W różnych krajach stosuje się różną pisownię numerów telefonów. Dlaczego tak jest? Najczęściej o tym decyduje czysty przypadek i człowiek, który ten zapis tworzy.
Z problemem długich numerów telefonów jako pierwsze zetknęły się Stany Zjednoczone. W 1910 roku ponad 7 mln Amerykanów miało własny numer telefonu, dzięki czemu numery składały się z 7 znaków. Człowiekiem, który sprawił, że numery stały się bardziej czytelne i łatwiejsze do zapamiętania był Ladislav Sutnar.
Ladislav Sutnar jest jednym z twórców dziedziny nazywanej dziś Information Design.
Był pierwszym projektantem, który zastosował nawiasy, ikony, małe obrazki, elementy liniowe do porządkowania informacji i prezentowania ich na różnego typu nośnikach. To jego pomysły są stosowane i rozwijane dziś przez designerów i architektów informacji w nowych mediach.
Sutnar jako pierwszy wpadł na pomysł oddzielenia początku numeru, którym jest kod okolicy.
4408795409
(440) 879-5409
Tworząc różne wersje językowe witryn internetowych warto zwrócić uwagę na fakt, że w różnych krajach inaczej zapisuje się ten sam numer telefonu do kontaktu.
W Niemczech stosuje się kropki do dzielenia numeru i kodu okolicy i myślnik do oddzielenia numeru kierunkowego kraju:
+ 49 - 302 . 208 . 79 . 54
We Francji do oddzielenia liczb stosuje się spacje:
+33/ (0)1 44 08 79 54
We Włoszech numer telefonu jest oddzielany od numeru kierunkowego:
06 302208
W Szwecji stosuje się spacje i myślnik do oddzielania numeru kierunkowego:
08-302 208 79
Mieszkańcy krajów UE zapisują numer telefonu w różny sposób w zależności od kraju. Za wzorzec posłużyły strony internetowe przedstawicielstw Komisji Europejskiej:
Przedruk dokonany w uzgodnieniu z autorem.
Źródło: Dean z agencji TheStory