Pro Ana - hasło odmieniane przez wszystkie przypadki w sieci. Czy ten ruch można nazwać sektą?
Coraz częściej ostatnio komentowane są poczynania Pro Ana.
Niektórzy nawet Pro Anę nazywają sektą. Czy to twierdzenie uprawnione? Jak wiadomo istnieją określone cechy tzw. sekty. Poniżej zamieszczone zestawienie pomoże lepiej unaocznić zagadnienie.
| Cechy sekty | Czy Pro Ana jest sektą? | |
| argumenty za | argumenty przeciw | |
| Izolacja członków | Tworzą zamknięte społeczności internetowe. | |
| Podział na “my” i “oni” | Identyfikują się poprzez opozycję wobec reszty społeczeństwa. Twierdzą, że jedynie we własnym gronie mogą liczyć na zrozumienie. | |
| Elitarność | Podkreślają swą wyższość względem reszty społeczeństwa oraz elitarny charakter obranego stylu życia. Uważają, że nie każdy jest w stanie zapanować nad uczuciem głodu. | |
| Hierarchia członków | Nie występuje. Istnieją osoby cieszące się dużym zaufaniem, tak jak np. Angelina Jolie, lecz nie pełnią one roli liderów. | |
| Stosowanie psychomanipulacji | Idee w rezultacie prowadzące do wyniszczenia organizmu, a niejednokrotnie nawet śmierci promowane są przy użyciu pozytywnych określeń mających kojarzyć się z osiąganiem życiowego sukcesu. | |
| Własny system zasad i rytuałów | Znany jest powszechnie tzw. “dekalog pro ana” oraz “40 powodów dla których warto być chudą”. Do zalecanych codziennych rytuałów należą: ważenie się, mierzenie obwodu poszczególnych części ciała, ćwiczenia fizyczne oraz cały zestaw zachowań umożliwiających pozbycia się uczucia głodu. | |
| Własny język oraz symbole | Symbolem jest czerwona bransoletka. | |
| Kontrola | Kontrolą objęta jest sfera odżywiania. Ponieważ jednak do tej sfery sprowadzany jest sens egzystencji zwolenników pro ana – kontroli w ten sposób podlega cała aktywność jednostki. | |
Terapeutka Anna Rynkiewicz pracująca z chorymi na anoreksję we wrocławskim Centrum Psychoprofilaktyki i Psychoedukacji również kojarzy działalność pro ana z sektą. Eksponuje przy tym zjawisko uzależnienia młodych dziewcząt od niejedzenia, ale również od osób, które stanowią swego wsparcie w realizacji wytyczonego celu. – Na forach i blogach Pro-Ana wszystko to znajdują: towarzystwo podobnie myślących osób, które odchudzanie się traktują jako drogę do osiągnięcia perfekcji – mówi Agnieszka Rynkiewicz.Prof. Rebecca Peebles z Uniwersytetu w Stanford mówi wprost: “Im więcej stron Pro-Ana ktoś odwiedza, tym większe ryzyko, że dozna zaburzeń odżywiania”. Dla osób, które już mają takie problemy, portale czy blogi promujące wyniszczające chudnięcie są źródłem informacji o tym, jak skutecznie się głodzić i jak unikać jedzenia. Pełnią też ważną psychiczną funkcję – utwierdzają anorektyczkę w mylnym przekonaniu, że to, co robi, nie tylko jest słuszne, ale czyni ją wyjątkową.
Rozważania wokół zagadnienia charakteru sekciarskiego Ruchu Pro Ana wydały się autorce interesujące. Celem jednak znacznie ważniejszym, było ponowne przywołanie problemu istnienia jednoznacznie negatywnej inicjatywy, która wciąż stanowi ogromne zagrożenie szczególnie dla nastolatków. Warto podjąć wyzwanie minimalizowania skutków działalności pro any. Potrzebna jest debata publiczna w wyniku której miejmy nadzieję dojdzie już wkrótce do wypracowania rozsądnych, a przede wszystkim rozsądnych rozwiązań. Mając świadomość, że Internet stanowi niezwykle silne narzędzie pomocne w generowaniu problemu, może warto pójść za przykładem francuskim i zakazać promowania ruchu pro ana? To pomogłoby w minimalizowaniu zagrożenia. Z pewnością należy również podjąć działania w celu wpisania zagrożenia anoreksją w programy profilaktyczne gimnazjów i szkół średnich.
Źródła:
b.a., Siła sekty, [w:] http://antyproana.blox.pl/2009/01/Sila-sekty.html, 2009-09-25;
J. Molińska, Sekta anorektyczek działa w sieci, [w:] http://www.newsweek.pl/artykuly/sekcje/spoleczenstwo/sekta-anorektyczek-dziala-w-sieci,42798,1, 2009-09-25;
Źródło: http://stopmanipulacji.info/new-age/artykuly-2/czy-ruch-pro-ana-jest-sekta/