W dzisiejszych czasach subkultury wyrastają jak grzyby po deszczu. Oto jedna z nich

Pokemon (osoba)

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Pokemon – niegdyś osobnik płci żeńskiej, obecnie także męskiej.

Traktowanie

Są milutkie w dotyku i bardzo ładnie wyglądają, ale nie dajcie się zwieść pozorom! Na pewno nie są to inteligentne istoty, jednak nigdy nie wiadomo, o czym myślą (nie wiadomo nawet, czy w ogóle to robią...) i jak zareagują na próbę nawiązania z nimi bliskiego kontaktu. Żeby poderwać pokemona, trzeba też być pokemonem, i to przeciwnej płci, co sprawia, że są to postacie niesamowicie trudne do zdobycia. Poza tym, używają telefonów komórkowych, co dodaje im aury niesamowitej oryginalności i niedostępności.

 Wygląd

Spośród pokemonów można wyróżnić barbie i żeli/elegancików. Z łatwością można rozróżnić, które jest które. Wyróżniają się z tłumu swoim ubiorem i nieprzeciętnym brakiem inteligencji. Zazwyczaj albo zakochani w sobie pakujący na siłowni pseudo przystojniaki/maczo, albo godzące się na wszystko, byle się podlizać, chętnie dające dupy, puste panienki. Charakteryzują się ufarbowanymi na platynowy blond lub poważny granat włosami oraz strojem w oczojebne kolorki.

Ponadto pokemony płci żeńskiej często używają hektolitrów perfum, służących jako wabik pokemonów płci przeciwnej, czasem jako odstraszacz przeciw nie-pokemonom, a zawsze dla zamaskowania wstrętu do wody z mydłem. Nie do przeoczenia jest także pokemonowy make-up. Brzoskwiniowa twarz, lejący się z ust błyszczyk i rzęsy posklejane tuszem. Podczas niesprzyjających warunków tapeta schodzi całymi płatami (1–2 cm grubości).

Na naszych ulicach wciąż można zauważać ewoluujące pokemony. Na początku pokemon jest różowy, potem zaczyna się „MhRoCk”. Pokemon farbuje się zazwyczaj na dwa różne kolory, by śladem setek tysięcy identycznych małolatów podkreślić swoją oryginalność, niepowtarzalność i niezależność, jednak nie rezygnuje ze złotych i srebrnych dodatków. Ku niezadowoleniu emo boyów, pokemony w kolejnym stadium rozwoju zaczynają wyrażać swój bunt przez kolczykowanie (pępek, nos, język), co sprawia, że kolczykowanie przestaje być domeną emo. Były przypadki wymieniania się kolczykami z języka. Kolce zazwyczaj mają powbijane cyrkonie i podoczepiane łańcuszki lub zawieszki w kształcie serduszek bądź motylków.

Zainteresowania

Do ich zainteresowań można zaliczyć: przesiadywanie w toaletach szkolnych ze swoimi PssIePsIóŁkAmi w celu poplotkowania, nałogowe chodzenie po centrach handlowych w celu robienia zakupów bądź dla „podrywu”. Często spędzają czas u kosmetyczek, na przyklejaniu tipsów mających po parę kilogramów (wszystkie obrazki i motylki, ew. serduszka ze sztucznych kryształków, trochę ważą...), (wśród „dziewcząt”) przymierzaniu nowych, żółtych stringów do różowych spodni, kurteczek, szpilek z diamencikami i tym podobnych części krzykliwej garderoby, (wśród „panów”) dopasowywania kolejnej różowej koszuli do obcisłych bądź seksownie powycieranych dżinsów. W wolnym czasie siedzą też godzinami przed lustrem. Dzieffcynki układają frysssurki, bądź nakładają tapety próbując nowy błyszczyki, a chłopczyki, znaczy maczo nakładają na swoją seksowną frysssurkę jeszcze więcej żelu robiąc ją bardziej seksi.

 Muzyka

Słuchają najczęściej muzyki na ich poziomie, czyli tzw. „umc-umc” lub „upsyś-dupcyś”: techno – jest to jedyny rodzaj muzyki, jakiemu mogą sprostać. Lubują się też w słuchaniu Mandaryny, Dody, czy innych gwiazd takich jak US5 . Nie pogardzą też takimi zespołami jak Frog 27, Tokio Fotel itd., by mocniej podkreślić swój bunt.

