Dobra nigdy za wiele. Prezentuję tutaj wcześniej czytaną książkę "Namiestnicy Boga czy Diabła". Jeżeli tylko 10% tej książki jest prawdą, to....
Tekst książki pochodzi z grupy dyskusyjnej pl.soc.religie był publikowany w odcinkach przez Niosącego Światło (Lucyfera) w 1998 roku na w/w grupie. Poniżej znajdują się wszystkie zebrane razem odcinki tej pasjonującej lektury przedstawiającej życiorysy i dokonania papieży takimi jakimi były. Układ i forma książki - taka w jakiej została opublikowana na wymienionej grupie news. Autor - Polak zamieszkały w USA - ukończył książkę w 1936 r.
* * *
Bardzo przepraszam szanownych czytelników i zbieraczy, ale w poście nr 5 z tej serii wkradło mi się "male" przeoczenie rzędu kilkusetletniej dziury :-( Uzupełniam teraz brakujące życiorysy papieży z lat 657 do 858 (cześć 5a) oraz 858 do 955 w części nr 5b. Proszę obydwie części wstawić do postu nr 5 pomiędzy Marcina I i Jana XII. Za cale zamieszanie jeszcze raz bardzo przepraszam :-(
KLEMENS XI
Rządy Klemensa XI ( 1700-1721 ) odznaczają się bezustannymi walkami religijnymi. Będąc pod wpływem jezuitów, zaprotestował on przeciw proklamowaniu Prus królestwem i domagał się od cesarza niemieckiego, aby na to nie zezwolił. Dowiedziawszy się, ze jezuici wysłani do Chin uwielbiają tak samo Konfucjusza jak Chrystusa, posłał kardynała Journona w celu wykorzenienia tego bałwochwalstwa. Jezuici podjudzili tymczasem Chińczyków przeciw kardynałowi i delegat papieski zginął tam śmiercią skrytobójczą. Ten obłudny. szkodliwy zakon, mając poparcie papieża, wywierał swój wpływ na królów i wprowadzał terror wśród narodów. Papież Klemens ogłosił słynną bulle "Urigenitus", która wywołała powszechne zamieszanie i dalsze religijne walki aż do końca jego życia.
INNOCENTY XIII
Papież Innocenty XIII ( 1721-1724) uważał jezuitów za szkodników chrześcijaństwa i dlatego zakazał przyjmowania do ich zakonu dalszych członków. Po wydaniu takiego orzeczenia przepowiadano mu rychłą śmierć i rzeczywiście panowanie jego nie trwało nawet 3 lata.
BENEDYKT XIII
Za czasów papieża Benedykta XIII (1724-1736) została wydana przez wybitnego uczonego Giannonesa słynna historia Neapolu. Na opracowania tego znakomitego dzieła historycznego potrzebował autor 20 lat. Papież, który z wyjątkiem książek kościelnych nie pozwalał na wydawanie żadnych innych, choćby nawet historycznych, kazał to dzieło spalić. Giannones uciekł, lecz go złapano. Pomimo odwołań i przeprosin, trzymano go w wiezieniu w Turynie, gdzie tez zginął.
KLEMENS XII
Za panowania papieża Klemensa XII ( 1730-1740) arcybiskup Firmian wypędził około 30 000 mieszkańców z Saleburga z tego powodu, ze ludzi tych uważano za przychylnych reformacji. Papież ucieszył się z tego wygnania tak bardzo, ze arcybiskupowi nadal tytuł "Excelsus" (co oznacza wzniosły). W roku 1738 wydal on pierwsza bulle przeciw masonom.
