z serii: Przekazy Świętego Franciszka
O jakże wielki zamęt i zmieszanie swoimi wierzeniami błędnymi stwarzacie o ludzie na tym świecie, kiedy myślicie o Zaświecie, o życiu Duszy po śmierci ciała. Istnieją dwa rodzaje śmierci a pierwsza dotyczy fizycznego ciała i tej nie należy się wcale obawiać. Istnieje też śmierć druga, śmierć niegodziwych, zdeprawowanych dusz w jeziorze czarnego ognia i siarki, i tej drugiej śmierci należy się lękać a także żyć w pokoju i bojaźni przed tym, który i Duszę i ciało może zatracić w Gehennie, w piekle! Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a bójcie się tego, który i Duszę i ciało może stracić w piekle Gehenny. Czym jest pierwszy rodzaj śmierci, śmierci i rozkładu śmiertelnego, fizycznego prochu ciała dobrze wiemy, bo ciało wraca do prochu ziemi i w proch się całe obraca, zaś Duch Człowieczy, Dusza, powraca do Boga, przed Oblicze Sędziów, którzy decydują o dalszym losie człowieka-duszy po śmierci cielesnej powłoki. Szeol to zbiorowy grób ludzkości, świat podziemny, kraina umarłych, Hades, i większość ludzi wskutek złego, niegodziwego i grzesznego życia już w swym duchowym ciele wędruje do Szeolu. Henoch i Noe opisywali cztery Doły, cztery różne rodzaje Szeolu, a trzy z nich były mroczne, jeden ciemniejszy od drugiego, zaś jeden jasny, gdzie blask panował taki jak o zmierzchu! Nie ma słońca w Dołach Mroku, gdzie wrzucane są grzeszne dusze, niczym do ciemnego i mrocznego lochu, i gdzie błąkają się w mroku po omacku. Dusze, które cierpiały w mrocznych Dołach Szeolu (Hadesu), te zwykle lękają się ciemności za ziemskiego życia i w mroku lękowa wyobraźnia im pracuje, gdyż budzą się mroczne wspomnienia z ciemnych dołów. A przecież pod Hadesem (Szeolem), jest jeszcze bezdenna przepaść zwana Tartarem (Wawrą), a jest to Dół, gdzie trzymane są dusze skazane na Zagładę przy końcu każdego Eonu (Jugi), przy końcu cyklu czasu, dusze Potępieńców czekające na Ostateczny Sąd przy końcu cyklu świata.
Bóg stworzył Adam Kadmom, Człowieka Niebiańskiego, Duchowego jako mężczyznę i kobietę. Potem stworzył tę cielesną, materialną formę bytu, którą ożywia, gdy wprowadza w ciało, w zarodek cielesny, nici Ducha Człowieczego. Dusza wcielająca się w ciało dech życia zaczyna obejmować władze nad ciałem około 10, 12 tygodnia ciąży, a w pełni wciela się w ciało, gdy fizyczna forma wychodzi z łona matki i bierze pełny oddech. Wtedy, przy pierwszym oddechu, noworodek staje się człowiekiem żyjącym, bo Dusza, łącząc się z ciałem tworzy istotę życia, dusze oddychającą. Poza fizycznym ciałem, Dusza nie potrzebuje oddychać, gdyż oddychanie służy Duszy jedynie do podtrzymywania swojej fizycznej formy bytu od urodzenia aż do śmierci. Dusza oddychająca to Dusza wcielona w fizyczne ciało, a że jednaki jest los człowieka i zwierzęcia, to ludzie muszą pamiętać, że każde oddychające zwierzę jest żyjącą w ciele Duszą i zwierzęta jako młodsi, mniejsi bracia ludzi muszą być dobrze traktowani. Zabicie oddychającego zwierzęcia jest taka samą zbrodnią jak zabicie człowieka, gdyż Duszy pozbawia jej ciała i oddechu. Szeol wypełniony jest zabójcami zwierząt, tak samo jak i zabójcami ludzi, choć ci ostatni cierpią w Szeolu nieco więcej! Duch, który po śmierci ciała wraca na Sąd przed Oblicze Boga, to ludzka Dusza, która jest powodem procesu oddychania, od którego trwania zależy zdolności do życia i działania w tym fizycznym ziemskim ciele.
