Artykuł.

Dotyczy oceny metodą SWOT kart dźwiękowych w multimediach.Służy do czytania.

Dotyczy oceny metodą SWOT kart dźwiękowych w multimediach.Służy do czytania.

PRACA LICENCJACKA PRZEDSTAWIONA W FORMIE ARTYKUŁU.

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA

W WAŁCZU

PRACA LICENCJACKA

OCENA I OPIS KART MUZYCZNYCH

W ZASTOSOWANIACH MULTIMEDIALNYCH.

PRACA POD KIERUNKIEM: PROFESORA NADZWYCZAJNEGO US DOKTORA HABILITOWANEGO

WALDEMARA WOLSKIEGO

PROMOTOR: PROFESOR NADZWYCZAJNY US DOKTOR HABILITOWANY WALDEMAR WOLSKI

AUTOR: Magister inżynier IRENEUSZ ŁUKASZ DZITKOWSKI

Copyright © by Magister inżynier Ireneusz Łukasz Dzitkowski

PN-ISO/IEC 13888-1:1999

ISO/IEC FCD 15816:1999

PN-I-02000

Wałcz, 2009 - 2010 r.

SPIS TREŚĆI

ROZDZIAŁ I

ANALIZA TECHNICZNA KART DŹWIĘKOWYCH I OPROGRAMOWANIA.

============================================================

1.1 KLASYFIKACJA KART MUZYCZNYCH.

1.2 ELEMENTY BUDOWY KARTY MUZYCZNEJ.

1.3 WYBRANE PARAMETRY KART DŹWIĘKOWYCH.

1.4 ZŁĄCZA CYFROWE SPDIF.

1.5 OPROGRAMOWANIE DO KART.

============================================================

ROZDZIAŁ II

STANDARDY SYSTEMÓW DŹWIĘKOWYCH.

============================================================

2.1 SYSTEMY DŹWIĘKU.

2.2 ZINTEGROWANE SYNTEZATORY DŹWIĘKU.

2.3 STANDARDY MIDI.

============================================================

ROZDZIAŁ III

ZASTOSOWANIA MULTIMEDIALNE.

============================================================

3.1 ANALIZA I OCENA KART DŹWIĘKOWYCH W ZASTOSOWANIACH MULTIMEDIALNYCH.

3.2 PARAMETRY KARTY DŹWIĘKOWEJ DLA WYBRANYCH ZASTOSOWAŃ MULTIMEDIALNYCH.

3.3 ANALIZA KART DŹWIĘKOWYCH W ZASTOSOWANIACH MULTIMEDIALNYCH METODĄ SWOT.

3.4 PRZYKŁAD ROZWIĄZANIA KOMPUTEROWEGO STUDIA MULTIMEDIALNEGO.

=============================================================

PODSUMOWANIE

BIBLIOGRAFIA I WYKAZ LITERATURY ORAZ ŹRÓDEŁ

WYKAZ TABEL

WYKAZ RYSUNKÓW I ZDJĘĆ

WSTĘP

W pracy opisano i oceniono karty muzyczne w zastosowaniach multimedialnych metodą SWOT. Ukazano teorię i programy dźwiękowe w informatyce.

W szczególności w pracy zawarto:

a) opisy tekstowe kart muzycznych

b) parametry kart muzycznych

c) zdjęcia i rysunki

d) ranking metodą SWOT i inne zestawienia

Sformułowano i rozwiązano problem właściwego doboru odpowiednich kart muzycznych i zestawów dźwiękowych do prawidłowych zastosowań w multimediach. Zastosowano metodę SWOT i dokonano oceny w zastosowaniach multimedialnych. Celem pracy jest opis i ocena kart muzycznych w zastosowaniach multimedialnych metodą SWOT. Analiza określa aktualną i perspektywiczną rolę kart dźwiękowych w informatyce. Ustala to strategię postępowania na rynku poprzez wpływ oceny na marketing. Jej zakres jest bardzo szeroki i obejmuje czynniki sprzętowe, jak i programy oraz przeznaczenie i poziom zysku pochodzącego z ocenionego źródła. Dzięki programom diagnostycznym wyodrębniają się walory poszczególnych parametrów. Metodą SWOT osiąga się cele wszechstronnego zastosowania kart, dźwięku i oprogramowania w multimediach i informatyce. Analiza jakości celuje w zastosowanie poszczególnych struktur dźwiękowych w systemach nagłaśniających i audio generowanych przez karty. Wykorzystywane są przez programy multimedialne, w tym także rozrywkowe np.: gry komputerowe. Służą jako systemy do obsługi koncertów lub udźwiękowienia poszczególnych obiektów np.: planetariów czy dyskotek. Karty muzyczne cieszą się dużą popularnością i sporym zainteresowaniem wśród użytkowników komputerów. Umożliwiają generowanie dźwięku i pozwalają go przetwarzać. Ich działanie charakteryzują parametry techniczne danej karty. Karty typu Digital Audio są zdolne przetwarzać dźwięk z częstotliwością 96 KHZ i rozdzielczością 24 bity. Karty dzieli się na amatorskie (półprofesjonalne) i profesjonalne. Rodzaje kart zawierają układy odpowiedzialne za generowanie dźwięku, syntezę i miksowanie oraz posiada przetworniki A/C (analogowo–cyfrowe) o odpowiednich parametrach, które w określony sposób wywierają wpływ na jakość i klasę wydobywających się dźwięków i tonów. Opis budowy, zasad funkcjonowania i parametrów karty, pozwala zrozumieć istotę komputerowej muzyki, przysłuchać się efektom dźwiękowym i poznać możliwości karty muzycznej.

ROZDZIAŁ I

ANALIZA TECHNICZNA KART DŹWIĘKOWYCH I PROGRAMÓW.

1.1 KLASYFIKACJA KART MUZYCZNYCH

Karty muzyczne można podzielić na dwa rodzaje :

a) amatorskie-przeznaczone dla użytkowników domowych

b) profesjonalne-przeznaczone do studia muzycznego.

Pierwszy z tych gatunków to karty, w których położono główny nacisk na aplikacje rozrywkowe, czyli gry komputerowe. Karty te specjalizują się w generowaniu dźwięku przestrzennego i odtwarzają muzykę w formacie midi. Wyposażone są w 16- lub 18-bitowe przetworniki A/D lub D/A i lekko szumią. Szum w praktyce jest niesłyszalny na popularnym sprzęcie audio i głośnikach komputerowych. Muzycy jednak mogą pozwolić sobie na efektowniejsze parametry oraz ciche i bezszumowe urządzenia. Dla muzyków przeznaczone są karty profesjonalne. Dotychczas karty te miały najczęściej 18- lub 20-bitowe przetworniki i próbkowały dźwięk 16 bitowy z częstotliwością 44.1 lub 48 kHz. Zmiany w technologi układów scalonych podnoszą stopniowo częstotliwości nawet do 64 kHz przy 24 bitach współcześnie.

Karty profesjonalne dzieli się na :

-digital audio

-syntezatory midi

-samplery

Karty muzyczne Digital Audio pozbawione są syntezatora i posiadają przetworniki D/A i A/D, a ewentualnie cyfrowe wejścia i wyjścia Spdif oraz przejścia Thru Midi. Ich zadaniem jest digitalizowanie i miksowanie dźwięku z zewnątrz (np.: pianino, gitara, wokal, perkusja) oraz cyfrowa obróbka na komputerze i zapisanie na płycie Cd czy w pamięci Flash gotowego utworu. Karty typu Audio posiadają jedno wejście i wyjście analogowe dźwięku. W skrajnych przypadkach urządzenia takie mogą mieć nawet 8 wejść i 8 wyjść. Ponieważ taka liczba łącz nie mieści się na blaszce mocującej karty wiele urządzeń dostarcza się wraz ze specjalnymi panelami. Panele specjalne bardzo często montuje się we wnęce 5,25 w obudowie komputera lub stawia na biurku. Duża liczba kart profesjonalnych i półprofesjonalnych posiada zaawansowane syntezatory.

1.2 ELEMENTY BUDOWY KARTY MUZYCZNEJ

Wyróżnia się:

-tabele próbek

-wzmacniacz sygnałów

-mikser - regulator poziomów

-filtry dolnoprzepustowe

-sterowniki Cd

-Rom

-procesor karty Dsp

-syntezator - generator dźwiękowy

-przetworniki A/C i C/A (18 i 24 bity)

-wyjścia głośnikowe i słuchawkowe

-Spdif (interfejs eletkryczny w postaci impulsów prądu)

-wejścia i wyjścia Audio i Toslink

-Line i Dat magnetofonu oraz microphone - Midi In, Out, Thru

-złącze kontrolera

-złącze Pci, Isa (132 Mb,16 i 24 bity) i Bus Master

-reduktory szumów Dolby Digital lub Dts

-dekodery i inne układy eletkroniczne od elektronicznej strony ważne są układy karty muzycznej.

Ze względu na niewysoką cenę i dobre parametry dużą popularność zdobyły układy wyprodukowane przez Yamahę o nazwach:

-Ymf 724

-Ymf 744

-Ymf 755

Nowe chipy firmy Dream mimo swej wysokiej jakości nie bardzo przypadły producentom kart dźwiękowych. Na rynku dominatorem jest znany producent kart dźwiękowych – Creative Labs.

1.Fotografia karty SoundBlaster

źródło: (grafika ze strony http://www.eioba.pl/files/user20182/foto_1.jpg) ze swoimi flagowymi produktami Sound Blaster Live odmianami Live:

- Sound Blaster Live Player 1024

- Sound Blaster Live Platiunum

- Sound Blaster Live Audigy. Istotna jest rozdzielczość przetwornika czyli analogowego–cyfrowego układu przetwarzającego sygnały analogowe na cyfrowe.

Efektywna karta muzyczna wymaga przetworników AC o wyjątkowej jakości. Potrafi on próbkować wartości chwilowe sygnału na częstotliwościach pośrednich i w bardzo krótkim czasie musi konwertować je na tysiące możliwych kodów. Przetwarzanie wymaga bardzo szerokiego pasma. Oznacza ono wrażliwość przetwornika na szumy. Unika się prawie wszystkich przyczyn niedokładności przemiatania przez analogowy filtr pasma częstotliwości sygnału dźwiękowego. Miejsce zastosowania przetwornika A/C przesuwa się bliżej portu wejściowego karty. Przetwornik A/C ustala poziom częstotliwości sygnałów cyfrowych. Zamienia impulsy analogowe na cyfrowe i cyfrowe na analogowe. Ma strukturę 8, 16, 18 bitową. Przetwarza w przypadku kart dźwiękowych (zamienia) sygnały z kart na dźwiękowe (elektryczne), cyfrowe na analogowe dźwiękowe. Jeżeli wykonuje to w odwrotną stronę to jest już przetwornikiem C/A, czyli cyfrowo–analogowym układem układem dźwiękowym.

W karcie może być kilka przetworników Ca i Ac wspomaganych dodatkowo przez generatory dźwiękowe np.:2 x Ac i 2 x Ca po 16 bitów lub 8 x Ac i 8 x CA po 18 bitów + 4 SoundGenerators. Elementem wpływającym na pracę przetwornika A/C jest filtr. Do generowania dźwięku 3D, niektóre karty stosują wiele filtrów. Mają one tak modulować dźwięk, aby po odpowiedniej zmianie częstotliwości i przesunięciu w fazie został zdekodowany przez mózg jako dobiegający, np.: z tyłu.Filtr Hrtf (ang. Head Related Transform Function) realizuje funkcję przenoszenia związaną z głową, a także symuluje ugięcia i odbicia fali dźwiękowej na głowie słuchacza i w jej okolicach (ramionach i barkach). Filtr Itd (ang. InterAural Time Difference) - wewnątrz-słuchowa różnica czasowa symuluje opóźnienia w docieraniu czoła fali akustycznej do ucha lewego i prawego.Zaawansowane technicznie karty muzyczne potrafią nakładać na dźwięk filtry Hrtf, Itd, Iid. Filtry modyfikują dźwięk akustyczny w taki sposób,że słuchaczowi wydaje się iż dobiega on z innej strony niż jest w rzeczywistości. Proces taki ma miejsce, jeśli dźwięk płynie z głośników czy słuchawek. Filtry Hrtf, Iid, Itd zapewniają słuchaczowi uzyskanie najlepszych efektów na słuchawkach. Jeśli słucha się odpowiednio spreparowanego materiału dźwiękowego, to jest się w stanie usłyszeć odgłosy z góry, dołu, z tyłu i przodu (rysunek własny 1).

Z-źródło dźwięku

L-lewe ucho

P-prawe ucho

źródło: rysunek własny 1. Przedstawia proces percepcji:

Filtr Iid (ang. InterAural Intensity Difference) działa w ten sposób, że wewnątrz-słuchowa różnica intensywności symuluje różnicę w amplitudzie fali docierającej do ucha lewego i prawego. Ważny jest także mechanizm pod nazwą Direct To Reverant Ratio (Ddr). Jest to stosunek głośności dźwięku (volume), który dotarł do ucha po odbiciach okoliczne przedmioty.

Natomiast procesorami, które najlepiej demonstrują zastosowanie filtrów hrtf, iid i itd są:

-vortex 1 AU8810 i AU8820

-vortex 2 AU8830

Układ Vortex 2 stosuje technikę nazywaną śledzeniem drogi światła (Raytracing) stosowanego w grafice. Wavetracing symuluje odbicie, dyfrakcję i pochłanianie fali akustycznej na przeszkodach otaczających słuchacza (ściany, przedmioty). Najlepsze efekty karty z procesorami Vortex uzyskuje sie na słuchawkach. Natomiast Sblive i inne karty czterogłośnikowe bazują na wykorzystaniu dwóch par głośników przednich i tylnych. Przetwornik Ac może mieć strukturę 8, 16, 24-bitową. Im więcej bitowy jest przetwornik tym większa jest ilość i szybkość jego przetwarzania, za tym kryje się lepsza jakość sygnału dźwiękowego i możliwości karty dźwiękowej są lepsze, a też efektywniejsza jest praca z filtrami.Karty SoundBlaster są przykładem kart dźwiękowych. Produkty te zdobyły ogromną popularność. Oferują dźwięk wielokanałowy o wyjątkowej jakości w grach i podczas odtwarzania muzyki. Są niezwykle wydajne i wyposażone w wyjście Spdif. Generują wyjątkowo czysty i dynamiczny dźwięk otaczający (Surround). Umożliwiają podłączene dekodera zewnętrznego Dolby Digital i Dts za pośrednictwem złącza Spdif. Wykorzystują technologię Pci Bus Mastering, która umożliwia zwolnienie zasobów procesora, a dzięki temu jego moc obliczeniowa może posłużyć do realizacji innych zadań.

Zastosowano zaawansowane rozwiązania :

-rejestrowanie 16-bitowego dźwięku

-odtwarzanie 16-bitowego dźwięku

-128-głosowy syntezator Wavetable

Oferują szerokie możliwości odtwarzania muzyki w formacie Midi. Wyposażone są w najnowsze technologie dźwiękowe

-Microsoft Direct Sound 3d

-Eax

-Microsoft Direct Sound 3d

Posiadają również przetworniki analogowo-cyfrowe, które pracują z dokładnością 24 bitów. Zapewnia to dynamiczny dźwięk (ponad 100 Db) pozbawiony szumów zarówno podczas nagrywania i odtwarzania. Procesor Audigy wprowadza nową jakość oferując ogromną moc obliczeniową. Szybkie sterowniki Asio pozwalają uzyskać niskie opóźnienie sygnałów wejściowych i wyjściowych na poziomie 2 ms. Powoduje to doskonałe sprawdzenie się wielościeżkowych aplikacji zapisu i generowania dźwięku. Audigy Drive oraz połączenia sieciowe poprzez system Sb 1394 zapewniają elastyczność i eliminują zakłócenia na wejściu podczas nagrywania. Wraz z dołączonym pakietem oprogramowania karty SoundBlaster to doskonałe narzędzie twórcze dla muzyków i nie tylko. Ponadto karty te charakteryzują się wysokimi parametrami.

Poniżej zostanie zaprezentowany sposób, w jaki można zainstalować kartę. Do zainstalowania potrzebne będą :

a) płyta instalacyjna dostarczona ze sprzętem, który montujemy w komputerze.

b) płyta instalacyjna Windows i karta dźwiękowa.

CZYNNOŚĆ 1

Wyłącza się zasilanie komputera i odłącza kabel zasilający. Dotyka się dłonią obudowy komputera w celu rozładowania ładunków elektrostatycznych. Odkręca i zdejmuje obudowę.

CZYNNOŚĆ 2

Wewnątrz obudowy znajduje wolne złącze Pci, które zlokalizowane jest między szyną Agp i złączami Isa. Następnie zdejmuje się (odkręca) metalową zaślepkę na końcu szyny rozszerzeń.

CZYNNOSĆ 3

Wyjmuje się z pudełka kartę, kable połączeniowe i sterowniki. Wyciąga się kartę z elektrostatycznego opakowania. Stara się przy tym nie dotykać powierzchni karty, raczej trzymamy ją za brzegi.

CZYNNOŚĆ 4

W przygotowane wcześniej złącze ostrożnie wciska się kartę i delikatnie dociska ją do płyty głównej aż po opór.

CZYNNOŚĆ 5

Zabezpiecza się kartę za pomocą wkrętu. Łączy się wyjście sygnału Audio z napędu Cd-Rom z kartą dźwiękową. Służy do tego specjalny kabel dostarczony z kartą albo z napędem. Łączymy nim wyjście Audio na tylnej ściance czytnika Cd i wejście na karcie, oznaczonej jako Cd-In.

CZYNNOŚĆ 6

Odnajduje się kartę dźwiękową z tyłu obudowy komputera i podłącza mikrofon do wejścia oznaczonego Mic złącze joystick/midi line out2 line out 1 wejście mikrofonowe mic line in.

CZYNNOŚĆ 7

Do złącza Midi In/Out można również podłączyć urządzenia Midi, np.: Keyboard. Następnie zakłada się obudowę i podłącza kabel zasilający.

CZYNNOŚĆ 8

Sprawdza się podłączone już urządzenia i włącza komputer. Kiedy system Windows uruchomi się automatycznie wykryje nowe nowe urządzenie i wyświetli okno dialogowe z komunikatami “znaleziono nowy sprzęt”. Teraz wkłada się do napędu płytę dostarczoną przez producenta i wskazuje się lokalizację sterowników,najczęściej Windows/Drivers. Jednak dokładną ścieżkę do plików sterownika powinna zawierać instrukcja karty. Czasami komputer może poprosić o dysk instalacyjny Windows.

CZYNNOŚĆ 9

Instaluje się dołączone do karty oprogramowanie i sprawdzamy poprawność instalacji przez uruchomienie dowolnej aplikacji dźwiękowej.

CZYNNOŚĆ 10

Wszelkich regulacji siły i barwy dźwięku oraz innych parametrów dokonuje się za pomocą Mixera Systemowego albo dostarczonego wraz z kartą. Mixer systemowy uruchamiany przez dwukrotne kliknięcie na ikonie głośnika znajduje się na pasku zadań. Jeżeli na pasku zadań nie ma ikony głośnika możemy ją tam umieścić “ręcznie”. W tym celu otwieramy okno”Panel sterowania”/”Multimedia” i zaznacza się opcję “Pokazuj Wskaźnik głośności na pasku zadań”.

