„Jeśli dobrze rozumiem, czekolada nie jest kwestią moralną”
Vianne Rocher „Czekolada”
Na przestrzeni wieków wielokrotnie dyskutowane było pochodzenie słowa czekolada, które wydaje się mieć dwa prawdopodobne korzenie. Jeden z nich odnosi się do języka náhuatl (region środkowo-zachodniego Meksyku) xococ, który oznacza 'kwaśny' i átl – 'woda'. Inna możliwość to słowo pochodzące z języka Majów (południe i południowy- wschód Meksyku), w którym chokolhaa oznacza dosłownie 'płyn lub gorący napój'.
Od najdawniejszych czasów kakao używane było w Ameryce Środkowej jako jednostka monetarna. Jego ogromna wartość wynikała z trudności w uprawie kakaowca. Jego owoce były trudno osiągalne i bardzo drogie, toteż na jego spożycie mogła sobie pozwolić wyłącznie klasa rządząca. Społeczeństwa prekolumbijskie przygotowywały czekoladę dodając do wrzącej wody ziarna kakao i mieszając napój z mąką kukurydzianą, wanilią, spożywaną już w tamtych czasach i miodem.
Według azteckiej legendy, bóg Quetzacoatl był ogrodnikiem raju, w którym uprawiał cacahuaquahilt, drzewo dające wigor i szczęście. Z jego nasion przygotowywało się czekoladę, będącą napojem zarezerwowanym dla książąt. Ponieważ Aztecy nie znali cukru, przygotowywali ten rajski napój z dodatkiem przyprawy zwanej chili.
Majowie wierzyli, że owoce kakaowca posiadają magiczną moc, a czekoladowy napój symbolizował dla nich krew. Dlatego właśnie kapłani używali go do swoich rytuałów, religijnych ceremonii i uzdrawiania. Kakao uważane było za lek przeciw gorączce, kaszlowi oraz bólom i złemu samopoczuciu podczas ciąży. Czekoladę uznawano poza tym za doskonały afrodyzjak i środek zwalczający węże.
Historia opowiada, że cesarz aztecki – Moctezuma podał ten wyjątkowy, spieniony i gorący napój składający się z: kakao, zmielonej kukurydzy, wanilii, pieprzu, guindilla (turecki pieprz) i innych przypraw Hernanowi Cortés i jego żołnierzom, kiedy ci przybyli podbić Meksyk.
Nieco później zakonnice z Oaxaca (Meksyk) odkryły, iż mieszając kakao z cukrem i cynamonem, a także z anyżem otrzymywało się doskonały rezutat. W ten sposób fama czekolady jako napoju o magicznych właściwościach dotarła do Europy, gdzie w XVIII wieku zaczęto otwierać jakże popularne aktualnie cholaterías. W Anglii, król Karol II próbował je zamykać, twierdząc, że są one szkółkami uwodzenia; we Francji, władze również sprzeciwiały się, uważając że czekolada jest niebezpiecznym narkotykiem.
Dzisiaj ja chciałabym zaproponować Wam filiżankę mojej własnej, gorącej czekolady, przygotowywanej według sekretnego przepisu Majów pochodzącego od Vianne Rocher (Juliette Binoche) z filmu „Czekolada”; przepisu ponad 1000-letniego, który rozgrzewa krew, budzi namiętności i wywołuje gniew kościoła katolickiego – afrodyzjakowa czekolada z chili z Candelarii.
Vianne Rocher „Czekolada”
Na przestrzeni wieków wielokrotnie dyskutowane było pochodzenie słowa czekolada, które wydaje się mieć dwa prawdopodobne korzenie. Jeden z nich odnosi się do języka náhuatl (region środkowo-zachodniego Meksyku) xococ, który oznacza 'kwaśny' i átl – 'woda'. Inna możliwość to słowo pochodzące z języka Majów (południe i południowy- wschód Meksyku), w którym chokolhaa oznacza dosłownie 'płyn lub gorący napój'. Od najdawniejszych czasów kakao używane było w Ameryce Środkowej jako jednostka monetarna. Jego ogromna wartość wynikała z trudności w uprawie kakaowca. Jego owoce były trudno osiągalne i bardzo drogie, toteż na jego spożycie mogła sobie pozwolić wyłącznie klasa rządząca. Społeczeństwa prekolumbijskie przygotowywały czekoladę dodając do wrzącej wody ziarna kakao i mieszając napój z mąką kukurydzianą, wanilią, spożywaną już w tamtych czasach i miodem.
Według azteckiej legendy, bóg Quetzacoatl był ogrodnikiem raju, w którym uprawiał cacahuaquahilt, drzewo dające wigor i szczęście. Z jego nasion przygotowywało się czekoladę, będącą napojem zarezerwowanym dla książąt. Ponieważ Aztecy nie znali cukru, przygotowywali ten rajski napój z dodatkiem przyprawy zwanej chili.
Majowie wierzyli, że owoce kakaowca posiadają magiczną moc, a czekoladowy napój symbolizował dla nich krew. Dlatego właśnie kapłani używali go do swoich rytuałów, religijnych ceremonii i uzdrawiania. Kakao uważane było za lek przeciw gorączce, kaszlowi oraz bólom i złemu samopoczuciu podczas ciąży. Czekoladę uznawano poza tym za doskonały afrodyzjak i środek zwalczający węże. Historia opowiada, że cesarz aztecki – Moctezuma podał ten wyjątkowy, spieniony i gorący napój składający się z: kakao, zmielonej kukurydzy, wanilii, pieprzu, guindilla (turecki pieprz) i innych przypraw Hernanowi Cortés i jego żołnierzom, kiedy ci przybyli podbić Meksyk.
Nieco później zakonnice z Oaxaca (Meksyk) odkryły, iż mieszając kakao z cukrem i cynamonem, a także z anyżem otrzymywało się doskonały rezutat. W ten sposób fama czekolady jako napoju o magicznych właściwościach dotarła do Europy, gdzie w XVIII wieku zaczęto otwierać jakże popularne aktualnie cholaterías. W Anglii, król Karol II próbował je zamykać, twierdząc, że są one szkółkami uwodzenia; we Francji, władze również sprzeciwiały się, uważając że czekolada jest niebezpiecznym narkotykiem.
Dzisiaj ja chciałabym zaproponować Wam filiżankę mojej własnej, gorącej czekolady, przygotowywanej według sekretnego przepisu Majów pochodzącego od Vianne Rocher (Juliette Binoche) z filmu „Czekolada”; przepisu ponad 1000-letniego, który rozgrzewa krew, budzi namiętności i wywołuje gniew kościoła katolickiego – afrodyzjakowa czekolada z chili z Candelarii.
Źródło: Ewa Kulak
Licencja: Creative Commons