Christianie - podstawowe informacje

1. Nazwa grupy: Christianie

2. Inne nazwy:

Chrześcijanie (grupa uważa, że chrześcijanie nie potrzebują dodatkowych określeń), znana także pod nazwą Grupa Holic (od nazwiska założyciela).

3. Organizacje satelitarne:

Prawdopodobnie brak, grupa jest za mała by tworzyć organizacje satelitarne.

4. Założyciel:

Grupa twierdzi, że założycielem jest Jezus Chrystus. Rzeczywistym założycielem jest jednak Austriak Gottfried Holic. Liderami w Polsce są Austriak Gottfried Preih (Preis?) oraz Polka Bogusława Podbielska.

5. Geneza:

Holic urodził się w 1943 r. Początkowo studiował germanistykę i historię w Wiedniu. W wieku 23 lat przeżył swego rodzaju nawrócenie. Od tego czasu chce się całkowicie poświęcić Jezusowi. W 1968 roku zaczął studiować teologię katolicką (był znany jako wieczny student).

Z powodu problemów z Kościołem katolickim trafia do Kościołów niezależnych, głównie w gminach ewangelickich. Różne wspólnoty wydają mu jednak zakaz wstępu z powodu destrukcyjnej postawy. Usamodzielnia się więc i zakłada (prawdopodobnie 1977/78) wraz z dwoma innymi studentami teologii własną grupę. Od miejsca zamieszkania (Eisvogelgasse w Wiedniu) byli nazywani początkowo "Eisvoegel" ("zimorodki"). Od roku 1983 członkowie grupy konsekwentnie oddzielają się od Kościoła. W Austrii grupa działała początkowo głównie wśród studentów. Stopniowo rozszerza swą działalność na Niemcy, Węgry, Polskę, Litwę i Czechy.

6. Nauka:

Biblia jest jedynym autorytetem, który akceptują. Nie uznają żadnych argumentów, które nie są fragmentami Biblii.

Trudno znaleźć jakiś pozytywny cel bądź naukę, którą kieruje się grupa. Podstawą wykładni jest krytyka innych chrześcijan, którzy mieli odrzucić prawdziwe przesłanie Jezusa. Tylko grupa żyje zgodnie z Biblią.

Częściowo odrzucają ideę zbawczej śmierci Jezusa. Myślą centralną jest dla nich nie śmierć Jezusa na krzyżu, lecz Jego życie w posłuszeństwie i stosownie do przykazań boskich. Śmierć na krzyżu nie ma właściwie żadnego znaczenia, jest tylko konsekwencją posłuszeństwa Jezusa.

O tym, czy ktoś jest prawdziwym chrześcijaninem decyduje jego postawa wobec grupy (aby się takim okazać, należy przy pierwszym kontakcie dołączyć do grupy). Ci, którzy tego nie zrobią, są uważani za pozornych chrześcijan i niegodziwców.

Od członków wymaga się nieskazitelnie moralnego życia, ponieważ życie pojedynczych członków kształtuje wizerunek wspólnoty. Dlatego we wspólnocie nie ma miejsca dla grzeszników.

Wszelkie fragmenty Biblii, które nie pasują do schematu myślenia grupy interpretuje się jako alegorię lub odrzuca się jako uwarunkowane epoką. Jedynie osoby z grupy są na tyle kompetentne i odpowiedzialne, aby właściwie rozumieć i interpretować Biblię.

7. Praktyka:

W grupie obowiązuje wspólnota materialna. Nowi członkowie są traktowani bardzo gościnnie, ale później nakłania się ich do odwiedzania swoich domów rodzinnych i zabierania z nich cenniejszych przedmiotów na cele grupy (znany w sektach zwyczaj "łupienia Egipcjan").

Ogranicza się kontakty z otoczeniem, członkowie są chronieni przed krytycznymi informacjami. Grupa dokłada starań, aby żaden z nowicjuszy nie był pozostawiony sam z własnymi myślami. Stosuje się także metody bazujące na manipulacji emocjami, poczuciem winy i strachu.

Siebie nawzajem członkowie grupy nazywają "braćmi i siostrami". Nazwa "Grupa Holic" utarła się tymczasem wśród konsultantów ds. sekt i byłych jej członków, którzy odróżniają ją w ten sposób od innych grup, które również nazywają się chrześcijanami.

Grupa praktykuje codzienne (!) spotkania poświęcone lekturze Biblii. W czasie tych spotkań odbywają się wyłącznie wspólne modlitwy (modlitwa prywatna jest potępiona jako odłamywanie się od wspólnoty).

W grupie nie ma chrztu (inne znaczenie niż w Kościołach chrześcijańskich - chrzest to zewnętrzny znak wewnętrznego nawrócenia, nie jest konieczny do zbawienia).

Christianie obchodzą pewien rodzaj wieczerzy na pamiątkę Wieczerzy Pańskiej. Mogą wziąć w niej udział jedynie członkowie całkowicie zdecydowani.

Inną formą zbliżoną do nabożeństwa jest otwarta spowiedź. Każdy przyznaje się głośno przed zgromadzonymi do swoich przewinień. "W ten sposób możemy się nawzajem ostrzec i pomóc sobie w walce z grzechem".

Odrzuca się święta, bez względu na ich naturę, prywatne (urodziny), państwowe, bądź kościelne.