CZYNNOŚĆ 11

Parametry karty można ustawić zazwyczaj za pomocą oprogramowania, które znajdziemy w menu programów pod nazwa karty lub jej producenta. Ustawia się balans, głośność, wyciszenia, efekty, basy, tony niskie i wysokie oraz średnie i inne spektrum możliwości. Jeśli napotka się jakieś problemy albo proces instalacyjny będzie odbiegał od opisanego to pamiętajmy, że do dyspozycji jest:

-instrukcję obsługi karty pomoc komputera w systemie operacyjnym

-serwis komputerowy lub pogotowie komputerowe na telefon.

2.Fotografia głośników firmy “GENIUS”

źródło : ( grafika http://www.eioba.pl/files/user20182/glosniki-20-genius-sp-hf1255a-408.jpg )

W prosty sposób można zainstalować głośniki.

CZYNNOŚĆ 1

Wyjmuje się głośniki i elementy im towarzyszące.

CZYNNOŚC 2

Ustawia się głośniki pamiętając, że przednie kolumny powinny znajdować się na tym samym poziomie i tworzyć między sobą , a słuchaczem kąt około 30 stopni.

CZYNNOŚC 3

Tylne głośniki ustawia się na statywach skierowane w stronę słuchacza. Gdy nie ma miejsca - z przodu, gdy więcej miejsca – za słuchaczem.

CZYNNOŚĆ 4

Subwoofer stawia się na podłodze, pod biurkiem, otworem w stronę ściany.

CZYNNOŚĆ 5

Zanim podłączy się kable oznacza się je nalepkami typu: ”lewy tylny”. W ten sposób unika się problemów z błędnym podłączeniem instalacji do wzmacniacz lub karty dźwiękowej.

CZYNNOŚĆ 6

Głośniki podłącza się do wzmacniacza, który często znajduje się w jednym subwooferze albo bezpośrednio do karty dźwiękowej.

CZYNNOŚĆ 7

Odnajduje się kartę dźwiękową z tyłu obudowy komputera i rozpoczyna podłączanie głośników.

CZYNNOŚĆ 8

Do złącza Line Out podłącza się głośniki podstawowe. Drugą parę głośników (tylne satelity) podłącza się do wyjścia oznaczonego (nie wszystkie karty obsługują cztery głośniki) Rear Out czy Line Out 2.

CZYNNOŚĆ 9

Niektóre zestawy głośnikowe i karty dźwiękowe mogą być podłączone kablem cyfrowym. W tym celu należy zlokalizować na karcie dźwiękowej wyjście cyfrowe typu Chinach i podłączyć je z analogicznym wejściem w module wzmacniającym głośników.

CZYNNOŚĆ 10

Teraz wystarczy włączyć zasilanie głośników i ustawić odpowiednią siłę głosu, nasycenie tonów wysokich i niskich, poziom basów itd. Dopasowywanie parametrów do poziomu basów czy tonów wysokich zależy od indywidualnych upodobań.

1.3 WYBRANE PARAMETRY KART DŹWIĘKOWYCH

Najbardziej kluczowe cechy karty to również:

-jakość przetworników A/C (analogowo–cyfrowych)

-jakość przetworników C/A (cyfrowo–analogowych)

-posiadanie wejść i wyjść cyfrowych

-ilość przetworników A/C i C/A

-szybkość procesora i możliwości kart

-dynamika dźwięku wytworzonego przez kartę

-częstotliwość i rozdzielczość przetworników

Najbardziej kluczowe karty to:

a) Creative Labs–Sb Live Platinum–wyposażenie w procesor Emu10 K1 przetworniki wysyłają i uzyskują rozdzielczość 18/18, polifonia 64 do 128 głosy.

b) Blade 320 (Winmax)–procesor AU8830, przetworniki AC i CA uzyskuje rozdzielczość 16/16 bit,polifonia Wavetable 0

c)Sekid- Siena–procesor Plxf 993804401, rozdzielczość przetwornikaAC/CA 24/24 , polifonia Wavetable 64.

d)Yamaha SW1000XG – procesor Swp 30B, rozdzielczość AC/CA 18/20 bit przy polifoni Wavetable 64 i przy Swp 30B Plus polifonia Wavetable 128.

TABELA 1. Parametry techniczne testowanych amatorskich kart muzycznych.

Produkt	AudioExcel	Aural	Aural	Aureal	Creative Labs	Creative Labs
Nazwa karty	MDMate	Vortex1 PCI	Vortex2 PCI	Vortex2SuperQuadDigital PCI	SoundBlaster Live Player 1024	SoundBlaster Live Platinum
Adres internetowy http:	brak	Aureal. com	Aureal. com	Aureal. com	Sblive. com	Sblive . com
Cena z podatkiem VAT	210	69	155	227	400	988
Gwarancja liczba lat	1	1	1	1	1	1
Dostarczył tel.i http	ACD (0-22) 7584746	Cezar (0-76) 8665000 cezar. com. pl	Cezar (0-76) 8665000 cezar. com.pl	Cezar (0-76) 8665000 cezar. com.pl	AB S.A (0-71) 32405000 ab. pl	AB S.A (0-71) 3240500 ab. p
Procesor główny	CMI 8738	Aureal Vortex (8810)	Aureal Vortex 2 (AU8830)	Aureal Vortex 2 Au(8830)	EMU 10K1	EMU 10K1
Procesor dodatkowy	N	N	N	N	N	N
Synteza	FM	Wavetable, FM	Wavetable, FM	Wavetable, FM	Wavetable, FM	Wavetable, FM
Polifonia wavetable(sprzętowe)	N	32	64	64	64	64
Polifonia wavetable (program)	20	256	512	512	1024	1024
Polifonia FM	N	20	20	20	20	20
Pamięć próbek na karcie(standard)	N	N	N	N	N	N
Pamięć próbek max	N	N	N	N	N	N
Procesor efektów.	N	T	T	T	T	T
Korektor graficzny(equalizer)	N	T	T	T	T	T
Sampler	N	T	T	T	T	T
Rozdzielczość przetworników. bit	16 / 16	16/16	16/16	16/16	18/18	18/18
Rozdzielczość próbkowania bit	16	16	16	16	16	16
Max.częstotliwość próbkowania khz	48	48	48	48	48	48
Wejścia analogowe-mikrofon, liniowe	T/T	T/T	T/T	T/T	T/T	T/T
Wyjścia analogowe linowe przód, tył wzmacniane	T/T/N	T/N/N	T/N/N	T/N/N	T/T/N	T/T/N 18
Wejścia dla głośników:centralnego i niskotonowego.	N/N	N/N	N/N	N/N	N/N	N/N
Wejścia cyfrowe: SPDIF i TOSLink	N/T	N/N	N/N	N/N	N/N	N/N
Wyjścia cyfrowe: SPDIF i TOSLink	T/T	N/N	N/N	opcja/T	T/opcja	T/T
Złącza na karcie: CD Audio in,digital CD, aux, TAD	T/T/T/T	T/N/N/N	T/N/T/T	T/N/T/T	T/T/T/T	T/T/T/T
Magistrala	PCI	PCI	PCI	PCI	PCI	PCI
Full Duplex złącze MIDI, złącze joystick	T/T/T	T/T/T	T/T/T	T/T/T	T/T/T	T/T/T
Zgodność z :DOS, DirectSound3D,A3d 1.0.a3d 2.0,EAX	T/T/T/T/N/N	T/T/T/T/N/ N	T/T/T/T/T	T/T/T/T/T	T/T/T/N/T	T/T/N/T/N
Zgodność z GM, GS, XG	T/N/N	T/N/N	T/N/N	T/T/N/N	T/T/N/N	T/T/N/N
Sterowniki dla Windows 9x, NT 4.0, 2000, Linux	T/T/T/T	T/T/N/N	T/T/N/N	T/T/N/N	T/N/N/T	T/N/N
Dołączone oprogramowanie	Audio Rack C3D HRTF Demo 4 speakers Demo	A3D Demos	A3D Demos	A3D Demos	Live!Wave 3.0 Aliens vs Predator WinDvd 1.2.93	Live!Wave119 3.0 MixMan Studio, WaveLab

Źródło: (tabelka własna na podstawie zestawień z magazynów “PC Format 08/2009, Komputer świat”)

T - jest, tak

N - nie ma, nie

Tabela 2. PARAMETRY TECHNICZNE PÓŁPROFESJONALNYCH I PROFESJONALNYCH KART MUZYCZNYCH.

Producent	DynaBit	EgoSys	Hoontech	Midiman	Sek'd	Yamaha
Nazwa karty	DynaBit Studio	Waveterminal 2496	SoundTrack 128DDMA	Delta44	Sienna	SW100XG
Adres internetowy/producent	www. intercom. pl/dynabit	Www. egosys. net	www. hoontech. com	www. midiman. net	N	www. xgfactory.com
Cena z VAT	731	1890	826	1650	1829	3209
Gwarancja	1	1	1	1	1	1
Dostarczył, telefon,adres internetowy	DynaBit (0-12) 413307 www.dynabit.intercom.pl	SoundImport (0-32) 2411746 N	WINMAX Polska (0-32) 2512286 www. winmax.com.pl	MusicInfo (0-12) 2673739 N	Dynabit	ProMusica (0-22) 7518788 www. promusica.com.pl
Procesor główny	TMS320C542	N	Dream SAM9407	ICEnsembleENVY24	PLX99380340	Yamaha SWP30B
Procesor dodatkowy	N	N	Crystal CX4237B	N	XilinxSpartan XCS20XL	Yamaha DS YSS-228E
Synteza	N	N	Wavetable Dream,FM,Crystal	N	N	Wavetable,AWM2
Polifonia wavetable (sprzętowe)	N	N	62	N	N	62
Polifonia wavetable (programowe)	N	N	N	N	N	N
Polifonia FM	N	N	20	N	N	N
Pamięć próbek na karcie (standardowo)	N	N	N	N	N	20 MB ROM
Pamięć próbek na karcie max.	N	N	32 MB RAM – SIMM (72 pin)	N	N	20 MB ROM
Procesor efektów	T	N	T	N	N	T
Korektor graficzny	N	N	T	N	N	N
Sampler	N	N	T	N	N	N
Rozdz .A/C	20/20	24/24	20/20	24/24	24/24	18/20
Rozdzielczość próbkowania	16	24	16	24	24	16
Max. częstotliwość próbkowania	48	96	48 CRYSTAL, 44, 1 DREAM	96	96	44,1
Wejścia analogowe i mikrofon/liniowe	N/T 3 MONO	N/T	T/T	N/Y/8 MONO	N/T/ 8 MONO	T/T
Wyjścia analogowe liniowe przód i tył wzmacniane	T 6 MONO/N/N	T/N/N	T/T/N	T 8 MONO/N/N	T/8 MONO N/N	T/N/N 21
Wejścia dla głośników centralnego i/niskotonowego	N/N	N/N	T/N	N/N	N/N	N/N
Wejścia cyfrowe: SPDIF/TOSLINK	T/T	T/N	OPCJA/OPCJA	N/N	N/N	N/N
Wyjścia cyfrowe SPDIF/TOSLINK	T/T	N/T	OPCJA/OPCJA	N/N	N/N	T/N 19
Złącza na karcie: CD Audio in/digital CD/audio in/aux/tad	N/N/N/N	T/N/T/N	T/N/T/T	N/N/N/N	N/N/N/N	T/N/N/N
	ISA	PCI	PCI	PCI	PCI	PCI
Full duplex/złącze midi/joystick	T/N/N	T/N/N	T/T/T	T/N/N	T/T/N	T/N/N
Zgodność z DOS/DirectSound/DirectSound 3D/A3d1.0/A3D2.0/EAX	N/T/N/N/N	T/T/T/N/N/N	T/T/T/N/N/N	N/T/N/N/N	N/T/N/N/N	T/N/N/N
Zgodność z GM/GS/XG	N/N/N	N/N/N	T/T/N	N/N/N	N/N/N	N/T/N/T
Sterowniki dla: Windows9x/NT/4.0/2000/linux	T/N/N	T/N/N/N	T/T/N/N	T/T/N/N	T/T/N/N	N 20
Dołączone oprogramowanie	N	N	4sp karaoke	M audio Delta Control Panel	Amplitude Project 5.5	Yamaha XGworks
Wyposażenie dodatkowe	Kabel światłowodowy 6m	N	N	Panel z wejściami i wyjściami audio	Zestaw kabli audio i MIDI	N
Uwagi	Polska i profesjonalna. wejścia i wyjścia analogowe i cyfrowe, sterowniki ASIO	Profesjonalna typu digital audio 24/96	Półprofesjonalna,znakomity syntezator wavetable zgodny z GS w oparciu o pamięć RAM, może służyć jako sampler.	Profesjonalna,typ digital audio 24/96,4 wejścia i 4 wyjścia, sterowniki ASIO	Profesjonalna,typ digital audio 24/96, 8 wejścia i 8 wyjścia, sterowniki ASIO	Proesjonalna, synteza wavetable i modelowanie fizyczne w standardzieXG,sterowniki ASIO
Ocena w skali 1 do 6	4	5	5,5	5,5	6	6 23

źródło: (tabelka własna na podstawie danych z magazynów: ”PC Format 08/2009, Komputer świat.”)

1.4 ZŁĄCZA CYFROWE I SPDIF

Wykorzystywane są do transmisji dźwięku w postaci cyfrowej. Jeżeli kopiuje się materiał dźwiękowy z komputera na nośnik cyfrowy, np.: Minidysk czy kasetę Dat, to impuls dźwiękowy nie jest poddawany konwersji z postaci cyfrowej na analogową i odwrotnie. Przesyłany jest cyfrowo, umożliwia to zrobienie kopi w skali 1:1. Karty konwertują dźwięk na ustaloną częstotliwość, przez co nie jest on identyczny z oryginałem. Współczesna karta Sound Blaster Live przesyła dźwięk złączami cyfrowymi i próbkuje go zawsze z częstotliwością 48 kHz nawet jeśli źródło dźwięku było nagrywane z inną częstotliwością równą 44,1 kHz. Jest to częstotliwość na jakiej pracuje procesor karty Emu 10 K. Powszechnie znany jest elektryczny Spdif. Urządzenia Audio łączy się ze złączami typu Chinch oraz Toslink. Światłowód jest lepszym przewodnikiem niż kabel elektryczny, ponieważ nie reaguje na zewnętrzne pole elektromagnetyczne. Charakteryzuje się lepszymi parametrami. Wpływają one na to, że do sygnału akustycznego nie docierają szumy ze środowiskazewnętrznego. Część kart w Europie i urządzenia wykorzystujące minidyski wyposażone są w wejścia (Input) i wyjścia (Output) optyczne i Toslink. Wiele kart zostało wyposażonych w cyfrowe wyjście dźwięku Spdif. Jest to elektryczne lub optyczne wyjście. Do niego podłącza się zewnętrzny dekoder Dolby Digital, np.: element wieży Hi–Fi. Trzeba w takim przypadku upewnić się, czy oprogramowanie do dekodowania filmów DVD potrafi wysłać potok na cyfrowe wyjście karty dźwiękowej.

Okablowanie i połączenia oraz rodzaje gniazd mają wpływ na jakość dźwięku. Rodzaj przetworników A/C i możliwości filtrów świadczą o klasie generowanego dźwięku. Istotny jest sposób instalacji i odpowiednie złącza. Złącze elektroniczne ma postać gniazda typu Chinch (Rca). Do transmisji danych wykorzystuje się kabel o oporności R=75 Ohm. Jeden kabel przesyła dźwięk stereo, a nawet Ac-3. Kable Chinch i ich wtyczki są podatne na uszkodzenia i trzeba się liczyć z tym, że prawdopodobnie po dłuższym okresie ich ich użytkowana będzie się je wymieniało. Przyczyną jest przełączanie czarnych, czerwonych, żółtych, niebieskich i białych chinch do różnych innych gniazd karty, sprzętu Hi-Fi, Video, Cd, Dvd, Audio. Przyczynia się to do tego, że chinche są podatne na naderwania wewnętrznych żył czy wtyczek. Dlatego z chinche postępuje się ostrożnie bo mogą nawet uszkodzić kartę lub jej układy. Gniazda Rca także nie należą do najmocniejszych na karcie .

Gniazda Ras i okablowanie wraz jego parametrami:

-odporność

-przekrój kabla

-wygląd

-oporność czyli rezystancja

-rodzaj izolacji

4.Kable typu chinch.

źródło: (grafika http: //www. https://justpaste.it/img/1cbce744730527b5e7f8082edfde8f92.jpg)

Bardzo dobrym rozwiązaniem są złącza optyczne nazywane Toslink (od Toshiba Link). Toslink posiada wiele zalet. Ma postać czarnego gniazda. Medium transmisyjnym jest w tym przypadku kabel światłowodowy. Rozwiązaniem okazuje się użycie technologi bezprzewodowej do łączenia karty dźwiękowej.

Biorąc pod uwagę gniazda i połączenia, kolejność kanałów na wtyku typu Jack jest następująca:

1.Gnd, czyli masa

2.prawy kanał

3.lewy kanał

4.izolator

TABELA 4. KOLORY GNIAZD I POŁĄCZEŃ

Kolor		Funkcja
	różowy	Analogowe wejście dla mikrofonu.
	błękitny	Analogowe wejście audio. (line-in)
	jasnozielony	Analogowe wyjście dla głośników albo słuchawek, w systemach głośnikowych wyjście dla przednich głośników
	czarny	Analogowe wyjście dla głośników tylnych.
	pomarańczowy	Cyfrowe wyjście dźwięku (S/PDIF), czasami tym kolorem oznacza się analogowe wyjście dla głośników centralnego i niskotonowego.

źródło : (tabelka własna)

Znane są również takie rodzaje syntez i technologii jak :

-Dolby Sourround Pro Logic

-Enviromental AudioExtensions

-A3D i 3D Sound. Karty, które obsługują wejścia i wyjścią są :

a) Aureal Vortex 2 Superquad Digital Pci–karta zgodna z A3d2.0,posiada wejścia na cztery głośniki oraz optyczne i cyfrowe wejście Toslink.

b) Diamond Monster Sound Mx300–wysokie parametry,zgodna z A3 2.0,wejścia i wyjścia na cztery głośniki.

c) Midiman Delta 44–karta Digital Audio 24/96, wyposażona jest w czterywejścia i wyjścia, jedno przejście oraz sterownik Asio.

d) Soundblaster Live

e) Soundblaster Audigy Platinum Ex Bx

f) SoundBlaster Audigy Player Box

g) Soundblaster 4.1 Digital Box

h) Soundblaster 4.1 Digital Oem

1.5 OPROGRAMOWANIE KART MUZYCZNYCH.

Oprogramowanie przeznaczone do karty potrafi rozkodować strumień danych z Dvd i wysłać go na odpowiednią liczbę wyjść dla głośników przednich i tylnych oraz centralnego i subwoffera. Karta steruje za pomocą kanałów cyfrowych (wyjście sygnału Spdif–interfejs do przesyłania danych cyfrowych) głośnikami.

