W skrócie FWK (odmiana N - nizinna i V - wertyklana)
Odmiana nizinna przejawia się przemieszczaniem kota o około 1,0 mb w czasie mniejszym niż 0,01 s wzdłuż wersalki tzn. rogówki z jej krawędzi z wyłożonym kocem w tygryski – w narożnik. Kot nie zmienia pozycji - najczęściej zjawisko występuje podczas uformowania kota w tzw. rogala - i po upływie pomijalnie krótkiego czasu – po wyciągnięciu nogi w kierunku rogu kanapy natrafiano na nos kota okopanego we wzmiankowanym wyżej narożniku. Co ciekawe, pomimo wieloletnich badań nigdy nie udało się zaobserwować samego momentu przemieszczania ciała kota – tylko efekt przemieszczenia.
Znamienny jest również wektor przemieszczenia – zawsze skierowany w stronę narożnika rogówki – nigdy przeciwnie. Przyjęto zatem, że ruch ten będzie określony mianem dodatniego – przeciwny zaś (wymagający zastosowania siły wprost proporcjonalnej do czasu przebywania kota w narożniku i jego masy. a odwrotnie do jego humoru) będzie miał miano ujemne. Zależność pomiędzy tymi przemieszczeniami opisuje równanie K=(mk*g/H)*T; gdzie H – humor , mk – masa kota na czczo, g - przyspieszenie ziemskie w bezpośrednim sąsiedztwie kota na wysokości 0,15 m od jego podstawy, T – czas przebywania kota w narożniku w sekundach, K – wartość siły odwracającej ruch kota.
Niektórzy badacze zwracają uwagę na wpływ współczynnika tarcia tkaniny obiciowej oraz rodzaj karmy kota (sucha bądź mokra). Na podstawie zarówno rozważań teoretycznych, jak też badań empirycznych stwierdzić należy, że wpływ powyższych czynników przy mk – masie kota przyjmowanej na czczo i standartowej pielęgnacji pazurów kota za pomocą foteli tapicerowanych – może być pomijany jako nieistotny (wpływ surowego mięsa wołowego jako wywołujący zbyt wybuchowe zmiany w zachowaniu kota nie był poddawany standaryzacji).
Odmiana wertykalna jest ciągle w fazie badań. Jej podstawowy opis (za wikipedią oraz leksykonem typowych ruchów kota) można streścić następująco:
nieregularne w czasie pojawianie się kota na wysokości około 2,0 m z kierunku, którego nie udaje się ustalić.
Jako że ruch ten odbywa się zawsze w godzinach nocnych przy braku oświetlenia naturalnego, badania uzupełniające zamierza się prowadzić w podczerwieni. Rozważa się także transport kota na odległe rubieże północnej Norwegii w celu sprawdzenia, czy ruchy te na półkuli północnej związane z godzinami 23-4 rano będą tam możliwe do zaobserwowania w czasie białych nocy. Również i tu dąży się do przedstawienia zależności ruchów kota od jego masy na czczo, czasu i humoru i (w odróżnieniu od poprzedniej, horyzontalnej wersji ruchu kota, gdzie był pomijalny) rodzaju karmy jako elementu odwracającego ruch kota.
(Autor JF von Turbacz od lat zajmuje się badaniami FWK i po raz pierwszy wyraził zgodę na publikację naukową.)