BENEDYKT XIV
Umiarkowane postępowanie papieża Benedykta XIV (1740-1758) naprawiło wszystko zło, jakie pozostawili po sobie jego dawniejsi poprzednicy. Łagodził on waśnie religijne i doprowadził do zakończenia kłopotów, jakie szkodziły rozwojowi Francji. Papież ten, jeden z luminarzy Kościoła katolickiego, hołdował tolerancji religijnej, co wywierało zbawienny wpływ na wszystkie kraje chrześcijańskie. Nauka Chrystusa nie była pod jego panowaniem narzucana ludom za pomocą prześladowania i fanatyzmu. Benedykt okazywał na każdym kroku wyrozumiałość dla spraw, za które inni papieże dopuszczali się prześladowań. Pracował nad umoralnieniem kleru i znosił zakony mnichów, powszechnie znienawidzone. Skarbca papieskiego używał do budowy szpitali, zakładania publicznych szkol i popierania sztuki. Papież Benedykt XIV rozwiązał również zakon jezuitów, których uważał za największych obłudników na świecie, lecz bulle przeciw jezuitom podpisał dopiero wtenczas, gdy podczas choroby lekarz zapewnił go, ze już nie wyzdrowieje. Papież wiedział, ze jezuici są niebezpiecznymi spiskowcami i ze dni jego będą policzone, gdy przeciw nim wystąpi. Z tego tez powodu zwlekał ze sprawa wyrugowania jezuitów, bo chciał najpierw przeprowadzić inne ważne reformy.
KLEMENS XIII
Papież Klemens XIII (1758-1769) nie poszedł w ślady swego poprzednika, lecz przeciwnie - stal się protektorem jezuitów, których wypędzano z Portugalii, z Hiszpanii, z Francji i z wielu prowincji włoskich. Od przepędzanych zewsząd jezuitów roiło się na ulicach Rzymu. Wypędzano ich również z Filipin, z Peru, z Meksyku, z Paragwaju i z Brazylii, natomiast Polska ulegała wciąż jeszcze ich wpływom. Był to okres, gdy narody zaczęły się uświadamiać i łamać kajdany ciemnoty i zabobonu, w jakich trzymał je Kościół katolicki. Papież Klemens, który wskutek protegowania jezuitów zaszkodził przede wszystkim sobie i Kościołowi, widział upadek kolosalnej potęgi Rzymu i umarł zmartwiony, ze upadku tego nie potrafi powstrzymać. Na prośbę biskupów polskich pozwolił na wprowadzenie w Polsce uroczystości Serca Jezusowego. Uroczystość te wprowadzono później również w innych krajach, aż nareszcie papież Pius IX ogłosił piątek po oktawie Bożego Ciała jako święto Serca Jezusowego w obrębie całego Kościoła.
KLEMENS XIV
Papież Klemens XIV ( 1769-1774) był jednym z najlepszych papieży. Pracował nad wydostaniem Kościoła z tej zgnilizny, do jakiej papieże, biskupi i księża Kościół katolicki doprowadzili. Niektóre narody nie mogły dłużej znosić niemoralnych i zbrodniczych rządów papieskich i dlatego dążyły do zerwania z Rzymem. Np. katolicka Portugalia nie zerwała wprawdzie z Kościołem, lecz zerwała ze stolica papieska, zaprowadzając urząd niezależnego patriarchy. Ustanowienie patriarchy dla Portugalii nastąpiło właśnie w tym czasie, gdy Klemens obejmował stolice papieska. Najlepsza dla Kościoła rzeczą, jaka papież Klemens mógł uczynić, było wydanie bulli: "Dominus ac redemptor noster" (co znaczy: pan i zbawiciel nasz), podpisanej 21 lipca 1773 r. Ogłosił on na mocy tej bulli, ze znosi zakon jezuitów raz na zawsze. Wiedział z góry, ze szajka jezuicka nie daruje mu tego kroku i ze każdej chwili przygotowany być musi na skrytobójczą śmierć. Dlatego tez podczas podpisywania bulli papież powiedział te słowa: "Jestem pewny, ze podpisuje na siebie wyrok." I miał racje. Od tej chwili bezustannie spiskowano na jego życie. Już na Wielkanoc 1774 roku trucizna, podana w potrawie przez spiskowców jezuickich, paliła wnętrzności odważnego papieża. Wszelkie środki zapobiegawcze zawiodły. Klemens umarł w strasznych męczarniach, otruty przez jezuitów. Działanie trucizny było tak gwałtowne, ze nawet zabalsamowanie ciała nic nie pomogło. Włosy wypadły, skora na twarzy i szyi złuszczyła się i popękała, wskutek czego twarz trzeba było zakryć maska, gdy zwłoki wystawiono na katafalku.