Wykorzystuje się do połączeń kable:

-Chinch

-Optyczne

-Toslink

W zależności od potrzeb użytkownik dobiera odpowiednie programy muzyczne, które są dostępne w systemie operacyjnym na dysku twardym lub na zakupionej płycie, czy dyskietce zawierającej oprogramowanie do muzyki. Często do kart załączone jest to programowanie. Jest możliwość zakupienia w sklepie komputerowym lub muzycznym. Jeżeli dysponuje się siecią Internet można udostępnić programy przez sieć.

Z reguły są to takie programy jak :

-playery (mediaplayer, soundplayer)

-trackery

-multimedialne

-audio

-synteazatory, Instructory, Corectory

-midi

-dema muzyczne

-kontrolery dźwięku - Profesjonalne Do Obsługi Koncertów i inne

Istotnym programem, który nabiera znaczenia w informatycznej strukturze dźwiękowej jaka dotyczy relacji typówoprogramowania ze sprzetową kartą dźwiękową jest AVS Audio Editor. Ten program znajduje zastosowanie w analizie plikówmuzycznych ponieważ zbadanie przykładowego pliku dźwiękowego za pomocą AVS Audio Editor bardzo wpływa naokreślenie jakości delikatnych oraz specyficznych efektów i funkcji. Wspiera, a także wpływa na ocenę danej konfiguracjiprogramowo-sprzętowej karty i potrafi wygenerować dokładniejszy wniosek.

Interfejs programu “WINAMP”

źródło: (grafika https://jpcdn.it/img/e31861b0377df5ad6330f268096f2ddb.jpg)

ROZDZIAŁ II

STANDARDY SYSTEMÓW DŹWIĘKOWYCH

2.1 SYSTEMY DŹWIEKU 3D

Dzisiejsze karty umożliwiają generowanie tzw.: dźwięku trójwymiarowego 3D. Oznacza to, że zdolne są one umieszczać wirtualne źródła dźwięku praktycznie w dowolnym miejscu w przestrzeni i niezależnie od położenia kolumn głośnikowych. Rozpoznanie położenia źródła dźwięku przez człowieka oparte jest na pewnych zasadach fizycznych: - czoło fali dźwiękowej dobiega w innym czasie do ucha lewego niż prawego, fala dźwiękowa zaś odbija się i ugina na otaczających słuchacza przedmiotach, a także na nim samym, na ubraniu, na ramionach, a wreszcie na małżowinie usznej. Karty muzyczne tworzą dźwięk pseudoprzestrzenny wprowadzając opóźnienia do generowanego dźwięku. Karty o zaawansowanych parametrach posiadają dwa liniowe wyjścia dźwięku. Jedno służy dla pary głośników przednich, a drugie dla tylnych i dodatkowe złącze dla zestawu centralnego. Istotną sprawą są standardy wielokanałowe.

Wyróżniamy standardy parametryzujące:

a) Dolby Sourround – wyprodukowany przez Dolby Laboratories w 1982 roku był pierwszym popularnym systemem dźwięku i dobiegał do uszu słuchacza także z tyłu.

b) Dolby Pro Logic – wyprodukowany w 1987 roku jest najpopularniejszym i najtańszym systemem dźwięku wielokanałowego. Jest to system analogowy, opiera się na zapisie stereofonicznym. Informacje dla dodatkowych dwóch kanałów: centralnego i tylnego (oba tylne głośniki odgrywają ten sam dźwięk, sygnał różni się jedynie fazą).

Zakodowanie w kanale lewym i prawym.

c) Dolby Ac-3 (Audio Coding)–to stara nawa systemu Dolby Digital. Jest to system kodowania dźwięku oparty na transmisji w jednym strumieniu danych cyfrowych. Wykorzystuje pięć pełno-zakresowych kanałów (przedni lewy, prawy, centralny, tylny lewy, prawy oraz subwoofer przenoszący dolne pasmo do 120 Hz). Nie wykluczone, że niskie częstotliwości pojawiać się mogą o ile nie zostanie to wykluczone przez odpowiednie ustawienie procesora, również w pozostałych pięciu 26 kanałach. Premiera tego systemu w kinach odbyła się w 1992 roku (“Powrót Batmana”). Obecnie najpopularniejszym nośnikiem wykorzystującym ten standard jest Dvd.

d) Mpeg-2 (Motion Picture Experts Group-2)–alternatywny dla Ac-3 system kodowania dźwięku na Dvd osiągalny dla transmisji dwukanałowej, pięcio i jednokanałowej oraz siedmio i jednokanałowej. W stosunku do Ac-3 występują dwa dodatkowe przednie kanały efektowne. Występuje na Dvd obok Ac-3.

e) Direct Sourround-nowsza innowacja standardu Dolby Sourround stosowana w kartach dźwiękowych dla kina domowego. Rozróżniając systemy dźwięku 3D należy wymienić : -Srs-rozszerza bazę stereo,często spotykany w kartach muzycznych,głośnikach a nawet w multimedialnych klawiaturach.

f) Eax-Enviromental Audio Extensions czyli rozszerzenia środowiskowe jako rozwinięcie Direct Sound 3d,opracowany przez firmę Creative Labs; określa charakterystykę pomieszczenia na podstawie, której do dźwięku dodawany jest pogłos echo. -A3d-system dźwięku 3d opracowany przez firmę Aureal; wykorzystuje wszystkie najistotniejsze filtry przy pozycjonowaniu źródeł dźwięku przestrzeni: Hrtf, Iid, Itd. Symuluje także efekt Dooplera polegający na tym, że częstotliwość dźwięku generowanego przez obiekt zbliżający się do słuchacza jest wyższa niż częstotliwość dźwięku generowanego przez obiekt oddalający się. A3D daje najlepsze efekty przy odsłuchiwaniu na słuchawkach.

g) A3D 2.0–rozszerzenie A3d o śledzenie drogi dźwięku (Wavetracing) oraz możliwości pracy na czterech głośnikach (Quadrofonia). System Wavetracing polega na przesłaniu geometrycznego opisu otoczenia słuchacza nie tylko do karty graficznej, ale i muzycznej. Karta symuluje procesy, jakim podlega fala dźwiękowa w wirtualnym otoczeniu: ugięcia, odbicia i pochłanianie fali dźwiękowej przez ściany i przedmioty z uwzględnieniem materiału z jakiego przedmioty są wykonane.

h) C3d–system dźwięku stworzony przez firmę C-Media na wzór A3d; podobnie jak A3d korzysta z filtrów Hrtf i Itd, jednak nie daje aż tak dobrych efektów. Wspierany jest sprzętowo przez układ Cmi 8738.

i) Direct 3d–składnik pakietu Direct X, standaryzuje techniki tworzenia dźwięku trójwymiarowego między różnymi aplikacjami i kartami muzycznymi.

j)Eax 2.0–poszerza możliwości Eax o lokalizację dźwięku 3d za pomocą filtrów HR Itd nie tylko w płaszczyźnie, ale i także w pionie. EAX 2.0 dodaje symulacji i pochłaniania i odbić dźwięku.

k)FocalPoint3d–system dźwięku trójwymiarowego zwanego holograficznym, opracowany na potrzeby kart Ultrasound firmy Gravis znanych jako Gus.Dzięki filtrom Hrtf pozwala na lokalizację dźwięku w słuchawkach. Lista aplikacji wykorzystujących ten system jest niezmiernie mała.

l)Qsound – poszerza bazę stereo. Pracuje na parze głośników. Nadaje dźwiękowi głębię, nie potrafi lokalizować źródeł dźwięku w przestrzeni. Wykorzystywany przez karty z układem Fortmedia.

Karty dźwiękowe mogą wzbogacić wrażenia podczas oglądania filmów z płyt Dvd czy słuchania Cd–Audio, a także w czasie korzystania z Multimediów. Dźwięk w filmach Dvd czy przekazach multimedialnych zakodowany jest w sześciokanałowym formacie Dolby Digital(stara nazwa to Ac-3). Kanały przeznaczone są dla głośnika przedniego prawego i lewego oraz tylnego lewego i prawego, a także dla centralnego i niskotonowego. Jeśli karta ma dwa wyjścia to pozwala na usłyszenie dźwięku z pary głośników przednich i tylnych. Modele kart z układem Fortmedia FM 801AS mają także wyjścia dla głośnika centralnego, górnego i niskotonowego czyli Subwoofera.

2.2 ZINTEGROWANE SYNTEZATORY DŹWIĘKU

6.Syntezator programowy

źródło: (grafika https://justpaste.it/img/d2b715c3c069f8c55c9d596bd76873f2.png)

Oprócz przetworników, karty muzyczne wyposażone są w integrowane syntezatory dźwięku. Procesor główny lub sygnałowy (np.: Asio Tm) odgrywa rolę syntezatora. Układ taki umożliwia wygenerowanie brzmienia kilkudziesięciu lub nawet kilkuset różnych instrumentów. Jest ponadto głównym ośrodkiem przetworzenia danych i odpowiada za syntezę dźwięku wykorzystuje oprogramowanie i technologie. Technologią syntezy dźwięku jest modulacja częstotliwości Fm Freqency Modulation. Syntezator Fm generuje fale akustyczne o różnych kształtach.

Są to fale o przebiegach :

-sinusoidalny

-prostokątny

-piłokształtny

-trójkątny

Metody Thd i Ahp opierają się na innych zasadach. Technologie syntezy dźwięku i wymienione punkty wiążą się z oceną parametrów w odbiorze multimedialnym metodą SWOT. Synteza z tablicy fal Wavetable. Polega na tym, że, np.: w studiu nagrywa się brzmienia realnych instrumentów, które po zdigitalizowaniu grupuje się w banki instrumentów. Pojedynczy bank zawiera brzmienia nawet kilkuset różnych instrumentów. Karty ładują banki instrumentów do pamięci głównej komputera lub własnej pamięci Ram. Ma to na celu odciążenie magistrali Pci podczas odtwarzania muzyki, plików muzycznych mp3, sampli czy modułów muzycznych.

Rysunek 7. Schemat syntezy Wavetable

źródło: (Schemat ze strony https://justpaste.it/img/b47949b749db0c6abceab585459c7bde.png)

Na syntezę dźwięku składa się szereg zjawisk . Pierwszym z nich jest sampling. Określa on w jakim stopniu cyfrowym poszczególne części dźwiękowe ulegają procesowi digitalizacji. Właściwy wpływ na jakość nagrania ma równocześnie rozdzielczość digitalizacji. Karty pracują z 16 bitową rozdzielczością z uwagi na fakt, że zakres ten uzyskuje dobrą jakość. W przykładzie nagrań stereo każdy pojedynczy dźwięk (Sample) jest więc zapisywany na 4 bajtach. Możliwe jest wtedy rozróżnienie 65536 różnych wartości dla każdego kanału stereo. Dźwięk ma naturalne brzmienie w jakości Hi-Fi.Istotna jest szybkość próbkowania (Samplingu). Jest to częstotliwość generowania 16-bitowych sekwencji. Im częściej jest próbkowany dźwięk, tym wyższa jest górna częstotliwość uzyskanego nagrania. Częstotliwość samplingu wartości 8 kHz jest równa poziomowi jakości rozmowy telefonicznej. Jakośc płyty Cd otwiera swoje możliwości przy częstotliwości 38 44,1 kHz. Jeżeli chodzi o nagrania sterofoniczne rozmiar zapisanych danych ulega podwojeniu. Jedna minuta nagrania klasy Hi-Fi bez kompresji danych zajmuje ponad 10 Mb (44100 x 4 bajty x 60 sekund). Większą objętość mają dane uzyskane w wynikami miksowania próbek. Gry oferują możliwość definiowania kilku różnych dźwięków. Dzięki temu można na przykład słuchać podczas gry odgłosów pięciu przeciwników równocześnie. Procesor komputera wykonuje zadania tego typu obniża płynność działania gry. Wykorzystuje się maksymalna ilość dostępnych głosów. Dźwięk można kreować samodzielnie posługując się modulacją częstotliwości. Dzięki chipom takim jak Opl1, Opl2, Opl3 nastąpił rozwój technologiczny i możliwość instalowania w kartach różnych układów. Kompatybilne są one ze standardem SoundBlaster.

Funkcjonują na tej samej zasadzie:

-za pomocą funkcji matematycznych generują krzywe drgań, które tylko w przybliżeniu naśladują działanie oryginalnych instrumentów muzycznych. Każdy przypadek umożliwia odtwarzanie plików midi. Zawierają one opisy dźwięków instrumentów i efektów.

Sztuczne brzmienie generowanych dźwięków w syntezie Fm nie sprosta jednak zastosowaniom profesjonalnym w multimediach. Dla tych zastosowań stworzono technikę syntezy Wavetable (Wt). Działa ona na prostej zasadzie. Dla uzyskania dźwięku gitary układ muzyczny nie generuje wirtualnego dźwięku tylko odtwarza oryginalny dźwięk instrumentu, który był wcześniej nagrany w studiu.Nie ma możliwości zapisu w pamięci wszystkich dźwięków wytworzonych przez 128 instrumentów Midi.Chip muzyczny oblicza długość i wysokość dźwięków bazując na podstawie próbek wzorcowych. Te zadanie jest wykonywane w różny sposób.Można uzyskać lepsze brzmienie instrumentów smyczkowych i dętych. Tylko karty profesjonalne oferują najlepsze wykorzystanie syntezy i brzmienie.Zaawansowaną metodą generowania instrumentów jest modelowanie fizyczne. Brzmienie instrumentów opisane jest wzorami matematycznymi, które reprezentują zachowanie się takiego instrumentu.

Odtwarzanie i odwzorowywane są wszystkie efekty Fx i dźwiękowe np.:

-słup powietrza w instrumentach dętych

-drgania struny na gitarze

-szum morza

-dźwięk organów

Modelowanie fizyczne daje najwierniejsze wyniki, ale jest trudne do zrealizowania i drogie. Przez te cechy ma mniejszą popularność. Polega na odejmowaniu harmonicznych, poprzez przetwarzanie przebiegów generowanych przez oscylatory. Przebieg o danych parametrach (częstotliwości, kształcie, współczynniku wypełnienia fali impulsowej) przetwarzany jest przez kolejne moduły instrumentu.

Są to:

-generatory obwiedni Eg, Env

-filtry VCF

-wzmacniacz VCA

Metoda jest stosowana w syntezatorach muzycznych. Rodzaj użytych bloków i sposób ich połączenia to tor syntezy. Modyfikacja możliwa jest wyłącznie w syntezatorach modularych. Pozostałe syntezatory umożliwiają jedynie kontrolowanie parametrów poszczególnych modułów. Synteza substraktywna wykorzystuje układy Dsp i algorytmy w przypadku oprogramowania. Instrumenty klasyfikuje się o grupy Virtual Analog. W wyniku syntezy kształtują się kolejne etapy brzmienia:

a) wytwarzanie za pomocą oscylatorów (Osc A i Osc B) przebiegów o różnych kształtach

b) modulowanie współczynnika wypełnienia fali impulsowej przez generator Lfo

c) zmiksowanie przez mikser (Osc Mix) obu przebiegów w stosunku głośnośc 50:50

d) nadanie brzmieniu obwiedni za pomocą generatora Eg

e) zmiana charakterystyki brzmienia za pomocą filtra dolnoprzepustowego (Vcf)

f) efekt końcowy

Rola syntezy Virtual Analog (Va). Wszystkie bloki syntezatora, np.:

-oscylator

-filtr

; są zastąpione przez algorytmy. Technologia emuluje działanie analogowych syntezatorów przy zastosowaniu układów Dsp.

Syntezę tę wykorzystuje się w szerokim zakresie, również w oprogramowaniu komputerowym.

Do syntezatorów sprzętowych Va należą:

-Roland JP-8000

-Korg Prophecy

-Waldorf Q

-Yamaha AN1x

-Acces Virus

-Alesis Ion

Natomiast do syntezatorów programowych należą :

- Superware P8

- Synth1

- Novation V-Station

Do zalet syntezy VA zaliczyć możemy:

-stabilność parametrów syntezy

-mała awaryjność

-niskie koszty produkcji

Wady to :

-sztuczność dźwięku

-występowanie aliasingu

To metoda zniekształcania fazy wykorzystywana przez modele Cz firmy Casio. Spotykana w wirtualnych instrumentach. Polega na dynamicznej modyfikacji fali sinusoidalnej dostarczanej przez generator tablicowy. Modulacja fazy wykonywana jest przez odczyt próbek fali ze zmienną szybkością. Sygnał w tym przypadku sprawia,że powstają nowe harmoniczne. Częstotliwość dźwięku jest równa tej pochodzącej z generatora.

W skład elementów syntezatora Pd wchodzą:

-wzmacniacz Dca

-blok zniekształcania faz Dcw

-generatory obwiedni.

Do głównych atutów należy łatwość w programowaniu instrumentu, charakterystyczne brzmienie i małe zapotrzebowanie na moc obliczeniową. Małe możliwości kontroli sygnału i brzmieniowe nie oddają w pełni optymalnego działania syntezy. Synteza wektorowa umożliwia miksowanie, a także płynne przechodzenie między czterema źródłami dźwięku i próbkami Pcm. Joystick i Lfo oraz generator obwiedni dokonuje tego rodzaju syntezy. Źródła umiejscowione są na skrajnych miejscach osi X i Y, a oznaczone są jako A/B, C/D. Ruchy manipulatorem odwzorowane są na tzw.: vector plane, czyli układzie współrzędnych. Drążek w centralnym położeniu skutkuje tym samym poziomem głośności przeznaczonym dla czterech źródeł dźwięku.Natomiast synteza granularna, która ma wpływ na delikatność melodii jest techniką tworzenia dźwięku w cyfrowych instrumentach muzycznych w mikroskali. Syntezator granularny nie generuje ciągłej fali tylko zbiór fragmentów w czasie od 1 do milisekund. Są to tzw.: granulki. Odtwarzane są równocześnie z różną fazą,głośnością i prędkością. W wyniku takiej syntezy powstaje chmura granularna złożona z tysięcy granulek, którą kontroluje się w sposób inny od tradycyjnych instrumentów i technik syntezy. Zmienia się obwiednie poszczególnych granulek i ich obwiednię, pozycję granulek i długość, a także ich gęstość. Powstaje klaster dźwięku o złożonej charakterystyce. Sampling granularny jest najbardziej znaną implementacją syntezy granularnej.

Granulki w tym przypadku nie ulegają syntezowaniu przez oscylator. Wycinane są z dowolnego nagrania. Technika ma szerokie zastosowanie w programach zmieniających tempo nagrania bez zmiany wysokości dźwięku lub odwrotnie. Pozwala na przykład na przedłużanie wybrzmiewania instrumentów akustycznych bez efektu zapętlenia dla tradycyjnych samplerów.

