Jestem kimś zupełnie innym w porównaniu z tym, kim byłem w wieku 20 lat. Co za szok! I co za przygoda to życie!

 obraz/fotka z zasobów internetu

Jestem kimś zupełnie innym w porównaniu z tym, kim byłem w wieku 20 lat. Co za szok! I co za przygoda to życie!

 Osoba, którą byłeś w wieku dojrzewania, ma zatem bardzo niewielki wpływ na osobę, którą staniesz się później!

Najbardziej nieśmiały, melancholijny, zamknięty nastolatek ma takie same szanse, jak każdy inny, by stać się radosnym i otwartym ekstrawertykiem, lubianym przez innych.

Musimy to mówić naszej młodzieży. Niech nie robi na nich wrażenia czasem negatywne odbicie, które widzą w lustrze w trudnym wieku 14 lat. Bo to nie od tego zależy ich przyszłość.

Najbardziej leniwi mogą stać się najbardziej przedsiębiorczy. Najbardziej strachliwi – najodważniejsi. Najsmutniejsi mogą stać się najszczęśliwsi.

Z globalnego punktu widzenia, jeśli chodzi o przyszłość społeczeństwa, to wszystko zmienia.

To oznacza, że nie możemy przepowiadać, jaki będzie świat jutro, obserwując dzisiejszych nastolatków.

Co nam zostało z tamtych lat?

Być może tak samo jak kiedyś mnie, zaskoczyło Cię, kiedy pierwszy raz zobaczyłeś zdjęcie swojego ojca na dokumencie prawa jazdy: Co? Tato, to Ty?!

I nawet nie wspominam już o ślubnym zdjęciu dziadków.

Dziś przyszła kolej na mnie. Mam wrażenie, że od kiedy ukończyłem 20 lat, moja twarz nie zmieniła się bardzo, mam może kilka zmarszczek więcej i kilka włosów mniej. Ale moja córka nie jest tego zdania, wybuchając śmiechem, kiedy ogląda moje zdjęcia z młodości.

Na poziomie komórkowym, trzeba wiedzieć, że nasze komórki we wszystkich narządach, oprócz mózgu, ciągle się odnawiają.

Komórki wyściełające błonę jelitową żyją tylko około pięciu dni. Komórki skóry ulegają całkowitej wymianie mniej więcej raz na dwa tygodnie. Krwinki czerwone żyją 4 miesiące. Komórki wątroby odnawiają się co 300 – 500 dni. Komórki kości żyją trochę ponad 10 lat, zaś komórki mięśni żebrowych średnio 15,1 lat.

A zatem, na przykład po 50 - tce  nasz organizm został całkowicie odnowiony już kilka razy od czasów naszej młodości! Praktycznie nie jesteśmy tą samą osobą!

Ale ze względu na to, że komórki mózgu nie odnawiają się lub następuje to w o wiele mniejszym stopniu, wyobrażałem sobie, że moja osobowość nie uległa zmianie. Właśnie się dowiedziałem, że to także było złudzenie.

Niezaprzeczalnie: ja to ja… a jednocześnie to już w ogóle nie ja. Jestem kimś zupełnie innym w porównaniu z tym, kim byłem w wieku 20 lat. Co za szok! I co za przygoda to życie!

Czy mam się martwić?

Niepokój odnosi się do stanu umysłu, który jest jak małpa zawsze skacząca do kolejnej gałęzi, nigdy niepozostająca z czymkolwiek zbyt długo. Przyczyną jest nastawienie umysłu nieustannie poszukującego wad, zawsze niezadowolonego z tego, co jest i jakie jest, pędzącego za obietnicą czegoś lepszego.

Można  porównać niepokój do niewolnika, spełniającego rozkazy despotycznego właściciela, który zawsze domaga się doskonałości i nigdy nie pozwala na odpoczynek.

Niepokój przezwyciężyć można przez rozwijanie zadowolenia, które jest przeciwieństwem szukania wad. Uczymy się wtedy prostej radości wynikającej z zadowolenia z niewielkich rzeczy, pozbywamy się zaś nieustannego pragnienia, by chcieć więcej.

Zamiast wytykać sobie braki, jesteśmy powinniśmy być wdzięczni za chwilę, którą przeżywamy. 

Wyrzuty sumienia są specyficznym przypadkiem niepokoju – są skutkiem złych uczynków. Jedynym sposobem, by przezwyciężyć wyrzuty, niepokój sumienia, to poprawianie swego zachowania i stawanie się życzliwym, mądrym i uprzejmym.