Urodził się w Witkowicach 6 września 1937 roku. Całe swoje życie związał z Krakowem-gdzie ukończył studia w Wyższej Szkole Teatralnej im.Ludwika Solskiego
Po studiach rozpoczął prace w Teatrze Śląskim im.Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, gdzie zadebiutował rolą Starka w inscenizacji Ludzi królestwa Roberta Penna Warrena.
W roku 1965 Zygmunt Hubner zaangażował go w Teatrze Starym w Krakowie, któremu został wierny do końca życia. Kilka miesięcy przed śmiercią zostając jego dyrektorem.
W filmie debiutował w 1962, był to epizod policjanta w Drugim brzegu. W następnych latach grał niewielkie role i dopiero w 1975 roku nastąpił przełom. Dostał rolę Bogumiła w Noce i dnie Marii Dąbrowskiej. Rola jaką wykreował zachwyciła nie tylko widzów, ale i krytyków. Jak pisał Krzysztof Demidowicz: "Zbudował on fascynującą, ponadczasową sylwetkę zwyczajnego człowieka. Delikatnie odsłonił psychiczne rany bohatera, pokazując jednocześnie jego wewnętrzne bogactwo".
W tymże 1975 roku Jerzy Bińczycki debiutuje jako reżyser dokonując adaptacji dwóch sztuk Czechowa: Niedzwiedz i Oświadczyny, w których też zagrał.
Pózniej Bińczycki zagrał w wielu innych filmach, jednak wielu z nas pamięta go z roli doktora Rafała Wilczura w filmie Jerzego Hoffmana Znachor.
Ostatnim filmem, w którym wystąpił był Pan Tadeusz gdzie wcielił się w postać Macieja Dobrzyńskiego. W teatrze zaś Escalus w Miarce za miarkę Szekspira.
Był zaangażowany także politycznie, działał w Unii Demokratycznej, przekształconą w Unię Wolności- z której ramienia startował do Sejmu w 1991roku jednak zabrakło mu około 2000 głosów.
Jerzy Bińczycki zmarł, na zawał serca, 2 pazdziernika1998 w szpitalu im. Narutowicza w Krakowie. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie- Jego ukochanym mieście. W 2001 na budynku Starego Teatru została odsłonięta tablica pamiątkowa z popiersiem Jerzego Bińczyckiego.
2 kwietnia 2001, Szkole Podstawowej nr 68 w Krakowie-Witkowicach nadano imię Jerzego Bińczyckiego, który był jej absolwentem.
Oto tylko niektóre role tego wspaniałego aktora:
2000
jako ksiądz Wargulski w ekranizacji „Syzyfowych prac”
1999
niewielka rola Macieja w „Panu Tadeuszu” Andrzeja Wajdy
występ w komedii Łukasza Wylężałka „O dwóch takich, co nic nie ukradli”
1995
rola pułkownika Schrodera w telewizyjnej adaptacji „Opowieści o Józefie Szwejku” z Jerzym Stuhrem w roli głównej
występ w baśni „Dzieje mistrza Twardowskiego” z Danielem Olbrychskim
jeden z wielu występów u Marty Meszaros w „Siódmym pokoju”
1994
wzięcie udziału w ekranizacji „Panny z mokrą głową” Kornela Makuszyńskiego
1992
udział w filmie Sławomira Idziaka „Enak”
1991
występ w adaptacji „Ferdydurke” w reżyserii Jerzego Skolimowskiego
1990
rola kierownika kina w pamiętnym filmie Marczewskiego „Ucieczka z kina Wolność”
wzięcie udziału w fantastycznym filmie Roberta Glińskiego „Superwizja”
1989
odznaczenie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
1988
jeden z wielu występów u Janusza Zaorskiego w „Piłkarskim pokerze”
1986
występ w głośnym filmie Filipa Bajona „Magnat”
1983
rola króla Jana III Sobieskiego w filmie historycznym „Na odsiecz Wiedniowi”
1982
jako profesor Wilczur w ekranizacji „Znachora” w reżyserii Jerzego Hoffmana
1981
występ w nagrodzonym Srebrnym Niedźwiedziem na MFF w Berlinie filmie Wojciecha Marczewskiego „Dreszcze”
1978
rola u Edwarda Żebrowskiego w „Szpitalu przemienienia”
indywidualna nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji I stopnia za rolę Bogumiła w serialu TV „Noce i dnie”
1975
jako Bogumił Niechcic w adaptacji „Nocy i dni” Marii Dąbrowskiej w reżyserii Jerzego Antczaka, Nagroda dla Najlepszego Aktora na FPFF w Gdyni
1974
występ w popularnym filmie i serialu „Janosik”
1970
udział w obrazie Krzysztofa Zanussiego „Życie rodzinne”
1969
rola u Kazimierza Kutza w filmie „Sól ziemi czarnej”, z Olgierdem Łukaszewiczem i Janem Englertem
1962
debiut w roli policjanta w filmie „Drugi brzeg” Zygmunta Kuźmińskiego