Rodzice w latach dzieciństwa, zaszczepiali w nas poczucie piękna, kupując piękne lalki, zabawki, czytając nam bajki, gdzie w pięknych zamkach i pałacach żyły królewny i rycerze i zwyciężali zawsze Ci piękni, lubiani przez wszystkich i mądrzy.
Teraz imponują nam rzeczy nasycone pięknem i harmonią, poddawani ciągłej ocenie, walczymy o kilka sekund tzw. pierwszego wrażenia, które niczym kod pozostaje w pamięci, determinuje nasze szanse i znaczenie.
Nie muszę nikogo przekonywać, jak ważny jest estetyczny wygląd człowieka, wygląd jego najbliższego otoczenia i jak wielką odgrywa rolę. Lubimy przebywać w otoczeniu ludzi pięknych, zadbanych, wykształconych, chętnie cieszymy oko wspaniałymi krajobrazami, podziwiamy piękne obrazy, architekturę, sztukę.
Wkładamy wiele energii w to, aby wywrzeć „dobre wrażenie” na innych, aby być dobrze postrzeganym. Staramy się wzbudzić podziw naszym ubiorem, pewnością siebie i wdziękiem, dbamy o naszą figurę, kształtujemy nasz wizerunek
i ciągle go udoskonalamy. Poddawani presji przez media, propozycje szkoleń, kuszące programami – jak wykreować własny image, jak wywierać wpływ na innych, jak efektywnie się komunikować, jak dokonać autoprezentacji, jak wykreować wizerunek własnej firmy, zastanawiamy się, czy wystarczy, odpowiednio się ubrać, dobrać kolory, poruszać się
z wdziękiem, ciekawie mówić, aby czuć się po takiej demonstracji siły, pewnie i odnosić sukcesy. Zbyt często media wskazują pojedynczy wzorzec piękna. Odpowiednie wymiary, wzrost, sylwetka, sposób poruszania się, bywanie w ściśle określonych klubach, co jest trendy a co pasee, są zgodne z jedynym obowiązującym ideałem.
Dla naszej psychiki, kierującej się instynktem, ciało stanowi ośrodek czuciowy, odbierający wszelkie wrażenia związane z naszym istnieniem. Przemawia wieloma językami: kolorem, temperaturą, drżeniem, kolorami miłości, chłodem obojętności, impulsem, wewnętrznym tańcem.W naszym ciele, w każdej jego komórce zakodowany jest zapis naszych doświadczeń. Nie możemy negować naszego ciała, jego spontaniczności, uznawać je za brzydkie, tylko dlatego, że jego uroda nie mieści się w obowiązujących kanonach. Nieakceptowanie własnego ciała, powoduje frustrację, utratę poczucia cielesnej więzi z rodziną, zaindukowana nienawiść do własnego ciała nie pozwala kochać ciała własnych dzieci ( one przecież dziedziczą figurę po nas np.: szerokie biodra, grube lub chude łydki, małe lub duże piersi, bujne lub rzadkie włosy).
Kanony i stereotypy, powodują to, iż coraz częściej na ulicach spotykamy wysokie zgarbione dziewczyny, chodzące szkielety lub niskie, okrągłe na 10cm obcasach kobiety, coraz więcej osób opierających swoją samoocenę na swoim wyglądzie a nie na charakterze, osobowości. Presja panujących norm, zmusza nas, najczęściej kobiety do kompulsywnego wręcz dbania o linię i powierzchowność, a nie pozwala na głębszą, subtelniejszą więź z postacią, którą dała im natura, nie pozwala na samorealizację, samoakceptację i szacunek do siebie. Nie znaczy to wszakże, aby odrzucać piękno, nakreślone w danej kulturze, jest jednak oczywiste, że kierując się instynktem, o wiele bardziej cenimy własne ciało i duszę za ich spontaniczność, witalność, zdolność reagowania, odporność, wytrwałość i to będzie naszą platformą na której wykreujemy własny unikalny wizerunek i styl.
Zakładanie masek, (czytaj artykuł:Persona) czasami bardzo efektownych, czyni nas ptakami niezwykle kolorowymi, ale czy prawdziwymi, jaką rolę pełnią maski, co chcemy ukryć, może naszą niepewność, brak poczucia bezpieczeństwa, poczucie niskiej wartości, poczucie braku akceptacji, lęk przed otoczeniem. Odpowiedni wygląd nie zamaskuje naszych cech wewnętrznych, a same kompetencje, pozbawione stylu, nie wzbudzą zaufania. Aby wykreowany przez nas wizerunek był przekonywujący, musi być spójny, kompletny i prawdziwy. Spójny z naszą tożsamością, z naszym ciałem z naszymi wartościami, przekonaniami, z naszym JA, wtedy i my czujemy się dobrze, jesteśmy silni, zadowoleni a nasze maski nie są puste.
Na wizerunek nie składa się tylko wygląd, to także umiejętność porozumiewania się z innymi sposób mówienia, zwięzłego formułowania myśli, ton głosu, kontakt wzrokowy, gestykulacja, system wartości, norm czy też kondycja fizyczna, zachowanie, które zdradza naszą osobowość i cechy charakteru, to nasze predyspozycje, kompetencje, wiedza
a także sposób myślenia o sobie.
Wykreuj własny wizerunek, własny styl, zależy to tylko od Ciebie!
- możesz go zaprojektować
- możesz go wykreować
- możesz go przyswoić
„Przeżyjesz swoje życie bezpiecznie, gdy nie pozwolisz innym manipulować tym, co robisz i kim jesteś, lecz kierować tobą będą twe własne wewnętrzne pragnienia”.
H. Stanley Judd
Źródło: http://www.kreator8.pl/wizerunek