Programy do syntezy granularnej to:

-Csound

-Argeiphotes Lyre

-Chaossynth

-Grainware

-Max/MSP

-Pure Data i SoundHack

Nowoczesne procesory w komputerach (Pentium IV i Core) są na tyle szybkie, że można je wykorzystać w pełni do tworzenia dźwięku. Istnieją wcześniej omówione metody tablicy fal i modelowania fizycznego. Spotyka się również z programowymi syntezatorami Fm pod nazwą Softh Synth. Programowe syntezatory Wavetable wykorzystywane są często w kartach muzycznych i służą do odtworzenia plików Midi. Karty te potrafią wygenerować jedynie instrumenty metodą Fm, więc programowa synteza z tablicy fal bardzo je zatem ulepsza. Softh Synth mają jednak pewną wadę – dźwięk instrumentu słychać najczęściej dopiero po ok. 500 ms (0,5s) po jego powstaniu.Jeśli próbujemy grać na klawiaturze Midi podłączonej do karty muzycznej słyszymy dźwięk z półsekundowym opóźnieniem. Umożliwia to wykorzystanie programowych syntezatorów w komponowaniu własnej muzyki.

Przykładem popularnych syntezatorów są:

-Yamaha S-Yx G50, Noise Softh Synth Tracker

-Roland Virtual Sound Canvas

-Microsoft Gs Softhware Synth In Windows 98

-Microsoft Gs 2.0 Software Synth Im Windows XP

3.3 STANDARDY MIDI

Standard Midi czyli Musical Instruments Digital Interface powstał w 1983 roku i jest udziałem firm: Roland i Sequential Circtis. Początkowo miał to być interfejs do komunikacji instrumentów elektronicznych. Z biegiem czasu został stworzony do kontrolowania instrumentów przez komputery. W tym celu sama firma Roland wyprodukowała Interfejs Midi o nazwie Mpu–401, który umożliwiał podłączenie komputera do urządzenia zgodnego z Midi. Midi tłumaczy każde zdarzenie dźwiękowe z jednego instrumentu (zwanego komputerem głównym dla syntezatora czy modułu brzmieniowego), kiedy należy zacząć grać i kiedy skończyć oraz jak głośno (Volume) go grać. O tym w jakim czasie syntezator ma wystartować (rozpocząć) granie dźwięku informują nas tzw.: instrukcje kanału Midi. Instrukcje systemowe Sysex (System Exlusive), które pozwalają na uzyskanie efektów specjalnych:

-pogłosu

-echa

-wibracji

Midi to dwukierunkowy interfejs synchroniczny. Do transmisji danych wymaga dwóch niezależnych kabli:Midi In, Midi Out, a niekiedy Midi Thru. Zakończone są one pięciobolcowymi wtyczkami typu Din. Jako, że amatorskie karty muzyczne pozbawione są odpowiednich gniazd służących do podłączenia instrumentów Midi wykorzystuje się specjalną przejściówkę wpinaną w 15 bolcowe złącze joysticka i dlatego nazywa się je złączem Joysticka/Midi. Pierwsze implementacje Midi nie porządkowały poszczególnych instrumentów. Utwór skomponowany na instrumencie Rolanda brzmiał inaczej na instrumencie Korg. Dlatego stworzono specyfikację General Midi, która przypisała wszystkim kluczowym instrumentom (w tym również perkusyjnym) określone numery, np.:

-fortepian ma numer 0

-organy kościelne mają numer 19

Standard Gm został z upływem czasu poszerzony przez Roland o pełne zestawy perkusyjne i inne. W takiej postaci nazwano go General Standard (GS). Również Yamaha rozszerzyła Gm o dodatkowe instrumenty i wariacje brzmień oraz efekty, a swój standard nazwała Xg-Extended General Midi. Zaawansowane samplery potrafią generować brzmienie instrumentów według standardów:

-gm

-gs

-xg

;oraz kilkoma metodami:

-fm

-wavetable

-modelowanie Fizyczne Mają także własną pamięć Rom i Ram, w której przechowują brzmienie instrumentów i odtwarzają je metodą Wavetable. Karty–samplery znajdują swoje przeznaczenie dla muzyków, którzy do odtwarzania skomponowanych przez siebie utworów wykorzystują niestandardowe, często stworzone przez siebie instrumenty. Samplery mają zatem pamięć Ram, do której ładują próbki instrumentów. Technologia Midi wymienia informację i synchronizacje sprzętu muzycznego. Standardowe komunikaty składają się na spójny system sterowania zestawem muzycznym .Komunikaty Midi dzielimy na :

a) proste

-włącz dźwięk pianina na 5 sekund

b) złożone

-zwiększ napięcie wzmacniacza Vca w generatorze 6 w celu dopasowania częstotliwości do generatora 1

Midi nie przesyła dźwięku, lecz informację o nim. Muzyk w czasie koncertu naciśnięciem klawisza wydobywa dźwięk i steruje synchronicznie błyskami światła (Colorofon), modułami brzmieniowymi. Urządzenia muszą być zgodne ze standardem Midi. W karcie Wt i Fm zawarty jest więc moduł brzmieniowy syntezatora muzycznego. Port Midi zapewnia komunikację z tym modułem.Sekwencery, czyli programy umożliwiają edycje zapisu cyfrowego. Midi w postaci standardowych plików z rozszerzeniem Midi. Specyfikacja Midi umożliwia sterowane 16 urządzeniami Midi jednocześnie. Program sekwencer łączy funkcję pulpitu mikserskiego i magnetofonu wielośladowego. Partie instrumentów nagrywa się na ścieżkach (od 128 i więcej). Zaletą Midi jest oszczędność pojemności pamięci. Przesyłanie danych dotyczących dźwięku , np.: minuta muzyki zajmuje tylko 20 KB danych. Midi ma pod tym względem ogromną przewagę nad cyfrową techniką zapisu.

Dodatkowe implementacje Midi dzieli się na:

-interfejs Mpu – 401

-specyfikacja Mt32

-standard General Midi czyli jednolity rozkład brzmień

ROZDZIAŁ III

ZASTOSOWANIA MULTIMEDIALNE KART DŹWIĘKOWYCH

3.1 ANALIZA I OCENA KART DŹWIĘKOWYCH W ZASTOSOWANIACH MULTIMEDIALNYCH

Systemy Audio–Video i wielostrefowe systemy nagłośnienia mają również znaczący wpływ na charakter odbioru multimedialnego. Przykładowy system Audio oferuje dźwięk przestrzenny mający zastosowanie w multimedialnym kinie domowym. Ważne jest również przystosowanie akustyczne sali odsłuchowej powierzchnia 50 m² umożliwia zaprezentować ekskluzywny system elektroniczny, który współdziała z najbardziej zaawansowanymi pod względem technologicznym zespołami głośnikowymi o elektronice. Świadczy to o wysokiej jakości i wielosferowości systemów nagłośnieniowych i akustycznych co można ocenić na wiele punktów z metody SWOT. Dane muzyczne można przechowywać i nimi sterować. Towarzyszy temu automatyka domowa zbudowana na instalacjach multiroom, A/V plus oświetlenie. Wielozadaniowe serwery muzyczne i wyposażenie w multifunkcjonalne piloty na podczerwień IR to zapewnia niespotykane możliwości i designe. Ceni się dobre brzmienie płynące z kart muzycznej,a wynikające z syntezy dźwięku. Wyśmienita elektronika i wysokiej klasy wzmacniacze stereo oraz kompatybilność z odtwarzaczami Cd to krok w przyszłość.Znakomitym uzupełnieniem są złote bezpieczniki. Takim potencjałem dysponuje dźwięk cyfrowy w tym systemie:

-akcesoria Audio

-Df = 30 000

-Thd = 0.00001%

-słuchawki Atlas

-kolumny Audio Psyhic Virgo 5

Technologia zastosowana do współpracy z oprogramowaniem muzycznym to kolejna generacja cyfrowej projekcji dźwięku i jest pomysłową dla klasycznych zestawów amplitunera z podłączonymi grupami kolumn. Dynamiczna funkcja propagacji realnego przestrzennego dźwięku z jednego komponentu wyposażono dodatkowo w tuner fal radiowych. Jest to jeszcze bardziej uniwersalne rozwiązanie. Dla uzyskania ulepszonych brzmień w odbiorze multimedialnym specjalistyczne układy rejestrują i odtwarzają dźwięk poprawiając jego jakość. Wprowadzanie efektów przestrzennych i możliwość korygowania barwy dźwięku oraz wykorzystanie systemów dźwiękowych umożliwia brzmienie stereo i quadrofoniczne. Lepsze rozdzielczości układu przetwarzającego dźwięk z postaci cyfrowej na analogową, większe częstotliwości próbkowania i filtry wspomagające konwersję decydują o brzmieniu.

Jeżeli weźmie się pod uwagę wyposażenie w specjalne procesory potrafiące:

- oddzielić instrumenty i wokal od szumów

- analizować dźwięk

- eliminować zniekształcenia

;to bez problemu można korzystać z efektów przestrzennych naśladujących nawet kompletną salę koncertową. Karty SoundBlaster X–Fi i X–Fi Elite za dostępna ceną cieszą się bardzo dobrą oceną brzmień i syntez. Rozbudowany standard H Audio cechujesię dużą częstotliwością próbkowania od 96 KHZ do 192 KHZ w systemach stereo i wielokanałowych. Zapisywanie próbek dźwiękowych z rozdzielczością odbywa się z 32–bitową rozdzielczością. Oprogramowanie umożliwia wydawanie rozkazów głosem. Potrafi przetworzyć wydane przez człowieka komendy na akcje systemu operacyjnego. Uwidacznia się zastosowanie syntezy mowy i dźwięku w strukturze systemów operacyjnych. Odpowiednio skonfigurowany mikrofon wykorzystuję procesy dźwiękowe.

Przykładem takich programów są :

a) Km Remonte- steruje głosem i tworzy dodatkowe skróty w systemie Windows

-definiuje polecenia wydawane wskaźnikiem myszki.

b) program Ivona

-jest programem syntezy mowy(to co się napisze klawiaturą zamieni się w głosy)

Każdą ścieżkę dźwiękową, np.: z filmu Dvd można przegrać do jednego lub grupy plików Audio. Jest przy tym możliwość wyboru pliku w formatach:

-Wav

-Mp3

-Ogg Vorbis

-Ac/3

-Mp2

Służy temu niezbędne oprogramowanie, a metody są różne. Operację taką wykonuje się za pomocą programu Audio Ripper lub Xmpeg. Warto również zwrócić uwagę na edycję pliku dźwiękowego zawierającego ścieżkę dźwiękową. Można tego dokonać wraz z wydzieleniem fragmentów i zapisaniem ich w docelowym formacie, np.: mp3 za pomocą edytora Audiacity. Ma to na celu zmienianie parametrów muzyki. Nie sposób zapomnieć o słuchawkach przeznaczonych do słuchania i rozmów. Oczekiwania spełni zestaw Hd. Zadowoli melomana i intenautę. Przetworniki z tytanową membraną i magnesami neodymowymi o przekroju 4mm zapewniają wysoką jakość odsłuchu muzyki. Wbudowany mikrofon kondesatorowy wyposażony jest w technologię redukcji szumów otoczenia. Przyda się to podczas rozgrywek online i internetowych konferencji .

Rysunek 8. Zestaw dźwiękowy w kinie domowym.

źródło: (grafika https://jpcdn.it/img/6ca703e8b58ddbd18c476c5e089268ef.jpg)

3.2 PARAMETRY KART DŹWIĘKOWE DLA WYBRANYCH ZASTOSOWAŃ MULTIMEDIALNYCH.

Rysunek 9. ZDJĘCIE KARTY DŹWIĘKOWEJ SOUNDBLASTER X-FI Xtreme GAMER.

źródło: (http: // https://justpaste.it/img/da2d380234819fc544d178b51d0c2b12.jpg)

Oto ośmiokanałowy przetwornik cyfrowo-analogowy Cirrus Logic Cs4382 montowany na karcie muzycznej powierzchniowo. Układy umożliwiają przetwarzanie i rejestrację oraz odtwarzanie i wpływają na jakość syntezy dźwięku. Nowością są zewnętrzne karty dźwiękowe podłączane przez port USB. W dzisiejszej perspektywie rozwoju informatyki zaznacza się cały szereg nowatorskich rozwiązań. Stosuje się je w produktach firm Creative. Ciekawostką jest srebrne okablowanie najwyższej jakości przeznaczone do systemów Audio. Kable kolumnowe i interkonakty są konfekcjonowane srebrnymi wtykami oryginalnej produkcji.

Wysoką oceną oraz zainteresowaniem na rynku cieszą się:

-kabel cyfrowy Digital

-interkonekt Versus

-interkonekt gramofonowy Phono

Produkty te są wielokrotnie testowane z użyciem metody SWOT i opisywane w branżowej prasie Audio.System profesjonalny, który jest wyznacznikiem poszukiwania perfekcji dźwięku posiadający cechy brzmieniowe i techniczne dla hi-endowych produktów to właśnie synteza brzmienia, estetyki i techniki, która zaspokaja potrzeby wymagających klientów.Zastosowanie zasilania w oparciu o akumulatory użyte w torze analogowym wraz z zasilaniem kondensatorów V-Cap, precyzyjnych bez indukcyjnych rezystorów, dzielnika rezystorowego przełączanego przekaźnikami o regulowania głośności to rozwiązanie wysokiej jakości. Montaż srebrem i metodą punktową, top-loade z mechanizmem Cd, Pro2 i segmentowe przetworniki Burr-Brown świadczą o precyzji przepływu dźwięku. Konstrukcja cechuje się oryginalnością i wysmakowaną stylistyką, a to zapewnia jednocześnie wytłumienie niepożądanych drgań. Jeżeli chodzi o głośniki, to najlepsze według oceny SWOT to kultowe Lowethry. Pracują one w obudowach, które są efektem wieloletnich badań. Dzięki tym badaniom stworzono zestawy o wybitnej spójności brzmienia zintegrowane z szybkością, barwą i dynamiką i swobodą oraz z fenomenalną rozdzielczością. Pozwala to na oddanie niezwykle sugestywnych odczuć wirtualnego uczestnictwa w spektaklu muzycznym. Jest możliwość słuchania różnego rodzaju muzyki.

Zestawy, które wykorzystują głośniki Accuton o ceramicznych/diamentowych membranach to prawdziwa przyjemność w odbiorze muzyki i efektów Fx z gier komputerowych. Istnieją również kolumny w obudowie z lini transmisyjnej, które cechują się niewysoką ceną i dobrą jakością w swojej klasie. Systemy te (Horus i Enigma), a także indywidualne gusty stosuje się w pomieszczeniach klasycznych jak w nowoczesnych.

System Wing Speake System to kompletny system Hi-End złozony jest z:

-wzmacniacza

-kolumn Wing Speake

-odtwarzacza Cd.

Rysunek 10. Karta dźwiękowa SoudBlaster do laptopów firmy Creative

źródło ze strony: (https://justpaste.it/img/8e2183fcdc8523dd7a2904fe7b6ca8a2.jpg)

(http://www.soundblaster.com)

Odtwarza muzykę we wszystkich jej aspektach:

-barwy

-dynamiki

-lokalizacji, przestrzeni i zróżnicowania. Głównym źródłem sygnału jest odtwarzacz Cd “Lektor Grand”, który został wysoko oceniony w technice magazynie “Hi–Fi News i technice Audio.

Wyróżnia się wyrafinowaną konstrukcją pełną nowości. Zastosowane wzmacniacze o nazwie “Silver Grnad Mono” oddają impuls do głośnika średnio-wysokotonowego. Zwrotnice umieszczone są przed wzmacniaczami. Kolumna ma skuteczność 100 dB,dzięki średnio- wyskotonowemu głośnikowi “Raven 3.2 Mmx”. Stanowi on punktowe źródło dźwięku w pasmie akustycznym od 650 Hz do 35 kHz. Resztę przetwarza zespół czterech głośników “Eton 20 cm”. Każdy z nich wyposażony jest w dedykowany wzmacniacz tranzystorowy o mocy 160 W. System ten jest w stanie wytworzyć 120 dB poziomu dźwięku i spełnia istotną rolę dla kart dźwiękowych. Cena zestawu jest jednak wysoka (300 000 $) ale warta odbioru.Wing Speaker System doskonale współpracuje z wszystkimi kartami dźwiękowymi dostępnymi na rynku potrajając ich możliwości. Natomiast A.r.t to znakomitej klasy dwudrożne systemy głośnikowe, łatwe i elastyczne do wysterowania przez każdy wzmacniacz. Wyróżnia je przestrzenność oraz szczegółowość i są zarazem muzykalne. Potrafią grać dynamicznie i nie natarczywie lub sucho. Mają możliwość obcowania z muzyką w taki sposób, że przy odbiorze mamy wrażenie,że syntetyczne dźwięki są prawdziwe.

Głośnik o nazwie Emotion Silver Singnature jest wzorem jakościowym brzmienia i zalicza się do elity kolumn. Współpracę z kartami dźwiękowymi i odbiór ocenia się na 5 gwiazdek. Zestaw jest przeznaczony do mniejszych pomieszczeń. Dodatkowe znaczenie na jakość odbioru dźwięku mają przewody zasilające. Muszą posiadać pewne cechy fizyczne i walory brzmieniowe. Przewód typu Powart Tv to odpowiedź na nurtujące pytania. Równoległość torów Audio i Video pozwala na zauważenie aspektu zasilania. Ekranowana listwa sieciowa, specjalistyczne kable i meble do Audio umożliwiają bezpieczne i wygodne, a zarazem odpowiednie ułożenie układów przewodzenia i zasilania przy pełnej estetyce.

Wyróżnia się odtwarzacze :

-Cd kontra

-Sacd

-Cd kontra Sacd

-Cd Fmj Cd–36T(odtwarzacz wieloformatowy)

-Cd i inne

Dla zapewnienia najlepszych warunków odbioru multimedialnego dodaje się przedwzmacniacze Arcam Fmj C31 i cztery końcówki mocy Fmj P!. Zasilanie w trybie bi-mapingu ożywia dźwięk wydobywający się z kolumny Pmc. Stosuje się tu linię transmisyjną, która polepsza koherencję i dynamikę. Zapewnia to niezapomniane wrażenie odbioru Audio.

Rysunek 11. Pasek dźwiękowy w Windows

źródło: ()

(grafika http: //www.soundblaster.com)

3.3 OCENA KART DŹWIĘKOWYCH W ZASTOSOWANIACH MULTIMEDIALNYCH METODĄ SWOT.

Metoda SWOT jest najpopularniejszą z heurystycznych technik analitycznych. Układa informacji w logiczny porządek. Stosuje się ją w obszarach planowania strategicznego, które dokładnie ocenia dany produkt, np.: wybrane karty dźwiękowe. Jest uniwersalnym narzędziem w analizie czynników syntezy i problemów dźwięku w odbiorze multimedialnym. Umożliwia analizę środowiska programowego i sprzętowego. Ujawnia dekompozycję problemu złożonego. Decyduje i tworzy ranking końcowy dla ocenienia najlepszych metod i produktów. Dzięki tej metodzie można dokonać decyzji opartej na zasadach porównania.

