Poznaj historię miłości Napoleona i Mari Walewskiej w której między miłością stoi wielka polityka. Gdy Maria rodziła syna Napoleona, wódź Francuzów był w podróży poślubne z inną.
Maria Łączyńska – przyszła Pani Walewska urodziła się 7 grudnia 1786 r. we wsi Brodne pod Kiernozią koło Łowicza. Miała dwóch braci: Benedykta Józefa i Teodora, którzy w przyszłości zostali oficerami armii napoleońskiej. Co ciekawe, począwszy od 1795 r. przez ok. 6 lat wychowaniem gromadki dzieci Łączyńskich z Kiernozi zajmował się Guwerner, Mikołaj Chopin – ojciec wielkiego polskiego kompozytora Fryderyka. Na ziemiach polskich nawet średnio zamożna szlachta posiadała w swoim domu francuskiego arystokratę, co należało do ówczesnej mody. Nauka francuskiego uważana była w tamtych czasach za niezbędny elementy wykształcenia ówczesnej szlachty. Nie dziwi, więc że wielu uciekinierów z ogarniętej rewolucją Francji, zarabiało nauczając języka francuskiego w Polsce.
Pod koniec 1804 Maria Łączyńska wyszła za mąż za szambelana Anastazego Walewskiego z Walewic.13 czerwca 1805, po powrocie z podróży poślubnej do Włoch urodziła syna – Antoniego Bazylego Rudolfa. Powszechnie uważa się, że małżeństwo z zniedołężniałym starcem, było zawarte w celu ratowania honoru Marii. Pierwsze syn Marii urodził się 6 miesięcy po ślubie. Niemniej jednak syn został uznany przez szambelana Anastazego i uważany był w późniejszych latach za podobnego do ojca.
Maria prowadziłaby spokojne typowe życie młodej polskiej szlachcianki, gdyby nie jedno wydarzeni – spotkanie z Cesarzem Francji Napoleonem. Świeżo po wspaniałym zwycięstwie nad Rosjanami pod Pułtuskiem w 1807r, francuski wódz jest nadzieją Polaków na odbudowę rozgrabionego przez Rosję, Austrię i Prusy kraju.
Książe Józef Poniatowski razem z Talleyrandem doradcą Napoleona postanawiają zagrać kobiecy wdziękami. Któż się lepiej nadaje niż młoda, piękna i lekkomyślna Maria Wawelska. Pod słowem "lekkomyślność" kryło się nic innego jak powszechna wiedza o panieńskiej ciąży Walewskiej.
Napoleon pierwszy raz widzi Marię na balu w warszawskim Zamku Królewcu. Jest oszołomiony urodą pani Walewskiej. Pisze miłosne liściki i wysyła prezenty. Maria z początku jest niechętna i zszokowana, jej uporu nie mogą zwyciężyć nawet błagania i prośby księcia Józefa Poniatowskiego. Nic nie pomogło. Napoleon dowiedziawszy się o tym, postanowił nie dać za wygraną. Wysyłał listy jeden po drugim, ale za każdym razem nie otrzymywał odpowiedzi. Mijały dni i tygodnie. Podczas tego czasu dwór Walewskich odwiedziło tysiące ludzi, którzy próbowali przekonać Marię do spotkania z Napoleonem. Po tym ciągłym nacisku hrabina Walewska poszła na ustępstwo i przyjęła zaproszenie na obiad u Cesarza. Po uroczystym obiedzie wypito wino, a Napoleon i Maria udali się do salonu. Jak mówią niektórzy biografowie podobno Maria z zdenerwowania zemdlała w alkowie, co jednak nie przeszkodził Napoleonowi. Mimo tak złego początku, uczucie rozkwita między Napoleonem a Marią. Walewska jako nowa metresa cesarza przenosi się razem z Napoleonem do Kamieńcu Suskim. Spędzają tam wspólnie trzy tygodnie. Maria wreszcie może poznać „prawdziwego” Napoleona, człowieka a nie cesarza.
Charakter Marii olśnił Napoleona, każdego dnia jest bardziej zauroczony – relacjonuje Louis Constant Wairy – kamerdyner cesarza. Sam Napoleon w jednym z póżniejszych listów pisze do Marii.: „Skąd bierze się u Ciebie ta szczególna mieszanina niezależności, uległości, roztropności i lekkomyślności, która sprawia, że jesteś inna niż wszystkie”.
Nadchodzi jednak kres dobrych czasów, Napoleon wraca do Paryża, Maria wraca do matki, nie chcąc mieszkać z starym mężem, którego zdradziała.
