Żyjemy w groteskowych czasach. Czasach szalejącego konsumpcjonizmu,
taniego poklasku, blichtru, hedonistycznego materializmu. Czasach tandety
i kiczu. Czasach bazujących na powielaniu szablonów i utartych schematów,
gdzie zalew chińszczyzny nieodwracalnie wypiera tradycje i folklor. W jałowych
czasach, gdzie piękno zmaterializowano do plastikowego kanonu, wynaturzającego
rzeczywistość. W czasach bezrefleksyjnej rozrywki, w których posiadanie karty
w bibliotece miejskiej staje się czymś unikatowym. W czasach, w których
mass-media karmią bezwartościową papką o żenującym poziomie
intelektualno-kulturalnym, a demagogia uprawiana przez polityków przestaje
być czymś amoralnym. W czasach,w których prawie połowę naszego pożywienia
stanowią utwardzacze, emulgatory, spulchniacze, intensyfikatory smaku i inne
badziewia sprawiające, że produkt finalny z wyobrażeniem o nim wspólną ma
tylko nazwę. W czasach zakłamania i makdonaldyzacji, w których liczy się tylko
efektowne opakowanie...
Jednak partycypując w kulturze masowej musimy pogodzić się z tym, że nie
jesteśmy w stanie zatrzymać ewolucji kiczu wkradającej się w życie większosci
z nas...ale gdzieś w środku pozostaje nostalgiczna tęsknota za tym wszystkim
co proste i naturalne. Za tym co coraz częściej możemy oglądać już tylko na
starych filmach...za kunsztownymi meblami wytwarzanymi przez rzemieślników
na zamówienie...za nietuzinkowymi strojami skrajanymi na miarę u krawców...
za czekoladą z prawdziwej czekoladziarni...za pachnącym serem prosto z mleczarni,
chlebem prosto z pieca...za Bożonarodzeniowym drzewkiem zdobionym piernikami,
szyszkami i ręcznie robionymi zabawkami...za magicznym światem ,który dziś pozostaje
już tylko mglistą iluzją...