 Działalność

Często szpanują swoimi komórami z najnowszymi dzwonkami i tapetami. Nadrabiają tym brak własnych komórek mózgowych. Pokemony często zakładają bezsensowne fotoblogi lub blogi z równie bezsensowymi notkami, szczególnie na majlogu lub blogonecie, które prowadzą, aby mieć dużo „komciów”. Jak już wcześniej zostało podane, lubią puszczać się z osobnikami swojego gatunku. Jednym z ich głównych celów życia jest chodzenie na dyskoteki i zdobywanie nowych doświadczeń alkoholowych. Robią także fsySsSko żeby zdobywać jeDdenaSsStQQi na fotce.peel i dają koMccIee aby im się odwzajemnić tym samym w zwiększonych ilościach. Oczywiście zdjęcia to najważniejsza rzecz (jak sama nazwa strony wskazuje). W tym celu podkradają ubrania mamie lub starszej siostrze, zapraszają psiAapSióŁecQQi i sts3eElajoOomm fOteCcQq! (są to tzw „SesYjkiii”) aby później zamieścić je na własnym profilu i podpisać, np. „tOo jA I moYye pSsiApsIuŁŁecQqi - fcorajsha sesYYjka - LoffAm jEEeE BUSSSQI ;***”

 Język

Wszystkie pokemony mają swój własny dialekt, w pewnym stopniu podobny do języka polskiego. W ich słownictwie z łatwością można wyróżnić takie słowa jak m.in. „eyyy...”, „słit”, „krejzol”/„krejzolka”,„ helołłłł”, „aaayyhh”, „niom”, „koffanie”, „młuahhh” czy „jush” , „tesh”, „faza”, wee”, „weeeeż” (koniecznie z wykrzyknikami na końcu oraz ż zamiast ź, wymowa przeciągnięta do maksimum, potrafi trwać nawet 10 sekund), „zajebioza”, „zajebiaszczo”, „iiiijeee”, „boshe”.

Znajomość językowa pokemonów jest dość łatwo rozszerzalna, praktycznie nic nie stoi na przeszkodzie by stworzyć własny dialekt pokemoniasty. Najczęściej tworzenie słów polega na tym że, angielskie, (angielskobrzmiące), obce słowo zostało zasłyszane przez jakiegoś przedstawiciela powyżej opisanej subkultury. Zostało ono użyte w blogu często odwiedzanym przez "lOfFcIaNe pSiApSiElKi" które nauczone owego słowa używają go na innych (czytaj: swoich) bLoGach, coraz to bardziej rozszerzając znajomość tego słowa.

Warto również dodać, iż pokemony używają pokemoniastego pisma, m.in. bawią się w naprzemienne stosowanie dużej i małej litery. Przykład: PoKeMoN =*. Styl ten zwany jest też gwałć shifta.

Popularne jest również kodowanie treści za pomocą specjalnego szyfru – zastępowania normalnych liter wszelkimi znakami – np. „$ł!T” („słit”). Naukowcy wciąż zastanawiają się, jak u tak niskich ewolucyjnie istot mogła wykształcić się zdolność używania tak skomplikowanego w zapisie systemu znaków.

Język PoKemOnOFFaTych cechuje również masa błędów ortograficznych (podobnie jak internetowych paszczurów). Np. Ale GłÓpiA JeSte$, O BOsHE!.

 Występowanie

Obserwuje się coraz powszechniejsze występowanie pokemonów w miejscach publicznych. Istnieje prawdopodobieństwo, że wprowadzana obecnie polityka prorodzinna doprowadzi w ciągu kilkunastu lat do znacznego nasilenia się zjawiska. Jedynym ze sposobów na zmniejszenie populacji pokemonów jest częste wyłączanie Gadu-Gadu.

Pokemony korzystają z Naszej Klasy bardzo często, niemal tak często jak z GG. Niemniej popularnym miejscem występowania w internecie są fora o tipsach itp. (radzimy nie wchodzić, by uniknąć załamania). Piszą także dużo różowo-obrazkowych blogów (na których najczęściej zawieszają się komputery), często można takie niechciane blogi znaleźć szukając czegoś w wyszukiwarkach.

Standardem pokemonów są opisy np. takie opisy „O sobie”:

Kocham kolor różowy i nosić tiarę na głowie ^ I'm So swEEt.Uwielbiam pisac PoKeMoNaMi i robić dzióbek do obcych kolesi. oh ah xD Mam tipsy długości rakiety do tenisa xD Lans 4 ever :D:D

Autor: Nonsensopedia

Licencja: Domena publiczna