"Prawdziwa miłość nie wyczerpuje się nigdy. Im więcej dajesz, tym więcej ci jej zostanie."-Antoine de Saint-Exupéry
Zastanawiamy się nieraz czy człowiek dla drugiej osoby jest w stanie poświęcić wiele? Nie mówię od razu o czynach heroicznych, oddawaniu życia czyli przysłowiowemu „skakaniu w ogień”, ale o wyzbyciu się egoizmu, pragnień, marzeń, bliskości fizycznej. Wszystko z własnej nieprzymuszonej woli. Bliskość fizyczna owszem jest istotnym elementem związku, fragmentem układanki, dopełnieniem, ale nigdy istotną częścią miłości. Zauważmy kiedy nie ma tego rodzaju bliskości to koncentrujemy się na tym co w człowieku najważniejsze – na jego wnętrzu. Wówczas nie istnieją żadne przeszkody w tym szczególnym porozumieniu dwóch dusz. Kiedy dwoje ludzi się spotyka ta miłość przenika każdą drobinę wnętrza, porusza wewnętrzne struny głęboko skrywanej wrażliwości. Spojrzenie przenika umysł, nie ma nic do ukrycia, wszystko jest takie proste a jednocześnie skomplikowane. Czas się nie liczy, każda chwila jest drogocenna, ulotna. Miłość czysta, która jest wynikiem pragnienia dobra drugiej osoby. Jest trudna. Czasem zaboli. Ona pozwala się rozwijać i iść na przód, nie jest egoistyczna.
„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.” – św. Paweł z Tarsu
Promienieje długo i nigdy nie gaśnie, nie słabnie. Żyje i pulsuje z codziennymi uderzeniami serca. A jaka jest Twoja miłość? Dla miłości człowiek powinien się niejako spalać, po to by powstał ten drugi lepszy, nowy, doskonalszy. Ile razy spalasz się dla drugiej osoby? Ile razy brnie się przez związki, szukamy miłości, odchodzimy i wracamy, szukamy nadal… uciekamy przed sobą w obawie, że zostaniemy sami. Warto stanąć przed sobą i szczerze się przyznać, że wszystko co było za nami jest wynikiem ucieczki, chęci zagłuszenia wewnętrznego głosu. Miłość jest obok nas, stoi piękna i czysta i tylko otwarte serce jest ją w stanie dostrzec. Kiedy Cię pochwyci w ramiona zabraknie Ci tchu. Nauczysz się kochać i wybaczać, dostrzegać w człowieku to co jest pozornie niedostrzegalne. Miłość czysta zadaje cierpienie – ono jest słodkie w swoim bólu, pozwala czekać i daje nadzieję, budzi tęsknotę za dotykiem i obecnością. Przyjmować i obdarowywać czystą miłością to jakby w okaleczone, zakrwawione dłonie wziąć najjaśniejsze światło. Ono wszystko uleczy.
„Każde głębsze uczucie prowadzi do cierpienia. Miłość bez cierpienia nie jest miłością.”-Jan Twardowski