Wszyscy po swej pierwszej w rodzaju, cielesnej śmierci, wydobywani zostają z ciała przez posłańców Archanioła Śmierci i zostają zabrani do Niebios, przed Bramę Raju, bo u Bram Raju odbywa się pierwszy pośmiertny Sąd Boży. Tam ważone są uczynki każdego człowieka ciężar grzechu (zła) i ciężar dobra, a Oczyszczeni wchodzą przez Wąską Bramę, po stromej Ścieżce do Królestwa Niebios, wedle swej jakości i zasługi. Brudni od grzechu, wedle ciężaru zła spadają do mrocznych i ciemnych Dołów, zwanych Szeolem, Zaświatem, Hadesem, czyli Krainą Umarłych i tam trwają, aż wyczerpie się ich zło. Ci zaś, których złe i dobre dzieła, uczynki, słowa i myśli, równoważą się, idą do Jasnego Dołu, gdzie jest blask taki jak światło dnia w czasie zmierzchu, a Kraina ta często nazywana jest niecałkiem słusznie Czyśćcem, choć też jest to Kraina Umarłych w ciele, choć żywych jako dusze!
Istnieje Pięć Stopni Rozwoju czy Ewolucji ludzkich Dusz, a stopień podstawowy to NEFESZ, Dusza zdolna do objęcia ciała w posiadanie, życia jak dusza żyjąca w ciele, ale cała jej aktywność kręci się wokół materialnych życiowych potrzeb. NEFESZ, to dusza młoda, dusza będąca dzieckiem pośród ludzi, dzieckiem myślącym o jedzeniu, piciu, rozmnażaniu i materialnych przyjemnościach. Sublimacja i rozwój takiej Duszy w jej początkowym stadium rozwoju przychodzi przez ćwiczenia ciała i rozwój mocy życia, witalności poprzez sztukę kontroli oddychania!
Kto uświadamia sobie siebie, że jest czymś więcej niż fizyczne ciało z pomocą ćwiczenia rytmu i energii oddechu, ten pomaga sam sobie z Nefesz przejść na drugi stopień rozwoju Duszy. RUACH (RUH) to drugi stopień ewolucji Duszy, a jest to Dusza z osobowością i etycznie uformowanym charakterem, silna indywidualność, która ucieleśnia sobą jakiś z wielkich ideałów, żyje praktycznie jako ucieleśnienie PRAWDY, MIŁOŚCI, POKOJU, BRATERSTWA, PRZYJAŹNI, SPRAWIEDLIWOŚCI, DOBRA. A przecież bardzo wiele jest takich dobrych i bohaterskich, szlachetnych przykładów Dusz drugiego stopnia ewolucji, dusz wyższej klasy. Charakter RUACH zdobywa młoda Dusza, jeśli wykuwa i wciela w życie wszelkie dobre cechy charakteru i jest to poziom osiągany własnym wysiłkiem, trudem i zmaganiem!
Trzecią klasą Dusz jest NESZIMA(H), a jest to szlachetna Dusza dodatkowo obdarzona Boskimi, Niebiańskimi cechami i właściwościami, które dają jej charyzmatycznie duchowy, kapłański lub szamański charakter. NESZIMA to dusza mistyczna obdarzona cudownymi łaskami i nadzwyczajnymi zdolnościami. Z Duszy RUACH poprzez Łaskę Niebios i przez Wstawiennictwo Świętych można się przemienić, przeistoczyć w Świetlaną Neszimę! W duszach takich, choć są rzadkie, nie ma już pierwiastków zła, a ich ziemskie ciała są Świątyniami Boga, Ducha Świętego, co określane jest jako RUACH KADDOSZ – Dusza Uświęcona, gdy Dusza jest już NESZIMĄ w całej okazałości!