PIUS VI
Pod rządami papieża Piusa VI ( 1775-1799) państwo kościelne znacznie zubożało. Zaczęła się wzmagać loteria i przekupstwo w urzędach. Pius VI był jednym z tych papieży, którzy uznali rozbiór Polski. Zachwycał się humanitaryzmem carycy Katarzyny, która Polsce zadała śmiertelny cios. Za jego rządów w roku 1798 zamienili Francuzi państwo papieskie w republikę. Papieża jako więźnia zabrano do Walencji, gdzie umarł w roku następnym. Kościół katolicki starał się w owych czasach o opanowanie wszystkich krajów przez zakładanie klasztorów i szkol parafialnych, wiedząc o tym, ze kto ma wpływ na szkoły, ten wychowuje naród. Zrozumiał to niebezpieczeństwo cesarz austriacki Józef II i dlatego nie dopuścił do dalszego budowania klasztorów w państwie austriackim, ograniczając jednocześnie prawa, a właściwie przywileje duchowieństwa rzymskiego.
PIUS VII
Papież Pius VII (1800-1823) został uznany dopiero po uznaniu ślubów cywilnych we Francji i wtenczas Francja pozwoliła na odebranie państwa kościelnego z powrotem. W roku 1804 ukoronował on Napoleona I cesarzem, lecz później, w skutek jakiegoś nieporozumienia, papieża uwięziono w Savona, skąd wrócił w roku 1814 po upadku Napoleona. Znana jest w historii bulla "Sollicitudo omnium", na podstawie której papież przywrócił znowu zakon jezuitów i wzywał rzymian do wywołania rewolucji i do mordowania Francuzów. Bulla ta nie odniosła pożądanego rezultatu. Lud rzymski, wyswobodzony spod jarzma kościelnego, miał już dość gospodarki kościelnej i zadowolony był, ze wydostał się ze szponów zbrodniarzy, którzy uważali się za namiestników Chrystusowych. Nie zwrócił wiec uwagi na tego rodzaju apel do fanatyków, a nawet zadowolony był, gdy którykolwiek monarcha zalał papieżowi sadła za skore. Papież Pius VII nie pozwolił na propagowanie Biblii miedzy ludem i potępił stowarzyszenia biblijne, które zajmowały się rozpowszechnianiem Pisma Świętego, zakazując sprzedaży tych książek. Kościół katolicki dotąd jeszcze sprzeciwia się poszerzaniu znajomości Biblii, ponieważ nie życzy sobie, aby prosty lud wiedział, ze inaczej nauczał Chrystus, a inaczej postępuje duchowieństwo. Wydalił on z państwa kościelnego masonów, natomiast zakonom pomagał w rozwoju. Papież Pius VII wymierzył Polakom policzek moralny, składając hołd i głosząc głębokie przywiązanie do cara Pawła, który, jako zaborca prześladował Polaków, najwierniejszych synów Kościoła katolickiego.
LEON XII
Papież Leon XII ( 1823-1829) był takim samym hipokryta, jak jego poprzednik. Obejmując stolice, wydal on bulle, w której rzucił klątwę na masonów i na tych chrześcijan, którzy rozpowszechniali Pismo Święte. Oddal w ręce jezuitów rzymskie kolegium, ogłosił rok jubileuszowy i zakazał modlić się za kacerzy, choć kacerze byli ludźmi stokroć szlachetniejszymi od papieża. Historycy, pisząc o Leonie XII, wspominają, ze ogłosił jako błogosławionego pewnego hiszpańskiego franciszkanina Julianusa, któremu brakowało piątej klepki. Mnich ten chciał bowiem przywracać do życia ptaki, które już w połowie były na rożnie upieczone.
PIUS VIII
Duchowieństwo z zasady odnosi się nieprzychylnie do wiedzy, lecz największym wrogiem nauki był papież Pius VIII (1829-1830), który otwarcie wzywał duchowieństwo, żeby stawiało przeszkody w rozwoju oświaty, bo Kościół może wzbogacać się tylko wtenczas, jeżeli swoich wiernych potrafi utrzymać w ciemnocie. Rzucił on klątwę na naukę filozofii i na stowarzyszenia biblijne i wydal bulle o treści średniowiecznej inkwizycji. Nawet ówczesny austriacki minister Metternich wyraził się, ze państwo kościelne ze wszystkich państw europejskich najgorzej jest prowadzone. Słynny poeta niemiecki Goethe mówił o państwie papieskim w ten sposób: "Państwo kościelne istnieje jedynie dzięki temu, ze świat nie ma ochoty połknąć czegoś tak wstrętnego."
Autor: Niosący Światło