Granatniki to broń wsparcia piechoty. Wyróżnia się granatniki przeciwpancerne, samodzielne, podwieszane, rewolwerowe, automatyczne. Granatniki przeciwpancerne mają zasięg skuteczny rzędu 300m i służą do niszczenia czołgów, granatniki podwieszane i samopowtarzalne służą do walki z pieczhotą na dystansach do 400m, natomiast granatniki automatyczne mają zasięg skuteczny wobec piechoty rzędu 2000m. W dziale tym znajdą się też rusznice przeciwpancerne, czyli gigantyczne karabiny używane kiedyś do niszczenia czołgów.
RPG-7
RPG-7 to powstały w ZSRR granatnik przeciwpancerny, wszedł on do uzbrojenia w 1962r. Granatnik ten jest bronią bezodrzutową z kombinowanym bezodrzutowo-rakietowym układem miotającym (przed strzelaniem należy połączyć pocisk rakietowy z ładunkiem miotającym). Po naciśnięciu spustu odpalany jest ładunek miotający, który wyrzuca pocisk z wyrzutni, po przebyciu 15 metrów w pocisku odpalany jest silnik rakietowy. Pocisk stosowany w tym granatniku jest nadkalibrowy, tak więc musi być ładowany odprzodowo, jego stabilizacja odbywa się za pomocą skrzydełek stabilizujących. Zmodernizowana wersja RPG-7W posiada ulepszony celownik, w odmianie RPG-7W1 dodano dwójnóg. Bardzo ciekawą wersją jest RPG-7D posiadający składaną rurę wyrzutni, został on skonstruowany na potrzeby oddziałów powietrznodesantowych. Najczęściej stosowane są kumulacyjne pociski przeciwpancerne, w użyciu są również pociski odłamkowo-burzące służące do niszczenia umocnień. Najlepszy pocisk przeciwpancerny stosowany w tym granatniku to PG-7WR z tandemową głowicą kumulacyjną, dzięki temu zmniejszono jego wrażliwość na pancerz reaktywny i zwiększono przebijalność do 600mm. Ogólnie jest to bardzo dobra, skuteczna i prosta broń przeciwpancerna, dodam że jej kopie produkowane są w wielu państwach świata.
kaliber wyrzutni- 40mm
kaliber pocisku- od 85 do 105mm
przebijalność- od 260 do 600mm
waga- 5,8kg
długość- 950mm
Granatnik przeciwpancerny RPG-7W
zobacz filmik z RPG-7
M72 LAW
M72 LAW to amerykański granatnik przeciwpancerny jednorazowego użytku który wszedł do uzbrojenia pod koniec lat 60-tych. Jego konstrukcja składa się z dwóch rur które w czasie transportu są w siebie wsunięte, a ich końce zasłonięte są pokrywami. Podczas rozkładania wyrzutni następuje rozłożenie przyrządów celowniczych i napięcie mechanizmu spustowego. Kaliber wyrzutni to 66mm, służy ona jednocześnie do odpalania pocisku jak i do jego transportu. Pocisk rakietowy posiada głowicę przeciwpancerną kumulacyjną, jego silnik przestaje pracować przed opuszczeniem pocisku z wyrzutni, zastosowano zapalnik piezoelektryczny, stabilizacja odbywa się za pomocą skrzydełek. Przebijalność w podstawowej wersji wynosi około 300mm, w zmodernizowanej odmianie M72 ILAW zwiększono ją do 350mm. Co ciekawe na rurze wyrzutni znajduje się instrukcja obsługi, tak więc z broni tej można strzelać właściwie bez przeszkolenia. Obecnie LAW jest przestarzały, w USA został on zastąpiony pod koniec lat 80-tych granatnikiem M136 AT4.
kaliber-66mm
długość rozłożonego- 893mm
długość złożonego-655mm
przebijalność- 300mm
zasięg- 300m
waga- 2,46kg
Od góry: M72 LAW w pozycji transportowej oraz rozłożony
Panzerfaust
Panzerfaust to jeden z pierwszych jednorazowych granatników przeciwpancernych, został on wprowadzony do uzbrojenia armii niemieckiej w 1943r. Rurowa wyrzutnia tej broni posiada celownik oraz mechanizm odpalający składający się z iglicy, bezpiecznika, spustu oraz dźwigni napinającej która pełniła rolę celownika. Granatnik ten działa na zasadzie działa bezodrzutowego, w środku rury wyrzutni umieszczony jest ładunek miotający, który wyrzuca pocisk nadkalibrowy z głowicą kumulacyjną. Część gazów wyrzucanych jest z tyłu wyrzutni, co powoduje brak odrzutu. Podczas strzelania z Panzerfausta trzeba uważać aby z tyłu wyrzutni nie znajdował się żaden obiekt który mógłby zostać poparzony wylatującymi z tyłu gazami. Panzerfaust był początkowo produkowany w wersji 30m i Klein, później wprowadzono mało popularną odmianę 60m, ostatnią seryjnie produkowaną wersją był natomiast Panzerfaust 100m (oznaczenia pokazują maksymalny zasięg). Wszystkie odmiany tej broni poza wersją Klein posiadały przebijalność rzędu 200mm, pozwalało to na przebicie czołowego pancerza każdego alianckiego czołgu. Można stwierdzić że była to naprawdę udana, bardzo prosta i skuteczna broń przeciwpancerna.
