"Czekam, kiedy wreszcie zacznę żyć"...

... to jedna z najbardziej rozpowszechnionych iluzji cechujących stan nieświadomości. Rozwój i pozytywna zmiana na poziomie zewnętrznym nastąpią w życiu z większym prawdopodobieństwem wówczas, gdy już teraz będziemy  czerpać radość z tego, co robimy, zamiast czekać, aż coś się zmieni. 

Tak naprawdę nie cieszymy się samą wykonywaną czynnością, ale głębokim poczuciem ożywienia, które ją przenika. Ta żywotność oraz to, kim jesteśmy, to jedno i to samo. Oznacza to, że gdy cieszymy się jakimś działaniem, wówczas naprawdę doznajemy radości Istnienia. Dlatego ta radość działania łączy cię z siłą tkwiącą u podstaw wszech stworzenia.

Niektórzy ludzie wzbogacają życie innych dzięki swym twórczym działaniom, robią właściwie to, co najbardziej lubią, i wcale nie chcą dzięki temu czegoś osiągnąć czy kimś się stać. Mogą to być muzycy, artyści, pisarze, uczeni, nauczyciele lub architekci albo ludzie tworzący nowe struktury społeczne lub biznesowe.

Czasem przez parę lat sfera ich wpływu pozostaje niewielka, a potem nagle albo stopniowo do ich poczynań wpłynie fala mocy twórczej i ich działalność rozwinie się ponad wszelkie wyobrażenia, zagarniając także rzesze innych ludzi. W ich działaniu pojawi się teraz nie tylko radość, ale i intensywność, a wraz z nią kreatywność przekraczająca granice tego, co mógłby osiągnąć zwykły człowiek.

Odczuwając radość, łączymy się z uniwersalną mocą twórczą.

Radość Istnienia to radość bycia świadomym.

Przebudzona świadomość uwalnia się wtedy od ego i sama zaczyna rządzić naszym życiem. Możemy wówczas stwierdzić, że czynność, którą wykonujemy już od wielu lat, w sposób naturalny staje się o wiele ważniejsza, gdy świadomość nadaje jej mocy.

Niezwykłe jest to, co za naszym pośrednictwem przedostaje się do tego świata. Lecz tę cechę dzielimy z wszystkimi istotami.

 I mam radość kiedy maluje obrazy: akryl, płótno