Napoleon tworzy Księstwo Warszawskie, wreszcie wolny kraj dla Polaków, jednak jest tylko cieniem dawnej Polski.
Napoleon jednak ciągle pała uczuciem do Walewskiej, wysyła jej zaproszenie do Paryża. Walewska wyrusza w podróż przez całą Europę tylko z pokojówką.. Dwie samotne kobiety, podróżujące przez kraje jeszcze do niedawna ogarnięte wojną.
Po przyjeździe do Paryża Maria jest oszołomiona, poznaje sztukę, operę i krawiectwo stolicy mody europy.. Spędza czas w towarzystwie sióstr Napoleona.
W Paryżu jednak wielka niespodzianka, która miała na zawsze zmienić życie Marii i losy uropy. Maria spodziewa się dziecka. Jest to szczęśliwa wiadomość dla Napoleona, który do tej pory wierzył, że jest bezpłodny. Wiadomość tam może oznaczać początek nowej dynastii władców Europy. Potomków Napoleona.
Jednak ciąża Marii to zła wiadomość dla żony Napoleona Józefiny, z którą Cesarz się rozwodzi i szok dla Marii, cesarz na małżonkę wybiera księżniczkę austriacką Maria Ludwikę, z rodu Habsburgów. Rodu uważanego za płodnego. Cesarz poślubił brzuch, jak komentują pamflety.
4 maja 1810 r. Maria rodzi syna Aleksandra (przyszłego ministra spraw zagranicznych swego stryjecznego brata Napoleona III). W tym samym czasie Napoleon rozpoczyna podróż poślubną w towarzystwie młodziutkiej arcyksiężniczki.
29 marca 1811 r. cesarstwo świętuje narodziny następcy tronu.
W maju 1812 r. dwuletni Aleksander Walewski na mocy specjalnego dekretu Napoleona otrzymuje tytuł hrabiego oraz zyskowne posiadłości ziemskie. Walewska postanawia wrócić do Polski i rozwieść się z swoim mężem, aby zagwarantować niezależność finansową swoją i jej syna. Nie chce, aby majątek wpadł pod kontrolę jej męża. Anastazy Walewski miał długi, wierzyciele zagrażali napoleońskiemu majątkowi małego Aleksandra. Brat Benedykt, przekupiony francuską szarżą generalską, zgodził się zeznawać na korzyść siostry. Przyznał, że zmusił "nieszczęsną dziewczynę, tonącą we łzach, do poślubienia starca". Że "jego siostra nie zaznała łagodnego obejścia ze strony męża i po wielekroć była zamykana w odosobnieniu".
Niedługo po rozwodzie Marii, Napoleon wyrusza na wyprawę, która miała przynieść kres Cesarstwu. Rosja i jej bezkresne mroźne pustkowia, okazują się zbyt wielką przeszkodą nawet dla niepokonanej armii Napoleona. Mróź, głód i choroby dziesiątkują francuskich żołnierzy. Niedobitki oddziałów z trudem wracają do Stolicy Francji.
Co zadziwiające w tych trudnych czasach Maria, która wróciła do Paryża, znajduje pocieszenie u dawnej rywalki, byłej żony Napoleona.
Porzucona Józefina nie czuje żalu do młodej Polki; uwielbia małego Walewskiego. Może wierzy, iż w ten osobliwy sposób zbliża się do dalekiego Napoleona. Owo zbliżenie dwóch rywalek Paryż uważa za niestosowne.
Stan zdrowia Napoleon po zażyciu przez niego trucizny, nie pozwala na odwiedziny Marii. Walewska zobaczy Napoleona jeszcze tylko jeden raz, gdy razem z synem przypłynie na wyspę Elbę, miejsce zesłania byłego Cesarza.
Maria rozpoczyna nowe życie u boku hrabiego i marszałka Francji Filipa-Antonio d'Ornan, bierze z nim ślub 7 września 1816 w Brukseli. 9 czerwca 1817 Maria urodziła Rudolfa Augusta, swego trzeciego syna. Niestety sześć miesięcy później umiera na kamicę nerkową.
11 grudnia 1817 kończy się historia jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci w Polskiej Historii, uważana przez niektórych za niewierną żoną, a przez innych za niewinną ofiarę wielkiej polityki. Niektórzy oceniają Walewską jako wielką patriotkę, a jeszcze inni widzą w Marii zakochaną kobietę, rozdzieloną od ukochanego przez burze historii.