Zawsze uważano, że Skandynawowie, to narody czysto germańskie, które nie mają w sobie domieszek innych plemion. Prawda jest jednak inna i pozwolę sobie ją przedstawić.
Do tej pory mało się mówiło o słowiańskim pochodzeniu Wikingów. Ostatnie badania genetyczne wyjaśniają więcej, niż cała historia jaką znamy do tej pory. Otóż w Norwegii wymieszały się trzy grupy narodowościowe, autochtoni skandynawscy ( I1a), Celtowie (R1b) i Słowianie (R1a1a). Jest jeszcze czwarta ale ona mieści się na północy Norwegii, daleko za kołem polarnym w okolicach za Narvikiem ( Finmark ), gdzie znajduje się przylądek północny, mieszkają tam Lapończycy ( N 1c ) Te kieszenie słowiańskie znajdują się głównie na zach. wybrzeżu na północ od Bergen. Haplogrupy są to znaczniki męskiego chromosomu Y- DNA, dziedziczone w męskiej lini z ojca na syna itd. Indoeuropejską grupę stanowi R1a1, natomiast R1b nie występuje w Indiach i nie powinien być tak nazywany. Występuje ona w Europie Zach. i na Bliskim Wschodzie.
Wyjaśnienie tego stanu rzeczy może być tylko jedno. Słowianie przybyli tam po najeździe Hunów na Europę w IV w. ne. Po zajęciu terenów do Alp i Łaby, ruszyli na północ i powoli zajęli prawie całą Skandynawię aż po północne tereny Lapończyków a od wschodu dzisiejszą Finlandię i północne tereny obecnej Rosji. W listopadzie tego roku odkryto polską haplogrupę R1a1a7 ale jej zasięg ogranicza się do ziem od Łużyc do Zbrucza i terenów zachodnich Białorusi oraz Litwy a na południu obejmuje Czechy, Słowację i Węgry. Największe skupisko znajduje się w centralnej Polsce i jej wschodniej częśći. W środkowej Ukrainie nie występuje prawie wcale i dopiero pokazuje się na terenach, gdzie przeważa ludność rosyjska ( Krym, wschodnia Ukraina i Rosja ). Na terenach wschodnich Niemiec przeważa zdecydowanie R1a1a, wyspa R1a1a7 jest na Łużycach. Polska haplogrupa nie występuje również u południowych Słowian a przecież Chorwaci wywędrowali na południe z Małopolski. Co to wyjaśnia, ano to, że Słowianie przybyli do Polski w V wieku n.e. razem z Hunami i narzucili nam język i częściowo kulturę i przewodnictwo plemienne. To zagadnienie opisałem w poprzednim artykule "Czy Polacy to na pewno Słowianie". Dlaczego w Skandynawii nie spotyka się języka słowiańskiego jak to jest w Europie?. Myślę,że podbój Skandynawii Słowianie dokonali wspólnie z celtyckimi Gotami (r1b) i podzielili między siebie poszczególne terytoria. W Szwecji przeważają autochtoni ( I1a ) ponad 40%, Słowianie to ok. 15-20%, reszta to celtyckie i fińskie haplogrupy. W Danii jest podobnie ale przeważa R1b, w Norwegii jest po równo ( 28% R1a1 i tyle samo R1b ) celtyckiej i słowiańskiej, przeważa skandynawska I1a z 40%. Z tych trzech etnosów wytworzył się wspólny germański etnos i wspólny język, króry jest językiem mieszanym o dwóch tylko przypadkach i bardzo ubogi. Podobnie było z łaciną w Galii, francuski też ma tylko dwa przypadki. Wynika z tego, że Skandynawia nie była wylęgarnią narodów jak wcześniej sądzono a Germanie to sztuczna nazwa dla narodów podbitych i zgermanizowanych przez etnos celtycko-skandynawsko-słowiański.
Ten etnos już jako Wikingowie dał znać o sobie w późniejszych wiekach, wyruszając na długich łodziach na podbój prawie całej Europy. Jego ślady mamy w Anglii, Szkocji, Irlandii, Francji, Rosji, Sycylii a przede wszystkim na Islandii. Wcześniej Germanie południowi ( Niemcy płn. ) 
dokonali germanizacji Niderlandów, Bawarów, Austrii i środkowych Niemiec. Później w marszu na wschód zgermanizowali Połabian i Słowian zaodrzańskich. Język niemiecki też jest mieszany ale zawiera cztery przypadki, czyżby to wpływ słowiańskiego, który ma siedem przypadków i nie jest językiem mieszanym. Zatrzymali ich Polacy, którzy skutecznie opierają im się od ponad 1000 lat.
Potomkowie Białych Hunów, czyli Słowian, zamieszkują dzisiaj prawie całą Europę i śmiem twierdzić, że tworzą elity tych państw. Waleczni Hunowie rozbijając Cesarstwo Rzymskie, zapoczątkowali słowiańską dominację w Europie.
Na zdjęciach: środkowa Norwegia - Trondelag. fot. autora. Tu właśnie jest największe skupisko haplogrupy R1a1. Mowa tutejszej ludności różni się znacznie od pozostałych dialektów, których jest w Norwegii kilkaset. Drugą grupą która wykazuje odmienność od pozostałych, zamieszkuje płd.-zach. Norwegię z centrum w Bergen. Tu w większości występuje haplogrupa R1b a ludność tych terenów ma swój odrębny język ( nowonorweski ), drugi urzędowy, obok "bokmala" w Norwegii.
Na obrazkach rozmieszczenie R1a1 ( Y-DNA )
http://en.wikipedia.org/wiki/Haplogroup_R1a_(Y-DNA)
http://en.wikipedia.org/wiki/Haplogroup_R1b_(Y-DNA)
http://en.wikipedia.org/wiki/Haplogroup_I1_(Y-DNA)
http://dienekes.blogspot.com/2009/11/finally-structure-in-haplogroup-r1a.html
http://pastmist.wordpress.com/
http://polishgenes.blogspot.com/2009/11/r1a1a7-signal-of-slavic-expansions-from.html
http://www.forumbiodiversity.com/showthread.php?p=4653
http://frizona.pl/index.php?topic=1310.0%3Bwap2
http://www.historiakurgany.republika.pl/apo_plik/Wandale.htm