kaliber wyrzutni- 44mm
kaliber pocisku- 150mm
przebijalność- od 140 do 200mm
waga- od 3,25 do 6,8kg
zasięg- od 30 do 100m
Od góry: Panzerfaust Klein, Panzerfaust 30m, Panzerfaust 60m, Panzerfaust 100m
AGS-17 Płamja
AGS-17 zwany Płamją to radziecki granatnik automatyczny skonstruowany w latach 70-tych, który był pierwszą tego typu bronią na świecie. Broń działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, zastosowano mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia, który umożliwia prowadzenie ognia pojedynczego i ciągłego. AGS-17 strzela radzieckim nabojem 30x29B mm, nabój posiada ciężki pocisk burzący o wadze 0,34kg (dla porównania pocisk natowskiego naboju 40mm stosowanego w granatniku CIS-40-AFL waży 0,19kg). Zasilanie jest lewostronne z taśmy ciągłej na 29 nabojów, taśma mieści się w pojemniku z prawej strony broni. Zastosowano lunetę PAG-17 o powiększeniu 2,7x, luneta zamontowana jest z lewej strony komory zamkowej, lufa niewymienna posiada żebrowanie ułatwiające odprowadzanie ciepła. Granatnik posiada stosunkowo dużą szybkostrzelność teoretyczną wynoszącą 440 strzałów na minutę, ciężkie pociski wystrzeliwane z granatnika mają małą prędkość początkową, ich zasięg maksymalny wynosi 1700m. Broń standardowo zamontowana jest na trójnogu, co ciekawe w granatnik ten uzbrojone były niektóre bojowe wozy piechoty BWP-1 i śmigłowce Mi-24 biorące udział w walkach w Afganistanie. AGS-17 podobnie jak inne granatniki automatyczne ze względu na płaski tor lotu pocisków nie nadaje się do prowadzenie ognia pośredniego. Tak więc granatnik automatyczny AGS-17 jest bardzo dobrą bronią, która zapoczątkowała rozwój tego typu konstrukcji na świecie. Zmodernizowaną wersją granatnika jest AGS-30.
zasada działania: odrzut zamka swobodnego
nabój:30x29B mm
długość: 840mm
waga: 35kg
zasilanie: taśma na 29 naboi
prędkość początkowa pocisków: 185 m/s
szybkostrzelność teoretyczna: 440 strzałów na minutę
zasięg: 1700m
Granatnik automatyczny AGS-30
zobacz filmik z AGS-30
Bazooka M1
Bazooka M1 (nazwa pochodzi od dziwnego instrumentu amerykańskiego muzyka) to bardzo prosty amerykański granatnik przeciwpancerny, który wszedł do uzbrojenia w 1942r. Wyrzutnia jest gładkościenną rurą kalibru 60mm, do wymarszu składana jest ona na 2 części, co zmniejsza wymiary broni. Wyrzutnia zaopatrzona jest w drewniany chwyt pistoletowy, odpalenie pocisku następuje za pomocą elektrycznego układu zasilanego z baterii suchej, która znajduje się w drewnianej kolbie umocowanej pod wyrzutnią. W zmodernizowanej wersji M9 baterię elektryczną zastąpiono generatorem magnetoindukcyjnym. Podstawowy pocisk był pociskiem przeciwpancernym kumulacyjnym stabilizowanym brzechwowo o przebijalności 60mm, co pozwalało na przebicie czołowego pancerza wszystkich produkowanych wówczas niemieckich czołgów średnich, później wprowadzono pocisk o przebijalności zwiększonej do 90mm. Następcą M9 była Bazooka II M20 której pociski posiadały przebijalność rzędu 270mm. Standardowe pociski Bazooki posiadały mniejszą siłę przebicia niż pociski niemieckiego Panzerschrecka (nie mylić z Panzerfaustem), ale mimo tego była ona bardzo udaną, prostą i skuteczną bronią przeciwpancerną.
