak owca.

Na pytanie  „co tu robimy?” odpowiedź brzmi:

nie róbmy tego, co mówią nam inni, ale uczymy się, jak samemu się o czymś przekonać - doświadczajmy życia.

Zaczynamy życie od szukania spełnienia w przyjemnościach. A jest wiele rzeczy, z których można czerpać przyjemność: filmy, podróże etc . Wydajemy pieniądze na wiele rzeczy w poszukiwaniu przyjemności, na przykład na seks i związki. Ale w końcu okazuje się, że to poszukiwanie sensu w materialnych przyjemnościach… jest owczym zwyczajem naśladowania.

 Trzeba zobaczyć ten zabytek?

Jest przecież jednym z cudów świata, więc jedziesz tam i zaczynasz się zastanawiać, dlaczego tyle ludzi uważa, że to takie piękne, i masowo tu przyjeżdża. Czy jest w  budowli coś obiektywnie pięknego, czy po prostu jestem owcą, więc jeśli inni powiedzieli, że to jest piękne, to ja też tak myślę i muszę tam jechać, zrobić sobie zdjęcie i odhaczyć ten punkt.

Może? Jako człowiek  kwestionuje sens różnych rzeczy. Czy oglądanie różnych sławnych miejsc ma sens?

 Po jakimś czasie te wszystkie przyjemności… "pachną"  owczym zwyczajem podążania za innymi - "W koło Macieju?" ,"Oj, jakie to piękne, odwiedził to .... ?"

Ależ?  „Co piękne, cieszyć nigdy nie przestanie”, „O, pragnę haustów wina z najlepszego zbioru,  które przez lata w chłodnej pieczarze dojrzewa”. Te wersy  wierszy mówiły o przyjemnościach tego świata.

Ale trafiały się i takie: „Lecz rozkosz jest jak maków kwiatki, łodygę schwycisz spadną płatki”. Czyli gdy tylko zerwiesz mak, opadają płatki, albo „Jak śnieg co spadł na wody rzeki, przez chwilę biały znikł na wieki”

Ważne, żeby nauczyć się kwestionowania. Nie zawsze róbmy to , co mówią nam inni, ale uczymy się, jak samemu się o czymś przekonać - sami doświadczajmy życia. Na świecie , to najpiękniejsze jest za darmo: słoneczko. wiatr ciepły, deszczyk, tęcza, chmurki,  chodzenie po lasach, lakach  pływanie w jeziorach, morzu etc. I najważniejsze: "pomocna dłoń",  dobroć, przyjaźń, miłość, współczucie, przebaczenie i tak dalej... dalej...