Czwarty rodzaj Duszy żyjącej to CHAJA, a jest to taka Święta i Natchniona Dusza, która otrzymała Życie Wieczne, Nieśmiertelność, El Hajj El Olam! CHAJA to Dusza Anioła Bożego w ludzkim ciele, Dusza zapisana w Księdze Życia Wiecznego. Taka Dusza, CHAJAH to Boska Dusza, czyli Dusza należąca do Boga (Jah Jahuvah), Dusza, która nie może już trafić ani do Piekła, ani do Ciemnego Dołu Krainy Śmierci. Świadomie potrafi opuszczać ciało materialne, wędrować po Niebiosach, a po wypełnieniu Misji na Ziemi porzuca ciało niczym zużyty płaszcz czy skafander i powraca do Domu w Niebiosach. Piąty, najwyższy rodzaj Duszy, to JECHIDA, OBRAZ BOGA ŻYWEGO, a są to Dusze Wielkich Proroków i Patriarchów, takich jak Seth, Henoch, Abraham, Eliasz, Noe, Mojżesz, Jezus, Muhammad, Elizeusz, Izrael, czy Izaak! Bywa, że takie dusze, razem z ciałem przeistoczonym zostają porwane do Niebios, jak Henoch, Eliasz czy Jezus! Zwykłe, młode Dusze, NEFESZ, wędrują przez świat Szeolu, a gdy życie w jego mroku i ciemności dobiega końca, powstają z martwego i ciemnego dołu do ponownego życia na tej ziemi, co nazywane jest zmartwychwstaniem dla naprawy i poprawy! Dusze nienaprawialne w Tartarze, w Dole Gehenny czekają na Ostateczny Sąd, a wtedy jako kąkol zły zostają unicestwione w płomieniach czarnego ognia razem ze wszelkimi demonami. Prorok Jezus, Syn Boży nie nawracał demonów czy szatanów, ale wyrzucał i wypędzał, gonił i precz przepędzał, oczyszczał ludzi i ziemię ze wszelkich demonicznych opętań, które są przyczyną wielu ciężkich chorób oraz nieszczęść ludzkiego rodzaju!
Dusze Nefesz i Ruach zapełniają Krainę Umarłych (Hades), a usze Neszemy, a często dobre bardzo Ruach, zasiedlają Szczęśliwą Krainę Abrahama w świecie Niebios, a historia Bogacza i Łazarza, którą opisuje Jezus, doskonale obrazuje naturę Szeolu oraz Szamaim, Niebios Abrahama. Archanioł Zagłady, Abandon trzyma pieczę nad Tartarem, Krainą Gehenny, zatracenia. Anioł Śmierci nad podobną do długiego snu Krainą Śmierci zwaną Dołem i Grobem ludzkich dusz, Szeolem i Hadesem. Ojciec Abraham oraz Prorocy pilnują Bram Raju, Bram Królestwa Niebios. O ludzie, stawajcie się uświęconymi boskimi Duszami przeznaczonymi do Życia, szukajcie najpierw Królestwa Bożego, a nie tylko jedzenia, mamony i seksu. Wchodźcie wąską i stromą Ścieżką, wchodźcie przez ciasną Bramę Niebios, a zaprawdę niewielu ludzi idzie do Niebios po śmierci ciała, bo większość jedynie na chwil, na Sąd Boży, którym Prorok Henoch kieruje i Prorok Abel, Sprawiedliwy, a potem do Szeolu lub Gehenny!
I nic wam już nie pomoże chwilowe nawrócenie w chwili śmierci, ani ciągłe grzeszenie i spowiadanie, bo to grzeszne wynaturzenie. Dusza, która grzeszy, ta idzie na śmierć do Dołu Zagłady i jest to los najbardziej niegodziwych Dusz spośród ludzkości. Przestańcie grzeszyć o ludzie, przemieńcie wasze myślenie, przemieńcie wasze serca, wyrzeknijcie się grzechu. Szukajcie ludzi, którzy są żywymi Duchami Świętymi, Neszemach, Ruach Kaddoszim! Trzymajcie się tak charyzmatycznych, świętych i oczyszczonych Dusz przez resztę życia i nabierajcie od Dusz Doskonałych Boskich Cech, aż staniecie się Duszami CHAJA, dziedzicami Życia Wiecznego, bo inaczej nawet z Tartaru i Szeolu wzbudzeni będziecie na Sąd Ostateczny i Wieczne Zatracenie w Jeziorze Ognia!
Święty Franciszek z Asyżu
Autor: Święty Franciszek z Asyżu