SWOT- jest metodą analityczną, która segreguje posiadane informacje o danej karcie na cztery grupy:

-S (Strenghts) – strony mocne, czyli wszystko co stanowi zaletę, atut oraz przewagę analizowanej karty dźwiękowej w świetle multimediów

-W (Weaknesses) - strony słabe, czyli wszystko to co świadczy o słabości i stwarza barierę, określa wadę analizowanej karty dźwiękowej

-O (Opportunities) – szanse, czyli wszystko to co stwarza szansę korzystnej modyfikacji dla analizowanej karty dźwiękowej

-T (Threats) – zagrożenia, czyli wszystko to co stwarza niebezpieczeństwo zmiany niekorzystnej dotyczącej analizowanej karty dźwiękowej.

Rysunek 12. Analiza SWOT.

źródło: (grafika ze strony http: //http://www.eioba.pl/files/user20182/320px-swotplsvg.png)

Przykładowy diagram przedstawiający analizę techniką SWOT. Struktura procesu według metody SWOT bierze pod uwagę wady i zalety. Problem polega na ułożeniu wariantów ocenianych względem kryteriów na cztery grupy. Następnie informacje strategiczne zapisuje się w macierzy podzielonej również na cztery części. Połowa ma dwie kategorie czynników pozytywnych, a druga połowa dwie kategorie czynników negatywnych. Umożliwia charakterystykę mocnych stron w zależności od szans i słabych stron w zależności od wad. Wartościowy wynik analityczny przy zastosowaniu każdego z trzech ujęć stawia analizę SWOT w korzystnym świetle przy ocenianiu parametrów kart dźwiękowych. Analiza z zastosowaniem metody SWOT identyfikuje wartość dźwięku wytwarzanego przez daną kartę, np.: SoundBlaster. Jest korzystnym narzędziem planistycznym w ocenieniu właściwej efektywności wyprodukowanych kart.

Strategia metody w tym przypadku obejmuje cztery fazy :

1. Spójność oprogramowania dotyczącego sfer muzyki komputerowej

2. Elastyczność, która dopasowuje sposób rozwoju dźwięku informatyce do warunków aktualnych

3.Realność pozwala ustawić strategię do przyszłych warunków działania organizacji

4.Tworzenie rankingu końcowego.

Makrootoczenie określa działanie programów muzycznych w strukturze informatycznej oraz w multimediach. Pozwala nazestawienie szans i zagrożeń kierunku rozwoju kart dźwiękowych wraz z przeznaczonym dla nich oprogramowaniem.Określane są preferencje syntez przy pomocy względnych ocen ważności, porównania stron i odbioru w multimediach. Oceny powstają poprzez porównanie parami metod składających się na dany poziom. Określane są dla wszystkich poziomów struktury. Oceny wyraża się również wartościami liczbowymi w skali 1 do 9.W zastosowaniu metody SWOT dostrzega się otoczenie technologiczne, które wpływa na jakość generowanego oprogramowania multimedialnego dotyczącego przetwarzania muzycznego.

Składa się ono z takich czynników jak:

-nowe odkrycia naukowe w dziedzinie audio i dziedzinie informatycznej

-stan techniki, elektroniki i technologi wpływające na produkcję

-wydatki finansowe,

-wdrażanie nowego oprogramowania i technologi dźwiękowych w informatyce.

Jeżeli istnieją w pozytywny sposób wymienione czynniki, to problem płynności udźwiękowienia w strukturach informacji i multimedialnej nauki oraz rozrywki zostanie doceniony właśnie dzięki analizie SWOT. Właściwe zestawianie parametrów w ocenie tą metodą pozwala na fuzję czterech sfer :

-sfery informatyki

-sfery multimediów

-sfery muzyki

-sfery elektroniki

Efektem jest sukcesywne rozwijanie i wzmacnianie się marek na rynku czterech połączonych i współpracujących kasowych branżach w jedną korporację. Celem analizy jest określenie aktualnej i perspektywicznej pozycji kart dźwiękowych w ujęciu informatyki. Ustala to strategię postępowania na rynku poprzez wpływ na oceny na marketing. Jej zakres jest bardzo szeroki i obejmuje czynniki sprzętowe jak i programy oraz przeznaczenie i poziom zysku pochodzącego z ocenionego źródła. Dzięki programom diagnostycznym wyodrębniają się walory poszczególnych parametrów.

Rysunek 13.Wykres jakości

źródło: (https://jpcdn.it/img/cf55d891155f51ba6b937c60358cb83e.png) ; wykresy jakosci oraz kryteriów i podkryteriów i wariantów

Określane są preferencje syntez przy pomocy względnych oceny ważności, kryteriów i wariantów odbioru w multimediach. Oceny powstają poprzez porównanie parami mocnych i słabych stron składających się na dany poziom. Ocenę SWOT wyraża się dodatkowo wartościami liczbowymi w skal 1 do 4. Wymienione typy ocen to elementy, które wpływają na całość w metodzie SWOT, która ma zastosowanie w świecie kart dźwiękowych. Strony według opinii i oceny użytkownika. Karta Creative SoundBlaster Audigy Se Oem i jest naprawdę dobra. Po podłączeniu do dobrych głośników 7.1 uzyskuje się lepszy efekt. Otrzymuje się efekty w grach, brzmienie muzyki jest dużo czystsze. Prosta w i instalacji,dołączone jest jeszcze oprogramowanie multimedialne Creative Media Source. Jej minusem jest to, że dołączone oprogramowanie nie jest po polsku, ale jest intuicyjne. To karta dźwiękowa dla osób osobom, które nie mają zamiaru na taki produkt wydawać zbyt dużo pieniędzy, ale chcą mieć dobrą jakość dźwięków.

1) Ocena Użytkownika Mocne strony (strenghts):

-łatwość instalacji, jakość dźwięku

Słabe strony:

-brak

Zastosowanie:

- gry, multimedia, dom

2)Ocena ekonomiczna

Poleca się tę kartę jeżeli komuś zależy na wysokiej jakości dźwięku i posiada dobre głośniki z subwooferem/dobre słuchawki). Karta poprawia brzmienie zwykłych mp3-ek, doskonale sprawdza się także do gier i filmów (dwa tryby działania: game mode i entertainment mode). Przejście ze zintegrowanej z płytą główną karty dźwiękowej jest wyraźne. Można spokojnie być zadowolony z zakupu, za tą cenę naprawdę warto.

Zalety produktu

-ogólna poprawa dźwięku

-x-fi crystalizer dobry na wszystko,uwydatniający brzmienie mp3-ek, gier i filmów

-x-fi cmss-3d dający złudzenie wielokanałowego dźwięku przestrzennego w filmach s stereo(divX)

-2 tryby działania: do gier lub muzyki i filmów

-wady produktu -brak

Ocena techniczna.

Karta Asus Xonar DX/XD – charakteryzuje się danymi technicznymi:

Interfejs karty dźwiękowej	PCI-E 1x
Producent układu dźwiękowego	Asus
Typ układu dźwiękowego	AV100
Próbkowanie	24
Częstotliwość próbkowania	192 kHz
Złącza karty dźwiękowej	• 4 x wyjście 3.5mm liniowe (przód / boki / środek - subwoofer / tył)
	• 1 x stereo mini-jack (wejście liniowe)
	• 1 x wewnętrzne wejście liniowe (złącze molex 4-pinowe)
	• 1 x cyfrowe wejście audio S/PDIF (współdzielone z wejściem liniowym)
Dołączone oprogramowanie	• Portable Music Processor Lite utility
	• MCE Software Kit
	• RightMark Audio Analyzer 6.0.6
System operacyjny	• Microsoft Windows XP
	• Microsoft Windows XP Media Center Edition 2005
	• Microsoft Windows Vista
Dodatkowe informacje	• Dolby Digital Live/Headphone/Virtual Speaker/Pro-Logic IIx
	• DS3D GX 2.0
	• Vocal
	• Acoustic Echo Cancellation (AEC)
	• Smart Volume Normalizer
	• Karaoke Functions
	• FlexBass
	• Xear 3D Virtual Speaker Shifter
	• 3D Gaming Sound Engines/APIs
	• ASIO 2.0 Driver Support
	• W zestawie: 1x adapter S/PDIF TOSLINK

źródłó: (tabelka własna na podstawie http: //dane techniczne/Asus)

-typ karty – wewnętrzna

-kod producenta 19037

-interfejs PCI

-pilot Zestaw zawiera:

-karta,sterowniki, instrukcja

-wejście cyfrowe

-brak

-rodzaj wyjść

-front phone jack, back phone jack, line-in phone jack, cd - Audio in

-wyjście cyfrowe

-brak

-rodzaj wejść

-game/midi port, Mic-in phone jack

-game Port

-tak- dodatkowy panel

-brak

-producent układu

-C-Media

-model układu

-cmi 8738 Lx

-rodzaj wyjść cyfrowych

-brak- rodzaj wejść cyfrowych - brak

Dane techniczne mogą już wiele określić w ocenie.

d) Według komentarzy użytkowników

Autor / Ocena	Komentarz
Student ocena: 5	Świetna do muzyki, średnia do gier :( Muzyka na niej brzmi cudownie, gry natomiast miewają trzaski (karta tylko emuluje EAX. ) Ale za to ma świetne Dolby na słuchawkach.

e) Ocena ogólna uwzględniona metodą SWOT.

Dzięki świetnej jakości dźwięku, dużym możliwościom sprzętowym oraz bogatemu wyposażeniu karta ta kwalifikuje się do zastosowań półprofesjonalnych i profesjonalnych.Również cena produktu w zestawieniu z możliwościami wpływa na jej atrakcyjność.Oprogramowanie dostarczone z kartą pozwala na dokonywanie profesjonalnych nagrań. Łatwa jest także konfiguracja w grach Dzięki True 3D Positional Sound z wykorzystaniem 4 głośników istnieje możliwość realizacji w domu utworów orkiestry symfonicznej. W trybie pracy nagraniowej możliwości karty dorównują znacznie droższym, profesjonalnym kartom dźwiękowym.Czynniki te są podstawą i składają sie na ocenę metodą SWOT. Teraz zostanie podana przykładowa ocena opisowa dokonana metodą SWOT. Dokonana ocena 5 wybranych kart.

a)Turtle Beach Santa Cruz

Karta o bardzo dużych możliwościach i bardzo dobrej jakości dźwięku. Bas je bardzo precyzyjny nisko schodzi, ładnie wybrzmiewa, środek szczegółowy nie schowany, a wręcz przeciwnie z lekka wyrzucony do przodu, góra jest klarowna i wysoko sięga. Ogólnie co do prezentacji dźwięku nie ma większych zastrzeżeń. Scena jest wąska w porównaniu do Vortex 2, SB 24-bit czy Yamahy 724, ale to może się podobać. Separacja na wysokim poziomie, karta nie robi chaosu nagrania. Karta praktycznie nie szumi i posiada trochę mniej mocy niż konkurencja, czyli Vortex 2 oraz SB 24-bit.

Zalety:

-bardzo dobre, kontrolowane brzmienie

-minimalny szum

-bardzo dobre sterowniki

Wady:

-trochę wąska scena ocena dźwięku: 3/4

Polecane słuchawki: łatwe do napędzenia, grające przestrzennie np. : Aurvana Live!

b)Hercules Fortissimo III 7.1

Karta jest oparta na podobnym chipsecie co Turtle Beach Santa Cruz i w tym przypadku został on także dobrze wykorzystany, ponieważ karta brzmi bardzo dobrze. Basu jest trochę mniej niż w Santa Cruz, ale jest bardzo dobrze kontrolowany, ładnie wybrzmiewa, środek bliźniaczo podobny do Santa Cruz, także jakby z lekka wysunięty do przodu, góra bardzo czysta, bez zastrzeżeń co do dźwięku. Scena jest delikatnie głębsza i szersza niż w Santa Cruz, porównywalna jak w SB 24-bit, ale jednak delikatnie mniejsza. Separacja na wysokim poziomie, nic się nie zlewa. Duża moc karty pozwala na napędzie bez problemu słuchawek (porównywalnie jak SB 24-bit), przy czym szum jest minimalny, praktycznie nieodczuwalny. Karta idealna? Nie do końca. Nie obsługuje dźwięku 24-bitowego oraz posiada kiepskie EQ.

Zalety:

-bardzo dobre brzmienie

-minimalny szum

-bardzo dobre sterowniki

-bardzo dobra separacja i przestrzeń

-obsługa systemu 5.1 i 7.1

-wyjście optyczne

-bardzo dobre sterowniki

-brak obsługi dźwięku 24-bitowego

Do słabych stron należy niedopracowany EQ.Ocena dźwięku: 3/4. Polecane słuchawki: grające przestrzennie, z średnią ilością basu, np.: Creative Aurvana Live! lub Aureal Vortex 2Bardzo dobra karta, grająca równo i czysto, bez jakiś specjalnych podbarwień. Basu nie jest za dużo ani za mało, jest bardzo precyzyjny i schodzi nisko, choć mógłby być trochę cieplejszy, a wydaje się po prostu lekko suchy. Środek klarowny i szczegółowy. Góra czysta, niczym nie stłumiona. Separacja na wysoki poziomie, scena trochę oddalona od słuchacza. Właściwie nie ma żadnych większych zastrzeżeń co do dźwięku. Karta praktycznie nie szumi i nie przenosi odgłosów elektroniki. Mocy wystarcza na napędzenia praktycznie wszystkich słuchawek.

Zalety:

-równe, klarowne brzmienie

-minimalny szum

-bardzo dobra separacja i przestrzeń

-bardzo dobre wykonanie (metalowe wejścia)

-wyjście optyczne

Wady:

-trochę suchy bas

Ocena dźwięku: 2/4.Polecane słuchawki: dość basowe, grające bezpośrednio np. AKG K518DJ, Sennheiser PX100 d) Creative Sound Blaster 24-bit SB0410.Bardzo popularna karta z obsługą systemu 7.1 z słuchawkami radzi sobie nawet bardzo dobrze, choć jej dźwięk jest nie do końca precyzyjny, bas jest z lekka dudniący. O wiele lepiej jest z średnicą, choć nie jest ona bardzo szczegółowa, brzmi co najmniej bardzo dobrze nie można się do niej zbytnio przyczepić, góra jest klarowna i ładnie wybrzmiewa. Separacja instrumentów jest dobra, scena także, za pomocą efektów EAX możemy dostosować ją do swoich wymogów.Karta ma wystarczającą ilość mocy, aby zasilić praktycznie każde słuchawki. Jest to karta która zapewnia najlepszy stosunek jakości co do ceny aby podłączyć głośniki w systemie 5.1 oraz 7.1. W porównaniu do SB Live! 5.1 karta jest bardzo dużym krokiem na przód, biorąc pod uwagę niewielką różnicę ceny, nie poleca się kupowania SB Live! 5.1.

Zalety:

-dobry dźwięk

-obsługa systemu 5.1 i 7.1

-możliwość instalacji sterowników od X-Fi

-efekty EAX

-bardzo dobra separacja i przestrzeń - świetne osiągi w programie RMAA

Wady to :

-dudniący bas

-cena dźwięku: 2/4

Polecane słuchawki: grające przestrzennie, ze średnią ilością basu, np.: Creative Aurvana Live!

c)Terratec SiXPack 5.1

Karta jest oparta na tym samym chipsecie co Turtle Beach Santa Cruz, można wiązać z tym duże nadzieje. Karta brzmi bardzo dobrze, ale potrzebny jej jest wzmacniacz ponieważ na wyjściu line-out gra bardzo cicho. Z wzmacniaczem jest naprawdę bardzo dobrze, bas jest bardzo ładny i schodzi nisko, środek podobnie jak w Santa Cruz z lekka wyrzucony do przodu, góra bardzo czysta. Scena dość wąska, a separacja instrumentów bardzo dobra, nic się nie zlewa. Karta ma zintegrowany wzmacniacz słuchawkowy o mocy 60 mW przy 32 Ohm, spełnia on swoje zadanie jednak średnio, jakoś dźwięku jest tak samo dobra jak przy line-out lecz pojawia się szum i trzaski.

Zalety:

-bardzo dobre, kontrolowane brzmienie

-bardzo dobra separacja

-wyjście i wyjście optyczne

-obsługa systemu 5.1

-zintegrowany wzmacniacz słuchawkowy

Wady:

-trochę wąska scena

;szum i trzaski przy włączony zintegrowanym wzmacniaczu słuchawkowymocena dźwięku: 3/4Polecane słuchawki: łatwe do napędzenia, grające przestrzennie np.: Creative Aurvana Live! + wzmacniacz.

1. PRZYKŁAD ROZWIĄZANIA KOMPUTEROWEGO STUDIA MULTIMEDIALNEGO.
3. źródłó: (http://www.eioba.pl/files/user20182/cubasestudio-222789-1237528609.jpeg
5. źródło: (https://justpaste.it/img/f9f4eba0cba48bb7d66439c6700c6f22.png)
7. źródło : (http://www.eioba.pl/files/user20182/komputerowe-studio-muzyczne-i-ni0.jpg)

Rodzajem studia multimedialnego jest studio telewizyjne. W studiu szerokie zastosowanie znajdują systemy audio sterowane za pomocą multimedialnych programów komputerowych. Pozwalają one na właściwe wykorzystanie muzyki do celów transmisyjnych.

Zakres rozwiązań obejmuje:

-transport przekazu multimedialnego

-szerokopasmowe sieci multimedialne

-usługi multimedialneoprawa muzyczna w grach i programach

-dystrybucja treści multimedialnych, cyfrowe przetwarzane sygnałów

-emisja rozsiewcza, strumieniowanie dźwięku

-usuwanie echa, dźwiękowe prezentacje edukacyjne

-cyfrowe przetwarzanie sygnałów dźwiękowych

-metody kodowania mowy do zastosowań w telekomunikacji

-podniesienie jakości dźwięku w transmisji synchronicznej, asynchronicznej oraz izochronicznej

-zakłócenia, szumy i zniekształcenia,pomiary jakości dźwięku, wyrazistość mowy, zrozumiałość mowy

-obiektywne metody pomiaru jakości dźwięku, telefonię z integracją usług dźwiękowych

-multimedialna stacja robocza Set-top-box

-podkłady, efekty muzyczne i efekty dźwiękowe FX w grach i programach komputerowych

-konferencje konfiguracja, dobór liczby i rodzaju kanałów dźwiękowych transmisyjnych

-rejestracja i emisja przekazu multimedialnego

-telephone - banking czyli eletkroniczną bankowość telefoniczną

-technologie ekranów dotykowych i tabletów

-transmisje audio radiowe i telewizyjne oraz przez internet.

-inne zastosowania

W studiu multimedialnym współczesne komputery wyposażone sprzętowo w kartę muzyczną i programowo w odpowiednio dobrane oprogramowanie potrafią również obsługiwać akustykę mowy, akustykę muzyczną. Wspomagają ochronę przeciwdźwiękową oraz percepcję dźwięków. Ważne są programy do generowania muzyki,jej oceniania i pomiaru eletkro- akustycznego.W studiu multimedialnym stosuje się systemy przetwarzania dźwięków z udziałem kart muzycznych. Szeroko wykorzystuje się w radiu, telewizji czy edukacji i I nternecie techniki nagrań i technologie multimedialne do dźwiękowych podkładów filmowych oraz audycyjnych lub muzycznych. Pod względem rozrywki w salach widowiskowych stosowanie przez jury systemów oceny danego utworu muzycznego metodą SWOT jest ułatwieniem w wyborze najpiękniejszych melodii.Ciekawe są komputerowe miksery muzyczne i syntezatory sterowane komputerowo.W informatyce przeprowadza się wiele wspaniałych koncertów techno,konferencji audio i syntez dźwiękowych oraz rejestracji czy odtwarzania dźwięku za pomocą multimedialnych syntezatorów programowych.

