„Czasem rany w sercu są tak głębokie, że nie potrafią się zabliźnić”
Przebaczyć- dość wzniosłe i proste w wymowie słowo.
Ideałem zarówno w chrześcijaństwie jak i w etyce jest przebaczenie, czyli darowanie, a także zapomnienie winy osobie, która w jakiś sposób mnie skrzywdziła.
Motyw przebaczenia jest obecny zarówno w Biblii, jak i w literaturze powszechnej.
Bohater przebaczając, pokazuje swoją wielkość, wspaniałomyślność, a jego postawa zasługuje na pochwalę i naśladownictwo.
Od najmłodszych lat naszego życia spotykamy się z motywem przebaczania.Jest on wszechobecny w opowiadaniach dla dzieci, w przedszkolu, w szkole, w telewizji.
Od najmłodszych lat uczy się nas tej postawy. W przedszkolu pani uczy jak przebaczać dziecku, które zabrało nam zabawkę, popchnęło, uderzyło. W szkole ksiądz na katechezie naucza, że wzorując się na postaci Jezusa Chrystusa należy przebaczać bliźnim, krzywdy, które nam wyrządzili. Omawiając lektury szkolne analizuje się i rozkłada na czynniki pierwsze postawy poszczególnych bohaterów. Nie sposób i tu się nie spotkać z motywem przebaczenia.W telewizji oglądamy rożne talk show’y, filmy, seriale, gdzie występuje przebaczenie, lub też zamiast niego występuje chęć zemsty.
Większość osób zgodzi się z tym, że ideałem jest sytuacja, gdzie potrafimy przebaczyć i zapomnieć wszystkie krzywdy, złe słowa, jakich kiedykolwiek doświadczyliśmy.Przebaczenie to słowo, które gości w słowniku językowym większości ludzie na ziemskim globie.Prościej je wypowiedzieć, niż wprowadzić w życie.
Sama chęć przebaczenia niestety nie decyduje o jego sukcesie…..
Cóż z tego że dziecko chce wybaczyć ojcu, ze po pijaku tłukł jego matkę i rodzeństwo a każdy dzień zaczynało od modlitwy do Boga, aby jakoś przeżyć?
Cóż z tego że pragnie się z całego serca zapomnieć krzywdy jakich się doznało w związku z fałszywymi plotkami, oskarżeniami?
Jak wybaczyć osobie, która z zimna krwią zabiła Twoje dziecko?....
Najszczersze chęci nie wystarczą, jeśli w sercu jest żal.
„Czasem rany w sercu są tak głębokie, że nie potrafią się zabliźnić”. To zdanie wskazuje na coś bardzo ważnego. Ludzkie serce ma to do siebie, że w momencie gdy zostaje bardzo zranione, powstaje rana, która się goi tworząc bliznę. Blizna natomiast do końca nigdy się nie goi, dlatego też serce nie wraca nigdy do stanu wcześniejszego. Blizna przypomina o bólu jakie serce doznało.
Serce cierpi podwójnie. Nie tylko od bólu jakie ktoś mu zadał, ale także dlatego że nie potrafi przebaczyć.Męczy się próbując zapomnieć krzywdę jakiej doznało, mając świadomość, że tak naprawdę nie jest w stanie o niej zapomnieć.
Bolesne jest to, że czasem musi skonfrontować się z osobą, lub sytuacją, która je zraniła.
Wtedy broni się przed roztrząsaniem wszystkiego na nowo. Blizna znów zaczyna boleć, na nowo wracają wspomnienia. Próbując je zagłuszyć, serce cierpi bardziej, bo ma świadomość że jest zbyt słabe, aby zapomnieć.
Mówi się, że przebaczenie jest łaska dla osoby, której przebaczamy. Tak naprawdę jest łaską dla osoby, która przebacza. Przebaczając, a raczej będąc w stanie przebaczyć zyskuje się harmonię wewnętrzną, spokój. Nie potrafiąc wybaczyć tak naprawdę tego spokoju nigdy się nie zyska. Szkoda że tak trudno jest zapomnieć o złych rzeczach, których się doświadczyło.
Tkwiąc w przeszłości, nie można do końca żyć teraźniejszością.