Przeważa radykalny styl życia - mało snu, niezdrowe odżywianie. Powierzchowność (np. ubranie) jest nieważna. Często, głównie podczas misji, mieszka się w samochodzie kempingowym, co jest bardzo uciążliwe dla małych dzieci, zabieranych na takie wyprawy.

Rzeczy wcześniej posiadane sprzedaje się. Dotyczy to przede wszystkim rzeczy wcześniej ulubionych (płyty, telewizor ...). Członkowie odbierają to jako prawdziwe uwolnienie się od uciążliwego balastu, którego się już więcej nie potrzebuje.

Moralne przepisy są prawdziwie rygorystyczne (np. pójście do fryzjerki może być grzechem). Za gorszy od grzechu uważany jest seks. Z tego powodu w grupie przeważa bezmałżeński styl życia.

W grupie jest bardzo mało dzieci. Członkowie żyją we wstrzemięźliwości seksualnej, więc małe dzieci pojawiają się w wtedy, gdy do grupy przystępują młodzi rodzice (w wieku ok. 20 lat).

8. Organizacja:

Nie ma zbyt wielu danych na temat wewnętrznej organizacji Grupy. Według ich własnych informacji nie istnieje żadna struktura ani żaden prowadzący.

9. Stosowane metody rekrutacji:

Werbowanie odbywa się głównie w miejscach chrześcijańskich zgromadzeń, np. pielgrzymek, czy wielkich spotkań młodzieżowych (Taize). Członkowie grupy prowadzą dyskusje o tematyce religijnej z przypadkowo napotkanymi osobami, zapraszają do swoich namiotów, otaczają opieką i życzliwością.

Ich głównym zamiarem jest zwerbowanie ludzi z innych wspólnot chrześcijańskich, zmuszenie ich do wystąpienia z Kościoła i powiązanie z własną grupą. Prawdopodobnie nie prowadzi się agitacji wśród niewierzących. Godny uwagi jest również fakt, że agitacja dosięga prawie wyłącznie ludzi młodych.

Na pytanie, kim są, odpowiadają: "Jesteśmy chrześcijanami". Nie chcą określić się co do wyznania. Czasem nazywają się również "nowymi chrześcijanami" lub "prawdziwymi chrześcijanami". Na pytania o ich osoby lub o ich wspólnotę werbujący odpowiadają niechętnie, wymijająco i lakonicznie.

10. Relacje z otoczeniem:

Członkowie grupy są negatywnie nastawieni do osób spoza wspólnoty. Każde spotkanie z bliskimi jest ściśle kontrolowane i ograniczone czasowo. Świat ich otaczający postrzegany jest jako sprzeczny z boskimi zasadami i przeniknięty na wskroś grzechem.

11. Ilość członków na świecie:

W 1993 roku grupa liczyła ok. 170 osób rożnych narodowości. Brak nowszych danych.

12. Ilość członków w Polsce:

Brak danych (prawdopodobnie kilkadziesiąt osób).

13. Główne zagrożenia:

1. Utrudniony lub całkowicie ograniczony kontakt z rodziną.

2. Negatywne nastawienie do opieki medycznej, częsta rezygnacja z tego typu pomocy, zwłaszcza psychologiczno-psychiatrycznej.

3. U prawie wszystkich członków grupy można zaobserwować otępienie uczuciowe, lęk, wrogość wobec rodziny, ogólny brak dbałości o siebie.

4. Adeptów grupy nakłania się do składania pozwów o alimenty, a także wywożenie z domu cenniejszych przedmiotów.

5. Kwestia wychowania dzieci. Jest ono zorientowane na dyscyplinę. Według nich dzieci, a nawet niemowlęta muszą być posłuszne. Dlatego rodzice są naprawdę surowi. To, co powiedzą, musi być zrobione. W zasadzie dzieci wychowują wszyscy, ponieważ separacja rodziny jest sprzeczna z myślą przewodnią wspólnoty. Mimo to dzieci doznają również serdeczności, bawią się i śmieją. Ale oczywiście skrytykowano już nie jedną matkę, że obchodzi się zbyt ciepło ze swoim dzieckiem.

6. Stosowanie metod manipulacji psychicznej, m.in. przez wywoływanie strachu i poczucia winy, które powodują psychiczne zmiany i przyczyniają się do uzależnienia w bardzo krótkim czasie.

7. Emocjonalna i materialna zależność członków od grupy.

8. Pierwszorzędne znaczenie wspólnoty, ograniczenie indywidualności i sfery prywatnej.

14. Ciekawostki:

1. Grupa nie jest zarejestrowana.

2. W czerwcu 1992 roku członkini sekty "christianie" (mgr pedagogiki specjalnej spod Wrocławia) została skazana za uprowadzenie dwóch nieletnich dziewcząt; czyn ten miał miejsce w związku z naczelnym przykazaniem sekty "Kto opuści matkę i ojca swego, będzie podwójnie wynagrodzony".

3. Nie wiadomo czy grupa wydaje literaturę własną. Jednak jednolitość argumentacji wskazuje na wspólne szkolenia.

15. Bibliografia:

Gerald Kluge, Grupa Holic. Opis sekty (dostępne w Internecie).

Przy opracowaniu wykorzystano również świadectwa byłych członków grupy

Oprac. Paweł Królak
Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji

 

Źródło: Paweł Królak