OCENA PROFESJONALNA KART CZYLI POJEDYNEK MISTRZÓW

Wiele jest w sieci jak i w czasopismach komputerowych testów i recenzji procesorów, kart graficznych i innych urządzeń komputerowych. Natomiast bardzo małą ilość testów i recenzji kart dźwiękowych zazwyczaj tłumaczy się brakiem ruchu na tym rynku.Wbrew pozorom, rynek kart dźwiękowych jest o wiele bardziej dynamiczny niż ogólnie się wydaje. Pewne jest jedno, na słowo "karta dźwiękowa" przytłaczającej większości ludzi nasuwa się na myśl tylko jedno słowo: "Sound Blaster". Potężnym p problemem producentów układów dźwiękowych i samych kart jest właśnie bardzo skąpa wiedza potencjalnych klientów, którzy twardo ograniczają się do tej właśnie marki. Sytuacja ma się wobec tego bardzo podobnie do rynku procesorów jeszcze niecałe dwa lata temu, gdzie "Pentium" był procesorem, a "reszta" to chipy do kalkulatorów.
Dokonuje się konfrontacja potężnej marki, jaką jest Sound Blaster z bez mała nieznanymi produktami firm konkurencyjnych wobec Creative. Ocenie poddano osiem kart, z których sześć to karty różnych producentów oraz dwie firmy Creative a także, dla porównania zintegrowany kodek AC'97 w chipsecie VIA KT133A.Wybierając kartę dźwiękową powinno się trzymać dwóch prostych zasad, stosowanych przy zakupie innych urządzeń:

-wymagania co do karty. Tutaj określone jest do czego dana karta służy - czy potrzeba karty profesjonalnej do obróbki, dźwiękowe nagrania oraz do tworzenia muzyki, czy karta ma sprawiać jak najwięcej w grach, czy może wreszcie wystarczy nam karta typu : byle grało. O ile karty profesjonalne są bardzo drogie, o tyle na dodatek są trudno dostępne - najpewniej jest taką kartę zamówić np. On-line.

-karty profesjonalne są produkowane przez niewielu producentów, m.in. przez Turtle (np Multisound Pinnacle ISA(!) z układem Motorola DSP56002 - kosztująca okoł 1200zł) czy Yamaha (np. SW1000XG z układem Yamaha SWP30B – kosztująca około 2100 zł). O wiele bardziej zawiły jest rynek kart przeznaczonych dla graczy i użytkowników o niskich wymaganiach. Tym właśnie segmentem rynku zawładnęła jeszcze w pierwszej połowie lat 90-tych firma Creative produkująca najbogatszą serię produktów w całej historii komputerów PC - rodzinę kart Sound Blaster.

-inni producenci ledwo się przebijają przez wały Creative, których produkty niezależnie od tego czy lepsze czy gorsze, nie są w stanie osiągnąć sukcesu.

-cena karty. W chwili dokonywania wyboru nie należy kierować się od razu samą nazwą producenta i marką układu czy karty, np. Creative Sound Blaster4.1 PCI czy Aureal Vortex 2SQ 2500. W cenie karty bowiem bardzo dużą część stanowi kwota jaką się płaci za logo EAX czy A3D. W przypadku kart dźwiękowych sytuacja jest jednak bardzo podobna do kart graficznych ; 'co producent to inne podzespoły:

-w kartach graficznych różne kości pamięci to różna wydajność i podkręcalność a w kartach dźwiękowych, różne kodeki AC'97 to różna jakość i możliwości.

Przeważająca liczba kart dźwiękowych, dostępnych obecnie na rynku to karty z cyfrowymi wyjściami typu SPDIF czy TOSLink, posiadające 4 wyjścia analogowe, obsługujące minimum jeden ze standardów dźwięku przestrzennego i obsługa standardu dźwięku przestrzennego na karcie dźwiękowej to już obecnie absolutnie minimum. Najbardziej rozpowszechnionym standardem jest obecnie Creative EAX, jednak popularność tego standardu bezsprzecznie nie wynika z jego jakości.Najbardziej rozbudowanym i oferującym najlepszą jakość dźwięku przestrzennego jest standard nieistniejącej już firmy Aureal Semiconductor, która to została bez mała zmiażdżona z końcem 1999-go roku przez Creative Labs. Standard to Aureal A3D 3.0, który powstał już po tym jak Aureal Semic zbankrutował. Oficjalnie jako najlepszy standard dźwięku 3D jest uznawany Aureal A3D 2.0 - pozycjonujący dźwięk na cztery niezależne kanały, stosując technologię Wavetracing umożliwiająca śledzenie drogi dźwięku oraz jego przenikanie. Kolejnymi standardami są Sensaura3D oraz Qsound Q3D. Sensaura3D korzysta głównie z rozwiązań zastosowanych w Aureal A3D, głównie korzystający z filtrów hrtf, jednak nie oferuje tak perfekcyjnego pozycjonowania dźwięku, jak A3D. Zaś QSound Q3D jest czymś pośrednim między wszystkimi wymienionymi standardami. Q3D wykorzystuje API Aureal A3D, ale jest także zgodny z EAX 1.0 i EAX 2.0, funkcjonalnie jest zaś podobny do standardu Sensaura3D.Tak oto przedstawiają się podstawowe specyfikacje techniczne testowanych kart dźwiękowych. Czas wreszcie przejść do samych testów. Ale jeszcze jedno objaśnienie. W każdym przypadku jest karta, która uzyskuje 100 punktów, oznacza to, że w danym teście karta wypadła najlepiej wśród wszystkich testowanych. Pozostałe wyniki należy odnosić właśnie do karty zwycięskiej, czyli nawet jeśli, np. Zoltrix Nightingale uzyska 30 punktów na 100 możliwych nie oznacza to, że karta jest tragiczna, jest po prostu obrazowo o tyle gorsza od najlepszej i pozostałych, których dotyczy ta sama zasada. Reasumując, ilość punktów uzyskanych przez inne karty, zawsze odnoszą się do jakości względem zwycięzcy.

Konfiguracja testowa :

-procesor: AMD Duron 800 @ 1050 MHz

-płyta główna: ASUS A7V133A

-pamięć RAM: 192MB PC-133

-dysk twardy: Western Digital Caviar 6GB ATA-66

-system operacyjny: MS Windows XP ENG / DirectX 8.1

-zestaw głośników: Samsung SMS-5100

-zestaw głośnikó : Genius SW4.1 Surround Gold

-słuchawki: Panasonic RP-HT29E-K

Słuchawki: Thompsonic TH-1035 Pierwszy test, a już robi się ciekawie. Na sam początek do oceny ruszyły dwie aplikacje: Winamp 2.77 i Sonique 1.95. Testu jakości na bardzo mocno skompresowanym pliku MP3na słuchawkach. Jak widać w tabelce na tron zasiadły Videologic Sonic Fury i Hercules Muse XL, tuż za nimi Diamond MX300 - na obu tych kartach jest słabo brzmiący MP3, przesycony szumami i zniekształceniami dźwięku, gdzie oba kanały są praktycznie zdublowane jednak słuchanie nie było najgorsze, Hercules jednak zdawał się mieć lekką przewagę, bez mała na granicy błędu - stąd różnica tak niewielka.Za nimi, na trzecim miejscu Sound Blaster Live! Player 1024. Ocena SWOT ukazuje słabe strony, zwłaszcza że niedaleko za nim uplasował się Sound Maker Live 5.1 i Abit AU-10. Słabej jakości MP3 na Live! brzmiało już inaczej niż na Herculesie czy Diamondzie - dźwięk zdawał się być dziwnie metaliczny tak jakby został przekonwertowany na format 8-bitowy. Abit AU-10 i Genius Sound Maker Live, jako że oparte na tym samym układzie (ForteMedia FM801-AU) miały podobne, przeciętne brzmienie jednak Abit ze względu na zastosowanie lepszego kodeka AC'97 generował dźwięk o odrobinie lepszym brzmieniu, czyste wysokie częstotliwości jednak nie wystarczyły do pokonania Live! - na Abit AU-10 jak i na Genius'ie jakby gdzieś ulotniły się najniższe częstotliwości. Zostały już tylko dwie: Sound Blaster 128 i ZoltrixNightingale - obie karty jedyne co robiły dobrze to odwzorowanie bełkotu. SB 128 pomimo niezłych, czystych basów, podobnie jak na Live!Czas na MP3 wysokiej jakości. Także tutaj Hercules i Videologic wypadły najlepiej, dźwięk jest czysty i dynamiczny - doskonałe basy i bardzo dobra separacja Stereo dały obu kartom równy wynik. Live!, Diamond MX300, Sound Maker i AU-10 wypadły niemal identyczne .Jedyne co je różniło to basy – Sound Maker i AU-10 znowu miały z tym mały problem,natomiast Live! Dźwięki o częstotliwościach około 6-7 kHz jakby wyciął - stąd zbliżone wyniki, jednak do zwycięzców im bardzo blisko. Zoltrix i Sound Blaster 128wyraźnie gubiły najwyższe częstotliwości, SB 128 wypadło jednak najgorzej ze wszystkich.Przyszedł czas na pierwszy z dwóch najcięższych testów - test jakości odtwarzania pliku WAV 22 kHz w formacie mono. Jest to także pierwszy test, w którym zwycięzca ujawnił się szybko . Jakość wav z jaką radził sobie Videologic była wysoka.Pomimo, że dźwięk nagrany przy próbkowaniu równym 22 kHz, Cirrus Logic 4630 poradził sobie wręcz doskonale. Sygnał nie był sztucznie filtrowany, był za to dynamiczny, aczkolwiek na pewno nie "czysty", ale to ze względu na jakość wav. Diamond był lepszy. Zaś co do muse XL i Live! miałem wrażenie, że odtwarza Wav'a na tej samej karcie! Sygnał wyjściowy był po prostu identyczny, a na wypatrzenie różnic trudne. Niemniej jakość była na wysokim poziomie, jednak to nie to co CS4630 i Vortex 2 - na obu kartach jest wrażenie dwukanałowości - sygnał na nagranych ścieżkach nie był identyczny, gdzieś zatem albo odezwał się kodek AC'97, albo nieznany filtr lub po prostu błąd w sterownikach.

Sound Maker Live i AU-10 po raz pierwszy zdawały się zyskać trochę "na basie", jakość dźwięku była na poziomie trochę wyższym niż przeciętny ale nie była bardzo dobra. I słabo wypadły Zoltrix i SoundBlaster 128.Zoltrix generuje dźwięk przeciętnej jakości, a SB 128 szumami zagłuszało samą siebie. Wav 48 kHz Stereo - czyli bardzo wysoka jakość.Videologic SonicFury dosięgł szczytu perfekcji - do jakości dźwięku nawet na siłę nie było słabego punktu - dźwięk "pełny" i wyrazisty, doskonale odwzorowane częstotliwości bez żadnych przekłamań, doskonała separacja kanałów postawiła kartę na podium. Muse XL, MX300 i Live! Równo i czysto, jednak to nie to co SonicFury - umknęła dynamika dźwięku w porówaniu do Videologic.Genius i Abit wypadły praktycznie zgodnie z moimi przewidywaniami - obie brzmiały bardzo podobnie, jednak nie tak dobrze, jak zwycięzcy, co dało się odczuć zwłaszcza na słuchawkach.Zoltrix - układ CMI-8738 potrafi o wiele więcej co wyraźnie udowodnił Hercules Muse XL z tym samym układem.Płyta Pcb, której komponenty wyraźnie udowodniły że są średniej jakości nie była w stanie zsynchronizować się z kart. Natomiast SoundBlaster 128 wypadł słabo na tle testowanych kart. Pomimo dobrej separacji kanałów i dynamiki dźwięku, ten był tak zniekształcony, że użycie korektora EQ byłoby konieczne do uzyskania dobrego efektu.Czas posłuchać jak mile gra się w QuakeIII z dźwiękiem o częstotliwości próbkowania równej 11 kHz. Tutaj bezkonkurencyjne były Live! I Muse XL – gdyby tylko niektóre odgłosy wybuchów i odgłosy wydawane przez postaci w grze, trudno byłoby się połapać, że dźwięk jest ustawiony na najniższą jakość. Niektóre "ambienty" (dźwięki środowiska - np. odgłosy palącej się lampy lub pochodni, odgłosy kroków itp.) brzmiały wręcz rewelacyjnie, ogólna jakość była na pewno dobra, wliczając w to oczywiście lekko metaliczny pogłos, który jest normalny przy tak niskim próbkowaniu. Vortex 2 i SonicFury także brzmiały doskonale, jednak na pewno o wiele lepiej się czują w wyższej jakości próbkowania, 80 aczkolwiek efekt końcowy nie budzi zastrzeżeń.Największa niespodzianka: Zoltrix w tym teście uzyskał najwyższy wynik dotychczas, pozostawiając nawet Genius'a i Abit'a w tyle – nieznacznie, ale jednak. Na wszystkich tych trzech kartach, 11 kHz daje już w kość, a granie przy użyciu słuchawek jest niemałą trudnością.

Pozostał już tylko Sound Blaster 128 - karta, która mało mi uszu nie oderwała od głowy. Potężny szum, w tle i przeraźliwe przekłamania, jakie generowała ta karta ledwo, co pozwoliły jej na umieszczenie w ogóle w tabelce wyników. Jedno jest pewne Sound Blaster 128 jest kartą słabo dopracowaną .Ocena jakości dźwięku na głośnikach i gry na słuchawkach wypadła dobrze. Wracając do dźwięku - wszystkie karty nadają się do Quake. Doskonały dźwięk jest ważnym elementem, bez którego się nie obejdzie. Najbardziej umila grę - Diamond na Vortex 2 i Videologic SonicFury, tuż za nimi Hercules Muse XL. Sound Blaster Live! na ich tle nie wykazał się zbytnio - skądś mu się wzięły drobne szumy w tle. Dynamika dźwięku na Videologic i Diamondzie to było naprawdę coś jednak Muse XL stanął na wysokości zadania i także bardzo ukazał mistyczny świat Quake'a. Sound Blaster Live!, który wyraźnie nie dorównywał Diamondowi, Videologic i Herculesowi cofnął się do tyłu ale w tym momencie musiał także poczuć z tyłu oddech Sound Maker i AU-10, które nagle zaczęły dudnić, jakby sobie przypomniały o ciepłych i potężnie brzmiących basach, nadrabiając wreszcie straty. Zoltrix i Sound Blaster 128 tradycyjnie odstawały od reszty – obie "spłyciły" dźwięk, któremu w efekcie zdecydowanie zabrakło zabrakło głębi.Dzięki dokonanym opisom i ocenom metodą SWOT osiąga się cele wszechstronnego zastosowania kart, dźwięku i oprogramowania w multimediach i informatyce. Analiza jakości celuje w zastosowanie poszczególnych struktur dźwiękowych w systemach nagłaśniających i audio generowanych przez karty. Wykorzystywane są przez programy multimedialne i informatyczne i także rozrywkowe np.: gry komputerowe. Służą jako systemy do obsługi koncertów lub udźwiękowienia poszczególnych obiektów, np.: planetariów czy dyskotek . Trzeba przyznać, że pozostałe karty niesamowicie zaskakują, gdyż wszystkie zmieściły się poniżej granicy 2.5 %. Muse XL najmniej wykorzystują cenne zasoby procesora wynik poniżej 1.5% to nie lada osiągnięcie! Sound Blaster Live! I. Nightingale uzyskały praktycznie identyczne wyniki, jednak w przypadku Zoltrixa, natomiast faktycznie CMI-8738 na Herculesie wyraźnie mniej obciążał CPU.Za to Diamond zrobił krok do tyłu, jednakże sterowniki są tego powodem. Diamond od pewnego czasu nie uaktualnia, a szkoda. Ciekawie wypadły w tym teście układy FM801 na Sound Maker Live 5.1 i AU-10, w ich przypadku test można wykonać drugi raz, wtedy wynik będzie trochę inny.Najnowsze sterowniki ForteMedia jednak zostały pod tym względem poprawione. W sumie wreszcie jest zwycięzcą w rankingu SWOT. Jednak dobra "Najwyższa jakość" to co innego niż "Tania karta warta zakupu", zatem oto on :

Miejsce w rankingu SWOT	Uwagi
1. Videologic SonicFury	Można śmiało powiedzieć, że układ CS-4630 jest nie byle czym a zaimplementowany system Sensaura 3D doskonale sprawdza się w grach - o wiele lepiej niż EAX, jednak trochę gorzej niż A3D. SonicFury to karta, której posiadanie winno być zaszczytem, zwłaszcza dla melomana ze względu na rewelacyjną jakość generowanego dźwięku. Najniższe obciążanie CPU podczas pracy jest kolejnym bardzo ważnym atutem tej karty. Potężna baza oprogramowania załączonego na CD-ROM zapewne zadowoli nawet wybrednych. SonicFury jest niezaprzeczalnie wielkim tryumfatorem tego testu. Karta otrzymuje miano : "Najwyższa jakość"
2. Hercules Muse XL	Zanim do testu dołączył SonicFury, MUSE XL był już praktycznie zwycięzcą testu. Doskonałe wyniki jakie ta karta uzyskała w teście ale także zaimplementowany system Sensaura w układ CMI-8738 doskonale sprawdzi się w grach. Karta podczas testów udowodniła, że została zbudowana na wysokiej jakości elementach. Jest na pewno godna polecenia dla każdego. Smaczku karcie na pewno dodaje ciekawy zestaw oprogramowania dołączonego na CD-ROM.
3. Diamond MonsterSound MX300	Vortex 2 to bezapelacyjnie najwyższa jakość dźwięku 3D. 82 Karty na tych układach pomimo upływu lat nadal nie chcą się zestarzeć. Jednak karty z układami Vortex 2 powoli znikają z rynku co jednak nie podważa ich wysokiej jakości i dużych możliwości, zwłaszcza że karty te zostały 83 ostatnio wzbogacone o Aureal A3D 3.0 obsługującego efekty rewerbacji. MX300 przed czwartym miejscem uratował się nie tylko troszkę lepszą jakością ale i niższą ceną niż w przypadku karty Live! Player, ponieważ gdyby nie to, Live! wygrałby dzięki o wiele większym możliwościom.
4. Creative Sound Blaster Live! 1024 Player	Oto kłania się najpopularniejsza marka na rynku. Jednakże niestety po sławnym Sound Blasterze 16 niewiele pozostało po jakości kart Creative Labs. Live! pomimo, że jest z pewnością najbogatsza jeśli chodzi o możliwości, nie szokuje jakością dźwięku, która jednak z drugiej strony na pewno nie należy do kiepskich. Drugim wielkim minusem Live! jest duża problemowość i skomplikowana konfiguracja nawet podstawowych jej funkcji. Live! na tle pozostałych kart musiała zejść do klasy średniej, choć ostatecznie mogłem od biedy uznać Diamonda i Live! jako karty równie dobre i opłacalne w zakupie.
5. Genius Sound Maker LIVE 5.1	Chip ForteMedia FM801 z pewnością należy do niższej kategorii niż jego konkurenci w pozostałych kartach tego testu. Jednakże nie można pominąć tego, że pomimo zastosowania tak taniego układu karta ta uzyskała wyniki pozwalające śmiało aliczyć ją do wartych zakupu, zwłaszcza po tak niskiej cenie. 83 Szkoda jedynie systemu QSound, którego możliwości trochę się na tej karcie marnują, ale na pewno efekty i możliwości składników standardu QSound zaimplementowane na tej karcie dodają dużego wigoru wszelkich słuchanym utworom i ulubionym grom. Niezłe wyniki w testach jakości dźwięku i niska cena efektują przyznaniem jej miana "Taniej karty wartej zakupu", zwłaszcza dla użytkowników nie wymagających perfekcyjnej jakości.
6. Abit AU-10	Jest jak dotąd jedyna karta dźwiękowa z oferty ABIT'a, firmy dobrze znanej z produkowanych przez nią płyt głównych. Jednak AU-10 potrafi czasem zaskoczyć i jakość dźwięku jest na akceptowalnym poziomie (zresztą bardzo zbliżonym do Genius'a). Jednak trochę wyższa cena dodatkowo przeważyła na korzyść jej największego konkurenta.Wiem też, że na rynku można dostać dwie odmiany tej karty, z płytką PCB w kolorze złotym i zielonym. Nie wiem jednak, czy różnią się czymś więcej
7. Zoltrix Nighingale Pro6	Druga w teście karta z układem CMI-8738 wypadła w 71 porównaniu do Herculesa wręcz tragicznie. Sama jakość dźwięku nie jest zła, jednak zastosowane komponenty pozostawiają wiele do życzenia. Kolejnym problemem są sterowniki, gdyż Zoltrix już od dawna słynie z oporności w tej kwestii. Kartę tę polecam osobom, którym przysłowiowy "słoń nadepnął na ucho".
8. Creative Sound Blaster128	Tutaj komentarz będzie krótki : Karta jest najzwyczajniej w 84 świecie tragiczna, zastosowane komponenty doskonale uprzykrzały słuchanie muzyki ale także granie. Bardzo niedopracowane sterowniki wyniosły SB 128 na szczyt tabelki do testu "obciążanie CPU" - wynik jest wręcz tragiczny. Cena tej karty jest wyjątkowo wygórowana.