kaliber- 60mm
waga- 5,7kg
waga pocisku- 1,54kg
przebijalność- od 60 do 90mm
długość- 1550mm
Granatnik przeciwpancerny Bazooka II M20
RPzB 43 "Panzerschreck"
RPzB 43 "Panzerschreck" to niemiecki granatnik przeciwpancerny który wszedł do uzbrojenia w 1943r, najprawdopodobniej jego konstrukcja została oparta o amerykański granatnik M1 Bazooka. Jest to bezodrzutowa broń wielorazowego użytku, granatnik strzela ładowanymi od tyłu pociskami rakietowymi kalibru 88mm z głowicą kumulacyjną, pociski mają przebijalność 100mm co umożliwiało zniszczenie każdego alianckiego czołgu średniego. Po naciśnięciu spustu powstały dzięki cewce magnetycznej impuls elektryczny powoduje odpalenie pocisku. W odróżnieniu od amerykańskiej Bazooki materiał miotający pocisku kończy się spalać na zewnątrz rury wyrzutni, tak więc podczas strzelania strzelec zmuszony był do używania maski. W wersji RPzB 54 z boku rury granatnika zamontowana została płyta chroniąca strzelca przed oparzeniem, na środku płyty znajdowała się mała szybka umożliwiająca celowanie. Ostatnią odmianą był RPzB 54/1 posiadający zmniejszone rozmiary. Tak więc RPzB 43 "Panzerschreck" mimo dużej wagi (jego masa bojowa wynosi 9,5kg) był bardzo dobrą bronią przeciwpancerną.
kaliber-88mm
waga-9,5kg
długość lufy-1,638m
przebijalność-100mm
zasięg maksymalny-150m
Pojazd Borgward BIV uzbrojony w granatniki przeciwpancerne Panzerschreck
PTRS
PTRS jest to radziecki samopowtarzalny karabin przeciwpancerny (rusznica przeciwpancerna) który wszedł do uzbrojenia w 1941r. Zasilany jest on nabojem wielkokalibrowym 14,5x114mm dającym przebijalność 40mm na odległość 300m (nabój z pociskiem BS-41), pozwalało to na walkę z czołgami lekkimi i wczesnymi wersjami czołgów średnich. PTRS jest bronią samopowtarzalną działającą na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, ryglowanie następuje za pomocą przekoszenia zamka w płaszczyźnie pionowej. Zasilany jest on ze stałego 5-cio nabojowego magazynka, ładowanie odbywa się za pomocą ładowników, mechanizm spustowy kurkowy daje możliwość strzelania tylko ogniem pojedynczym. Lufa jest połączona z zamkiem za pomocą klina, zakończona jest ona hamulcem wylotowym. Zastosowano chwyt pistoletowy i drewnianą kolbę stałą, kolba zakończona jest poduszką łagodzącą odrzut. Broń standardowo wyposażona była w dwójnóg ułatwiający strzelanie, na lufie znajdowały się zaczepy umożliwiające montaż rączek transportowych. PTRS nie zdobył popularności jednostrzałowego karabinu przeciwpancernego PTRD ze względu na złożoną konstrukcję. Dodam że mimo kiepskiego wykonania PTRS jest uważany za jeden z najlepszych karabinów przeciwpancernych.
nabój- 14,5x114mm
przebijalność- 40mm
magazynek- 5 nabojów
waga- 20kg pusty
długość- 2200mm
długość lufy- 1219mm
Ładowanie karabinu przeciwpancernego PTRS
Ładownik do karabinu przeciwpancernego PTRS
M79
M79 znany również jako Blooper to amerykański granatnik samodzielny, broń została przyjęta na uzbrojenie w 1961r. M79 to broń jednostrzałowa, ładowanie odbywa się poprzez "złamanie broni" i ręczne załadowanie nowego naboju do komory nabojowej. Łoże oraz kolba zostały wykonane z drewna, zakończona gumową stopką kolba posiada szyjkę wyprofilowaną w chwyt pistoletowy. Broń strzela nabojem 40x46mm, zazwyczaj stosowane są naboje z pociskiem burzącym. Dostępne są również pociski oświetlające, sygnalizacyjne, dymne, igłowe oraz przeciwpancerne (przebijalność około 25mm). Po strzale pocisk uzbraja się dopiero kilka metrów od wylotu lufy, aby zmniejszyć ryzyko związane ze strzałem do zbyt blisko położonego obiektu. Zastosowano mechaniczne przyrządy celownicze, składany celownik ramkowy posiada nastawy od 75 do 350m. Po wprowadzeniu do uzbrojenia granatnika M203 podwieszanego pod karabinki granatnik M79 był wycofywany, do czasu końca drugiej wojny w Iraku. Okazało się wtedy że lepsza ergonomia i celność Bloopera w stosunku do M203 ma duże znaczenie, dlatego też M79 został od nowa rozpowszechniony w oddziałach armii USA. Zalety M79 to niezła celność, ergonomia, duży wybór pocisków oraz prosta konstrukcja.
nabój- 40x46mm
waga- 2,7 pusty
długość- 737mm
zasięg- 350m
Granatnik M79 w pozycji "złamanej"