Ostateczny wybór, w chwili zakupu należy do klientów, jednak warto pamiętać iż "marka" to nie wszystko, a wyraziście udowodniły to kart Creative Sound Blaster Live! i Sound Blaster 128. Z drugiej zaś strony zarówno karty Videologic SonicFury jak i Hercules muse XL niełatwo jest dostać, jednak warto ich poszukać .Do testu nie trafił Hercules. GameTheatre XP 6.1 - najpotężniejszy gigant wśród kart dźwiękowych, aczkolwiek drogi, to jednak oferujący na pewno więcej niż nawet najnowszy produkt Creative – Audigy. Natomiast jeśli szukacie karty taniej, ale nie najgorszej lub przynajmniej dobrze sprawującej się w grach, zapewne zadowoli Genius Sound Maker LIVE 5.1, który jest także dostępny wersji bez wyjścia cyfrowego, do którego można podłączyć cztery głośniki, czyli Sound Maker LIVE.Jeszcze jedną ważną rzeczą, jaka jest wyraźnie widoczna w testach to fakt, iż nie tylko liczy się układ dźwiękowy na karcie, liczą się też i to bardzo, pozostałe komponenty. Najlepszym przykładem niech będą wyniki testów kart Hercules GameSurround Muse XL i Zoltrix Nightingale Pro6 - obie zbudowane na układzie CMI-8738, a jednak ich wyniki różnią się kolosalnie. Karta jest dość ładna i mała. Nie ma wzorem droższych modeli podświetlanego kwadracika z logo, dobrze. Z tyłu główne zadanie spoczywa na wyjściu FlexiJack, które służy jako wejście mikrofonowe, wejście liniowe lub wejście/wyjście cyfrowe.Jego tryb pracy ustawia się z poziomu sterowników karty. Oczywiście, jak można się domyślić, zwyczajowo Creative udostępnia bogaty zestaw oprogramowania. Poza tym, już na wstępie oferuje dobre sterowniki i przejrzyste zarządzanie trybami pracy karty. Tryby są trzy: gry, rozrywka (muzyka, filmy) i kreowanie/praca. Do ich zmiany służy specjalna konsola, do której skrót warto ustawić sobie na pulpicie. Instalacja karty i oprogramowania to żaden problem. Problemem jest natomiast jedenaście! nowych wpisów w autostarcie. W czasie dziesięciu minut z jedenastu wpisów został jeden, czyli ikona volume panel na pasku zadań odpowiadająca za większość ustawień karty i szybki dostęp do konsoli aktywnego trybu. Na przykład pasek z ikonami skrótów na górze ekranu nie ma sprawy. Biorąc pod uwagę multimedialne kryteria nie zapomina się o:

-muzyka zestaw 2.1

X-Fi gra świetnie. Przesiadka z Sound Storm czy nawet Audigy 2 to spory szok. Jest wiele szczegółów, instrumenty wyraźnie słychać, bas potrafi być przeogromny. Tutaj niestety ujawniają się wady taniego zestawu 2.1 Creative. Bas albo jest zbyt głęboki i kiepsko kontrolowany, lub też niemal nie ma go wcale. Ciężko osiągnąć jakiś kompromis, czyli efekt sprężystości i miękkości. To cecha tanich głośniczków komputerowych. Efekciarstwo ponad naturalność. Problemy z basem to nie wina X-FI. Karta przenosi co ma przenosić, bas potrafi być zróżnicowany i zmienny, a to, jak jest przedstawiany przez zestaw głośnikowy i jego wzmacniacz, to już zupełnieinna kwestia. Również osobna kwestia, to sprawa Crystalizera i CMSS-3D. W pierwszym przypadku, po jego uaktywnieniu, prawdopodobnie nigdy już go się nie wyłączy. Po pierwsze i najważniejsze, Crystalizer nie oszukuje. Nie robi z dźwiękiem nic nienaturalnego, a poprawa jakości odtwarzanych utworów, jest wręcz ogromna. Crystalizera można użyć do wszystkiego, nie tylko do muzyki - rewelacja. Czy są jakieś minusy? Owszem, niekiedy słaby materiał potrafi brzmieć z Crystalizerem jeszcze gorzej. Dlaczego? Chodzi głównie o wysokie tony, które to są z Crystalizerem lepsze, ale wyraźniejsze.CMSS-3D również działa świetnie. Efekt będzie odbiegał od naturalności. Po prostu jest masa pluginów software na odtwarzacze pokroju Winamp czy Foobar, które mają za zadanie uczynić dźwięk bardziej przestrzennym. Wszystkie do tej pory testowane w PC. CMSS-3D jest inne i będzie lekarstwem właśnie dla posiadaczy tanich zestawów głośnikowych dla peceta.CMSS-3D w praktyce przypomina słuchanie muzyki na małych monitorach stereo,które potrafią zniknąć w pomieszczeniu a dźwięki pojawiają się niekiedy za naszymi plecami, jednak stanowią tylko tło. Po prostu jakby stereofonia zwiększa swój poziom bez utraty naturalności. CMSS-3D nie nadaje się do każdego rodzaju muzyki, to oczywiste. W każdym razie, poza basem, dźwięk z taniego zestawu 2.1 ocenia się wysoko.

-muzyka zestaw 5.1

Kto słyszał, aby słuchać muzyki na 5.1? Dziwnym trafem mało jest koncertów, gdzie orkiestra czy zespół był rozstawiony wokół, a dźwięki dochodziły ze wszystkich stron. X-Fi prezentuje się tutaj podobnie, jak w systemie stereo, mając przewagę nad resztą typowych kart dźwiękowych. Satelitki z tyłu można użyć jako lekkie tło i to tyle.Crystalizer obowiązkowo aktywny, CMSS-3D tutaj już zdecydowanie odpada. Świetnie za to wypada z CMSS-3D płyta AERO Jarre'a czy wszystkie koncerty na DVD. Dido w DTS z Crystalizerem to prawdziwa rewelacja. W sumie wychodzi oczywiste, system 5.1 przygotowany został do nagrań 5.1. Systemy X-Fi robiące z nagrania stereo dźwięk wielokanałowy to dla mnie bajer i tyle. Działa to nieźle, jednak tradycyjne stereo to tradycyjne stereo. Słowem, traktujmy materiał wyjściowy zgodnie z jego sposobem nagrania.

-muzyka stereo na systemie hi-fi

X-Fi-nawet w podstawowej wersji nie jest tanią kartą dźwiękową z możliwością podłączenia do prawdziwego wzmacniacza. Należy przy tym zaznaczyć, że X-Fi to komputerowa karta dźwiękowa dla graczy i miłośników kina domowego, muzyka to taki dodatek.Dobre parametry karty dają spore pojęcie o czystości i jakości sygnału, jednak brzmienie to już zupełnie inna sprawa. Najtańszy X-Fi ma dobry przetwornik i lepszym może pochwalić się dopiero najwyższy model, czyli Elite Pro. Nasza karta gra dość ładnie,zatem zwyczajowo rozbija brzmienie na poszczególne zakresy pasma Zaczynamy od basu, który wypada dość dobrze. Jest, tak jak już w przypadku zestawu 2.1, dobrze zróżnicowany i głęboki. Niekiedy potrafi się rozłazić i polecam zastosowanie odpowiedniego okablowania, bo to najtańsze rozwiązanie. Dla kolumn/wzmacniaczy dających mało basu X-Fi to pewnego rodzaju lekarstwo.Jednak wszystkie Altusy i inne,t anie wzmacniacze mogą wyeksponować tą wadę zbyt mocno. Pomaga oczywiście zabawa z equalizerem i odsłuchiwanie wszystkiego na ustawieniach domyślnych.Po prostu, dobry sprzęt ma dobrze grać na ustawieniach wyjściowych. Kolejna sprawa to średnica, która jest czysta, szczegółowa i dość naturalna. Nie spodziewa się nadzwyczajnych efektów nawet z Crystalizerem w przypadku odsłuchu MP3. Rewelacje o przywróceniu jakości studyjnej nagrania, czy nawet przekroczenie jakości CD Audio to trudność.X-Fi gra na dodatek dość sterylnie i ostro . Naturalność jest średnia, brak ciepła dźwięku czy analogowej barwy. Po prostu czystość, swoja jakość brzmienia nie jest najwyższa. W sumie trzeba przyznać Creative rację z jednym, Crystalizer to świetna zabawka. Po prostu na profesjonalnym sprzęcie i odsłuchu materiału o jakości CD Audio lub lepszej poprawa jest taka, jakby ktoś zamienił kartę dźwiękową na lepszą o klasę . Opisanie góry pasma, gdzie jest najsłabiej, ponieważ wyolbrzymia się wspomniany brak plastyczności i zbyt ostre brzmienie karty.

Z kolumnami potrafiącymi dokazywać również ostrością i metalicznością wysokich rejestrów X-Fi może okazać się mała szansą. Odpadają Paradigmy, Altusy, B&W i niemal większość tanich kolumn.Zadowoleni powinni być szczególnie posiadacze głośniczków firm, takich jak Tannoy. Można defekt troszkę złagodzić okablowaniem i wzmacniaczem.Poza tym, komuś ostre granie może się podobać. To bynajmniej nie jest przejaw jakości. System CMSS-3D docenią przede wszystkim posiadacze dużych kolumn podłogowych, które na ogół nie potrafią tworzyć sceny dźwiękowej i ustępują podstawkowcom stereofonią. Nie ma idealnego ustawienia tego efektu, a jego zalety uwidaczniają się w stopniu mniejszym lub większym w zależności od posiadanego systemu. W każdym razie X-Fi sam z siebie jest dość analityczny, nie potrafi przesuwać części planu w tył, gdy wymaga tego nagranie.W każdym razie CMSS-3D naturalnie oszukuje. Ano, sam z siebie X-Fi oferuje niezbyt wiele i trzeba go wspomagać. Stacjonarne odtwarzacze CD Audio be z dodatków tego pokroju potrafią znacznie więcej, lecz przecież to oczywiste. Co przypomina najbardziej X-Fi? Tanie odtwarzacze Yamaha. Bas i szczegółowość, zbyt wydatne wysokie tony. Równowaga tonalna na bardzo dobrym poziomie.W każdym razie nowy Sound Blaster to najlepiej grająca karta dźwiękowa, z jaką najwyżej ocenia się również 77 analizą SWOT.Na podobnym poziomie jest DMX Fire, którego warto posłuchać. Wydawać by się mogło z mojego opisu, że do muzyki X-Fi to żadna rewelacja. Nic bardziej mylnego, wśród kart dźwiękowych to ekstraklasa.

Gry zestaw 2.1 i 5.1

Największy atut X-Fi. Dźwięk w grach jest świetny, cudowny, niesamowity. Szczegółowy, z basem kolosalnym, wszystkie gry działają bez problemu. Na dodatek, cały czas może działać Crystalizer i co tu ukrywać, jego rola ponownie jest niemal pierwszoplanowa. Doom III przy wykorzystaniu EAX 4 to po prostu bajka. Podobnie dźwiękowo gra typu Splinter Cell: Chaos Theory. Poza tym, cokolwiek nie uruchomi, powoduje zadowolenie i pozytywne zaskoczonie.Szkoda, że mało jest gier z EAX 5.0. Trzeba po prostu poczekać, przecież nawet starsze wersje tego systemu nie są jeszcze tak popularne, jak EAX czy EAX II. W każdym razie poleca się nabycie zestawu 5.1, 2.1 , a nie będzie rozczarowania.Użycie systemu EAX na 2.1 to niewielka korzyść. W przypadku X-Fi nie można się z tym zgodzić. Po raz kolejny do akcji wkracza CMSS-3D i o ile z 2.1 nie robi się od razu 5.1, to zmiana dźwięku na korzystniejszą jest bardzo duża. Odgłosy strzałów, kroków i inne potrafią pojawiać się z tyłu czy nawet z boku. Z lokalizacją wybranego źródła dźwięku nie ma problemu np. w demo Call od Duty 2 przy wykorzystaniu EAX III.To wszystko na zestawie 2.1, świetna sprawa. X-Fi w grach to rewelacja. Filmy 5.1 i stereo podobnie jak w grach, także tutaj X-Fi pokazuje możliwości. Otrzymujemy zgodność z AC3,DTS, DVD-A oraz 7.1 przy próbkowaniu do 192 kHz. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby filmy wspierał Crystalizer i CMSS-3D. W przypadku posiadania filmów w wersjach z dźwiękiem wielokanałowym CMSS-3D nie przydaje się za bardzo. Sprawdza się natomiast znakomicie gdy ogląda się jakiś 90 stereofoniczny divx. W sumie X-Fi z łatwością zastąpi średniej klasy amplituner, oferując niekiedy nawet lepszą jakość dźwięku. Oczywiście sprawa tyczy się tylko połączenia z zestawem 5.1 posiadającym własny wzmacniacz. Połączenie ze stacjonarnym amplitunerem to także nie problem, można użyć kabelka cyfrowego,co się zaleca. Największa zaleta X-Fi to jednak wydajne wykorzystanie ze stereofonicznych filmów z dźwiękiem z MP3. Crystalizer w połączeniu z CMSS-3D potrafi sprawiać cuda.

Słuchawki

Do testu używa się domowych HD-575. Spostrzeżenia, co do obcowania ze słuchawkami na głowie, pokrywają się z oceną dźwięku dla wszystkich trybów. Creative zadbała również o sympatyków słuchawek, dostosowując odpowiednio ustawienia karty. Na pierwszy rzut oka widać podbicie basu i samoistne uaktywnienie CMSS-3D. Fakt, to akurat bardzo słuszne działanie, bowiem bez CMSS-3D praktycznie nie występuje jakakolwiek głębia dźwięku. Powtarza się sytuacja z odsłuchu na dużych kolumnach. Dźwięk ma tylko jeden plan i tyle, a przecież Sennheisery to bardzo przestrzenne słuchawki.Jeśli są problemy z odróżnieniem dobrej jakości MP3 od Audio Cd do odsłuchu materiału na X-Fi i z dobrymi słuchawkami na głowie. Przy 128kbps aż uszy bolą i nic nie da nawet Crystalizer. W przypadku dobrego materiału i gier nadal daje on świetne rezultaty. Szczegółowo więc, podbity aczkolwiek dobry bas, chyba że zmienimy tryb słuchawek na 2.1. Po czym dobra i szczegółowa średnica oraz równie szczegółowe, ostre i suche tony wysokie.W przypadku gier słuchawki wypadają dobrze. Z filmami słabiej, brakuje tej przestrzeni i subwooferowego basu. W każdym razie, najlepiej słuchawki wypadły grach,słabiej w filmach i niestety najsłabiej w muzyce.

W podsumowaniu wystawia się każdej sekcji ocenę w skali SWOT:

-muzyka zestaw 2.1 - 4

-muzyka zestaw 5.1 - 4+

-muzyka stereo na hi-fi - 4 (ocena może się zmieniać w zależności od sprzętu towarzyszącego)

-gry zestaw 2.1 i 5.1 – 6

-filmy 5.1 i stereo – 6

-słuchawki - 4

WYNIK X-FI trzeba ocenić wysoko bo inaczej po postu się nie da, sprzęt ma klasę i tyle.Karta jest dość droga - fakt. Wyższe modele mają użyteczne panele czy wbudowaną pamięć 64MB, która ma zwiększać szybkość pracy w grach potrafiących z niej korzystać. Jednak wydaje się, że drogie modele X-Fi to towar raczej dla wybranych odbiorców. Panel i pilot są świetne, to trzeba przyznać. Dodatkowa pamięć będzie tak wykorzystywana jak i truform u ATI. PX-Fi ma jednak masę zalet.Po pierwsze, jest najlepszą kartą dźwiękową dla graczy, nawet w podstawowej wersji. Rewelacja w grach i filmach, bardzo dobra jakość odtwarzanej muzyki. Mimo braku w tym przypadku rewelacji, warto zaznaczyć, że wśród kart dźwiękowych prezentacja muzyki przez X-Fi to również ekstraklasa. Sporo oprogramowania i dobre sterowniki. Ile razy zdarzało się pracować na komputerze coś pisząc, czy tworząc prezentacje i jednocześnie kompresować, np. jakiś film. Jest do dość wymagające zadanie dla procesora w komputerze.Chętnie włączyłoby się muzykę lub pooglądało jakiś film. Ale przecież kompresuje się film, w tle coś się ściąga, więc odpalając Foobara czy Winampa zapełnia się komputer doszczętnie. A ile mocy procesora zużywa X-Fi podczas odtwarzania muzyki? Mało! A ile zużywa z włączonym Crystalizerem i CMSS-3D? Również niewiele!

Sound Blaster X-Fi XtremeMusic

+Power!

+Wysoka jakość dźwięku
+Możliwości
+Oprogramowanie
+ Użteczne i nie efekciarskie poprawiacze dźwięku- Brak dodatków w opakowaniu

W metodzie ocenie metodą SWOT znajdują również zastosowanie składniki matematyczne, takie jak określone macierze:

Wartość	Ocena elementu A względem B
9	A jest ekstremalnie preferowane
7	A jest bardzo silnie preferowane
5	A jest silnie preferowane
3	A jest słabo preferowane
1	A jest równoważne z B

Tabelka własna na podstawie danych z internetu (http//: www. macierze)

Dopuszczalne są wartości pośrednie (2,4,6,8) i wartości odwrotne np.: (1/9) – B jest ekstremalnie preforowane względem macierzy.Występują wartości z przedziału 1,1 – 1,9 dla czynnków niemal równoważnych. Na podstawie tak określonych ocen na każdym poziomie hierarchii tworzone są kwadratowe macierze możliwości dźwiękowych.

Cechuje je spójność parami:

a) dany element macierzy jest równoważny względem samego siebie : A_i,i = 1

b)wartość oceny elementu B względem elementu A jest odwrotnością oceny A względem B a i,j = 1/A _j,i

Metoda pozwala na istnienie pewnej niespójności globalnej macierzy – dopuszczalna jest sytuacja, w której element A jest preferowany względem B, B względem C, natomiast A nie jest preferowany względem C. W metodzie zawierają się dwa współczynniki spójności CR i CI. Dana macierz jest uważana za wystarczająco spójną w sytuacji,gdy wartość współczynnika CR jest < 0,1. Jednak w pewnych sytuacjach dopuszczalna jest większa niespójność danej macierzy(poziom 0,15) .Końcowy ranking tworzony jest przez obliczenie dla każdej macierzy wartości agregującej funkcji użyteczności. Wartość to suma iloczynów bezwzględnych wag wariantu na drodze 94 do wariantu poprzez kryteria do celu.Bezwzględne wagi każdej macierzy oblicza się poprzez wyznaczenie wektora własnego. W celu wyznaczenia współczynników CR i CI danej macierzy konieczne jest znalezienia jej największej wartości własnej. Technika SWOT potwierdza swoją poprawność i użyteczna jest w multimedialnym odbiorze dźwięku. Ocenia się ją pozytywnie. Ma również swoje negatywne strony.

Są to między innymi:

-duża subiektywność rankingów końcowych w ocenach z umowną skalą ocen

-błędy w procedurze agregacji ocen

-brak podstaw konstruowania szczegółów, w efekcie podobnych sytuacji decyzyjnych możliwe jest tworzenie różnych typów co prowadzi do różnic w rozwiązaniach

-brakiem dostatecznego potwierdzenia w statystyce.

Wady te są na tyle poważne, że prowadzą do różnych ocen multimedialnego dźwięku i parametrów wpływających na jednoznaczny efekt końcowy. Wiele jednak zalet tej metody pozwala na korzystne zastosowanie jej w badaniach i pracach naukowych.Bazuje, bowiem ta metoda na ukazaniu dwóch stron w skali ocen. Wartości są w praktyce określone poprzez werbalne definicje decydenta. Jeśli dana osoba powie, że dany wariant A jest słabo preferowany względem B, to A otrzyma względem B wagę. Określenie A jest ekstremalnie preferowane nada mu wagę. Znaczenia ulegają zmianie w zależności od rodzaju karty dźwiękowej,programu multimedialnego i określeń parametrów wpływających na jakość dźwięku.Zależą od zbioru parametrów,na którym dokonuje się porównania. Tworzenie skali opartej o empiryczne wyniki badań rozstrzygania przez SWOT rozwiązuje ten problem. Skale alternatywne również naprawiają te zjawisko.Problemem jest duża czułość metody na niewielkie zmiany nawet bez wariantów suboptymalnych. Uszeregowanie poszczególnych wariantów jest jednak możliwe.

Problem dotyczy podstawowej metody SWOT i jej odmian:

-np.: ideal

Rysunek 14.Przykładowy ranking zjawiska metodą SWOT

źródło: (https://justpaste.it/img/312dbfb4c5cbf03cca16e2c9f72a3213.jpg)

Metody dodatkowo mogą wygenerować różne rankingi. Dodanie obojętnego kryterium, gdzie wszystkie warianty są równoważne w istotny sposób wywiera wpływ na zaagregowane wagi wariantów ocen. Może mieć to wpływ na ocenienie w rankingu danego utworu muzycznego. Pomimo powyższych komplikacji proces podejmowania decyzji oparty o te metodę spełnia swoja rolę. Jest także popularny wśród jury zarówno w sektorze informatycznym jak i muzycznym. Jednym zdaniem ocena SWOT jest trafną metodą oceniania obszarów dźwięku i parametrów dźwiękowych ponieważ w logiczny sposób przedstawia najlepsze i najsłabsze strony np.: danej karty dźwiękowej czy danego programu multimedialnego. Metoda SWOT wspiera podejmowanie decyzji i bierze pod uwagę przy tym wiele kryteriów. Obejmuje wielokrtyterialne podejście oparte na kompensancyjnej strategi modelowania preferencji przy założeniu porównywalności wariantów i w celu opisania.Uwzględnia specyfikę procesów wartości w hierarchii i relacjach. Wspiera zaznaczanie preferencji danej decyzji dotyczącej oceny dźwięku. Wykorzystuje je w procesie agregacji ocen. Wyniki otrzymywane za pomocą tej metody to wartości liczbowe, które potrafią określić hierarchię wariantów według zbiorczej jakościowej oceny. W tym modelu występują czynniki ryzyka stanowiąc kryterium oceny poziomów pod względem zewnętrznych i wewnętrznych stron syntezy dźwięku.

Ramy techniki SWOT ujmują dekompozycję problemu decyzyjnego w postaci schodkowej struktury decyzyjnej:

-cel nadrzędny

-cele pośrednie,

-czynniki cząstkowe

-warianty decyzyjne

Wtedy ilość i jakościowa porównywalność kryteriów z tego samego poziomu i poprawność logiczna oraz relacyjna jest zapewniona na wszystkich poziomach struktury szans i zagrożeń.

Na przykładzie karty muzycznej dokonać można oceny metodą SWOT stosując multimetodę:

-mocne strony karty SoundBlaster

-słabe strony karty SoundBlaster

-ocena 1-5

-przydatność

-cena

-rozpoznawalność marki na rynku

-cechy systemu informatycznego

-dystrybucja i suma punktów

-skala parametrów

-funkcjonalność i inne czynniki

-opinie użytkowników i producentów

Wszystkie czynniki mające wpływ na bieżącą i przyszłą pozycję określonej grupy parametrów zostały sklasyfikowane według dwóch kryteriów:

a) wewnętrzne - wywierają wpływ pozytywny lub negatywny na rodzaj syntezy.

b) zewnętrzne - o charakterze uwarunkowań wynikających z warunków spełniających zapotrzebowanie na multimedialny dźwięk.

Struktura zastosowana w rozwinięciu metody SWOT, ilustruje problem i ma na celu przyjęcie modelu o podstawowej strukturze.

Składa się ona z czterech poziomów:

1.Cel nadrzędny

2.Czynniki cząstkowe

3.Warianty decyzyjne

4.Cel główny.

Otoczenie środowiska kart muzycznych to skutek zgodny z określoną oceną wpływającą na rozwój multimediów w zakresie muzyki elektronicznej. Atrybuty są związane z kryteriami oceny.System oceny poprzez podejście analityczne ma strukturę hierarchiczną. Do kolejnych analiz komputerowego dźwięku wyznaczane są priorytety ważności wyselekcjonowanych kolejno wariantów strategi na tle ekonomicznym. Wyznaczony wektor po kolei znormalizowano i pozwoliło to efekcie na opracowanie ilościowej reprezentacji w rankingach. Agregacja ocen dźwięku dokonywana w poziomach mieści się w odpowiednich przedziałach otoczenia środowiskowego multimediów. Jest to podstawa do standaryzacji wyników w postaci tabeli danych i wykresu wyznaczającego oceny końcowe. Interpretacja wyników i analiz skłania do twierdzenia,że w większej liczbie przypadków producenci kart kontaktują się ze środowiskiem neutralnym. Prowadzi to do wniosków, że aby osiągnąć optymalne jakości i cele,potrzeba odpowiedniego nakładu pracy i środków technicznych.Wynika z takiej analizy , że producent powinien zastosować właściwie dobrane strategie:

-rozwoju rynku w kierunku multimediów

-koncentracji

-rozwoju produktu

-innowacji. Zastosowanie strategi SWOT wraz z uzupełniającymi się nawzajem AHP pozwala na osiągnięcie lepszych pozycji na rynku informatyczno-multimedialnym. Dzięki aparatowi wielokryterialnego wspomagania decyzji stanowi część diagnostyczną projektowanych kart,syntezy i odbioru multimedialnego. Służy kwantyfikacji ilościowej poszczególnych składników. Jest wygodnym aparatem matematycznym cechującym się komplementarnymi cechami. Pozwala na łatwe powiązanie wyników badań z określeniem wartości porównywalnych według przyjętych kryteriów. Jeżeli weźmie się pod uwagę wyniki badań to rozwiązanie te stanowi efektywne narzędzie analityczne w procesie dokonywania ocen syntezy w odbiorze multimedialnym.Każda karta dźwiękowa posiada swoją rolę. Do odsłuchania plików MP3 czy uruchamiania prostych gier wystarczy najtańsza karta dźwiękowa Pci. Graczy ucieszy dźwięk 3D generowany przez niedrogie karty Vortex 1 czy Vortex 2 oraz SoundBlaster Live. Muzycy zależnie od potrzeb powinni wybrać kartę o wysokich parametrach typu SoundBlaster 4.1, SoundBlaster Audigy Platinum lub 24/96 albo kartę o silnym syntezatorze czy samplerze. Pomocne okażą się tabele parametrów .Parametry kluczowe określają funkcjonowanie i możliwości układów karty muzycznej .Mają wpływ na syntezę i oznaczają o możliwościach oraz charakteryzują cechy danej karty. W ten sposób powiązane odgrywają swoją role w charakterystyce wytworzonego dźwięku. Natomiast przetwornik A/C jest jednym z najbardziej niezbędnych i znanych układów umieszczonych w kartach muzycznych. Im lepsze przetworniki i parametry, tym efektowniejsza jest jakość dźwięku i lepsza synteza.

PODSUMOWANIE

Dokonana analiza parametrów, wraz opisem kart i ocenę syntezy dźwięku wraz z zastosowaniem i opisem metody SWOT oraz uwidocznieniem systemów Audio rozwiązuje problem właściwego doboru i poznania odpowiedniego sprzętu, oprogramowania dla uzyskania bogatego odbioru muzyki w multimediach. Właściwy dobór kart do odpowiednich zestawów znajduje prawidłowe zastosowanie w strukturach multimedialnych. Dzięki ocenie jakości można skompletować optymalne zestawy muzyczne oraz wyznaczyć poszczególne wartości ekonomiczne danego zestawu. Odpowiednio ocenione walory pozwalają w pełni wykorzystywać karty i programy muzyczne w różnych poziomach multimedialnych. W wyniku czego następuje poznanie, synchronizacja muzyki z informatyką oraz interes ekonomiczny napędzający rozwój multimediów.

BIBLIOGRAFIA I WYKAZ LITERATURY ORAZ ŹRÓDEŁ:

1. J. Lewin, J. Gastiew, J. Rozanow: „Język , matematyka , cybernetyka", PWN Warszawa 1967

2. Kołodziej Piotr: " Komputerowe studio muzyczne i nie tylko. Przewodnik", Helion 2007

3. Rankin Kyle: "Multimedia w Linuksie. Praktyczne rozwiązania", Helion 2006

4. "Społeczeństwo wobec problemów"- Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,Katowice 1998.

5.Lars Ahlzen, Clarence Song : „Przewodnik po karcie dźwiękowej”, księgarnia Gliwice, Helion.

6.Ireneusz Łukasz Dzitkowski – Tekstowe opracowania własne, notatki, zeszyty, prace i materiały szkolne i ze studiów, materiały z Internetu: ”Wikipedia" ,strony internetowe o karcie SoundBlaster, strony internetowe o analizie swot, strony internetowe o informatyce i muzyce, kanał telewizyjny "Discovery Science", audycje radiowe, informacje i inspiracje oraz zainteresowania i pasje.

7. "Elementy informatyki ": Podręcznik pod redakcją Macieja, M.Sysły; Wydanie pierwsze-Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1988, Wydanie drugie - OFEK, Jelenia Góra -1990

8. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 192, Studia Informatica nr 9, pt.: "Systemy informacyjne zarządzania", Zdzisław Szyjewski - "Analiza strategiczna w tworzeniu systemów informatycznych"

9. Magazyny komputerowe :

- ”PC Format” Nr 2/2007

- ”PC Format” Nr 3/2007

- ”PC Format” Nr 4/2007

- ”PC Format” Nr 5/2007

- ”PC Format” Nr 6/2007

- ”PC Format” Nr 4/2008

- ”PC Format” Nr 5/2008

- ”PC Format” Nr 4/2009

- ”PC Format” Nr 5/2009

- ”Komputer świat” Nr 3

- ”Komputer świat” Nr 4/2009

- ”Komputer świat” Nr 5/2009 , ”PC Format

10. Renata Tylińska, ”Analiza SWOT” ,Biblioteczka Dobrego Nauczyciela, 2005

11. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 359, Studia Informatica nr 17 pt.: " Przedsiębiorstwo w społeczeństwie globalnej informacji", Jacek Cyprjański - "Koncepcja ekonomicznej oceny przedsiębwzięć informatycznych"

12. Andrzej Barczak, Andrzej Leszczyński, Krzysztof Mamcarz, Tadeusz Sydoruk: "Informatyka i telekomunikacja w nowoczesnym biurze", Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne S. A., Warszawa 1998

13. Michael Ward: "50 Najważniejszych Problemów Zarządzania", Biblioteka Menedżera, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu.

14.Ryszard Budziński: "Metodologiczne aspekty systemowego przetwarzania danych ekonomiczno-finansowych w przedsiębiorstwie", Rozprawy i Studia T. (CDXLVI) 372, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2002r.

RYSUNKI :

1. Docieranie fali dźwiękowej do odbiorcy.

2. Synteza z tablicy fal Wavetable.

3. Analiza SWOT 1.

4. Analiza SWOT 2.

5. Przykładowy wykres rankingu według metody SWOT.

ZDJĘCIA :

1. Zestaw dźwiękowy SoundBlaster Audigy.

2. Syntezator spiralny.

3. Wykazanie jakości systemu Audio.

4. Głośniki sterofoniczne ze wzmacniaczem.

5. Kabelki Jack – Chinch.

6. Karta dźwiękowa SoundBlaster.

7. Karta SoundBlaster do komputera laptop.

8. Odtwarzacz systemowo – programowy.

9. Multimedialne i profesjonalne kolumny dźwiękowe wraz z systemem Audio.

10. Znany program Winamp.

11. Zdjęcie Maker Live.

TABELE I WYKRESY:

1. Parametry kluczowe kart amatorskich.

2. Parametry kluczowe kart profesjonalnych.

3. Tabela skali SWOT.

4. Tabela kolorów połączeń.

5. Wykresy testowe.

ADRESY STRON INTERNETOWYCH:

-http: //www. winamp. pl/plik gif

-http: //www. syntezatory. com/plik jpg

-http://www.karty soudblaster com

-http://www. creative labs/głośniki. com

-http://www.karty soundblaster.com/plik gif

-http: //www. winamp. pl/plik gif

-http: //www. syntezatory. com/plik jpg

-http: //wavetable. com/plik gif

-http: //www. głośniki. com

-http: //www. soundblaster. com

-http: //www. analiza swot.

-http: //www. wykresy X-Fi

-http: //dane techniczne/Asus

-http//: www.macierze.pl

-http: //rankingi swot. pl

ADRES STRONY INTERNETOWEJ Z PREZENTACJĄ DO LICENCJATU W GOOGLE DOCS:

https://docs.google.com/leaf?id=0B0utBT15SnYrZTEyN2NkMWEtNTY3ZC00NjYzLWFhOTUtMDM5NTMxNmZiMTBk&hl=en_US

Prezentację w PowerPaint o nazwie Prezentacja_do_licencjatu.2.odp pobiera się (pobierz, download) i otwiera (otwórz open) w google docs.

Zaświadczenie:

Poświadczenie:

Uznanie:

Wyróżnienie:

Mój suplement:

Opinia:

Nagroda - maskotka Wucekuś

Dobry znajomy:

Oświadczenie:

Wałcz, dnia: 09. 06. 2010r.

Oświadczam, że przekładaną pracę dyplomową napisałem samodzielnie. Oznacza to,że przy pisaniu pracy poza niezbędnymi konsultacjami, nie korzystałem z pomocy innych osób, a w szczególności nie zlecałem opracowania rozprawy lub jej części innym osobom, ani nie odpisywałem tej rozprawy lub jej części od innych osób. Powyższe jest prawdziwe. Posiadam legalne orginały i uprawnienia.

...Licencjat..Ireneusz Łukasz Dzitkowski....

Potwierdzenie:

Potwierdzam twórczośc orginalnej i własnej pracy licencjackiej, napisałem tą pracę samodzielnie i indywidualnie.

Jestem jej autorem. Tu jest moje zdjęcie i odcisk środkowego palca z liniami papilarnymi oraz moje własne zęby.

PN-ISO/IEC 13888-1:1999

ISO/IEC FCD 15816:1999

OECD

UNICITRAL COUNCIL DIRECTIVE 97/95 OF 23 X 1997

Ustawa o ochronie danych osobowych Dz.U. 1977, nr.133, poz.883

Ustawa o ochronie informacji niejawnych Dz.U.2001, nr.11,poz 95

Ustawa o podpisie elektronicznym, Dz.U.2001, nr.130, poz 1450

Ustawa o wolności słowa i informacji dla dobra.

Kółko różańcowe:

PN-I-02000

Zwolennik i wielbiciel Klanu Hellwet-Packard

źródło://http.www.google.pl/imgres

Moja legitymacja studencka :

Dokument elektroniczny sporządzony na podstawie ustawy i artykułów Prawa:

Ustawa [1] z 2005 roku o "informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne" i Karta w sprawie ochrony dziedzictwa cyfrowego, Konferencja Generalna UNESCO, 32 sesja: 2003, rezolucja nr 42 z dnia 15 października 2003; tłumaczenie na język polski z języka angielskiego: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych oraz &n/strongbsp;na podstawie Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483

ZATWIERDZENIE:

Osobiście zatwierdzam i uznaję swoją pracę licencjacką z poważaniem i wyrazami szacunku:

Obecnie Magister inżynier Ireneusz Łukasz Dzitkowski - autor i twórca pracy.

Moj własnoręczny podpis z dnia : 20.08.2010r.

technologia copypasta